Kees'vriendjes ouder topic

We hebben nog een lange wandeling gemaakt voor we de trein in gingen. In de duinen vond ik een mooie steen, met een beetje fantasie kun je er wel een hartje in zien.

Ondanks de vorst kon ik woensdag gelukkig wel een grafje voor Mellow graven, hij ligt gezellig naast Finley. Als het mooier weer wordt plant ik er nog wat lavendel in. Voor nu ligt de gevonden steen er op.

Komt er nu een andere hond bij? Of, komt Lucie nu weer terug?

Nee. Paddy wordt 9, zijn nieren doen het niet goed meer, hij heeft epilepsie. Al de zorgen rond Mellow hebben hem ook veel stress gegeven. Hij is panisch voor hoesten, dat was hij al voor Mellow. Ik gun hem nog een paar rustige jaren. En ik hoop van harte dat die mij ook gegeven worden.

Hoewel ik Lucie ontzettend mis, blijft haar leven bij mijn vriend gewoon veel leuker. Hij kan zo veel meer dan ik en ze heeft t er ontzettend naar haar zin. Welkom blijft ze uiteraard altijd.

Het is je vriend Kees, dus Lucie kan je altijd zien of jij Lucie, je kan dr altijd ophalen om zelf wat leuks te ondernemen.

Paddy blijft zeker nog wel een paar jaar, dat moet ie gewoon hoor. 

" Het is je vriend Kees, dus Lucie kan je altijd zien of jij Lucie, je kan dr altijd ophalen om zelf wat leuks te ondernemen.
 
Paddy blijft zeker nog wel een paar jaar, dat moet ie gewoon hoor.  "

UkkePuck

Ik doe geen voorspellingen, maar ik ben al heel dankbaar dat hij al weer 9 wordt. Na die eerste enorm zware aanval had ik niet verwacht dat hij t zo lang zou volhouden.

" Mellow is vandaag ingeslapen. De kwaliteit van leven was minimaal ondanks aanpassingen en medicatie. Tijdens de hoestbuien had hij het erg benauwd en gisteren voor het eerst een blauwe tong. Dikke paniek in zijn ogen, echt te naar.
 
Ik had zo gehoopt dat hij nog een tijdje een draaglijk leven kon hebben maar de grens is bereikt.
Het in slaap vallen duurde even, na de 2e injectie was hij binnen 2 tellen weg.

 

 
Dag lieve knuffel, wat had ik je een ander leven gegund na je zware tijd in Spanje.  "

Kees

Het spijt me te horen en te voelen over dit opnieuw grote verlies, Kees.

Woorden zeggen helemaal niks wanneer rouw te rauw is geworden, voor nu.

Rouw is uiteindelijk geblokkeerde liefde die plots nergens heen kan.

De komende weken of langer laat Mellow zich vast nog wel even zien, voelen of ruiken, maak daar gebruik van.

Hij heeft gevoeld en ervaren dat er mensen zijn die lief en te vertrouwen zijn. Zo heb je zijn leven veranderd. Je hebt hem tot het eind gegeven wat het beste voor hem was. Nu is ie terug gezond en kan weer hollebollen met Finley "thuis".

Het afscheid is pijnlijk en hard, maar het is geen vaarwel, ook al voel je nu geen troost bij deze woorden.

Geef Paddy een warm omhelzende knuffel, en neem er ook een voor jezelf. Liefs.

Rouw is uiteindelijk geblokkeerde liefde die plots nergens heen kan.

Dat zeg je goed Wolf.

Dank je voor je lieve bericht. 

.

En maar weer een canvas besteld. Ik moet m kunnen zien.

" En maar weer een canvas besteld. Ik moet m kunnen zien.
  "

Kees

Ach, die is wel erg mooi.

Dank je, t is wel een wat oudere foto, maar ik vind m zo mooi, lekker in t zonnetje, helemaal blij.

