Maak ik mijn hond hiermee blij? Lastige keuze...

Dag iedereen,

Ik heb net een account op dit forum gemaakt omdat ik niet goed weet wat te doen en hoop dat hier mensen zijn die ervaring hebben. Hoewel ik natuurlijk besef dat elke hond verschillend is. Maar: ik ben niet zeker…

Ik overweeg al meer dan een jaar om te gaan voor een buitenlandse hond, een asielhond, een herplaatser, wat dan ook. Daar zijn veel redenen voor, maar de voornaamste: ik hou enorm van honden en wil bewust kiezen voor een dier met rugzak. Een tweede kans geven. Tonen dat het beter kan. Zoiets.

Wat betreft ‘slagen in de toelatingsproeven’, het huisbezoek. Dat zal geen probleem zijn. We wonen in een groot huis, ommuurde tuin en ik ben er altijd. Ik werk van thuis… Hond is nooit alleen.

Bovendien heb ik ervaring met bange honden opvoeden. Mijn border collie bleek naast een intelligente hond, een pittige uitdaging. Lees: fietsers aanvallen, onder auto’s proberen springen, buren in hun enkels bijten, niemand in huis tolereren behalve haar gezin, etc etc. Ik kan een boek over haar schrijven. Na jaren werk en geduld ben ik erin geslaagd om van deze extreem bange (en ik wijt dit aan haar intelligentie) hond, een redelijk stabiele te maken. Alles tussen grote aanhalingstekens want er zijn zaken die ik er allicht nooit zal uitkrijgen. Soit, ze is wie ze is, met haar tekortkomingen. Dat ben ik ook. We zijn gelukkig met elkaar, respecteren elkaar voor wie we zijn.

Wanneer wij gaan wandelen, krijg ik altijd afgunstige blikken, want op het eerste zicht lijkt mijn hond de perfectie zelf. Ik geef dit even mee omdat het belangrijk is voor jullie om te weten hoe mijn hond reageert naar soortgenoten. Zij loopt los van de lijn en 1 blik van mij, 1 handgebaar volstaat om haar te laten luisteren. Ze negeert andere honden straal. Ze zoekt nooit contact, ook geen ruzie of spel. Ik vraag me soms wel af of ze dit doet omdat ze denkt dat dit van haar verwacht wordt of omdat ze dit zelf zo wil. Ik weet dit niet. Ik kan alleen zeggen dat haar interesse in andere honden nul is.

En toch denk ik ergens dat ze baat kan hebben bij een vriendje. Want ik wil dit avontuur alleen aangaan als ik zeker ben dat mijn hond hier geen nadeel van zal hebben. Ik weet van mezelf dat als de nieuwe hond er eenmaal is, ik totaal niet de mens ben om te zeggen: het lukt niet. Ik zal er alles aan doen om het te doen slagen, maar tegen welke prijs? En ik zit voornamelijk in met mijn hond. Is het goed om een vriend voor haar te overwegen of moet ik gewoon blij zijn dat alles nu toch redelijk op zijn pootjes is gevallen?

Dank alvast aan iedereen die mij kan helpen om een goede keuze te maken.

Ik heb altijd...... bij twijfel niet doen, he twijfelt niet voor niets.

Als het niet gaat met je hond, als je hond het helemaal niet leuk vindt? Dan moet de andere hond weer terug, weer een nieuwe narigheid in dat leven.

Weet ook, veel honden zitten echt niet te wachten op een maatje. Baasjes willen een tweede hond en denken, leuk voor de al aanwezige hond. Het kan leuk zijn. Maar hier zij  ook andere verhalen te lezen. Hekjes, andere kamer, niet bij elkaar kunnen zijn ed.

Kun je een hond van iemand die je kent bij jou laten logeren om te kijken wat je hond ervan vindt?

