Ik vind mijn pup niet leuk

Ik antwoord je even via pm, zodat ik deze topic niet overneem

Heel goed van je dat je deze moeilijke keuze hebt kunnen maken, voor het hondje maakt t idd niet uit, 1 nachtje lekker uit logeren geweest.

Beter zo, dan blijven proberen en dat hij later terug had gemoeten 

Oh jeetje wat heftig en wat een dappere keuze! Ook om het hier te vertellen. 

Ik ben dus zo bang dat mij dit ook gaat over komen. Ik heb ja gezegd tegen een pup die over ongeveer 7 weken het nest mag verlaten. 
En juist omdat ik overal lees dat een pup heel zwaar is ben ik nu al als de dood.

Ik ben niet alleen. Heb man en drie kids dus dat scheelt misschien maar het meeste zal op mij aankomen.

En wij hebben ook een kat en voor de kat vind ik het wel zielig. Ik hoop maar dat ze een beetje aan elkaar kunnen wennen maar dat zal sowieso veel tijd kosten. 

Waarom wilde jij een hond? Ik wil het dus echt al heel lang omdat het me voor mezelf leuk lijkt qua wandelen en voor het gezin leuk lijkt qua liefde die je van zo’n beest krijgt. Maar ik zie er dus ook stiekem tegen op. Vooral die puppy periode 

In jouw eigen topic had ik zo iets van: ik ga er niet meer op reageren, aangezien je de keuze nu bewust hebt gemaakt voor een pup te gaan. Wat helemaal prima is. Maar nu lees ik hier wéér dat je overal zo bang voor bent, dat je zo tegen ce puppy periode op ziet. Waarom heb je dan in godsnaam besloten voor een pup te gaan? Juist bij zo'n extreem grote verantwoordelijkheid (want dat is het) zou je er enthousiast in moeten staan. Als je er nu al zo veel moeite mee hebt, ben ik heel bang dat het echt alleen maar zwaarder gaat worden voor je.. wat echt heel zonde zou zijn. 

Ja dat weet ik dus ook niet. Ik wil dit dus echt al jaren en nu puntje bij paaltje komt word ik echt overvallen door een bepaalde angst. Angst dat ik het niet aan ga kunnen…..

Ik schrik er zelf ook heel erg van. 

Misschien ook omdat er zoveel mensen zijn die zeggen dat het ‘heel erg zwaar’ is een pup. En ik niet goed kan inschatten wat ‘heel erg zwaar’ is. 
Ik laat me misschien ook een beetje bang maken?

Misschien wel, mocht het helpen, ik heb de puppy periode alleen maar als geweldig en fantastisch ervaren. En ik had écht een heftige terror pup (werklijn herder). Ik vond het heerlijk 

Misschien helpt het ook dat je niet juist dit soort verhalen op zoekt. Dat maakt alleen maar dat je gevoed wordt in je angst. Van te voren kon ik echt niet wachten tot de pup er was, ik heb me juist gefocust op alle leuke dingen en plannetjes. En ja, de eerste paar weken vond ik wel even pittig, wij hebben verder geen ervaring met het opvoeden van een pup dus het was heel erg zoeken en aftasten. Ja, ik heb ook hier wel eens van me afgeschreven of hulp gevraagd. Maar zoals jij het omschrijft en ertegenaan kijkt naar mijn idee is wel heel erg heftig. Probeer het ook niet zwaarder te maken dan nodig. Je weet nu nog helemaal niet hoe het je gaat bevallen en hoe pittig het gaat zijn, misschien valt het juist mee. En in die eerste paar weken was ook genoeg om van te genieten. Nu hebben we al een beetje meer ons ritme gevonden en kennen we elkaar al wat beter. Het is echt enorm leuk en gezellig en soms nog steeds hard werken, maar dan vooral omdat ik zelf niet altijd alles het meest handig aanpak, of niet goed weet wat ik moet doen haha. Maar dat is oké, ook dan kom je er echt wel. Dus mijn advies zou zijn, stop met het lezen/zoeken/vragen naar dit soort zware/heftige verhalen en ga je lekker focussen op al het leuks, lees je goed in en geniet van de voorbereidingen. Maak het leuk voor jezelf en je gezin.

