Adoptiehond met problemen

Goedemiddag,

Ik hoop mensen te vinden met gelijkaardige ervaringen of tips. Ik heb vorige maand mijn eerste hond aangeschaft na lang te tobben of ik een pup of herplaatser wou toch voor een herplaatser gekozen. Ik ben in contact gekomen met een stichting die buitenlandse honden verkoopt/ plaats en heel duidelijk geschetst dat ik een makkelijke ongecompliceerde hond zoek. Zij gaven aan een passende kleinere hond te hebben. Deze is vorige maand aangekomen, hij blijkt zindelijk maar markeert in huis tegen de meubels. Ik werk deeltijds van huis en dan loopt hij in mijn armen en benen te bijten voor aandacht.  Ik woon alleen en ben niet veel van huis maar kan zelfs niet naar de brievenbus lopen zonder dat de hond begint te blaffen en huilen. Hond in de slaapkamer zie ik niet zitten en er werd aangegeven dat de hond in het opvanggezin gewend is om in de woonkamer in een bench te slapen/ en bij afwezigheid maar hij raakt in een blinde paniek als je hem in de bench steekt. Ik slaap nu al bijna een maand op de bank en kan zelfs niet naar de toilet gaan zonder de deur open te laten. Ik ben een beetje de wanhoop nabij dit is niet wat ik verwacht had van een gemakkelijke opgevoede hond die het huiselijk leven gewend is. Haal ik er een trainer bij of breng ik hem terug naar de stichting want dit hou ik niet vol. Hij krijgt overigens voldoende uitdaging en we gaan 4x daags wandelen en hij krijgt thuis genoeg beentjes om op te bijten en hij zou moeten leren max 1 a 2 uur alleen te moeten zijn.

Heb je al contact gehad met de stichting over je probleem? Een verantwoorde stichting staat de adoptanten bij qua raad, dus dan kan je daar terecht voor tips & tricks zonder dat je de hond meteen terug moet doen. 

Dat opvanggezin kan er heel anders uitgezien hebben als bij jou. Vaak zijn er daar meerdere honden, wat een heel andere dynamiek geeft. In een nieuwe leefsituatie kunnen zich nieuwe problemen voordoen. Bij een herplaatser hou je daar best altijd wat rekening mee. Elke verhuis kan ook weer extra stress geven. Het is voor de hond elke keer toch een deuk in het vertrouwen + opnieuw aanpassen, aan het huis, de omgeving, de nieuwe mens en diens gewoonten en levensstijl... De ene hond is daar veel gevoeliger voor dan de andere. 

" Heb je al contact gehad met de stichting over je probleem? Een verantwoorde stichting staat de adoptanten bij qua raad, dus dan kan je daar terecht voor tips & tricks zonder dat je de hond meteen terug moet doen. 
 
Dat opvanggezin kan er heel anders uitgezien hebben als bij jou. Vaak zijn er daar meerdere honden, wat een heel andere dynamiek geeft. In een nieuwe leefsituatie kunnen zich nieuwe problemen voordoen. Bij een herplaatser hou je daar best altijd wat rekening mee. Elke verhuis kan ook weer extra stress geven. Het is voor de hond elke keer toch een deuk in het vertrouwen + opnieuw aanpassen, aan het huis, de omgeving, de nieuwe mens en diens gewoonten en levensstijl... De ene hond is daar veel gevoeliger voor dan de andere.  "

Alaska's Finest!

Ja er is contact geweest en nog steeds met de stichting maar ik zij geven op alles aan dat ik het tijd moet geven en niet boos mag worden maar geen verdere tips. Ze hebben ook links van op internet doorgestuurd maar dit kan ik zelf ook vinden als ik google raadpleeg dus ik verwacht vanuit die hoek niet veel steun.

Da's jammer, dat ze je niet concreet verder helpen. Want je ervaart het als een moeilijk parcours waar je graag een aantal handvatten zou aangereikt krijgen. Het is niet fijn om je dan in de steek gelaten te voelen. 

Als ik alles samenvat, lijkt het vooral om onzekerheid van de hond te gaan? En hij zich daarom erg aan jou gaan vastklampen?

Bekijk es waar je hem tegemoet kan komen, zodat het voor jullie beiden prettiger wordt. Bijvoorbeeld: de brievenbus.

Je kan 'm ook laten meelopen, hem erbij betrekken. Zo hoeft ie niet te gaan janken van onrust.