Mijn hond was net als de jouwe. Nooit aandacht voor andere honden. Was vooral gericht op mij en haar bal. Als we samen met een vriendin met honden gingen wandelen vond ze de vriendin leuk maar haar honden werden genegeerd. Ik heb er destijds ook over getwijfeld om een hond erbij te nemen. Dit niet gedaan omdat ik zag dat mijn hond niet happy was als ik een hond te logeren had. Ze ging constant op afstand staan kijken en wilde niet in haar mand of op de bank etcetera. Zij vond honden gewoon stom.

Inderdaad, ik heb meestal ook die ingesteldheid. Vandaar dat ik al een jaar twijfel. Iets in mij zegt dat het goed zal gaan, maar ja... zeker weet ik het niet. 

De bal :) Hier ook.

Kan inderdaad een optie zijn om eens een logé te vragen, al zal ik eens goed moeten denken wie... Maar moet de hond dan niet voor lange tijd blijven? Ik kan me de scène al voorstellen bij het binnenkomen :p

Hier was het na 2 nachten al duidelijk. Ik had dat ook wel verwacht want als er alleen maar bezoek met honden was dan was Shep ook al niet zichzelf. Wie weet dat het na een langere tijd wel goed zal komen hoor. Ik heb er voor gekozen het niet te doen omdat Shep zo duidelijk honden niet leuk vond. Ze ging er nooit mee spelen, ook niet vechten. Ze ging iedere hond het liefst uit de weg. Ze is een paar x aangevallen en dan deed ze niets terug. Ik denk niet dat ze het fijn had gevonden om mijn aandacht te moeten delen.

Weet niet of je er verstandig aan doet om bewust te kiezen voor een hond met een rugzak. Persoonlijk heb ik gekeken naar een mogelijke match tussen de huidige hond en met mij/onszelf. En bewijzen dat ik het beter kan dan een ander, is nooit in me opgekomen. Mijn eerste hond was eigenlijk heel braaf en goed afgericht, bijna slaafs. Maar door mijn manier van onbevangenheid werd hij ineens een stuk zelfverzekerder, maar daardoor moest ik ook weer leren om toch "baas" te zijn en blijven. De tweede heb ik mijn handen vol aan gehad, moest afgericht worden maar dat liep bij de fokker niet lekker en toen kwam ze bij mij onder voorwaarden. Het is gelukt er 2 diploma's op te zetten maar met bloed zweet en tranen whaha

Mijn eerste herder was niet zo van het spelen met andere honden, er waren maar een paar honden waarbij ik hem daadwerkelijk mee zag spelen, ik kon dan ook op een bepaald moment wel de karakters van de honden die match met hem waren herkennen. Al denk ik dat het ook niet zo in zijn systeem zat bij opgroeien bij de eerste baas. Teefje dat op mijn pad kwam was tijdens een logeerpartij, en later toen er sprake van was dat ik haar misschien over zou nemen zijn we nog eens elders een weekend met elkaar opgetrokken. 

Het werd een goede match, maar heb ook ervaren dat mijn reu het eigenlijk ook prima vond om alleen met mij te leven. Ze is een periode ook uit huis geweest terug naar de fokker, en toen merkte ik niet echt aan hem dat hij haar mistte. Andersom was dat wel het geval. Eenmaal weer terug thuis, was het ook weer prima, ze konden het echt goed vinden samen en dat was prettig. Andere honden echter werd daardoor wat lastiger omdat ze een koppel vormden. Ook iets om rekening mee te houden als je voor een tweede hond gaat, waarbij 1 hond toch al wat meer op zichzelf is.

Jol van mijn vriend was ook een loneler (stabijxborder collie) ze was ok met honden, maar spelen deed ze niet en in huis toen ze dus met mijn DH teefje kwam te wonen ging dat niet vanzelf goed, zij vond het niet leuk om aandacht te moeten delen.

Herder pup later vond ze ook niet écht je van het, maar werd ook geaccepteerd.

