Knoop doorhakken

Vorig jaar november poste ik hier dat ik graag een hond wil maar mijn man niet. De pup die ik toen kon krijgen heb ik toen afgeslagen. 
alleen krijg ik het echt niet uit mijn hoofd. Mijn man en kinderen zijn inmiddels wel om. Maar omdat de wens wel vanuit mij komt vind ik dat nog steeds wel tricky. 

ik sta op het punt om ja te zeggen tegen een pup die nog geboren moet worden. Een labradoodle mini. Ik heb kennisgemaakt met de eigenaar en de moeder hond en de fokker van de dekreu en ik heb er alle vertrouwen in!!

Ook heb ik al duizend keer alle voors- en tegens tegen elkaar afgewogen. Alle praktische bezwaren op een rij gezet. De naam is al bedacht, de oppas zowel voor dagelijks als voor de zomervakantie al geregeld (mijn moeder die het super leuk vindt). 
kortom: alle seinen staan op groen.

En toch vind ik het dus zoooo spannend om ja te zeggen. 
Ik lig er s nachts wakker van….

zijn er meer mensen die dit hadden van het voren?

En viel het dan uiteindelijk mee? Of toch ook een beetje tegen? 

Ben heel benieuwd naar jullie verhalen ….

Ik ken het niet, wacht maar tot de pup geboren is. 

Waar lig je precies wakker van?

O wat leuk en tegelijk superspannend! Wij hebben sinds oktober onze eerste hond, een maltipoo(dwergpoedel x maltezer). Onze kinderen hadden al jaren gezeurd om een hond en uiteindelijk hebben wij allemaal heel bewust gekozen voor een hondje. Denk dat dat het allerbelangrijkste is, dat je het echt samen doet(afhankelijk vd leeftijd vd kinderen uiteraard) Mijn man hield het het langst tegen en uiteindelijk was hij juist degene die toen de knoop doorhakte en wat zijn we gek op onze pup!! Nooit gedacht dat je zoveel van een hond kunt houden en we zijn er allemaal even gek mee. Natuurlijk zijn de eerste weken pittig, al hadden wij echt een makkelijke pup. Ze is nu 7,5 maand en we kunnen haar niet meer wegdenken! Wat vind je zelf precies spannend waardoor je er van wakker ligt?

Waar lig ik wakker van?;

Ik heb geen honden ervaring. Kan ik dit wel? 

Trek ik een pup wel? Ik weet dat het intensief is. Maar de andere optie: herplaatser lijkt me ook lastig vanwege het gebrek aan ervaring. 

Mijn man en kinderen zijn inmiddels wel om maar gaan ze het echt leuk vinden? Of haakt iedereen straks af en sta ik er alleen voor? 

Ik ben geen avond mens, hoe erg ga ik het vinden om elke avond nog naar buiten te gaan? (Ochtend en overdag zijn daarin tegen dan weer geen enkel probleem)

Nou ja…..dat soort dingen dus ????

En oh ja…we hebben ook een poes….die zal ook erg moeten wennen. Ik hoop dat we uiteindelijk in een gedoogzone terecht komen maar ja je weet het niet hè ????

Wat leuk om te horen Annelies! 

Ik hoor trouwens echt vaak: wij hadden wel een hele makkelijke pup.

wat vond je pittig aan de eerste weken? 

Ik maakte het mezelf vooral heel moeilijk. Ben heel erg perfectionistisch en wilde alles veel te goed en volgens het boekje doen. Kon eindeloos van alles opzoeken op internet hoe e.e.a. aan te pakken en de een zegt dit, de ander dat en toen ik dat los ging laten en gewoon mn eigen gevoel ging volgen en meer naar mn pup ging kijken ging dat een stuk beter. En de eerste tijd had ik het gevoel dat mn leven alleen maar uit de pup bestond. Ik ben het meeste thuis dus was er ook het meest mee bezig. Ik moest echt soms even weg en tijd voor mezelf maken zodat ik er weer fris tegenaan kon. Maar we doen het echt samen (kids zijn 17 en bijna 15) en dat is echt heel fijn en belangrijk. Je moet je pup helemaal leren kennen en nu gaat het als vanzelf en hoort het gewoon helemaal bij je gezin. En echt, als je zoveel liefde voor zo'n hond gaat voelen(en dat moet soms ook even groeien) dan doe je alles, zoals uitlaten en verzorging, echt met liefde. En ik heb nog steeds mn onzekerheden hoor. Onze pup kan nog niet heel lang alleen blijven en dat vind ik dan best nog wel moeilijk en kan ik soms nog wel mee worstelen en denken, komt dat ooit goed? Maar echt, we zijn zo dolgelukkig met haar! 