Dit beaam ik ook wel ten volle!! Ik heb super uitgekeken naar de komst van onze pup, had veel in mijn hoofd van hoe het zou gaan, wat er kon misgaan en vooral "hoe het moest". Ik  heb hier ook elk topic gelezen in de eerste weken, met steeds een verlammende 'doe ik het wel goed' angst. Maar de pup kwam en we leerden elkaar kennen en ja, ik heb wel eens geweend. Maar ook veeeeeel gelachen en vooral geleerd : vertrouw op jezelf en je inituitie. Je kan alles plannen en bedenken, maar realiteit zal je toch verrassen. Sommige dingen zullen vlotter gaan, andere mss net tegenvallen, maar het is wel echt een kennismaking reis tussen jou en je hond. Ik kom wel nog op dit forum en heb er veel aan, maar kan ook makkelijker denken "voor ons werkt het zo en dat is ook prima". Momenteel is hij 9 maand en we leren nog steeds bij, maar die tijd is wel gevlogen. Met een lach en een traan en veel relativeringsvermogen...

Ik ook en ik heb op dit moment een terror pup van 16 weken. Naja terror....nee ik lieg...ze is een kleine linke loet. 

Maar ze is wel oooo zo leuk en ja zeker bepaalde momenten denk je echt wel eens 'gossamme waar ben ik aan begonnen'.

En ik heb altijd het idee dat het hebben van een baby 10x zwaarder is dan een pup. Pup is als je het goed doet binnen no-time zindelijk en ze slapen binnen no-time door. 

Thanks!! Dat relativeert wel weer even.

Heb idd de neiging om alle verhalen te lezen en vraag echt letterlijk aan iedereen; hoe ging dat bij jou??

Met als gevolg een heel vol hoofd en paniek aanvallen dat ik het niet aan ga kunnen. 

Ga het even proberen los te laten 

Zorg als het zover is, een vervanger voor een dag als het je te veel wordt, zelf ben ik dol op puppen, ik heb ze altijd de vrijheid gegeven en mee laten lopen in het huishouden, even een boodschap dan had ik een ren buiten in de tuin aan het huis...en als ze achter me aan hobbelde dan liet ik het zo...op een gegeven moment vinden ze het wel best en blijven dan liggen met alleen kijken wat er gebeurd, nooit rust momenten gehad, dat bepaalde ze zelf, genoeg ruimte gegeven, lekker wandelen, al waren ze nog een pup, bleef lekker lang weg en zocht dan een bankje op zodat de pup lekker dr gangentje kon gaan, en zo kwam ze moe thuis, nog een goed bot en geen omkijken meer naar...stabiele honden altijd gehad.....zorgen voor een vervanger als het wat te veel wordt zodat je even je handen dan vrij hebt en weer voor je pup kan zorgen, vergeet niet ze worden zo snel groot... 

Thanks, mijn moeder die in de buurt woont wordt achtervang voor vakanties en dagjes weg. Mijn plan is om vanaf het begin gelijk ook veel met de pup naar haar te gaan zodat ie daar ook helemaal went. En zij heeft ook een kat dus die moeten ook aan elkaar wennen .

Sprak mijn moeder net toen ik die paniek aanval had en die bood gelijk aan dat als de nachten slecht zijn de pup daar mag logeren. Hahah lief hè . 
En ik heb natuurlijk ook 4 gezinsleden thuis al heb ik wel het vermoeden dat het vooral op mij aan gaat komen 

Toch met elkaar proberen te overleggen, een hond in huis met een gezin daar moeten alle gezinsleden ook aan helpen....veronderstel nou eens dat je even niet in staat bent om de hond uit te laten dan moeten de andere gezinsleden daar ook aan mee helpen....het is niet alleen dat jij daar voor zorgt....willen ze niets aan mee helpen dan krijg je het moeilijk, een lijn trekken wat de opvoeding betreft ook daar zal je hun in moeten betrekken...