Wij hebben na de dood van Jol een Russische dame ongezien van Schiphol afgehaald. Op basis van foto, bewegende beelden en karakteromschrijving had ik het gevoel dat dat wel zou kunnen matchen met onze herder reu. We dachten redelijk ongecompliceerde hond op te nemen in ons huis (uiteraard wel rekening houden dat alles en iedereen aan elkaar zou moeten wennen, het was niet de eerste keer dat we een tweede hond bij een al in huis wonende hond introduceerden) Maar ze bleek ziek, enorm gericht op eten, kon niet even apart in bench om rustig elkaar te introduceren of haar rust te gunnen etc. Behoorlijke valse start werd dat dus, in combi met dat eerst onze herder haar niet moest, en paar dagen laten vloog zij hem continue aan in huis.

Maar goed, dat was het begin. Vrij rap gingen de honden wel ok met elkaar en nu een jaar later blijkt mijn gevoel van toen juist te zijn, betere match hadden we niet kunnen hebben. Honden (en katten) onderling, maar ook naar ons toe is ze een hond die volledig op haar plek zit hier. 

Vond het wel passend om de voorbeelden te noemen van hoe het hier ging met karakters van honden die redelijk op zichzelf waren en het prima vinden om alleen contact met baas te hebben.

Bij onze Aki was het na de dood van Jol duidelijk dat hij hondengezelschap in huis mistte. En deze match heeft heel goed uitgepakt. Chara is een kruising met flinke dosis DH ook in haar genen, de openheid en puurheid van omgang met andere honden maakt dat zij ook Aak los heeft gekregen en veel speelser is geworden. Dat had ik destijds met Finn en Bluf ook. Finn was wat terughoudend normaliter in spel met honden, maar door haar werd hij weer gestimuleerd om dat stukje hondencontact en lichaamstaal weer meer naar de oppervlakte te krijgen.

Zelf ben ik wel blij dat Chara verder onbevangen is, ze zal een rugzak hebben maar we merken er weinig van. Prima met mensen, en dieren en wat niet helemaal lekker liep is nu na een jaar ook onder controle.

Niets is zeker in het leven ook niet met een hond erbij als je toch besluit om er een bij te nemen, een hond met een rugzakje krijgt zowie zo veel aandacht, ja is nodig om de hond stabiel te krijgen, je geeft aan dat het met je huidige hond lang geduurd heeft voor deze ook een fijne hond was zowel buiten als binnen....moet je dat je huidige hond aan doen ?   Wat als de hond die je er bij neemt nog lange niet stabiel is, denk daar eens over na..een herplaatser of een hond van een stichting heeft de aandacht een op een echt nodig....het komt bij me op dat jij het graag wil een hond erbij...goed over nadenken , je huidige hond kan er zeker niet blij mee zijn en zal terug kunnen vallen op de onhebbelijkheden die je aangaf....

" De bal Hier ook.
Kan inderdaad een optie zijn om eens een logé te vragen, al zal ik eens goed moeten denken wie... Maar moet de hond dan niet voor lange tijd blijven? Ik kan me de scène al voorstellen bij het binnenkomen :p "

Billie

Zomaar een willekeurige hond laten logeren zie ik de toegevoegde waarde niet van in.

Wat ik zelf net schreef, met Finn mijn eerste reu had ik ook zo mijn twijfels of het wel zou gaan matchen. Ik was blij dat ik dus de tijd kon nemen om een paar keer kennis te gaan maken en zelfs een weekend ervoor uit te trekken. Maar goed, dat gebeurd niet vaak dat je daar de kans toe krijgt.

Had hij enigst hond gebleven, had hij dat prima gevonden, daar ben ik van overtuigd. En toch was dat een match, die twee vielen samen op en was echt een eenheid. 

Jol vanwege haar karakter had ook liever enigst hond gebleven, ook daar ben ik van overtuigd. Toch leerde zij met Bluf leven en bij het wegvallen van Bluf kreeg ze direct te maken met een pup. Zij en onze Aki trokken samen op, hadden wel interactie, maar nooit zoals ik dat met Finn en Bluf had ervaren.