Oepsie dat klinkt nogal….eeeh herkenbaar. Ik ben ook zo! 

En hoe lang duurde het voordat je wat meer lucht kreeg? 

leuk dat je kids mee helpen. Die van mij zijn 15, 13 en 8. Met name de jongste twee zien een hond wel zitten en hoop ik dat ze mee gaan helpen. Al is die van 8 natuurlijk nog wel te jong om alleen uit te laten. Maar daar kan ze in groeien lijkt me.

En ik snap je onzekerheid wel mbt alleen thuisblijven. Zou ik ook hebben maar ze is ook nog jong, dus misschien blijven oefenen? 

Ik herken de twijfel niet. Ook mijn man wilde absoluut geen honden. Maar in wist het zeker van wel. De hondenzijn dol op hem en hij op de honden. 

De puppytijd maar vooral het zindelijk maken heb ik als heftig ervaren. We werken en hebben ook 3 kinderen, dat heb ik onderschat. Maar liefst 3 x onderschat (1 hond is overleden) en toch weer een hond erbij. Het is een achtbaan van emoties bij mij geweest omdat ik echt 8 uur slaap nodig heb en vooral de eerste weken heftig zijn, mijn ervaring. Dus een pup, gezin en baan is heftig. Maar toch gek genoeg niet heftig genoeg om geen hond te hebben. Wij hebben nu 2 golden retrievers. 

Ik weet alleen wel dat ik na deze twee geen honden meer neem. Het grote diepe verdriet na het verlies van de hond trek ik niet. 1 jaar geleden helaas ervaren bij onze eerste hond, ze was pas 5 jaar gewordeb. Ze kunnen niet praten en vaak gissen wat er is, daarnaas heb ik nirt zo goed ervaring met en vertrouwen in de dierengeneeskunde kennis in Nederland. Wij genieten volop met onze honden. Ik hoop dat ze heel oud mogen worden. Dit is mijn ervaring. 

Succes 

Het waren bij mij echt steeds korte periodes, dan had ik even een dipje en daarna zag ik het ook weer helemaal zitten. Mijn man ging overal heel nuchter mee om en ik kan altijd goed mn onzekerheden bespreken met hem hierover en dat luchtte dan weer zo op. Gewoon toegeven aan anderen dat het soms even zwaar is kan vaak al zoveel goed doen. Vanaf een half jaar oud, dus nu zo'n 1,5 maand hebben we echt een ritme van om de 4/5 uur uitlaten en dat is ook zo fijn! En ja de lol van het uitlaten gaat er bij de kids wel eens een beetje af, maar ze moeten gewoon!

Wat betreft alleen thuis blijven blijven we zeker oefenen. Er is hier ook bijna altijd wel iemand thuis en met werk(werk bij mn eigen vader aan huis op kantoor) gaat ze mee. En ik moet eerlijk toegeven, ik ben zo dol op haar dat ik het ook gewoon niet leuk vind om haar alleen thuis te laten. Zei laatst nog tegen iemand, het komt echt heel dicht in de buurt van het voelen vd liefde voor je eigen kind.

Wellicht ga ik hier wat commentaar op krijgen, maar ik ga het toch zeggen; Het is maar een hond.

Als ik het zo lees lijkt het wel alsof je het hebt over een baby, zo heftig dat het jou lijkt. Dat is t echt niet hoor, niet eens verglijkbaar met elkaar vind ik. Ja het kan wel een hele omschakeling zijn, maar als ik het zo lees vind je het wel héél spannend. Een normale reactie zou zijn om er juist zorgeloos naar uit te kijken, om er vooral plezier uit te halen met voorpret, niet om je zo veel zorgen te gaan zitten maken. 

