Hondje bang van kleine kinderen (vooral jongens)

Hallo iedereen,

even een vraagje, ik heb een dwergkeesje van 2 jaar. Toen hij nog klein was en in de tuin liep bij mijn oma. Was er daar eens een jongetje van rond de 6/7 jaar. Dat jongetje had ADHD en had mijn hondje op getild met zijn staartje dan op de grond laten vallen en nog eens op zijn pootjes gestapt. Wat dus super erg was! En daar heeft mijn hondje dus een enooorm trauma aan overgehouden. Vanaf hij nog maar een kindje ziet of hoort met een hoge stem houd hij niet op van blaffen. Hij is zo’n mensen vriend. Altijd knuffelen schooltje zitten, door iedereen willen geaaid worden. Zo lief en aanhankelijk. Nu kwam er een jongetje bij mij binnen en hij was zo bang. Zijn staart tussen zijn poep,rillen en constant blaffen het stopte gewoon niet. Ik dacht dan om het jongetje een snoepje te laten geven en dan begon hij te grommen wat ik hem nog nooit had zien doen dus heb ik hem bij mij genomen omdat ik bang was dat hij ging bijten wat ik noooit had verwacht. Ik weet niet goed wat ik hier kan aan doen? Iemand tips? Ik ga in een buurt wonen met veel kindjes en ik wil echt dat dit stopt.

alvast bedankt!

groetjes

Dat zul je dan heel langzaam op moeten bouwen met een rustig kind die heel goed luistert naar jou.

Maarrr het kind loopt een risico om gebeten te worden, dus ik zou gewoon altijd afstand van kinderen houden. 

Ik denk dat je in hele kleine stapjes moet gaan werken. Je doel zou niet moeten zijn dat je hondje zich laat aaien door kinderen of een snoepje durft te pakken, het doel moet zijn dat hij kinderen kan negeren. En dus is het aan jou de taak om je hondje hier voor te beschermen. Wanneer kinderen in de buurt komen ruimte creëren of weg lopen. Je hondje moet weten dat hij niets met kinderen hoeft te doen, dat kinderen hem niet aaien, niet in zijn buurt komen, en dus heeft hij geen reden om te blaffen. 

Misschien slim om eens met je hondje naar een kinderspeeltuin te gaan om geruime afstand. Ga lekker in het gras zitten en beloon je hondje zodra hij rustig is en aandacht heeft voor jou, en leidt hem af zodra hij zich op kinderen focust. Zodra dit goed gaat, kun je steeds wat dichter naar de speeltuin toe. Maar ga niet te snel, bereidt dit echt uit in kleine stapjes, wat wel een aantal weken kan duren. Zorg er in elk geval vooral voor dat kinderen niet meer de kans krijgen zo dicht bij jouw hondje in de buurt te komen, hoe vaker dit gebeurd, hoe slechter de ervaring met kinderen voor hem worden. 

Dankjewel voor de goeie tips! Vroeger speelde hij altijd met kindjes vond dat altijd leuk. Maar door dat ene zware geval geweest was dat natuurlijk een trauma. Maar wat je zegt dat zal ik inderdaad doen! Denk dat dat inderdaad een zeer goed idee is! Dankjewel voor het goeie uitgebreide antwoord! Hier kan ik al een goeie stap mee verder! Bedankt! 

Klopt je hond kan en gaat zeker bijten als het kind te dicht in de buurt komt, dit is dan puur uit angst.

Dit is een enorm trauma voor je hond geweest. 

Wat je wilde doen , het kind een koekje  laten geven is een goed idee. Maar ik denk, gezien de reactie van je hond, dat het kind naar de hond is toegelopen met het koekje in zijn hand. Het kind kijkt dan ook nog eens naar de hond,  en dat is allemaal regelrechte dreiging voor je hond, levert alleen maar angst op, en het gevolg heb je gezien.

Dus nooit een kind naar je hond laten gaan, dat geeft enorme angst aan je hond.

Laat een kind rustig blijven, de hond volkomen negeren, dus ook niet aankijken. Dat is voor een kind amper te doen.