Je kan hierbij lekker kletsen, trouwens.  Hem uitleggen wat jullie gaan doen. De dingen benoemen kan echt helpen als geruststelling. Het is niet dat de hond dan elk woord letterlijk begrijpt, maar hij pikt je emotie op en spiegelt zich daaraan. Zoiets als: 'Kom, we gaan even kijken of de post al gekomen is, ga je mee?'

Dan voelt de hond zich betrokken, en pikt hij op dat jij hem in je leven opneemt. Dat voelt geruststellend en veilig voor hem.

Hou het oefenen op alleen-blijven voor later. De hond is daar duidelijk nog niet aan toe.

En het is belangrijk dat je start op de juiste basis en dat is vertrouwen. Dat de hond zich thuis voelt in je huis, geborgen en veilig. Pas als dat gevoel er is, kan je beginnen met het alleen-blijven. Want anders gaat de hond leren: alleen zijn = ik voel me bang. En dat is uiteraard niet de bedoeling. Je wil de connectie leggen: alleen zijn = ik voel me ontspannen en gerust. 

Waar komt je hond dan vandaag, uit welk land?

Weet je ook iets over de achtergrond van je hond?

Meestal zijn honden uit buitenland geen goed opgevoede makkelijke honden.

Juist zijn het vaak honden met een rugzakje waar je rekening mee moet houden.

Ze kunnen wel makkelijk/ongecompliceerd zijn of worden, maar ze moeten zich toch eerst veilig en vertrouwd gaan voelen in hun nieuwe omgeving.

Als je hond bv op straat heeft geleefd en pas later voor het eerst in een huis moest wonen.

Dan is het logisch dat zo'n hond erg bang wordt in een bench en in paniek raakt.

Is er een ander mogelijkheid dan een bench waar je hond kan slapen?

Is het een gecastreerd reutje?

Je kan eventueel een plasband proberen, en dan wat vaker met hem naar buiten zodat hij daar overal kan plassen en markeren wat hij wil 

En verder zal hij inderdaad tijd nodig hebben.

Het is ook niet niks wat zo'n beestje al heeft mee gemaakt zijn leven.

Het is ook niet gek dat hij verlatingsangst heeft, hij heeft nog geen vastigheid gekend in zijn leven.

Je kan hem gewoon achter je aan laten lopen in huis.

Als jouw slaapkamer boven is, geef hem dan ergens een plekje boven dat hij jou kan horen.

Hij hoeft heus niet bij je in bed te slapen, maar misschien kan je er iets op verzinnen.

Je hond moet zich nog helemaal veilig en vertrouwd bij jou gaan voelen, daar moet jij hem bij helpen. 

Ik begrijp de stichting wel, je schrijft dat je de hond nog maar een maand hebt, dat is echt nog heel kort (te kort om te zeggen dat hij niet voldoet aan je wensen). Hij heeft even tijd nodig om te wennen, dat is heel normaal. Het kan best zo zijn dat hij bij een opvanggezin dit gedrag niet (meer) vertoonde. Misschien reageer je anders op zijn gedrag of waren daar meer mensen/dieren aanwezig waardoor hij niet alleen hoefde te zijn? Boos worden op een hond in deze situatie is echt verkeerd, dus ik hoop dat je dat inderdaad niet doet. Het advies van Alaska's finest vindt ik een goed advies. Wat betreft het bijtgedrag dit kan je het beste negeren zodat hij geen aandacht krijgt hiermee, bijt hij hard, dan wel duidelijk nee zeggen en een alternatief aanbieden waar hij in mag bijten. Ik zou nog niet echt gaan oefenen met het alleen laten maar wel bijvoorbeeld de wc deur dicht doen, alsof het de normaalste zaak van de wereld is (want dat is het natuurlijk ook). Verder krijg ik door je berichtje een beetje het idee dat je het tegen vindt vallen en dit de stichting aanrekent. Daar schieten jij en je hond niks mee op, laat dat achter je en ga ervoor.

Ja heel normaal hoor, ik herken het van allebei de herplaatsers dat ze continue achter me aan liepen in het begin.

Het is ook heel wat voor een hond, wie weet wat al meegemaakt, dan eindelijk gewend bij een gezin, en dan nog weer eens naar een nieuwe omgeving. Dat is het nadeel van eerst in een gastgezin er wordt dan een beeld gevormd van de hond en doorgegeven hoe hij zich daar gedraagd. Misschien was nog eens een herplaatsing wel wat erg veel voor hem.

In elk geval is het wel normaal, gewoon achter je aan laten hobbelen zonder er aandacht aan besteden, je stem en houding altijd rustig toe naar de hond, nog geen gedoe met trainen e.d. Ook niet opdringen met knuffelen e.d. het contact rustig opbouwen, afhankelijk van hoe de hond reageert.