Het stukje over er alleen voor staan, dat klopt waarschijnlijk wel, bij de meeste families dan. Dus dit moet jij echt willen. Het zal waarschijnlijk echt jouw maatje worden uiteindelijk. Die avond rondjes worden snel genoeg standaard riedeltje, daar erger je je dan ook niet zo snel meer aan, en doe je opgeef moment ook met liefde voor dat beestje. En het geeft ook zoveel plezier in huis, vergeet dat niet  

Je hebt niets aan mij, ik ben dol op puppen, het opvoeden vooral, kijken hoe een hond wordt, nimmer er tegen op gezien en ook ik  heb het altijd alleen moeten doen, geen man die hield van honden...accepteerde het en dat was het.....nu ik alleen ben veel makkelijker...ik laat de pup gelijk mee draaien met het huishouden, wel geef ik toe dat ik een makkelijk ras hebt...geen stres oproepen hoor voor als, mee laten draaien in jullie huishouden, en een ruimte creeren als het je even te veel wordt, zodat die daar achter kan blijven, je hebt hulp lees ik, je moeder die het zeker leuk vind om eens op te passen...ongemakken kan je best eens ervaren, maar o wat krijg je er veel voor terug.

Je bent geen avondmens, met een pup zal je toch wat later naar bed gaan en zelfs eens snachts er uit moeten gaan....wanneer de pup zinderlijk is kan je tijden in gaan stellen van hoelaat gaan we naar bed en hoe laat staan we op....en dat zal dan zijn als de pup reeds wat maanden ouder is....

@3muisjes: ik ben zo blij met wat jij zegt!! 
Helemaal de spijker op z’n kop voor mij en heeft me een heel groot inzicht gegeven.

Ik was en ben nog altijd een stresskip. Kijk naar hoe zenuwachtig ik word van de beslissing alleen al!!

(Beslissing voor 3de kind zag ik ook heel veel praktische bezwaren. Uiteindelijk is het toch een gevoel en is mijn gezin helemaal compleet met drie kids. Baby tijd vond ik zwaar dat wel. Dus met een pup verwacht ik ook dat het vermoeiend voor me zalzijn.)

En juist hoe relaxter je er in staat hoe makkelijker het zal zijn. 

Puntje voor mij om nog aan te werken!! 

Deelde dit vanochtend met mijn man. Ik zei moet ik nu accepteren dat ik zo ben en dus geen hond nemen? Of moet ik juist aan mijn eigen ontspanning en stress werken en juist de hond nemen als leerpunt? 

Dat laatste zei hij toen….

Toch super dat je man dat zei! Hier is de hond ook echt een leerpunt voor mij geweest en nog. Het heeft me ook weer zo gevormd ten positieve!

Zeker Annelies! 
En fijn om te horen dat jij dat ook zo ervaart. 

Wat ik al zei: dat perfectionisme dat jij hebt dat heb ik ook. Merk het ook al in de aanloop er naar toe. De keuze voor een hond, de voorbereiding….wil alles goed doen. Dat legt natuurlijk bij voorbaat al veel te veel druk. 

los laten…..ga ik aan werken ;-)

Zorg wel dat je heel goed de fokker doorlicht. Bekijk alles op internet, naam, telefoonnummer, woonplaats, naam van het bedrijf enz enz.

Labradoodle mini... klinkt mij niet als goed gefokt in de oren? 

Kijk het alsjeblieft goed na, voor je flink spijt gaat krijgen.

Ouderdieren getest op erfelijke afwijkingen en daarvan vrijbevonden. Je mag deze testresultaten ook inzien.

Het zou jammer zijn als je bij een fokker terecht komt die het niet zo nauw neemt met de gezondheid van de ouderdieren en de pups.

En die vind je ook zeker terug bij de oepsnestjes, de eenmalige nestjes enz.

Je hebt niks aan een gewone gezondheidsverklaring van een dierenarts.

Dank voor de tip ukkepuck maar dat is allemaal al gebeurd. Heb alles al ingezien. Zowel van de moeder hond als van de dekreu! 

Er is wel een verschil tussen een baby en een hond, maar dat weet je vast wel. Een baby groeit en wordt zelfstandiger, een hond blijft altijd afhankelijk van jou. 