Maar vind je een kind die dat wel kan, geef dit kind , liefst een ouder kind dan waar je hond panisch voorin, wat brokjes in zijn hand, het kind gaat rustig zitten, kijkt niet naar de hond en praat met jullie, je negeert de hond even, ook als hij blaft, het kind kan een brokje laten vallen, rustig, niet gooien met abrupte bewegingen, alles rustig, ieder beweging.het brokje moet  een paar meter bij het kind vandaan op de grond liggen. Heus je hojd ruikt het.. Niet  de hond aankijken.  Als de hond het op komt halen ben je een enorme stap in de goede richting, maar ook dan, de hond  met rust laten, dus niet zeggen ohh wat ben je knap, brokje gepakt, maar gewoon doen als of het normaal is, dus negeren. 

Heeft de hond eenmaal dat brokje op, dan een nieuw brokje laten vallen een paar meter bij het kind vandaan in alle rust.

Heel langzaam en dan heb ik het over weken, kan je het dichter bij het kind laten vallen.  Niet aankijken, dat is zo belangrijk, niet lokken, de hond moet zelf het vertrouwen krijgen dat het goed is. Lokken is dwingen en dat zal de hond niet leuk vinden.

Wel kan jij zelf het kind even aanraken, ook rustig, zodat de hond ziet dat het goed is, niet overdreven, maar even een hand op een armpje leggen. Denk om ongewenste intimiteiten.

Ik weet niet of je een kind kent dat op die manier met je mee wil werken, begin de sessies met een paar minuten, niet langer.

Je kan ook voor veiligheid van hond en kind kiezen en de hond naar een rustige kamer brengen waar de hond niet geconfronteert wordt met een  kind. Zielig? Nee, totaal niet, het is veel zielige als je hond doodsbang is en in dezelfde ruimte moet blijven .

Een gedragstherapeut zal je nog meer tips kunnen geven.

Een stabiele hond loopt niet zo héél snel een trauma op hoor (kan wel, zo heeft 1 van mijn honden dat met de dierenarts na een enorm slechte ervaring). Het kan simpelweg ook aan het ras liggen. Ik ken meerdere keesjes die niet stapelgek zijn op drukke kinderen. 

Mijn beide honden zijn 'verpest' door hetzelfde overbuurmeisje. Als ze haar zien verstijven ze, als ze in de buurt komt en ze wil aaien zeg ik heel duidelijk dat dat niet mag, want aan de signalen van mijn honden te zien zouden ze nog wel eens kunnen snappen. Maar de 1 is naar mijn nichtje van 3 echt weer een enorme schat. Ze weten wel welk kind ze wel en niet in de buurt willen hebben. Ook kinderen op straat kunnen mijn honden aaien en beide vinden dit ook leuk. Maar dat ene buurmeisje kan dat dus niet. 

Wat zonde zeg, dat je hondje nu zo bang is voor kinderen, maar logisch natuurlijk na zo`n ervaring. Zo zie je maar hoe belangrijk het is om altijd toezicht te houden op hond en kind.

Ik zou ook afstand houden/maken van kinderen, niet op een paniekerige manier, maar gewoon rustig even de straat oversteken, een boogje maken of desnoods omkeren.

Komt er een kind op bezoek, dan de hond op een veilig plekje op afstand, met een kong of een lekker botje.

En ga je wel experimenteren met een kind, doe dat dan in overleg met zijn of haar ouders! 

Je hondje is heel erg getraumatiseerd. Dat is na zo'n vreselijk voorval niet kwalijk te nemen.

Ik zou vooral niet afdwingen of blijven proberen. Maar aandacht geven aan laten zien dat je het hondje beschermd. Altijd zorgd dat kinderen het hondje niet benaderen. Afstand creeeren, veiligheid bieden.

Altijd zorgen dat het hondje weg kan en zelf een veilige afstand kan creeeren. Uiteindelijk zal het dan leren dat zelf afstand nemen volstaat.

Mocht er op de lange termijn ooit contact mogelijk zijn met kinderen is dat mooi, maar ga daar zeker niet vanuit. En wees je bewust dat je hondje na die ervaring alle reden heeft het gevoel te hebben zich tegen kinderen te moeten verdedigen.