Vertrouwen moet opgebouwd gaan worden van beide kanten, elkaar leren kennen, ik vind dat best een mooi proces, een hond is geen kant en klaar produkt,  makkelijk of moeilijk, maar gedraagt zich naar gelang hij zich voelt.

Als het je eerste hond is, zou ik me ook goed inlezen over hondentaal, hoe honden communiceren. Het boekje Kalmerende Signalen van Turid Rugaas is een goede basis. (als pdf bestand op het internet te vinden)

Het is niet zo dat je met een herplaatser een kant-en-klaar-hondje krijgt. Uit je verhaal te lezen is dat je verwachting en dat gaat geen hond waarmaken. Wat heb je zelf al gedaan/ getraind om het gedrag (onzekerheid) wat je hond toont te veranderen/verbeteren?

Hoe oud is je hondje?

Het gaat over een Portugese straathond van 4 jaar oud. Hij is inderdaad gecastreerd. Hij is volgens de dierenarts een kruising terrier. Mijn flatgebouw wordt momenteel verbouwd dus er is van sochtends tot in de late middag geluid en beweging en er moeten ook vaak mensen in mijn flat zijn. Hij raakt daar helemaal van in paniek en dit resulteert in non stop blaffen en paniek. Ik ben herstellende van een burnout en dit is ook van de redenen dat ik een hond wou aanschaffen om buiten te komen en voor het gezelschap. Ik krijg al klachten van buren en kan niet goed werken door het lawaai. Ik heb voor zijn aanschaf een korte periode 4 weken opvanggezin geweest voor deze stichting voor een hondje ook uit het buitenland voor een adoptant die nog in het ziekenhuis lag. Dit ging goed. Dit was een oudere hond die rustig op de bank lag, 4x daags een plasje wou doen buiten klein rondje lopen en verder sliep op mijn schoot en bezoek in huis prachtig vond. Dit is eigenlijk wat ik verwacht had en dit beeld is ook aan de stichting gegeven is en omdat het met het opvanghondje zo goed klikte ben ik overgegaan tot adoptie. 

Voor de gemiddelde hondenkenner ben ik waarschijnlijk een zeur die niet van honden af weet dat snap ik. Ik probeer hem gerust te stellen, er tegen te praten, hem af te leiden en word zeker niet boos. 

Nee joh, je bent geen zeur. Maar je had heel specifieke verwachtingen en nu heb je een hond die anders is, en komt het erop neer dat ideaalbeeld los te laten en met een open blik naar deze hond te kijken. Niet naar wie hij had moeten zijn, maar naar wie hij is. 

Je hebt heel veel op je bord. Je bent herstellende van een burn out, nu ook nog met verbouwingswerkenn rond je hoofd. Dat vraagt veel van een mens die al op z'n tandvlees zit. Je zenuwen staan op scherp, alles wat er bovenop komt voelt als te veel, te moeilijk.

Probeer even een rustpunt voor jezelf te zoeken, en dan te bekijken of je vanaf 0 een relatie met deze hond wil opbouwen. Want hij vreet je energie, dat is waar, maar het zou ook zomaar es kunnen dat deze hond net de hond is die je nodig hebt en jullie hier beiden beter van worden.  Laat dan je verwachtingen los, en verleg je aandacht naar wat de hond jou nu al geeft, zijn positieve punten. 

De toon in dit bericht klinkt al heel anders. Het blijft lastig dat stichtingen honden aanprijzen als makkelijk-probleemloos. Ook veel probleemloze adoptiehonden krijgen na bijvoorbeeld een maand alsnog problemen, dan zijn ze bijvoorbeeld gewend aan de nieuwe omgeving en durven ze iets meer. Vervelend dat je tegen dingen aanloopt en de situatie klinkt ook niet ideaal qua klussen rondom/in de woning. Ik begrijp heel goed dat je hond dit erg onprettig/onveilig vind, dit zou ik even laten voor wat het is, het is vervelend maar ook van tijdelijke aard. Misschien kan je hem steeds voordat er iemand naar binnen komt naar een afgesloten kamer brengen waar niemand in komt, hij zal nog steeds stress hebben maar heeft geen direct contact met de mensen binnen (veel mensen reageren niet goed op wat angstige honden, zoals de hond in de ogen kijken, ertegen gaan praten, of nog erger voor de grap terug blaffen etc.). Ik hoop voor jou en je hond dat het klussen snel gedaan zal zijn want daarna kan die pas eigenlijk echt beginnen met wennen aan het nieuwe huis. Mijn adoptiehond woont al zo'n acht jaar in Nederland en flipt ook als er klusjesmannen in huis komen, rondom het huis vindt ze al erg onprettig maar binnenkomen is echt niet fijn voor haar. Verder heeft ze eigenlijk nergens meer last van en is het echt een super makkelijke hond. Wat ik bijvoorbeeld met bezoek doe is dat ik ze even te gemoed loop zodat we even een paar honderd meter samen oplopen en samen naar binnen gaan, dan vindt ze het wel prima. Ik zeg mensen wel altijd haar eerst even te negeren en dat gaat eigenlijk altijd goed dan. Dat je hond bezoek (nu nog) onprettig vindt hoeft dus echt niet een groot probleem te zijn, en als ik het mijn hond vraag zijn bouwvakkers/klusjesmannen de engste vorm van bezoek. Dit heeft er denk ik mee te maken dat ze redelijk doelgericht in je huis rondlopen en vaak ook nog herrie komen maken.