Heb hier stilletjes meegelezen. 
als ik aan mezelf denk hoe ik mij voelde toen Abel er net was en op dit forum kwam, jouw verhaal lees, voel ik die onrust weer borrelen. Het heeft misschien niet zoveel zin want je moet het zelf voelen, enige tip die ik je wil geven; laat het wat meer los. Daar krijg je echt een leukere, makkelijkere en zelfverzekerde hond voor terug. Abel is mijn spiegel, en ik zou hem voor geen goud meer willen missen. Het is helemaal goedgekomen tussen ons maar niet zonder slag of stoot en vereiste behoorlijk wat zelfreflectie. Ik had hem een relaxter baasje gegund in de pup periode waarin ie dat juist zo hard nodig had. 

Ik volg je een beetje, en eerlijk, ik zou aan jou geen pup geven als ik fokker was.

Je hebt echt alle voor elkaar, opvang bij je moeder, werkt je gezin nu wel of niet mee? Want eerst was het niet toch?

Of je bent een enorme paniekzaaier, daar zou ik dan aan werken want dat breng je over op je hondje, of je wilt geen hond.

Ik begrijp niet als je er zo tegenop ziet, dat je er aan begint.

Stel je eens voor, tig keer per dag naar buiten, zindelijk maken, weet niet hoe lang dat duurt, de ene lang de andere kort, dus ook je nachten die af en toe korter zullen zijn, of wisselen jullie af?

Hebben jullie thuis dat allemaal besproken? Ik denk als je daar goede afspraken over maakt, misschien voor de gein zelfs op papier zetten, dan hoef je je niet zo druk te maken.

Ik vind het dus wel erg dat een pup terug moet naar de fokker, na 1 nachtje gaat wel, maar meestal neemt men die stap niet zo snel.

En verplaats je in je pup! Ik denk dat dat ook helpt.

Ik begrijp echt niks van je paniek. Een pup verwelkomen is toch harstikke leuk! Je hebt 3! kinderen. Ik denk dat je daarmee wel voor hetere vuren hebt gestaan. De opvoeding van kinderen gaat immers ook met ups en downs en is een stuk pittiger.Ontspan! Je krijgt er hooguit een paar taken bij. En ja, in het begin ben je er een stukje drukker mee. Zoals willemijn zegt; laat de pup lekker mee hobbelen ,zet een stukje van je kamer af doormiddel van een ren. Moet je je handen even vrij hebben ,zet je de pup even in de ren. Zorg voor veel kauwmateriaal. En vergeet vooral niet te genieten! 

Weet je zeker dat je het wel wil? Ik heb het idee dat je echt alleen maar beren op de weg ziet. Het zou juist leuk moeten zijn. Tenminste, ik kon niet wachten tot we Indy op konden halen . En ik vond het vooral leuk, maar soms ook wel wat onzeker hoor. Ik vond de nachten de eerste weken wel even heftig (wij hebben geen kinderen). En dat ze soms net een happende piranha was. En ja nu ze begint te puberen kan ik haar ook wel weer regelmatig achter het behang plakken. Maar ik ik vind haar vooral heel leuk, en vind het zo mooi om haar te zien leren en groeien.

Misschien even verder gaan in je eigen topic ? Dit is niet heel overzichtelijk zo. 

Dat je iemand in de buurt hebt zal jou enorm helpen. Geloof me. Dat had/heb ik niet. Komt goed. Je mag wel iets meer in jezelf vetrouwen hebben. Ik gun jou dat heel erg. Groetjes! 

Als je vooraf al zo in paniek raakt en horror verhalen van andere mensen gaat lezen dan komt het niet goed haha ga eens leuke verhalen lezen en vooral alle tips die de leden hier geven aan je nog even doorlezen. Zoveel positieve tips waar je aan kan werken!

Ik was de eerste week ook een hoopje zenuwen aangezien het mijn eerste hond is, maar door hier veel te lezen en positieve verhalen op te zoeken ben ik gaan genieten!

Je gaat echt zoooo'n enorme spijt krijgen dat je niet gewoon genoten hebt van het schattige frummeltje dat door het huis sjeest of lief ligt te slapen als je alleen maar bezig bent met of je het wel goed doet. Komop wees positief! En je hebt al 3 kinderen haha dan handel je een pup ook wel hoor

https://www.hondenpage.com/hondenforum/231038/knoop-doorhakken.php

Voor ts misschien aardiger om de discussie van helpikwileenpuppie in haar topic te doen?