Op dit forum lees ik ook heel vaak berichten van puppy-eigenaars met 'puppy-blues' en dat valt zo te lezen niet mee.  Je hele gezin moet wel meewerken, dan wordt het eenvoudiger.

(Ik heb zelf altijd herplaatsers gehad, probleemloos. Het is echt niet zo dat alle herplaatsers een rugzakje hebben hoor).

Wie is de fokker en wat heeft hij/zij allemaal getest?

Is het niet handiger als je eerst aan je angst en je onzekerheid gaat werken? Een hond is natuurlijk geen proefkonijn. De korte nachtjes die je in t begin kunt hebben breken een beetje zekerheid snel af.

Dit gezegd hebbende, natuurlijk kan t ook als de pup komt, maar zorg dan voor een goede hondenschool of trainer waar je vaak terecht kunt.

Doe een cursus bij Monique Bladder of lees alles wat ze geschreven heeft.

Leg de lat zo laag mogelijk. Je pup hoeft niks anders dan eten, plassen, poepen en slapen, op zijn tempo.

Succes!

Ik herken het totaal niet, een hond past gewoon bij me. De dag dat ik eindelijk mijn 1ste hond kocht, was ook meteen de dag dat mijn leven compleet werd.

Ik ben een echt hondenmens, merendeel zijn mensen met honden echter. (Daar is overigens niets mis mee hoor, het hoeft niet te betekenen dat die honden het daarom minder hebben).

Als je echter nu al zo'n druk ervaart, zou ik dat nooit kunnen laten overzetten op een pup. Er zal vanalles verwacht worden van de pup en uiteindelijk is het altijd de hond die de dupe wordt. 

Gisteren kreeg ik weer 2 honden aangeboden, die weg moeten. 1 omdat de hond niet zijn best doet in een sport en een clubgenoot opperde dat die persoon dan maar zijn hond moest nemen want hij had er niet zo veel tijd meer voor (ja echt, het gebeurt dus... De ene hond zit nu dus op de schopstoel en zit al elders waar die maar een paar maand kan blijven voor die weer weg moet) en een andere hond het riedeltje van ineens geen tijd meer ervoor. 

Ik vind het altijd zo sneu voor die honden. Mijn hart breekt telkens als ik zo'n dingen lees, hoe kun je zo weinig liefde voelen voor een levend wezen waar je voor gekozen hebt denk ik dan.  Maar goed, ik ben daar vreemd in want gezien de mate waarin honden weggedaan worden, hebben de meeste mensen daar geen problemen mee.

Misschien bedoel je het niet helemaal zoals het er staat, maar een puppy neem je niet als leerpunt voor je eigen problemen, natuurlijk. Een pup heeft behoefte aan ondersteuning, geborgenheid en een mens waarop ie kan bouwen en vertrouwen. De mens moet er zijn voor de pup, niet omgekeerd. 

Persoonlijk zou ik dan liever van je man horen dat ie er voor jou zal zijn, als jij het moeilijk krijgt. Dat hij de zorg zal dragen, zodat jij niet zoveel stress hoeft te hebben. Maar blijkbaar twijfel je er aan dat je gezin jou zal helpen, en daarover zou ik eerst met hen toch een goed gesprek hebben. Want je weet van jezelf hoeveel stress en onzekerheid je kan ervaren, dan is het goed om een vangnet te hebben, te weten dat je man en kinderen klaarstaan en de zorg kunnen overnemen als het nodig is.

Succes!

" Misschien bedoel je het niet helemaal zoals het er staat, maar een puppy neem je niet als leerpunt voor je eigen problemen, natuurlijk. Een pup heeft behoefte aan ondersteuning, geborgenheid en een mens waarop ie kan bouwen en vertrouwen. De mens moet er zijn voor de pup, niet omgekeerd. 
Persoonlijk zou ik dan liever van je man horen dat ie er voor jou zal zijn, als jij het moeilijk krijgt. Dat hij de zorg zal dragen, zodat jij niet zoveel stress hoeft te hebben. Maar blijkbaar twijfel je er aan dat je gezin jou zal helpen, en daarover zou ik eerst met hen toch een goed gesprek hebben. Want je weet van jezelf hoeveel stress en onzekerheid je kan ervaren, dan is het goed om een vangnet te hebben, te weten dat je man en kinderen klaarstaan en de zorg kunnen overnemen als het nodig is.
Succes! "

Alaska's Finest!

