Abel gedrag of toch medisch

Eigenlijk moet ik gewoon even van me af schrijven, maar hoop ik tegelijk op goede tips.. 

heb al meerdere malen een vraag over Abel gesteld en eigenlijk is het de laatste tijd in zijn gezondheid heel goed. Hij eet lekker, ontlasting goed, goed zindelijk. Sociaal gaat steeds beter. De achterstand in zijn socialisatie (veel ziek geweest maar ook vooral ik die hem als hondje met zijn eigen persoonlijkheid moest leren kennen en wat rustiger aan moest doen) gaat ook heel goed. 
Nu heeft hij wel angstagressie vrij vroeg ontwikkeld wat ik met gedragstherapie heb aangepakt. 
Maar de laatste tijd, tuigje en snappen heb ik natuurlijk ook een onderwerp voor aangemaakt (opnieuw begonnen, jasje achterwege gelaten, gaat 9vd 10x heel goed) 

Maar soms ineens snauwt hij enorm van zich af. Zoals dus nu net. Ik zit op de bank, hij ligt daar lekker en ik pak er een foldertje bij om even te bladeren. Vanuit het niets wil hij naar mijn hand springen. Ik reageer rustig en zeg alleen he Abel, wat is er? Hij kruipt helemaal in mij ongeveer vanuit ik denk onzekerheid/angstig en schuld. Hij wil niet happen. Dus hij komt tegen me op staan leunt helemaal tegen me aan. Ik kroel hem zachtjes en zeg dingen als, het is goed hoor druktemakertje. Hij is ontspannen, laat zich aaien (bijna masseren tegen flanken en totaal ontspannen) en ineens hapt hij weer. Toen heb ik hem op de grond gezet. En hij druipt dan echt af zijn mand in.. 

ik word er bijna verdrietig van omdat je de onschuld bij hem ziet, maar iets hem dus toch echt dwars zit. En ik krijg mijn vinger niet op waar hij last van heeft. Dominantie is het niet. Als hij dit soort dingen doet lijkt hij eerder ‘kortsluiting’ te hebben.. En het kan heel wisselvallig gebeuren en optreden. En daarnaast een heel knuffelig, spelerig en gezellig opgewekt hondje zijn. Ik snap het gedrag dus niet goed. ik wil niet heel snel naar de dierenarts rennen, omdat ik daar ten eerste niet verder kom vaak en ten 2de, het hem zo veel stress oplevert.. maar is dit iets wat jullie bij de dierenarts zouden neerleggen? 

Als je denkt dat er een medische oorzaak zou kunnen zijn, dan is een check up bij de DA altijd een goed idee. Beter een keer te veel naar de DA dan te weinig. 

Ik kan alleen maar afgaan op een stukje tekst, maar mij klinkt dit een beetje als een soort van miscommunicatie tussen jullie onderling. Kan dit zo gegroeid zijn? Dat jij voor hem verwarrend overkomt en hij niet goed weet hoe hij jou moet lezen? En dat daardoor weerspiegelt in zijn gedrag en hij dezelfde verwarrende signalen gaat geven? 

Ik wil hiermee niet zeggen dat het zo is, hoor, alleen maar dat het voor mij zo'n beetje overkomt in je tekst: vanuit jullie beiden in oorsprong een soort onzekerheid, spanning, niet-begrijpen, en van daaruit een ongewenst/onzeker gedrag gegroeid?

Als je twijfelt of het iets medisch is zou ik dat inderdaad ook eerst willen uitsluiten. Verder lees ik dat je gedragstherapie hebt gedaan. Heb je dat zelf toegepast of heeft er een goede cpabele gedragsdeskundige mee gekeken?

Ik heb namelijk het idee dat jullie elkaar niet goed begrijpen. Is natuurlijk moeilijk te zeggen zo op afstand en ik kan jullie niet zien. Maar je schrijft bijvoorbeeld dat de hond tegen je op staat en tegen je aan leunt en hij dan ontspannen is. Maar tegen je aan gaan staan en op je leunen kan juist een uiting van dominantie zijn. De hond claimt jou dan en kan weer snappen als je niet reageert zoals jij verwacht. Misschien toch een gedragsdeskundige mee laten kijken.

Succes

Ik zou eerst naar de dierenarts gaan om pijn uit te sluiten. Het foldertje pakken en dan snappen, kan heel goed een schrikreactie zijn..Als hij zich daarna heel ontspannen laat aaien, lijkt het mij geen dominantie. Als hij stijf tegen je aan gaat staan,zich echt tegen je aan dringt, dan zou het op mij wel als dominantie overkomen. Het van zich af bijten tijdens het aaien zou ook een reactie op pijn kunnen zijn. Misschien dat je een gevoelige/pijnlijke plek hebt geraakt tijdens het aaien..Daar zou de dierenarts uitsluitsel over kunnen geven.

Dank jullie wel. Ik heb ook vaker het gevoel van een miscommunicatie. Ruis op de lijn en idd onzekerheid. Dat is ook mijn eerste gedachte en gevoel. Door zijn geschiedenis en vele ziek zijn is dat wel een zorg die altijd een beetje meespeelt en daardoor de vraag is er wat medisch. 

gedragstherapie heb ik uiteraard mbv een gedragstherapeut gedaan. Maar wellicht slim om haar nog eens te contacten.

hij gaat echt met zn voorpootjes liggen op mijn schouders en drukt zn koppie schuin in mijn nek om me vervolgens heel zachtjes een lik op mn wang te geven. Ik zie dat niet al dominantie. Maar echt kroelen en contact maken. 

En vervolgens hapt ie opnieuw?

Het zou kunnen dat dit gedrag eigenlijk een soort van kalmerende signalen zijn. Omdat ie jou op dat moment niet kan lezen en zich afvraagt wat hij moet doen.

Zoals ik het lees (puur eigen interpretatie dus) gebeurt er hetvolgende:

- Hond ligt te rusten, jij maakt een beweging (folder pakken). Hond haalt uit. Jij reageert met een 'wat is er?'.

Persoonlijk vind ik dat vrij vaag als reactie op ongewenst gedrag. 

- Ergens weet de hond blijkbaar wel dat zijn reactie niet okee was want vervolgens kruipt hij zowat in je.

Dat komt een beetje smekend over, als een vraag naar meer duidelijkheid, wat wil je van hem?

- Je haalt hem aan.

Dat vind ik verwarrend. Want hij heeft net iets gedaan wat je echt niet wenst, maar dat beloond wordt met knuffels. 

- Vervolgens hapt ie weer.

En dat komt me over alsof hij er ook niks van snapt en zijn gedrag herhaalt. Dat hij meer duidelijkheid nodig heeft. Na de 1e uithaal zou het signaal moeten volgen: dit wens ik niet. Hier ligt de grens.

Nogmaals, dat is puur hoe de tekst op mij overkomt.