Nu met Chara en Aki was dus een gok, die goed heeft uitgepakt. Ze voelen elkaar aan, hij heeft ook enorm geholpen in "opvoeding" de dingen qua gehoorzaamheid die hij gewend was, nam zij rap over. En daarbij vertrouwen ze elkaar, weten elkaar uit te dagen. Of ik nog eens op die manier de gok neem.. afhankelijk van het type hond.  

Bij Chara (en destijds Bluf) durf ik zo een andere hond te zetten bijvoorbeeld. Bij Finn, Jol en Aki moest dat echt met beleid gebeuren want acceptatie was niet vanzelfsprekend.

Als ik het zo lees van je? Lijkt het erop dat je hond helemaal geen interesse heeft in andere honden. Moet natuurlijk wel zo zijn als je een tweede erbij neemt? Dat je hond iets van sociale contacten zoekt met andere, als dit helemaal niet het geval is? Dan denk ik dat je haar er geen plezier meedoet.

Mocht ze wel contact zoeken, vorm van samen snuffelen misschien even rennen achter elkaar met specifieke honden? Dan zal het flink wat tijd kosten om iets wat bij haar past te vinden. Als je daar ruim de tijd voor neemt dan kan het wel.

Dank je wel iedereen voor de reacties.

Als ik het zo goed lees, dan zie ik niemand hier die er 100% voor is en wel integendeel. Het is inderdaad ikzelf (en bij uitbreiding ook mijn gezin) die een tweede hond wel heel erg leuk zou vinden. Wat mijn hond ervan denkt weet ik dus niet.

Met tonen dat het beter kan, bedoelde ik naar de hond met het rugzakje toe. Gewoon tonen dat het ook fijn kan zijn om met een mens samen te leven.

Wat een optie zou kunnen zijn is om eens samen met mijn hond naar het plaatselijk asiel te gaan en kijken hoe ze reageert. Misschien mogen we wel eens een hond lenen om mee te gaan wandelen. Maar aan de andere kant, en daar ben ik dan weer met mijn twijfel: zal ze het, zoals jullie aangeven, ok vinden om de aandacht te moeten delen? Zal ze inderdaad niet in oude gewoonten hervallen? Het is echt niet dat ze boos wordt als er een hond naar haar toe komt. Ze loopt ervan weg. Maar zoals ik zei: doet ze dit omdat ze denkt dat dit van mij moet? of omdat ze dit zelf wil?

Vroeger heb ik haar aangeleerd om alles wat we tegenkwamen te negeren. Ze was als pup en jonge hond heel heel snel overprikkeld en zag alles als een bedreiging. Dus ja, het is zeker geen duidelijk geval van: doe maar. En dan doe ik het misschien beter niet? Jammer, want ik heb er de tijd en ruimte voor. 

Geen idee of ze andere honden negeert omdat ze dat zo geleerd heeft. Bij Shep was het echt haar karakter. Al op puppy curus. Dan hadden ze laatste kwartier vrij spelen. Al die honden gek doen met elkaar maar Shep bleef bij mij. Toen zei de instructeur dat ik rond moest gaan lopen. Liep ze dus mooi achter mij aan. Ze was ook nooit gemeen maar gewoon nul interesse. Ik wilde voor mezelf een jongere hond erbij zodat ik als Shep zou overlijden nog een hond had waar ik een band mee had en voor kon zorgen. Shep is in december overleden en ik denk dat het wel wat had verzacht als ik nog een ander maatje had gehad. Maar toch nooit gedaan omdat ik Shep een perfecte wereld gunde en dat was helaas geen wereld delen met een soortgenoot voor haar.

Als ik het goed lees is je dilemma: je wil er graag een hond bij. Maar je twijfelt er aan of jouw hond dat wel op prijs stelt.

Ik denk dat je dat pas echt kan beoordelen als je duidelijk hebt welke hond eventueel bij je in huis komt wonen. Dat jouw hond niet geïnteresseerd is in anderen zegt niet dat het niet kan.

