Nee het was geen grasaar, daar let ik heel goed op.
Zo, ben me net ff de .... geschrokken, Kingsley was bang voor een paar slangen die de werkmannen over de stoep hadden liggen. Ik had het te laat in de gaten anders had ik m opgepakt. Maar hij redde zichzelf, ging achteruit en hup uit het tuig en weg was ie.
Ik gauw Paddy naar huis gebracht en met de fiets op zoek. Gelukkig zag ik m al gauw, fiets aan de kant en te voet verder. Hij rent weg als ik m op de fiets achterna ga.
Hij kwam gelukkig bij me, opgepakt en in de fietsmand gestopt.
Je snapt dat ik voorlopig de extra buikband er weer aan doe. Echt mazzel dat het goed gegaan is. En ja, heel dom dat ik die er niet aan had.
Hartverzakking...
Oeeh schrikken zeg, wij hebben ook een tuigje voor als we naar een natuurgebied gaan, maar Sam kan er uit niet uit ontsnappen, misschien omdat hij groter is en een ander soort lijf heeft?
Maar ja, niks gebeurd gelukkig, een ongeluk zit in een klein hoekje, had het gisteren zelf nog, ik kwam terug van wandeling, mijn buitendeur was nog niet dicht, normaal geeft dat niks, maar Sam zijn vriendinnetje liep op de dijk en roetssss hij stak zo over, en dan denk je, doet tie anders nooit, hmmmm dus wel...gelukkig kwam er geen auto aan, en achterna zitten bij Sam?, vergeet het, dan word hij bang, hem roepen werkt, maar mijn reactie was achteraan rennen, allemaal foutjes van mij.
Dus dom dom? nee joh , je weet het nu, gelukkig goed afgelopen toch?
Dat is zeker schrikken! Je bent meteen een jaar ouder.
Wat goed dat je je fiets even had neergezet om hem te voet te benaderen. Heel slim. Fijn dat hij zich verder prima liet oppakken en dat hij dus op dat moment niet meer angstig was.
Ja gelukkig wel, t is hier knetterdruk. Er waren al mensen achter hem aan dus ik ben heel blij dat ik de goede kant op fietste.
Wat zul jij ook geschrokken zijn zeg. Ik heb hier altijd een dubbele deur, maar dan nog, hij kan zo stilletjes achter je aan lopen, ik heb m al een paar x in de berging opgesloten per ongeluk haha.
Nee volgens mij was ie na de schrik gewoon lekker aan de wandel.
Ja echt, ik heb de schrik nog in de benen.
Och bah, gelukkig met een sisser afgelopen!
Ja echt wel, er wordt zo vaak gewaarschuwd door Stichtingen, zo zie je maar hoe snel t kan gaan.
Ooooh, dat is schrikken zeg!
Nou, dan ben je gelijk een paar jaar ouder door de schrik zeg. Pfoe.
Gelukkig is alles goed gekomen.
Laat ik nu gewoon eigenlijk ook een dubbele deur hebben, we hebben een heel klein gangetje en dan een schuifdeur naar de woonkamer, maar ja, hij deed het anders nooit (lol) nu voortaan opletten, mijn les wel geleerd.
Dus ik was een beetje dom....nu nooit meer.
Zeker weten, en dan heb (had) ik vaak ook nog een oordeel, terwijl ik zelf ook gewoon net zo makkelijk zo'n fout maak.
Ik ook hoor, heb mijn lesje geleerd, de extra buikband blijft er voorlopig aan.
Idd. Bij zo'n dingen denk je altijd 'mij overkomt dat niet', maar het zit in zo'n klein hoekje en het gebeurt zo snel.
Klopt! Ik heb echt ontzettend mazzel gehad.
Wat een leukerd
Wat een leukerd
Ik ben wel dusdanig geschrokken dat ik de lange wandelingen voorlopig apart doe. Dat is wel jammer maar dan kan ik wel sneller ingrijpen.
Het is hier rondom nu ook zo druk met bouwvakkers en allerlei vreemde materialen, de kans is groot dat hij nog wel een x schrikt.
Ik had die extra band er af gedaan vanwege die hoestbui, maar als hij dan onder een auto springt ben ik nog verder van huis.
Ik heb vandaag de Kong geïntroduceerd bij Kingsley. Dat vond hij eerst maar een eng ding dat hij probeerde weg te blaffen. Ik had er een beetje pindakaas in gedaan.
Toen heb ik een beetje pindakaas er uit gehaald en op de vloer gedaan. Langzaam kwam hij steeds een beetje dichter bij de Kong, ik hield m vast. Toen de Kong op de grond terwijl ik m nog vast had. Enzovoort enzovoort, uiteindelijk rende hij met de Kong in zijn bek rond haha. Dapper manneke.
Wat goed! Dat hij snel zijn angst voor iets nieuws heeft overwonnen.
Dat is wel fijn, hoor, dat je een hond hebt getroffen zonder een angstige/extreem voorzichtige aard.
Ja dat is zeker fijn!
Jaaa het is zo'n schatje.