Wat betreft de combinatie met je burn out vind ik het altijd een gewaagde, het kan twee kanten op werken, een hond is leuk en kan heel veel voldoening geven maar kan ook zorgen en meer werk geven. Ik denk dat het helpt om de verbinding met je hond aan te gaan, kies voor hem en denk niet steeds dat je hem ook weg kan doen. Ga kijken naar wat je leuk vindt aan hem en ga focussen op de dingen die wel goed gaan, dan wordt je vanzelf trots op hem en wil je hem voor geen goud meer missen. Ik heb dus zelf ook een buitenlands hondje dat extreem angstig was maar inmiddels hebben we een super sterke band, misschien wel mede door alles wat we samen overwonnen hebben. Ik kan je ook het boekje van Kalmerende signalen van Turid Rugaas aanraden, zeker als het je eerste hond is het is belangrijk om je hond goed te begrijpen. 

Je had het dus anders voorgesteld, en dat is niet erg maar misschien kan je het nu ook als een mooie uitdaging zien om er samen voor te gaan. Je zou ook een gedragstherapeut om advies kunnen vragen die thuis meekijkt, helaas zit er een groot verschil tussen de gedragstherapeuten (er zijn ook hele slechte) maar kunnen mensen hier op het forum je vast verder mee helpen. 

O dat is een ellende zo`n verbouwing, ik kan daar zelf erg slecht tegen, het geeft zoveel onrust. Jammer dat je het eerste hondje niet kon adopteren.

Je bent zeker geen zeur, je stelt gewoon een vraag, en vraagt om ervaringen.

Ik neem aan dat je tijdens bouwgeluiden niet weg kan ivm werk? Anders zou ik zeggen zoveel mogelijk een rustig plekje opzoeken ergens in een stil bos of park als dat er tenminste is, in jouw omgeving.

Misschien helpt het om hem tijdens het blaffen naar je toe te laten komen, en dan rustig belonen (voor het komen), en even de situatie benoemen, misschien een klein spelletje doen als hij dat leuk vindt. Even toespreken dat het nu wel erg onrustig is, maar dat het goed gaat komen voor jullie. (Het gaat dan natuurlijk niet om de woorden maar de toon en intentie die hij dan hopelijk oppikt).

Lekker veel goed kauwmateriaal kan ook helpen bij stress. Misschien zo`n voermat waar je snoepjes in verstopt zodat hij wat te doen heeft, een kong voor hem maken die hij uit kan likken.

Verder geen druk leggen op hem, hij hoeft nu niet perse dingen te gaan leren behalve jou leren vertrouwen, dat is nu het allerbelangrijkst.