Een herplaatser is een goede keuze. Je zou bijvoorbeeld kunnen denken aan een buitenlandse hond uit een asiel. Daar kunnen ze je helpen om een goede match te vinden. De honden kunnen dan eerst kennis maken onder begeleiding, en ik ga er van uit dat zij je kunnen helpen met het maken van een keuze. Het kan ook zijn dat je tot de conclusie komt dat het niet gaat lukken, maar dan weet je dat ook.

Heel mooi gezegd, Caroline

Hallo, dank voor de reactie.

Dat is precies wat ik bedoel, ja. Maar lees ik nu goed dat je zegt dat je met een buitenlandse hond, de kans krijgt om te proberen? Dus dat de honden aan elkaar mogen proberen te wennen?

Want daar maakte ik me ook grote zorgen in. Als ik zo'n vereniging contacteer en ik zeg dat ik geïnteresseerd ben in een hond, wat gebeurt er dan? Je doet een intake, ze komen op bezoek en je bepaalt samen welke hond eventueel in aanmerking komt? Zoiets? Maar als je dan kijkt bij de foto's van die rescues dan zie je meestal dat de hond in het buitenland verblijft. Vliegen ze die dan over? En wat als blijkt dat het dan toch niet lukt? De hond is dan hier, bij ons... 

Sorry voor de vele vragen, ik heb totaal geen ervaring met adoptie. Mijn hond kwam als pup bij me via een fokker.

Dank je.

Geen idee of het per stichting anders is. Een vriendin van mij heeft een hondje uit Spanje en haar moeder ook. Zij hebben de hond via een stichting besproken. Waarop de hond met iemand mee vloog naar Nederland. En mijn vriendin heeft de hond op het vliegveld opgehaald.

Maar er zijn ook buitenlandse honden die al in Nederland zijn. Hier vlakbij is zo'n opvang. Ik heb daar nog vrijwilligerswerk gedaan maar na een paar keer gestopt omdat het vreselijk was hoe er met die honden werd om gegaan.

ik ben met een adoptie bezig geweest en alles leek mooi en aardig en toch zat me iets dwars waardoor ik meerdere afspraken maakte om die hond met mijn hond te zien uiteindelijk is het hem niet geworden en daar ben ik achteraf erg blij mee bij toeval ben ik namelijk in  contact gekomen met degene die hem wel geadopteerd heeft en dat is uitgelopen op een drama met meerdere malen bloed op de muur tussen de honden en uiteindelijk ook bij de baasjes

mensen zijn niet altijd eerlijk over hun hond en als je er eentje uit het buitenland haalt heb je denk ik niet de kans om het zo langzaam af te tasten via adoptieorganisaties volgens mij ook niet

Laika hebben wij gevonden op de website Verhuisdieren.nl. Dat is een bemiddelingssite waar heel veel herplaatsers aangeboden worden. Je kan een profiel invullen met wat je zoekt en dan krijg je matches in je mailbox. Laika komt uit een asiel waar straathonden uit Bulgarije (en nu ook uit wat andere landen) worden gehaald. Je kan dan eerst kennismaken, ook samen met je hond. Zodat je kan zien of het klikt. Want zou echt vervelend zijn als je een rescue in huis haalt en het blijkt geen goede match te zijn. Zo'n hond heeft al veel meegemaakt, het zou traumatisch zijn voor hem als hij weer terug wordt gebracht.

Je moet er wel rekening mee houden dat een hond uit het buitenland een gebruiksaanwijzing heeft. Dat wil niet altijd zeggen dat het moeilijk hoeft te gaan, dat is bij iedere hond weer anders. Laika doet het hier vanaf het begin heel goed, maar ze heeft wel haar specifieke trekjes waar we rekening mee houden. Zo is ze bang voor andere honden, om die reden houden we haar (bijna) altijd aangelijnd. En als ze een plastic zak met brood, koekjes of wat dan ook te pakken krijgt, dan laat ze die niet meer los. Ze raakt dan helemaal in de stress als we proberen om het weg te pakken. Het zou kunnen dat ze zakken met voedsel heeft gepikt toen ze op straat leefde in Bulgarije, wie zal het zeggen... We hebben een fijne en lieve hond aan haar.

echt? Nou, je zou toch denken dat vrijwilligers dit soort werk doen omdat ze begaan zijn met dieren. Bah hoor.

