Help! 5 Maanden oude border pas uit kennel

Dag hondenliefhebbers,

Ik heb sedert gisteren m'n eerste hond(je), een parel van een border collie die ik ging ophalen aan 5 maanden. 

De fokker was erkend, door gans het internet gemalen en niks gevonden, alles was ook heel hygiënisch maar ze zat wel in een schuur samen met nog een broertje en zusje die ook nog steeds in de kennel verbleven. 

Uitleg was correct en compleet, alles van papieren en pas/gezondheidsboekje was aanwezig en klopte, ook de chip werd ter plekke nog eens uitgelezen. En toch had ik achteraf het gevoel dat het niet 100% pluis was... 

Eénmaal thuis blijkt de hond heel angstig, terwijl ik ze daar op mijn schoot had en ze al flink aan het knuffelen was, goed contact zocht.
Nu krijg ik ze niet meer uit haar bench. We zijn thuis van gisteren 17u en ze heeft nog niet gegeten, een klein beetje gedronken, maar ook daarbij moet ik de pot onder haar neus houden.

Ze houdt haar ontlasting op en als ik ze de riem omdoe gaat ze plat op de buik en weigert elke vorm van medewerking. Ik ben een zware rugpatiënt dus optillen is voor mij geen optie. Dat kan ik 1 keer, maar niet elke keer. Er is een klein terras, maar ze durft voorlopig zelfs niet verder lopen dan de living. Ze komt al eens uit de bench, dat is al een heel groot verschil bij gisteren. Maar enkel als ik aan het rusten ben, niet als ik durf rond te lopen. Of dan is ze opnieuw heel angstig. En deed ze 'eindelijk' die grote behoefte in huis. Of ik daar bij moest mee zijn wist ik toen niet... En een hond, daar moet je blij van worden toch? Al weet ik ook wel dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is maar op dit moment maak ik me vooral heel grote zorgen om de toekomst met haar. 

Ik blijk opgelicht te zijn door een heel geslepen broodfokker. Website is verwijderd en er bestaan er blijkbaar verschillende, pas door echt diep te gaan graven en mijn achtergrond als IT'er heb ik ze zo terug gevonden. Geen enkele slechte recensie online te vinden, hoe ze het doen, vraag het me niet. Maar ze komen er wel mee weg. 

Wat moet ik doen? Moet ik me nu al zorgen maken om het Kennelsyndroom? Hoe krijg ik haar dan toch naar buiten? Zodat ik op z'n minst kan beginnen met bewegen en zindelijkheidstraining. Of heeft het geen zin om die achterstand, wel er is geen enkele socialisatie nog proberen weg te werken? Ze is 5 maanden oud en heeft nog nooit gewandeld, zag blijkbaar amper mensen als ik zie hoe angstig ze reageert op mij,... dit is van onder nul beginnen maar dan met een hond die je eigenlijk al geen pup meer kan noemen.

Ik zit dus even met de handen in het haar...

Alvast bedankt voor al jullie tips/meningen/uitleg!
Mattias

Heel ruatig aan doen en onmiddellijk een goede, gediplomeerde en  aangesloten bij de beroepsvereniging, gedragstherapeut in de arm nemen. Laat je hond ook bij de dierenarts nakijken, is hij nu gezond, sluit dan een goede verzekering af.  Borders hebben, kunnen last hebben van epilepsie en dan kom je op hoge kosten. Ik zeg niet dat het zo is, maar je kan   van alles verwachten. Dan is verzekeren een goede keus.

Het lijkt of je hond niet goed ingeprent is op mensen. Daar was hij bekend en wat zekerder. Zonder zijn veilige thuis, het enige wat hij waarschijnlijk gezien heeft,  is hij doods bang....... voor mensen, en dat is zo triest.