Vandaag heb ik de brokjes in de Kong gedaan, het is nogal een hapslikweg eter. Hij heeft er lekker lang over gedaan en had er ook plezier in.
Hij is soms nog echt een puppy, gaat dan ineens in de aanval om in mijn handen te bijten om te spelen. Hij heeft 1 x iets te hard gebeten maar verder is het zachtjes. Toch heb ik het liever niet, dus ik laat hem in een neptak bijten als ik een aanval aan zie komen.
Gisteren heb ik een bijtding gekocht, bleken er lichtjes in te zitten, daar schrok hij wel even van.
Ik heb m niet gegeven maar steeds dat lichtje even aangetikt.
Vanavond heb ik m op de grond gelegd. Kingsley ging er naar toe, er heel hard tegen blaffen en gauw weglopen. En toch er weer naartoe. Het proces herhaalde zich een x of 6, ik zei wel steeds goed zo!!! als hij er toch weer naar toe ging. En ineens pakte hij hem in zijn bek, terwijl het licht flikkerde en nam hem mee in zijn bek.
Een tijdje op liggen kauwen en toen heb ik m weer omgeruild.
Je kunt wel merken dat hij echt niks gewend is, ook niks van het weer, de wind etc. Wat een geluk dat hij zo snel herstelt van dingen die hij eerst eng vindt, er is nog zooo veel waar hij aan moet wennen.
Ik ben voor de 2e x met hem in de trein geweest. Ook weer in de lift. Er in vindt hij spannend, er uit niet.
Ik laat hem nog niet zelf in de trein gaan. Hij kan nog geen trap lopen, en ik vind t ook te gevaarlijk. Hij kan er makkelijk tussen vallen.
In de trein staat hij op mijn schoot, te spannend om te liggen nog. Koffers vindt hij heel spannend.
Op mijn vrijwilligerswerk is een heel mooie trap om te oefenen, bekleed met stevige stof. Hij had geen idee wat hij er mee moest maar had t toch al snel door. T is wel een slim hondje.
Wat hij nog niet doet is als we een plasrondje hebben gedaan, zelf mijn huis terugvinden. Hij loopt altijd het pad voorbij en ook mijn huis. Ik weet niet of hij dan gewoon nog door wil lopen of dat hij echt niet door heeft dat we weer thuis zijn. Misschien is t nog te vroeg, hij is er nu 2.5 week.
Morgen komen de bouwvakkers weer, gedaan met de rust!
2,5 week, maar toch al zulke stappen gezet, prachtig zoals je dit allemaal omschrijft. Diki is nog nooit in de trein geweesr, maar ik til haar nog steeds in de tram, zoals je zegt veel te gevaarlijk, ze kan er tussen vallen.
Dank je Ientje, ja de tram hebben we hier niet maar daar zou ik m ook in tillen.
Vrijdag gaan we weer met de bus naar de trimster, dat wordt de 1e x.
Hij heeft in totaal 1 x in huis gepoept en 1 x geplast, dat vind ik echt heel knap.
Poepen doet hij nu meestal wel op t gras. Soms begint hij op de stoep, dan zet ik m snel op t gras. Van nat gras houdt hij niet.
Oh oh, de mannen met slangen en lawaaimachines zijn voor ons huis bezig. Hoe komen we nu de deur uit?
Ik heb voertjes meegenomen en ben buiten op de grond gaan zitten, net zo lang tot de voertjes interessanter waren dan de werktuigen. Nadat hij heel wat voertjes op had heb ik er 1 in mijn hand gehouden en hem laten snuffelen. Toen gaan lopen met mijn hand dicht en hem laten snuffelen. Na een meter of 10 heb ik t voertje gegeven en snel door gelopen.
Terug hetzelfde maar dan andersom. Nu is hij wel weer bekaf, maar bij de volgende buitenronde zijn de mannen weg. Ik had alleen Kingsley bij me, ook al was t een kort rondje, anders was het niet gelukt.
Lekker bijkomen op een schoon kleedje.
Goed bezig hoor, en fijn dat hij toch redelijk snel lijkt te herstellen/vertrouwen in je heeft!
Soms is het inderdaad lastig om op tijd door te hebben dat ze in paniek van iets schieten. Hier waren Glory en Chara ook voor het gevoel al zo rap op hun gemak buiten, dat wij ook soms dachten dat tuigje eigenlijk niet nodig was en ook gedoe om telkens om te doen..
Toch merk je dan uiteraard, dat er altijd zeker in begin situaties zijn die je zelf niet ziet aankomen of verwacht, en dan is dat tuig toch wel veiliger..
Hier kon Glory bij bepaalde klanken van met name mannenstemmen ineens in paniek schieten (m.n. dus de Oost Europese Slavische talen), die zaten dan op een bankje in het park en passeren was niet eng, tot ze dus gingen praten..
Dat is nu over hoor, na een tweetal maanden wist je zo ongeveer wel wat je aan elkaar had en hebben ze gelukkig die acute paniekreacties niet meer, of zoeken steun bij ons ipv proberen te vluchten. Dus de tuigjes zijn voor ons verleden tijd.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?