Ik woon in België en heb al meerdere keren de website adopteer.be ondersteboven gekeerd. Er staan veel honden op waarvan ik denk: durfde ik maar proberen... Maar ja, het voelt toch een beetje als in een zwembad zonder bodem springen. En voor ik iemand contacteer wil ik zeker zijn van de spelregels.

oh mijn hemel. Dat is nu net waarom ik het eerder in het buitenland wil zoeken. De meeste honden die ik tegenkom in onze asiel, zijn vaak ofwel veels te groot (heb ik de ruimte niet voor) ofwel van één bepaald ras. Hoe jammer ook. Dat durf ik niet aan. Goed dat je je gevoel hebt gevolgd. Moet er niet aan denken...

Ja echt. Wie weet bedoelden ze het goed. Was een echtpaar maar er liepen zo'n 250 honden rond. Allemaal los door elkaar heen. Dan krijg je natuurlijk gevechten en ik zag meerdere honden die daarbij flink gewond waren geraakt en die lieten ze gewoon rond lopen zonder er iets aan te doen. Overal poep en plas want dat was op die manier natuurlijk ook niet bij te houden. Het gaf mij het gevoel dat ze het meer deden voor het geld dan om die honden te helpen.

Ik kan me niet voorstellen dat zoiets hier mag. Heb je t gemeld?

Laika komt trouwens van de Ovidefarm in Alphen aan de Rijn.

sorry, ik had dit over het hoofd gezien. Interessant! Ik bekijk die website gelijk. Lijkt me heel fijn als je inderdaad eerst kan kennismaken vooraleer een engagement aan te gaan voor jaren. En ik wil ten stelligste vermijden dat ik de rescue moet terugbrengen omdat ik mij vergist heb. Ik zie het topic al voor me: help, wat heb ik gedaan... Neen, eerst goed nadenken.

Ach lieve Laika... is normaal hé, hoe zouden we zelf zijn als we altijd voor ons voedsel zouden moeten vechten. Dat krijg je er inderdaad nooit meer uit.

En het hoeft er ook niet uit. Dat is de charme van de buitenlandse hond: je gaat een avontuur aan en in de loop van de tijd ontdek je steeds meer 'wie' hij/zij is.

Je kan altijd eens contact opnemen met Helping Dogs, als je Belgisch bent. Dat is een organisatie die zich inzet om honden op een verantwoorde manier te herplaatsen. Dan kan je alles goed bespreken, je wensen en twijfels uitspreken, de procedure samen doornemen en wachten tot ze een goeie match voor jou (en je hond) vinden. Zo komt de juiste hond op de juiste plek terecht. 

https://www.helpingdogs.be

" Ik kan me niet voorstellen dat zoiets hier mag. Heb je t gemeld?
  "

Kees

Sinds 2020 zijn ze opgedoekt door de gemeente. Ze bleken dus helemaal geen vergunning te hebben.

Kijk dat scheelt al weer. 

" Je kan altijd eens contact opnemen met Helping Dogs, als je Belgisch bent. Dat is een organisatie die zich inzet om honden op een verantwoorde manier te herplaatsen. Dan kan je alles goed bespreken, je wensen en twijfels uitspreken, de procedure samen doornemen en wachten tot ze een goeie match voor jou (en je hond) vinden. Zo komt de juiste hond op de juiste plek terecht. 
https://www.helpingdogs.be "

Alaska's Finest!

Dank je voor het meedenken. Ziet er een degelijke organisatie uit. Net eens gekeken en er zijn op dit moment alleen grote honden. Voor ons is dat minder geschikt. Begrijp me niet verkeerd, ik vind herdershonden fantastische dieren, maar ik kan ze niet geven wat ze nodig hebben. Kan natuurlijk altijd eens informeren of er soms middelmaatjes ter adoptie worden aangeboden. Fijne tip!