Vandaag het eerste rondje zonder Mellow in de wijk. Oh bah, dat valt tegen.

Bij thuiskomst heb ik alle spulletjes van Mellow waar ik afstand van kan doen in een grote doos gedaan, inclusief 5 kilo voer. Ik had natuurlijk net nieuw gekocht. De doos gaat op de post naar Lucie, die is er vast blij mee.

Wat een mooie foto van Mellow!

Dat lijkt me heel onwerkelijk zo'n wandeling zonder Mellow. Je voelt je dan toch incompleet. Sterkte de komende tijd.

Dank je, ja het voelt incompleet en alsof t niet klopt. Te jong.

En weer herinneringen aan mjn eerste hond, die was 8 maanden toen ik hem moest laten inslapen. Heb ik vast wel verteld, maar die wond heelt ook niet. 

Lobke en Lodewijk kan ik soms ook erg missen, toch voelt het anders, ze waren echt op leeftijd, dat is toch makkelijker te verwerken.

Nou, ik ga even uit mijn topic, heb niks vrolijks te melden.

" Dank je, ja het voelt incompleet en alsof t niet klopt. Te jong.
 
En weer herinneringen aan mjn eerste hond, die was 8 maanden toen ik hem moest laten inslapen. Heb ik vast wel verteld, maar die wond heelt ook niet. 
 
Lobke en Lodewijk kan ik soms ook erg missen, toch voelt het anders, ze waren echt op leeftijd, dat is toch makkelijker te verwerken.
 
Nou, ik ga even uit mijn topic, heb niks vrolijks te melden. "

Kees

dit herken ik zó erg... mijn eerste, echte "eigen" hond is op 1 jarige leeftijd om het leven gekomen. En dat is echt al een tijd geleden, maar het blijft gewoon pijn doen. Nog steeds kan ik er wakker van liggen. Een open wond inderdaad.

Net als met overleden dierbaren. Het verlies blijft.

Heel veel sterkte.

Ach wat naar dat je dat hebt meegemaakt Joop.

Wat dierbaren betreft, heb ik wel iets bijzonders nog te vertellen, schiet me te binnen door jouw verhaal.

Een week voordat Loki, mijn eerste hond overleed, stierf mijn liefste zwager aan erfelijke longkanker. Toen ik Loki moest laten inslapen troostte het me dat mijn zwager hem wellicht opwachtte.

Gisteren schoot me ineens te binnen dat het met Mellow nu net zo is. In november afgelopen jaar heb ik een heel goede vriend begeleid op zijn weg naar een zelf gekozen dood. Hij was opgenomen in een verpleeghuis na een herseninfarct. De laatste week mochten Mellow en ik in het verpleeghuis blijven tot vriend overleden was.

Vriend was ook heel gek met honden, hij was ook erg blij met Mellows aanwezigheid.

Het troost me wel, de gedachte dat ze nu misschien samen zijn.

Beeeeetje weinig yoghurt baas, wat zijn dat voor praktijken? Gierig mens, alles zelf opeten he.

Ach Kees ,wat een gemis ,

Heel veel sterkte !

" Ach Kees ,wat een gemis ,
Heel veel sterkte ! "

Heleen

Dank je Heleen. 

nog heel veel sterkte! wat is dat snel gegaan zeg :(

Sinds wanneer is lucie bij je vriend? heb ik helemaal gemist!

Heel veel sterkte.

Dank je, staat aan t begin van dit topic.

Dank je Els.

De foto was te klein voor canvas. Ik heb m ook behoorlijk bewerkt, Lucie stond er ook bij op. Nu het origineel verstuurd, moeten ze maar kijken of ze daar wat mee kunnen.

Ondertussen de foto bij de Hema besteld, voor een foto zijn de kwaliteitseisen wat minder. En ik wil graag wat hebben. 