,je hebt een behoorlijk projectje op je genomen heel veel succes,

Jee, klinkt alsof de hond helemaal niet gesocialiseerd is..Ik zou allereerst zelf het vertrouwen proberen te krijgen van de pup. Heel voorzichtig benaderen en proberen dat zij jou eerst eens als haar vertrouwenspersoon gaat zien.En zoals hierboven beschreven, een heel goede gedragstherapeut inschakelen. Ik denk dat je dit met hele kleine stapjes moet gaan opbouwen en vooral niks forceren.En dan is iedere kleine vooruitgang een overwinning. Verwacht in deze geen grote sprongen vooruit, dit kan wel eens een heel lang traject gaan worden. De hond is aan de ene kant Al 5 maanden en aan de andere kant nog maar 5 maanden. Dus niks is onmogelijk en waar een wil is ,is een weg...Het KAN natuurlijk zijn dat de hond heel angstig is omdat hij uit zijn veilige omgeving is gehaald en simpelweg moet wennen. Wel opvallend dat ze bij de fokker wel met je wilde knuffelen...Ik vraag mij wel af hoe je de hond mee naar huis hebt genomen..Ging ze toen wel gewoon mee aan de riem richting auto? ( Neem aan dat je met de auto was). En wat heb je er tot nu toe zelf aan gedaan om het hondje uit de bench te verleiden?  En dan bedoel ik niet alleen met iets lekkers, maar bijvoorbeeld op de grond bij de bench gaan zitten of liggen eventueel..

Daar is een hoop geduld en rustig opbouwen voor nodig om een grote achterstand in socialisatie in te halen.

Neem een gerenommeerd gedragstherapeut om je te begeleiden in het opvoeden van je hond, die bijna geen pup meer is, maar een jonge hond.

Wellicht dat de info in het volgende artikel je een eindje op weg helpt: https://www.doggo.nl/artikelen/probleemgedrag/broodfokpuppys-en-probleemgedrag/

Jammer dat je dit forum nu pas vindt. Voor de aanschaf had je over deze breadfokker/vermeerderaar hier kunnen informeren. Er zijn ook vele Belgische forumleden.

Staat de brrrrrrrfokker, waar je hond vandaan komt, op deze lijst?

https://www.koophiernooiteenpuppy.com/lijst-met-bekende-broodfokkers-2/

Dag @Loesje,

Dankjewel voor je reply! Neen, deze staat er niet tussen, deze had ik vooraf nog geraadpleegd.
Ik weet ook niet of ik die hier mag vernoemen, het gaat om een fokker uit Pittem, dan hoef je niet lang te zoeken ;-) Ik zal kijken hoe ik die aan de lijst kan toevoegen. Ze doen er in elk geval alles aan om hun naam online loepzuiver te houden, er is geen slecht woord over te vinden. 

Bestaat er een lijst met gedragstherapeuten? En waar vind ik bvb goede verzekeringen terug? 
Inderdaad heel jammer, dit was niet echt waar ik voor tekende, ik heb al genoeg (fysieke) problemen met mezelf :-) 
Nu, alle gekheid op een stokje, ik heb ze deze nacht zelf opgetild en naar buiten gebracht en ben van daaruit beginnen stappen met haar. Soms ging dat heel vlot, op andere momenten stonden we muurvast en ging ze opnieuw plat op de buik. Spooked van elk geluidje, hoe klein ook. Regen op bladeren (moeilijk weg te steken in de regen), mijn eigen schaduw, autoradio's in de verte,... dan hou ik mijn hart al vast hoe het er overdag zal aan toegaan, nu was er amper nog iemand op stap. En haar constant tillen, dat zit er echt echt niet in, zoals je zegt dit is al geen puppy meer maar een puberhond. 

Geduld heb ik, gezien ik invalide ben heb ik tijd ook. De vraag is of ik er de wilskracht voor ga hebben. Zolang het niet uitzichtloos wordt... terugbrengen is geen optie meer nu ik weet hoe het in elkaar zit, dan is ze voor het volgend slachtoffer en wordt ze alleen maar langer gegeseld, wat ik ook niet wil. Dus gaan we er het beste proberen van te maken, het zijn intelligente honden, volgens bevriende herders is er nog niks verloren, anderen zeggen dan weer dat dit hopeloos is, ik dacht ik steek mijn licht maar eens op bij mensen in dit forum... Want je maakt je hoe dan ook veel zorgen als je ziet hoe bang ze reageert... Of ik er goed aan gedaan heb om ze mee naar buiten te nemen weet ik niet, ze begon net te verkennen in huis. Ze begon in haar bench wel te bijten in de grondplaat en ik dacht dat ze misschien beter toch wat energie kon kwijt spelen. En toen we terug waren, viel ze als een blok in slaap :-) En na de eerste nacht waken en deel 1 van nacht 2 is het mijn beurt ging ik net schrijven, maar dat zit er nog niet...in. Een uur of twee later, nog eens de grote boodschap in huis en een 'wandeling' buiten maak ik dan de zin af :-) En nu? Slapen maar