Wat jammer dat het zo loopt met je hond!
Ik heb zelf jaren geleden een burnout gehad, en ik weet maar al te goed wat een hond dan kan betekenen. Verder hebben wij ook een buitenlandse hond, een Bulgaarse, die het heel goed doet.
Wat belangrijk is: rust. Dat heeft hij nodig. Kleine wandelingen, steeds hetzelfde rondje, zo weinig mogelijk prikkels. En kauwmateriaal. Maar dat doe je al, dus dat is top.
Je geeft aan dat hij genoeg beweging krijgt. Misschien is dat teveel voor hem. Een buitenlandse hond heeft vaak veel meegemaakt, en is snel overprikkeld. Misschien werkt het als je inzet op het zoveel mogelijk verminderen van prikkels.
En kun je misschien een opvangzak of wat dan ook onder de brievenbus plaatsen, zodat hij niet zo goed kan horen dat er post komt?
Alleen zijn is misschien nog te hoog gegrepen. Hij heeft jou nodig. Jij bent zijn veiligheid. Dat hij achter jou aan blijft lopen, dat is op zich een goed teken. Het is een mooie gelegenheid om een band op te bouwen. Ik begrijp dat dit best lastig kan zijn, je moet soms weleens ergens naar toe zonder hond.
Hij is nog maar een paar weken bij jou, het heeft zijn tijd nodig. Na een maand of 3 is de kans groot dat hij wat stabieler is. Nu is alles nog nieuw voor hem, en wie weet wat hij allemaal heeft meegemaakt.
Ik hoop voor je dat het allemaal goed gaat komen, en dat je over een tijdje blij bent dat je hebt doorgezet. Hoe heet hij? Heb je een leuke foto van hem? Ik ben eigenlijk wel benieuwd.
In ieder geval zie ik je niet als zeur, maar meer als iemand die het beste wil voor de hond. En dat is alleen maar positief.

Kan hij misschien voor een korte tijd in een opvanggezin van de stichting zijn, tot de verbouwing van je woning klaar is? Ik kan me zo voorstellen dat dit voor jou alleen al intensief is, en dan heb je ook nog je hond die helemaal uit zijn dak gaat.

Ow jeetje, ja no wonder dat ie zo tekeer gaat. Vast geen blijvend gedrag hoor maar alles is natuurlijk vreemd, een taal die hij nog niet gehoord heeft en dan nog meer gekke geluiden erbij. Wij hebben een nl herplaatser en in het begin was het ook allemaal niet makkelijk.

Je kunt misschien wat muziek opzetten zodat het verbouwen minder hard klinkt. Probeer ook met je buurtjes het gesprek aan te gaan. Dat hij er net pas is en een lange reis achter de rug heeft. Je kunt wat kauwmateriaal aanbieden, bullenpees, kophuid, ganzennek, longpijp noem het maar op. Door het kauwen raken ze hun frustratie kwijt en het brengt ook een stofje vrij in de hersens die ze een blij momentje geeft. Je kunt ook een lange wandeling maken met hem op een rustige plek. Dit helpt ook voor band tussen jullie EN persoonlijk? Heeft het mij erg geholpen na een burnout, gewoon lekker de natuur in en mobieltje thuis laten.

Aan zindelijkheid? Misschien dat hij toch niet helemaal zindelijk is. Dus waar die geplast heeft? Heel goed schoonmaken met azijn. Probeer signalen op te pikken wanneer hij moet. Gaat ie snuffelen of onrustig gedrag? Lekker naar buiten. Vaak is het zo bij een opvang gezin dat de honden in tuin gaan wanneer je een hond dan ineens binnen zet? Dan weten ze het allemaal niet zo goed meer.

Als de stichting een opvanggezin heeft waar hij snel naar toe kan zou ik m zsm terug plaatsen. Dit is voor de hond gewoon niet een goede plek en jij wordt er ook niet beter van.

De beslissing is gevallen om de hond terug te brengen naar de stichting. Ik heb nu al een paar keer buren aan de deur gehad die niet hondminded zijn. Mijn baas is ook niet blij dat er steeds een hond op de achtergrond te horen is (ik doe telefoonwerk van huis uit). Ik hoop dat ze snel een ander gezin kunnen regelen en de hond in rustigere omgeving terecht en zo wat kalmeert. Bedankt voor het meedenken iedereen.

Ik hoop dat de stichting erg goed zal kijken waar ze de hond nu plaatsen, want het is heel wat voor dat dier om steeds ergens anders terecht te komen, al die stress telt op.

Voor jou, Josefin, wens ik je een goed herstel na je burnout, want als ik lees dat je al weer aan 't werk bent met een baas die niet blij is... zorg voor jezelf, dat je niet hervalt. 

" Ik hoop dat de stichting erg goed zal kijken waar ze de hond nu plaatsen, want het is heel wat voor dat dier om steeds ergens anders terecht te komen, al die stress telt op.
Voor jou, Josefin, wens ik je een goed herstel na je burnout, want als ik lees dat je al weer aan 't werk bent met een baas die niet blij is... zorg voor jezelf, dat je niet hervalt.  "

Alaska's Finest!

Bedankt Alaska's Finest. Ik ben een paar uur per dag aan het werk op dokteradvies en heb allang gedacht aan de aanschaf van een hond om mij een vast ritme te geven meerdere keren per dag gaan wandelen. Ik heb vaak op honden gelet van buren en kennissen maar zo extreem heb ik het nog nooit meegemaakt.