Afscheid-hulp gevraagd

Hallo allemaal, mijn naam is Jacqueline, baasje van Bisou en Desi beide 13 jaar.
Ik hoop niet dat mijn bericht triggert, maar ik ben op zoek naar steun en advies.

ik heb een vraag over euthanasie. Desi heeft anderhalf jaar een milt rumoe gehad. Prognose was drie tot zes maanden. We leven dus al een jaar in bonustijd. Nu is hij sterk vermagerd en de dierenarts heeft grote tumoren gevonden en samen hebben we besloten Desi donderdag te laten gaan.

Desi is levendig en vrolijk (krijgt pijnstillers) gaat mee wandelen, eet en rent achter een balletje aan. Ze lijkt helemaal niet ziek. Ik ben zo onzeker nu of we het goede doen. Hoe kan ik donderdag mijn beste vriend, die vast en zeker de dierenarts vrolijk zal begroeten, laten gaan? Heel concreet bedoel ik. Ik slaap al sinds zaterdag niet meer, kan niet werken. 

mijn eerste hond had acute leukemie en was ernstig ziek, dat voelde anders, alsof ik hem hielp. Begrijpen jullie wat ik bedoel?

kan iemand me helpen?

Thuis laten komen de dierenarts, in eigen omgeving en ook voor jou is dat fijn, ga eerst in de ochtend uit met je vriend, lekker verwennen daarna met wat lekkers...en daarna de dierenarts laten komen , van te voren kan je een tijd afspreken....het afscheid is altijd vreselijk en soms niet aan te ontkomen, voor jou heel veel sterkte, en misschien kan je een fijn iemand vragen om er bij te zijn en die voor jou ook een goede steun is.

Misschien is dit een beetje steun voor je, mijn Bams was niet ziek, wel al heel oud, op een gegeven moment kon ze niet meer uit zich zelf opstaan, ik heb toen besloten om haar waardig te laten gaan, ben op de grond bij dr  gaan zitten, en de arts zijn gang laten gaan en mijn hond is rustig in mijn armen gegaan...      wachten tot de tumoren van Desi de overhand krijgen wil je niet, laat haar ook waardig gaan, als jij Desi bij je neemt en zelf proberen rustig te blijven merkt Desi er niets van, voor jou is het vreselijk verdrietig, afscheid nemen, vandaar heb je iemand die er bij kan zijn en jou steun geeft.?

Ik denk altijd, beter een dag te vroeg dan een dag te laat.

Het is ook moeilijk, maar je ziet de aftakeling, het kan niet lang meer duren voor dat het lijden wordt.

Aan de andere kant moet het voor jou wel goed voelen. Overleg anders nog even met je dierenarts of je het ook per dag kunt beslissen.

Sterkte hoor.

Ik begrijp dat het heel moeilijk is om afscheid te moeten nemen als je hondje er nog zo vrolijk uit ziet. Maar dit is wel het allerbeste voor je hond. Er hoeft maar 1 grote tumor te knappen...Ik heb een hond gehad met een tumor in de buik die is geknapt. Ik was er niet van op de hoogte dat die tumor er zat. Jouw hond heeft er meerdere. Het is heel verdrietig, maar je bent in de gelegenheid je hondje de pijn te besparen....Heel veel sterkte gewenst.

Zoals hier boven al geschreven wordt door Moontje Lizzy, is afscheid nemen heel moeilijk, maar op dit moment wel het beste voor de hond.

Ik heb ruim 5,5 jaar geleden hetzelfde dilemma gehad, mijn flatcoated retriever van toen 13 jaar had meerdere tumoren, in ieder geval op haar lever en haar milt. 

Bij mij zijn het de woorden van de dierenarts geweest die mij het besluit heeft doen nemen, als er een tumor knapt, ben je te laat, en dat is de ergste nachtmerrie voor de hond en jou als baasje ( het idee dat er een tumor zou knappen, had ik mijzelf nooit kunnen vergeven, had mij dan eeuwig schuldig gevoeld ). 

Mijn flatcoated retriever heeft tot op de dag dat wij haar in lieten slapen nog met een balletje gespeeld, en liep ook nog 3 wandelingen van 45 minuten tot een uur mee. 

Uit ervaring kan ik zeggen, ja je doet het juiste bij meerdere tumoren. Het fijn dat je nu al de prognose hebt. Wij hadden 3 dagen de tijd vanaf constateren en de euthanasie. Geloof me dat erg pijnlijk was om mee te maken. Onze lieverd zakte letterlijk door zijn poten de laatste dag.  Dus ja, geef en neem een waardig afscheid.