Best gek, toen Loki overleed kon ik zeker een jaar niet naar zijn foto kijken, en nog steeds vind ik dat moeilijk. Bij de andere honden heb ik er juist behoefte aan.

"  Best gek, toen Loki overleed kon ik zeker een jaar niet naar zijn foto kijken, en nog steeds vind ik dat moeilijk. Bij de andere honden heb ik er juist behoefte aan. "

Kees

Ik weet nog dat Loki's verlies heel hard aankwam, niet dat het bij Finley en Mellow niet zo was uiteraard. Maar Loki was toen ook de enige lieverd die toen samen met je was. Nu zijn Pady en Lucie er nog, je hebt iets dat nog steeds tastbaar is. Misschien is het dat, misschien ook niet. Het is ook wel altijd iets geweest qua de gezondheid bij je honden, dat kruipt op den duur in je vel.

Ik weet, toen Yamalle heen ging, en Pitchou toen 8 was, ik 18 maanden zwaar in de rouw heb gezeten. Maar ik had nooit durven denken dat het heengaan van Pitchou zonder nog een andere hond in mijn buurt zo verschrikkelijk veel harder zou gaan voelen. Voornamelijk op zintuiglijk vlak; Geen geur, niks visueel, niks om te voelen of aan te raken of bij te gaan liggen als het even niet meer ging. Toen ik artikelen las ten tijde van de lockdown waarin mensen vertelden over het gemis aan aanraken enz, vond ik dat heel bijzonder. Ik had daar totaal geen last van. Nu weet ik het wel wat er toen werd bedoeld. Ik voel me na 10 maanden nog steeds verscheurd tot op het bot.

Er hangt een grote foto van haar die ik elke ochtend begroet, maar al de andere foto's die opgeborgen zijn, en al de filmpjes die ik dankzij jouw camera heb kunnen mogen maken kan ik nog steeds niet bekijken. Mensen merken ook wel hoe ik ben veranderd op deze laatste 10 maanden, het hoeft allemaal niet zo niet meer voor mij. Alles voelt enorm doelloos aan, MAAR ik beloofde haar goed voor mezelf te zorgen, en dat doen we dan maar op de best mogelijke manier dat we kunnen.

Ik weet dat jij sterk bent, en ik wens je van harte toe dat je gevoel snel weer naar omhoog mag kruipen, zoals een barometer op zonnige dagen. We moeten het wel allemaal op onszelf doen, het kan niet anders. Liefs.

Ja ik kan me voorstellen dat het voor jou nu heel hard aankomt, dat het zo leeg en stil is. 

Je hebt ook wel gelijk, de reden dat ik nooit meer 1 hond alleen wilde was ook wel dat ik dan niet alleen bleef, altijd een reserve zeg maar. 

Goed dat je dat haar beloofd hebt, goed voor jezelf te zorgen, er komt een moment dat er zo maar weer een hond je hart binnenwandelt. Dat hoop ik echt.

En weer een mail van Herinnering op Linnen. Met deze foto kunnen ze wel wat meer maar ze adviseren om een kleiner formaat te kiezen.

Ik heb ze maar even gebeld, dat overlegt toch wat makkelijker. Het wordt een 30 x 40, en het prijsverschil krijg ik terug. Van mij hoefde dat dan weer niet, ze hebben er extra werk van gehad, maar t was standaard procedure. Ook prima dan. 

Beetje slechte kwaliteit maar Lucie is blij met het pakket. Kwispelkwispel.

Ondertussen ben ik uren aan het vijlen en schuren geweest om het steentje voor Mellows grafje wat mooier in vorm te krijgen.

Ik heb er niet te veel aan gedaan, veel te bang dat er een stukje af schiet.

Het was fijn om te doen, hem iets moois terug geven als dank voor zijn lievigheid.

" En maar weer een canvas besteld. Ik moet m kunnen zien.
  "

Kees

Prachtig zeg! Veel sterkte met het verlies.

Dank u.