Operatie Cosmic

Hoi allemaal,

Ik ben hier niet meer zo actief, helemaal niet eigenlijk, maar wilde de mensen die ons wellicht nog kennen toch even updaten. En van me af schrijven.

Ruim een jaar geleden begon Cosmic een bultje op haar schouder te groeien. In november 2020 nog bijna onzichtbaar, omdat haar vacht eroverheen viel.


Mee naar de dierenarts geweest en in overleg besloten hem te laten zitten. Cosmic was al bijna 11 (deze maand wordt ze 11), en de bult zou onder narcose verwijderd moeten worden. We hadden gehoopt dat de bult rustig zou blijven en niet meer zou groeien.



Maar helaas, ruim een jaar later was het ineens een enorme pukkel. En sinds een weekje of zo begon ze er ook aan te likken. Dus een afspraak gemaakt om hem er alsnog af te laten halen.

De dierenarts die haar zou opereren is een kennis van me, dat gaf wel een fijn gevoel. Ik mocht erbij zijn toen ze onder narcose gebracht werd..



En toen ze weer wakker werd..



Ze was nog wel eventjes helemaal van de kaart. Wat een expressief koppie heeft ze toch.. "Help, waar ben ik, wat is er gebeurt?"



Inmiddels zijn we weer veilig thuis. Let niet op de rommel, Wispa's grote hobby is dingen vernielen :P 



De bult wordt niet verder onderzocht. Gezien Cosmic's leeftijd zou ik sowieso geen intens behandeltraject meer in gaan. Maar het feit dat het zo snel gegroeid is, is geen goed teken. 

Dus we genieten gewoon iedere dag van elkaar en van het leven <3

En nu ik toch aan het updaten ben, ook eventjes over de andere twee.


Wispa is inmiddels 13 jaar oud. Naast PRA en een beschadigd netvlies, heeft ze inmiddels ook staar. Hieraan opereren heeft geen zin, omdat ze ook zonder staar zo goed als blind is, we winnen er dus niet zoveel mee. In het verleden heeft ze PL gehad, daar heeft ze na behandeling (geen operatie) gelukkig nooit meer last van gehad. Ze begint wat te "dementeren", heeft veel last van nachtspoken, en kan 's nachts haar behoefte ook niet goed meer op houden. Een paar keer per nacht eruit dus om een plas te doen. Ondanks dat ze lichamelijk eigenlijk nog gewoon goed is, gaat wandelen ook erg moeizaam. Ze is erg angstig om ergens tegenaan te lopen. Ze gaat drie keer per dag mee een klein rondje maken, en een paar keer per week mag ze lekker los rond snuffelen op een losloopveld of bij mijn moeder in de tuin. De grote wandelingen maak ik tegenwoordig alleen met Cosmic en Luuk.



Kleine Luuk is inmiddels 9 jaar oud en nog steeds de grote liefde van mijn leven. Ik wacht nog steeds geduldig af tot trouwen met een hond legaal wordt ;) 

Lieve groetjes,
Team Podenco

Heel veel beterschap....goed dat de bult weg is...en nu hopen dat het niet terug komt...vind je hond nog niet zo oud hoor..

Och dat koppie daar op de eerste foto

Beterschap, hopelijk knapt ze snel op van de o p. Lekker warm houden en verwennen maar.  Net als Wispa en Luuk natuurlijk. 

Ik weet van allemaal nog dat je ze net had, en nu zijn het inmiddels toch al bijna senioren, Wispa in elk geval.

Ach die arme Cosmo. Hopelijk blijft het bij het ene bultje en is er verder niks aan de hand.

Dat ie nog een lange tijd bij je mag blijven!

Wispa aan het spoken en dementeren. Wat jammer zeg. Kan ze met wandelen niet mee in een wandelkar of zou ze dat heel eng vinden? Ik heb zelf een wandelkar voor de kleine Puck, had het vele jaren eerder moeten doen, echt super handig dat ze dan mee kan op grote wandelingen.

En Luukje alweer 9! 

Het blijven geweldig leuke schattige honden die van jou.

Kan nog steeds genieten van die fotos.

Een wandelkar icm Podenco's lijkt me een lastige opgave, haha. Wat dat betreft zijn het geen "normale" honden die netjes aan een lijntje meelopen. Het zijn net katten, ze jagen op alles wat beweegt. Zonder kar met ze lopen is al een uitdaging XD Maar gelukkig blijft Wispa tegenwoordig prima alleen thuis. Ze staat niet eens op als ik met de andere twee vertrek. Ze lijkt de rust die ze heeft als ze hier alleen is erg op prijs te stellen. Het is wel echt heel erg fijn dat dat zo goed gaat!

Het gaat inderdaad snel, dat ouder worden. Bij Wispa denk ik al drie jaar, dit jaar zal ze toch niet meer halen denk ik.. Maar hey, het is inmiddels 2022 en ze heeft weer een jaarwisseling overleefd! En ik was zo gefocust op Wispa, dat ik helemaal niet door had dat Cosmic ondertussen ook ouder aan het worden was..

Aan Luuk merk ik nog niet echt dat hij ouder wordt. Cosmic is ook nog behoorlijk actief maar wordt wel erg grijs, heeft wat minder bespiering. Begint een beetje een oude-honden-lijfje te krijgen.

Ik herinner me de dag dat ik ze kreeg nog als gisteren. En al het lief en leed dat ik hier destijds deelde :) Dus ik dacht, wellicht zijn er mensen die het leuk vinden om te zien hoe het nu met ze gaat. Nu het omaatjes en een opaatje aan het worden zijn :)

Arme Cosmic, hopelijk blijft de bult helemaal weg. Beterschap voor Cosmic.

En Wispa zo goed als blind, ook blinde honden kunnen een goed leven hebben. Ik heb een doof/blind hondje gehad die het ook niet meer fijn vond om te lopen. Ik tilde hem naar een vaste plek waar hij mocht rondscharrelen, in en achter het huis redde hij zich prima.

Trouwen met een hond, ik denk dat bij velen de hond(en) nummer één in hun leven is, bij mij in ieder geval wel.

Wat leuk om een update te lezen! Wispa wordt ook al een heel omaatje. Dat nachtspoken herken ik wel, al is het hier bij Kim dus vooral het geval als ze overdag niet genoeg gewandeld heeft... ook het slechter wordende zicht (en geen operaties meer doen vanwege de leeftijd) is herkenbaar.

Maar het ziet er nog steeds uit als een heerlijk stel :)

Ze zien er alledrie nog heel goed uit!

En veel beterschap voor Cosmic!