Kaartje van Ohra gekregen, netjes, das voor t eerst.
Ah wat lief..Dat de dierenarts dit deed wist ik maar een zorgverzekering ....Veel sterkte Kees.Wat een gemis geeft het he. Voor altijd in je hart.
Ja de dierenarts doet t ook, al jaren t zelfde kaartje.
Ohra doet t voor t eerst, ze zullen wel goed winst maken.
Maar doet je wel echt goed he. Nogmaals sterkte.
Veel sterkte.
Ach, je hebt ondertussen al een hele verzameling...
Ja dat. Ik was vanmorgen de canvassen eens aan het tellen, ik neem nooit meer een herplaatser.
Dank jullie.
Als ik Paddy's vacht moet geloven komt het voorjaar er aan. Dat zou mooi zijn, we gaan binnenkort een weekje weg.
De canvas en de foto is ook binnen. De foto heb ik nog een x laten afdrukken, die hangt ingelijst in de keuken.
Heel mooi, de canvas en de foto!
Zo zie je hem nog iedere dag.
Prachtig.
Ik ben blij dat ze geadviseerd hebben de canvas kleiner te doen, hij is nu eigenlijk nog te groot voor de kwaliteit. Voor mij maakt het niet uit, ik kan toch niet zien of t scherp is.
Paddy gaat altijd eerst op mijn plek liggen als ik bijna ga slapen. Op zich wel lekker, hij warmt het lekker voor.
Paddy mist Mellow wel, dat had ik niet verwacht. Hij zit ook vaak naar Finley's foto te kijken. Hij heeft wel door dat ze echt niet meer terug komen.
Mijn vriend heeft voor Lucie een soort tentje gemaakt van alle spullen, daar ligt ze graag in.
Wat een lieve foto!
Dank je!
Ik vond nog wat oude fotos van Paddy en Finley.
Tis wat niet, mooi dat je ze gevonden hebt. We zijn soms zo druk bezig dat we voorbij schieten aan die momenten.
Ik had ze in een helder moment naar mijn mail gestuurd, en compleet vergeten. Zo heb je nog eens wat.
Dan heb ik ook wel gehad,op mijn oude laptop naar foto's kijken en ineens zie ik daar vergeten foto's van mijn vrolijke tweetal.
Cadeautjes zijn dat he?
Paddy en ik zijn een midweekje naar Twente geweest.
Eigenlijk zou ik met Mellow in november, maar toen moest ik ineens bij het overlijden van een goede vriend zijn, dus heb ik het verzet.
Totaal niet aan de pollen gedacht, waar ik in t begin van het jaar altijd enorm last van heb. Ik was flink ziek voordat we nu gingen, maar met ab en prednisolon lukte het om de reis te maken.
Daar niet heel veel gedaan, op 1 dag na, toen hebben we een flinke wandeling gemaakt.
Paddy kon zijn draai niet vinden de eerste dagen. Hij wilde niet eten, kon niet echt een plekje vinden om te gaan liggen. Hij miste duidelijk een maatje. Dit was ook de eerste x dat we samen, zonder andere hond er bij weg gingen. Later in de week ging het beter en ging hij ook weer eten gelukkig.
Lukt het nog baasje?
Kom maar, ik trek je wel.
Mooie fotoos, Kees….en ja zo zonder zijn maatje en ook voor jou altijd verdrietig, en ook moeilijk. Goed dat je gegaan bent….Paddy rouwt ook al zien we dat niet vaak bij een hond, maar jij kent Paddy als de beste en ziet dat wel degelijk, het gaat straks ook beter hoor met Paddy. Geef het de tijd ook voor jezelf.
Ik zeg het een beetje verkeerd, wij mensen zien niet snel dat een hond rouwt …ik heb dat ook meegemaakt met ogin, dacht die is ziekies, ze had niets, arts advies was, ga wandelen op stukken gebieden waar Bams nooit geweest is, heb ik gedaan….en ook ik heb ogin de tijd gegeven….
Ik zie het wel aan Paddy ja.
In de keuken, wat Mellows domein was, wringt hij zich in allerlei bochten om precies in het hoekje van het kleed te gaan liggen waar Mellows mandje altijd lag. Daar gaat dan een heleboel gesnuffeld aan vooraf tot hij het juiste plekje gevonden heeft.
Finley mist hij ook nog steeds, zo sneu.
Zo ligt hij dan op Mellows plekje.(De tafel en stoel stond er niet toen Mellow er nog was.)
Ken het, heb Bams bed dan ook nooit weggedaan, ze slaapt erop, heb ze op elkaar gelegd, nou is ogin wel een echte bedhond maar direct erop…ze hadden altijd een eigen plekje…..ik vind het moeilijk om bij Ogin een pup te plaatsen, wil het niet meer meemaken dat als er een wegvalt er zo gerouwt wordt door de hond om een maatje, Ogin is vier jaar bij Bams geweest als pup, en nooit alleen geweest ….. het verlies is over bij Ogin, maar af en toe roep ik per ongeluk de naam , op de wandeling, Bams, en dan kijkt ze toch om zich heen.
Paddy weet precies waar Mellow en Finley zijn, hij was er bij toen ik ze begroef.
Als Paddy jonger was had ik er nog wel een hond bij geplaatst, nu niet meer. Daarbij kan Lucie altijd nog terug komen, dus ik laat t zo.
Maar het is inderdaad heel sneu om te zien. Ik heb me daar ook wel even schuldig over gevoeld, maar dat kan ik ook weer loslaten. Je kunt het leven niet voorspellen.
Paddy eet zijn brokken niet meer goed op. Dat is niks voor hem, ik heb woensdag een afspraak om te kijken of er weer een stuk tand of kies mist.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?