Je kunt in deze niet uit gaan van wat je graag wil zien of wat kindjes graag willen.

Jou hondje heeft een trauma door een kind en is bang van ze. Super logisch.

Ik ga niet vragen hoe die situatie ooit heeft kunnen gebeuren. Maar het is vreselijk geweest voor je hondje en dat is het duidelijk nog steeds. Forceer niks, want dan zou het inderdaad wel eens verkeerd kunnen aflopen en dan dan krijgt je hondje de schuld. 

" Wat zonde zeg, dat je hondje nu zo bang is voor kinderen, maar logisch natuurlijk na zo`n ervaring. Zo zie je maar hoe belangrijk het is om altijd toezicht te houden op hond en kind.
 
Ik zou ook afstand houden/maken van kinderen, niet op een paniekerige manier, maar gewoon rustig even de straat oversteken, een boogje maken of desnoods omkeren.
Komt er een kind op bezoek, dan de hond op een veilig plekje op afstand, met een kong of een lekker botje. "

Dobry

Ja zeker inderdaad! Heel belangrijk! Dat zou ik nu dus ook totaaal niet meer doen. Ondertussen ken ik hem ook al en weet ik wanneer het wel en niet oké is. Ik denk ook dat het vooral om de ‘drukke kinderen’ gaat. Vanaf de stem verluid is hij gewoon heel erg bang. Ja inderdaad ik denk dat het ook belangrijk zal zijn dat ik zelf gewoon rustig blijf en als er kinderen zouden komen ik hem gewoon even met mijn andere hondje in de kamer steek met een beentje zo dat hij ook niet bang hoeft te zijn. Ik zie dan ook wel meteen aan zijn reactie of het oké is of niet. Zo goed ken ik hem nu wel nu was ik gewoon terug even verschoten omdat hij anders gewoon zooo lief en aanhankelijk is naar iedereen. Bedankt voor je positieve reactieven tips! 

Ik hoop dat dit gedrag nog te veranderen is maar heb hier een hard hoofd in.

Mijn hond is zonder duidelijke reden al vanaf jonge pup bang voor van alles en nog wat dus ook voor kinderen vooral als ze een step, fietsje, poppenwagen of ander speelgoed bij zich hebben. Ik til hem altijd op als ik kinderen zie, beter voorkomen dan genezen vind ik, in huis gaat hij naar boven als mijn kleinkinderen komen.

Abel heeft in de basis een hekel aan kinderen.. slechte ervaring op een verjaardag waarbij kinderen hem niet met rust lieten. Zijn speeltjes pakten en tot overmaat van ramp ook nog met zijn bench gingen spelen (hij lag er niet in) ouders deden niks en ik was alleen maar bezig Abel te kalmeren. daarnaast heel veel kinderen in de buurt die toen hij een pup was simpelweg op hem afrende ‘aaibaar schattig gehalte’. Ik ben nu heel duidelijk met en tegen kinderen. En inderdaad ik werk aan het negeren. Hij hoeft er niks mee en ik regel het. Dat is stap 1 maar duurt al maanden.. dichterbij = fel blaffen en kind schrikt (want dan is hij pittig). Gelukkig lukt het in huiselijke kring bij kinderen van familie en vrienden maar dat komt omdat ze allemaal honden gewend zijn en hem negeren en ruimte geven. Ik zou echt contact en snoepje geven pas doen als het echt vertrouwt is voor jezelf en het kind en de hond er enigszins voor open staat. Kinderen zijn zo snel en ‘onberekenbaar’ in hun gedrag waardoor je al heel snel terug bij af bent. 

Faro van 8 jaar was bang voor kinderen, we hebben dat gewoon af kunnen leren, Faro beet alleen niet.

Sam was ook bang voor kinderen, maar kinderen die op hem af komen rennen of echt plots naar hem toe komen, als ze rustig zitten dan is er niks aan de hand.

Nu gaat dat steeds beter, alleen rennen of hoge energie is nog een dingetje, ik lijn Sam dan aan als de kids heel druk zijn. Sam gaat dan rustig liggen.

Het is wel af te leren hoor, het kost alleen tijd, en geduld..