Bedankt voor jullie reacties, ik voel me een beetje rustiger. Dat tumoren kunnen knappen, daar heb ik niet bij stilgestaan. Een waardig afscheid, ja dat heeft ze verdiend. Dankjewel allemaal! 

Jacqueline, kom gerust hier , ook straks , hier kan je steun zoeken en krijgen...

Ik denk dat je zelf kan bepalen hoe lang je het nog kan rekken, want dat is het wel.

Ikzelf zou nog ff wachten als de hond echt zo vrolijk is, ik zou de tijd nemen om de hond heerlijk te verwennen.

Aan de andere kant snap ik dat als er een tumor op de milt barst, dat dat pijnlijk kan zijn, ik ben mijn 1 stehond zo verloren.

Luister naar je gevoel, lees adviezen van mensen en maak je eigen keuze.

Ik zou het snappen als je nog even wacht, want je hond heeft blijkbaar geen pijn, dan zou ik wel mijn dierenarts standby willen hebben.

Je kan geen foute keuze maken als je uit liefde handelt, wat je ook doet.

En je kan altijd hier over je verdriet en gemis praten als je daar behoefte aan hebt.

De dierenarts kan niet standby staan. Als een tumor plotseling flink gaat bloeden, een inwendige bloeding, dan is de weg naar de dierenarts heel lang kan ik je vertellen. Ik heb mijn hondje in elkaar zien zakken, zo door haar pootjes,klapte met haar koppie knetterhard op de tegels. Om vervolgens in shock te raken en heel zwaar ademde en hapte naar lucht. Ik adviseer je echt om het niet zo ver te laten komen. Dat zou betekenen dat je haar uit haar lijden moet verlossen. Nu heb je de kans haar dit lijden te besparen. Ik zou die kans zeker nemen. 

Ja dat kan ook, hoeft niet, mijn Faro zijn milttumor was gescheurd( we wisten niet dat hij het had), ik heb hem nog 1 nacht kunnen houden, en ik heb nog 1 wandeling op zijn lievelingsplek kunnen doen, hij was nog vrolijk, maar ik wist, hij bloed dood, dus ik heb wel afscheid kunnen nemen. Hij is niet in shock geraakt of gevallen of zo, maar eenmaal gescheurd kon ik niet meer wachten, afsprak op de dag zelf gemaakt, en de dag er na ingeslapen, hij heeft nog heerlijk geslapen en lekker gegeten, de wandeling zag je wel dat hij niet fit was, we hebben dan ook meer op een bankje gezeten bij de rivier.

Bij de ene hond gaat het snel, de andere langzaam als het barst, maar hier is de tumor nog niet gebarsten.

Ik heb nu mijn ervaring verteld, en TS moet zelf kijken hoe het met de hond gaat, maar als de hond nog zo vrolijk is, tja...tis een gok..

Ik vind het wel goed dat iedereen een andere mening heeft, dan denkt TS er in ieder geval goed over na.

Om 11u kreeg ik de diagnose milttumor die op klappen stond en dat Schumi intern aan het bloeden was en om 13:30 werd hij ingeslapen. En wat voelde die 2,5 uur als een eeuwigheid. Want de da vertelde dat zijn milt als beschuit was en als deze knapte, hij dood zou kunnen bloeden. En voor geen goud wilde ik dat dat zou gebeuren. Maar ik wilde wel dat hij thuis ingeslapen werd. Hiervoor wist ik ook niet dat hij die tumor had. God, wat was dat een drama. Maar ook hij at gewoon nog en begroette de da en mijn vader die binnen kwamen. Want dat doen honden, zo erg sterk en hard voor zichzelf. 

Dit is een beslissing op gevoel. Maar je hebt een reden gehad om de beslissing te nemen om hem donderdag in te laten slapen. Ik neem aan dat die reden nog geldt? Maar of ik mijn hond zou laten inslapen als ik voor 100% zou weten dat hij geen pijn heeft (als je dat kan weten), weet ik niet. Maar daarnaast, hoe erg zal het zijn als je te laat bent. Dat is nl mijn grootste angst. Dat mijn hond nodeloos zou lijden omdat ik geen afscheid kon nemen. Ik hoop sterk genoeg te kunnen zijn. Maar wees erop bedacht: dit gaat niet meer beter worden, alleen maar slechter. Hoever wil je het laten komen? Ga je wachten op pijn en lijden? Of laat je hem gaan, wetende dat je hem er van behoed? Sterkte x

Jaqueline weet hoe het gesteld is met haar hond, flink vermagerd en vol met tumoren de arts heeft dat er bij gezegd, de afspraak staat en ze wil hier graag bevestiging of ze er goed aan doet, en daar doet ze goed aan om donderdag in te laten slapen...honden zijn tot het laatst hard voor zich zelf.....

