Trap leren lopen

Trap lopen! Een lekker controversieel onderwerp 

Tot Victor's 7e maand, en een kilo of 30, tilden wij hem dagelijks een keer of 4 a 5 de trap af. Want: dat moest toch van de dierenarts!? Anders krijgt hij in no-time heupdysplasie!

Met die ruim 30 kilo kon het echt niet langer, dus "hup meneertje, doe het maar zelf!". Maar wat denk je? Victor was als de dood voor de trap!

Dankzij veel lezen (o.a. dit forum), veel filmpjes en vooral een huisbezoek van onze trainster hebben we Victor's trapangst overwonnen. En hebben we nu een vent van 10 maanden en ruim 35 kilo die rustig de trap op en af sjokt. Omdat wij veel hadden aan berichten van anderen, hier een uitleg hoe wij de trapangst overwonnen hebben, en wat we een volgende keer anders zouden doen.

Toen wij in de 7e maand wilden beginnen met trap lopen was de situatie:

• Omhoog had hij supersnel door. Vond Victor niet eng.
• Naar beneden? Daar was geen denken aan! Alleen als in de buurt van de trap komen was doodeng.

Hoe hebben we dit samen overwonnen?

• Er zijn honden waarbij het een kwestie is van "even doorzetten". Dus aan de riem, een beetje druk, en ja hoor Boef loopt mee. Als dat het geval is: prijs jezelf gelukkig! Als het niet wil: kap er dan snel mee, want als je niet oppast maak je de angst alleen maar groter. Bij Victor werkte dit duidelijk niet.
• Bij Victor was het een kwestie van volhardend desensibiliseren, dus:
  1. Kijkt naar trap -> Click -> Belonen
  2. Komt dichter in de buurt van trap -> Click -> Belonen
  3. Houdt koppie over de rand -> Click -> Belonen
  4. Zet een eerste pootje op de eerste tree -> Click -> Belonen
  5. Enzovoorts
• Om Victor van het ene stapje naar het volgens stapje te krijgen was lokken noodzakelijk. En met hoge waarde, in ons geval sprotjes. Eerste pootje op de eerste tree was bijvoorbeeld om een sprotje van de tweede tree te pakken.

Rustig opbouwen, korte sessies

• Dit moet je heel rustig opbouwen, en heel goed op de opbouw van stress letten:
  • Dus oefen in hele korte sessies. En dan bedoel ik ook echt heel Bij ons was het doorgaans een minuut of 5. En dan was Victor klaar.
  • Omdat het zo verdomd eng is kan er veel gepiept en/of geblaf worden. Hier komt het er op aan dat je heel goed op je hond let. Is het een “ik vind het spannend, maar wil nog wel”-piep, of is het een “ik trek dit echt niet meer, haal me hier uit!”-piep? Dat moet je zelf zien uit te vogelen op basis van gedrag, lichaamshouding, geluid.
  • En het is zeer waarschijnlijk dat je hele kleine stapjes vooruitgaat. Bij ons gebeurde het dat we dagenlang op één bepaald niveau bleven hangen, bijvoorbeeld 3. Koppie over de rand.
  • Dit kan (en zal) frustreren: “we komen er nooit!” – maar houd vol! Het heeft bij ons bijna 2 maanden geduurd.
• En dan de belangrijke laatste stap, om met een bekend merk te speken “Just do it”:
  • Victor vond het inmiddels niet meer eng om met de voorpoten een tree of 4 naar beneden te stappen, maar de achterpoten bleven altijd op de overloop.
  • Toen was het wel een kwestie van even doorzetten. Riem om, dicht naast hem – zelfs een beetje voor hem – blijven, klein rukje en gaan. En met de volle overtuiging: “Jij (of we) kan dit!”

Emotie

• In die laatste stap is jouw eigen emotie dus essentieel. Als jij er zelf niet in gelooft, dan wordt de pup er ook niet zekerder van. Dit geldt eigenlijk in alle stappen. Dus ook als je bezig bent om z’n koppie over de rand te krijgen: doe dit met een “Je kan dit, en het is de normaalste zaak van de wereld”-houding. Ga niet mee in een “Oh jochie/meissie wat is het ook eng hè?”-houding, want daar help je hem/haar (en ook jezelf) niet mee.

Let op: geen ge-ren of gespring

• Als je aan het beklimmen of afdalen van traptreden begint, voorkom dan dat er te snel gerend, of zelfs gesprongen wordt en begeleid je hond fysiek. Een tuigje is ideaal, want daar kan je hem goed aan vasthouden.
• Dit begeleiden kan trouwens ook helpen in het vertrouwen (“ik hoef het niet helemaal zelf te doen”).

En zo gebeurde het, dat op een dag onze Victor rustig de trap mee afwandelde. Onze ruggen zijn gespaard gebleven, en zijn fysiek is dik in orde (recent laten controleren).

Zit jij nu met een schattebout die de trap niet op of af wil? Ik hoop dat bovenstaande je helpt. En de belangrijkste tip: houd vol!

Een volgende keer anders...

Wij hebben Victor dus altijd de trap op en af getild, en begonnen pas met de trap toen meneertje in een meer angstige fase zat (begin van de puberteit).

Laat je pup echter alsjeblieft zo vroeg mogelijk wennen aan je trap. Let op: doe dit pas vanaf de 4e maand, oefen met veel begeleiding en voorzichtig  (kleine stukje) zowel op, als af. Dus niet meteen van en naar de 7e verdieping, maar beginnen met een paar treetjes, en verder je pup tillen.

Zijstap: meer weten over heupdysplasie? Check deze zeer informatieve presentatie: deel 1 en deel 2. Wij gooien net wat minder vaak met z'n balletje sindsdien