Top antwoord!

Natuurlijk is de pupytijd aanpassen, opletten geduld hebben enzo. 

Maar 1 ding kan ik je meegeven honden en puppies spiegelen jou energie. Reageren op jou.  Ik heb in mijn hele leven het meeste geleerd over mezelf en aan leren werken door honden.

Mensen geven wel commmentaar. Maar een dier koppelt zoveel terug zonder verder te oordelen of te veroordelen. Gewoon zuivere boodschappen die ze afgeven. Het is super leerzaam als je er voor open staat. Ik ben 1000 keer dankbaarder naar de honden die mijn pad hebben mogen kruissen dan naar mensen. 

Het kost energie een pup. Daar kun je niet om heen. Maar je krijgt er zo onvoorstelbaar veel voor terug. (als je daarvoor open staat). 

" Zorg wel dat je heel goed de fokker doorlicht. Bekijk alles op internet, naam, telefoonnummer, woonplaats, naam van het bedrijf enz enz.
Labradoodle mini... klinkt mij niet als goed gefokt in de oren? 
Kijk het alsjeblieft goed na, voor je flink spijt gaat krijgen.
Ouderdieren getest op erfelijke afwijkingen en daarvan vrijbevonden. Je mag deze testresultaten ook inzien.
 
Het zou jammer zijn als je bij een fokker terecht komt die het niet zo nauw neemt met de gezondheid van de ouderdieren en de pups.
En die vind je ook zeker terug bij de oepsnestjes, de eenmalige nestjes enz.
 
Je hebt niks aan een gewone gezondheidsverklaring van een dierenarts. "

UkkePuck

ja hoor daar komt de ANTI labrdoodle club weer....

LAbradoodles zijn er in 3 maten.... standaard, medium en mini.

Een puppy geeft altijd drukte.... je moet je in het begin best wel aanpassen. Vraag je man de laatste ronde te doen, kan jij op tijd naar bed.

Heel veel mensen lopen er toch minstens 1x tegen aan.... waar ben ik aan begonnen???

Maar je krijgt er echt heel veel voor terug. En weet vast vantevoren dat er ook een pubertijd gaat komen, vaak zijn de honden dan in 1x alles even vergeten.

En ja ook hier heb ik met dit weer een vieze vloer van de natte honden pootjes (heb er 2 australian labradoodles)

Echt je kan ze alles leren, hoe jij het wil hebben..  Mag je ook op puppy bezoek?

Vergeet straks als de pup er is niet te genieten!! Een pup is zo groot...

veel plezier!!

Ukkepuck. in mijn mail kan ik nog lezen wat je schrijft..

Mijn ervaring hier op het forum is als volgt...

Zodra het over een Labradoodle gaat komt er heel veel commentaar, over mode hondejes ect..

terwijl er echt wel fokkers zijn die een (Australian) Labraddole fokken die het wel goed doen..

OOK veel gelezen commentaar is waarom neem je dan niet een labrador en poedel...

vandaar..

Ik heb 'm weggehaald. Ben wel een beetje pissig op je bericht om me de 'ANTI labradoodle club' te noemen.

Weet je, ik ben er ooit eens ingetrapt. Heb echt een vreselijke en agressieve hond gehad. Was ook een 'leuke' kruising.

Nou, het was een regelrechte hel.

Heb er echt veel verdriet van gehad.

Ik probeer gewoon mensen te waarschuwen. Check gewoon alles dubbel goed. En ja, veel kruisingen vind je nu eenmaal binnen de broodfok en bij mensen die niks aan gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk, doen. En ik kan je dus vertellen dat je daar veel ellende en verdriet van kan krijgen.

Wat ik me dan wel afvraag, een mini labradoodle is een labrador met een toy of dwerg poedel? Flink verschil in maat. En degene die dit aanmoedigen zijn vast ook degene die vinden dat een chihuahua of van mijn part een jack russel met een herder of groter ras niet past..