Doet de bench weg, zodat ze er niet in kan, berg die uit zicht weg, zet maar boven, en dan een mandje naast de bank waar je het meeste zit....laat de pup een plekje zoeken en grote kans dat dat het mandje wordt, geef eten uit de hand, en probeer het vertrouwen te winnen, til hem op en zet de pup als je een tuin hebt even buiten...en blijf erbij zodat je pup de omgeving kan zien en verkennen, de eerste dagen loop je overal tegen aan, niets dwingen, als de hond niet uit je hand eet, dan een bakje met liefst gestoomd vlees bij zijn mandje zetten, gestoomd vlees ruikt lekkerder dan een brok..gestoomd vlees bij de dierenwinkel, renske, de meeste honden vinden dat echt heerlijk...en zinderlijkheid, dat is nog niet geleerd begrijp ik, toch buiten zetten, hoop dat je de pup kan optillen ...ga op je hurken zitten misschien dat het je dan lukt om de hond op te tillen. 

Ik weet dat het jammer is dat je niet eerder hier bent geweest en navraag heb gedaan, maar dat is verloren tijd nu, ik heb respect voor je dat je het gaat proberen...en er is niets verloren als je de liefde en geduld voor deze hond kan opbrengen, wel zal het even gaan duren eer je van de hond het vertrouwen hebt...heus het ga je lukken met geduld en liefde...en kijk eens op internet naar de verzekeringen, zo snel mogelijk doen....hier een dierenverzekering van ohra, heel tevreden mee, er zijn ook nog anderen , coogle er op, hoe eerder je bent verzekerd hoe beter....ga er even voor zitten en als je er niet uitkomt welke kom je hier je vragen stellen..

Hoe kun je nu niet denken dat dat geen br00dfokker is, die hele site schreeuwt daar toch al om :/ 

Soit, gedane zaken nemen geen keer. Het zal echt een heel moeilijke weg worden vrees ik, ik zou het naar buiten gaan nog zoveel mogelijk beperken, eerst het vertrouwen in jou gaan maken.

Ik zou een erg goede GT laten komen, Bruno van doggytalk of Kevin van hof daalder (beide van Lichtervelde) zijn uitstekend. Ter plaatste tips geven zal toch beter zijn dan online advies waar niemand de hond en situatie kan zien.

" Doet de bench weg, zodat ze er niet in kan, berg die uit zicht weg, zet maar boven, en dan een mandje naast de bank waar je het meeste zit....laat de pup een plekje zoeken en grote kans dat dat het mandje wordt, geef eten uit de hand, en probeer het vertrouwen te winnen, til hem op en zet de pup als je een tuin hebt even buiten...en blijf erbij zodat je pup de omgeving kan zien en verkennen, de eerste dagen loop je overal tegen aan, niets dwingen, als de hond niet uit je hand eet, dan een bakje met liefst gestoomd vlees bij zijn mandje zetten, gestoomd vlees ruikt lekkerder dan een brok..gestoomd vlees bij de dierenwinkel, renske, de meeste honden vinden dat echt heerlijk...en zinderlijkheid, dat is nog niet geleerd begrijp ik, toch buiten zetten, hoop dat je de pup kan optillen ...ga op je hurken zitten misschien dat het je dan lukt om de hond op te tillen.  "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

de enige plek waar dat arme ding zich veilig voelt weghalen vind ik rieken naar mishandeling

Ik dacht dat de site verwijderd was? 

Zo'n mens gaat echt de site niet offline halen voor 1 iemand hoor. Er is naar mijn weten maar 1 fucker in Pittem.

Ik sluit mij aan bij Dagmar, de GT's die ze noemt ken ik overigens niet dus daar doe ik geen uitspraken over.

Dit moet je niet lichtzinnig gaan opnemen. Dit is echt een serieus getraumatiseerde hond en hoe goed ze het ook gaat doen, het blijft een hond met een rugzakje. 