" Jaqueline weet hoe het gesteld is met haar hond, flink vermagerd en vol met tumoren de arts heeft dat er bij gezegd, de afspraak staat en ze wil hier graag bevestiging of ze er goed aan doet, en daar doet ze goed aan om donderdag in te laten slapen...honden zijn tot het laatst hard voor zich zelf..... "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Bedankt Willemijn, precies zo is het, ik zoek bevestiging en deze heb ik gekregen waarvoor dank aan iedereen. Toen in augustus 2020 de milt en tumor verwijderd werden zei de arts max 6 maanden. Desi heeft ons een jaar extra gegeven. Ik mag nu niet egoïstisch zijn en wachten tot Desi echt gaat lijden. De dierenarts komt morgen om twee uur bij ons thuis, zodat Desi zich veilig voelt en ook Bisou mijn andere hond afscheid kan nemen in een vertrouwde omgeving. Mijn man heeft de middag vrij genomen. We brengen Desi zelf naar het crematorium. 
ik ben erg verdrietig maar ook sterk in mijn keuze. Mijn beste vriend verdient een waardig afscheid omringt van liefde.

soms toon je liefde door los te laten

Jacqueline

Je besluit is wijs en goed. Je voorkomt hiermee dat je lieve hond Desi een heel naar einde heeft als de tumor plotseling zal knappen. Dat wil je niet meemaken en voor je hond al helemaal niet. Een zus van mij heeft haar hond vroeg in de ochtend gevonden met een geknapte tumor. Haar Grote Poedel heeft daarvoor nooit een teken van ongemak en pijn gegeven. Haar dierenarts was ook verbaasd en geschokt door dit plotselinge drama. Hond moest onmiddellijk ingeslapen worden.

Een zwaar afscheid voor jou. Ik wens je veel sterkte voor nu en later.

Je maakt de goede keuze hoor, ik dacht dat je twijfelde, en dat begrijp ik.

Wat ik zou doen, is nog zoveel mogelijk foto's maken, lekker je hond verwennen, ongezond voer, wat maakt het uit, gewoon verwennen.

Ik wens je heel veel sterkte, het is en blijft moeilijk en verdrietig.

Heel veel sterkte morgen.

Veel sterkte vandaag...

ik wil nog wel even reageren op alle opmerkingen van 'het knappen van de tumor wil je voorkomen'. Ja, uiteraard, maar in dit topic wordt gedaan alsof dit nonstop gebeurt en ook heel snel na het ontdekken. Maar als met bijv. 2 echo's is gezien dat het minimaal groeit, kan een hond nog jarenlang doorleven zonder problemen. Ik zou wel steeds de huidige kwaliteit van leven meenemen in de beslissing voor levensbeëindiging en niet alleen de angst voor een eventueel toekomstig probleem dat ergens in de verre toekomst kan liggen.

Jaqueline heel veel sterkte vandaag.  

Dankjewel!

Jacqueline heel erg veel sterkte vandaag ik steek een kaarsje aan voor jou 

Ik denk aan je, heel veel sterkte.

Heel veel sterkte gewenst, ik denk aan je

Hoe gaat het Jacqueline?

Hallo allemaal, 

Desi is rustig ingeslapen afgelopen donderdag. Kort voordat de dierenarts kwam nog met balletjes gespeeld. Het was ontzettend moeilijk, maar ik ben blij dat haar meer lijden bespaard is gebleven. Ze was een echte strijder, niet alleen anderhalf jaar de prognose overleefd, maar twee keer slaapmiddel bijgespoten moeten krijgen, omdat ze bij ons wilde blijven.  We hebben haar zelf naar het crematorium gebracht, haar lijfje was nog warm en dat was fijn. Raar als ik dit zo schrijf. Mijn ander hondje Bisou rouwt. Veel slapen en regelmatig aan het zoeken. Wandelen is weg moeilijk nu, omdat ze slechtziend is en steunde op Desi bij het wandelen. Ze lijkt ook geen zin meer te hebben naar buiten te gaan.

zelf heb ik het er ook ontzettend moeilijk mee. Ik mis haar zo erg …

Jacquline, geef het de tijd , ook voor Bisou, ook een hond rouwt....fijn voor jullie dat het rustig is gegaan, heel veel sterkte.....heb je het moeilijk kom gerust hier , krijg je steun, vele hebben het meegemaakt en weten wat het is een dierbaar maatje te moeten missen.

Heel verdrietig. Troost je met de gedachte dat je haar uit liefde hebt laten gaan en dat meer lijden haar bespaard is gebleven. Heel veel sterkte gewenst.

Sterkte. Heel veel respect voor je beslissing