Je zal zeer nauw moeten gaan samenwerken met een gedragsdeskundige, zelf ook voldoende kennis op gaan doen en mogelijk maanden, misschien wel jaren je leven moeten gaan inrichten rond deze hond. Het klinkt misschien wat overdreven, maar dat is het absoluut niet. 

Dus ga je ervoor? Of niet. Dat is de vraag. Allereerst zul je je verwachtingen opzij moeten zetten. Het kan een heel mooi traject zijn, waar je een hond misschien wel ontzettend ziet opbloeien en je een vriend voor het leven hebt. Een once in a lifetime dog. Maar je staat niet 1-0 achter, maar misschien wel 10-0, besef dat goed.

Edit: haal de bench niet weg! Het arme ding voelt zich alleen daar veilig. Dwing het beestje helemaal nergens toe.

Ik heb ook een vrijwel niet gesocialiseerde hond geadopteerd uit het buitenland, de situatie waar zij uit kwam is natuurlijk heel anders maar de angst was ook erg extreem en dan vooral van mensen. Probeer niet te negatief te denken, dit kan echt heel erg verbeteren maar er zullen altijd kleine dingen blijven, je kan niet alles inhalen. Het is zeker niet zo dat deze hond nu afgeschreven is, wel gaat hier veel tijd en inspanning overheen. Mijn hond verstijfde totaal als ze ergens in de verte een mens zag lopen, uitlaten was dan ook lange tijd een drama. Na een aantal jaar konden we canicross wedstrijdjes lopen waarbij ze de finish tegemoet liep, juist waar roepende mensen stonden. Ook drukke straten gaan goed, in theorie zou ik nu met haar over een drukke markt kunnen lopen maar dan is ze niet gehaal op haar gemak dus dat doen we dan ook niet. Ze laat zich ook niet aaien door vreemde mensen, maar dat zijn die kleine dingen, daar hebben wij geen moeite mee. 

Ik ben zelf absoluut geen voorstander van een bench en zou die echt nooit aanraden. In dit geval zou ik hem zeker laten staan, hier voelt ze zich veilig, wel het deurtje altijd openlaten zodat ze op eigen initiatief eventueel eruit kan komen. Je zou er een dekentje overheen kunnen hangen zodat ze echt een veilig holletje heeft. Zorg dat er water en eten staat, verder zou ik haar met rust laten, geen water onder de neus drukken bijvoorbeeld, dit geeft spanning. Het 'uitlaten' zou ik beperken tot een heel klein stukje (bijvoorbeeld de eerste boom of grasstrook) doet ze iets, dan belonen met je stem (waarschijnlijk neemt ze door angst geen voer aan en dat hoeft ook niet) zo niet dan is dat nu even zo en moet je thuis wat meer schoonmaken. Gebeurt er thuis een ongelukje dan gewoon schoonmaken en negeren. Zolang de hond je eng blijft vinden niet zelf benaderen maar wachten tot ze jou benadert, vaak werkt het om de hond juist te negeren, oogcontact een beetje vermijden en eventueel je lichaam een beetje afdraaien. Ga nooit over een (angstige) hond heen hangen en aai als ze het toelaat niet boven op het hoofd, aai dan liever met de rug van je hand onder de kin.   

Je hebt haar nu nog maar heel kort, bij mijn hond verbeterde de situatie binnenshuis vrij snel, juist door haar te negeren en de ruimte te geven. Zodra ze hun thuis vertrouwen kunnen ze beginnen met stress verwerken, dan nog gaat het met babystapjes en helaas niet altijd alleen maar vooruit. 

Bij het uitlaten is het trouwens aan te raden om altijd dubbel aan te lijnen (ja dat is lastig met omdoen en angst maar je hond in deze fase kwijtraken is echt drama). Je kan ervoor kiezen om tuig en halsband om te laten zodat je alleen de lijn eraan hoeft te doen, dit kan alleen overdag als je zelf thuis bent anders kunnen ze zichzelf hieraan ophangen. Wat je het beste kan doen is een tuig en een halsband omdoen en zowel aan de halsband als aan het tuig een lijn hangen. Er bestaan ook anti ontsnappingstuigen dat is ook een prima alternatief.

Wat betreft de dierenarts, enerzijds een goed idee maar ik zou er nog even mee wachten. Kloppen de entingen in het paspoort? Grote kans als je nu met haar naar de dierenarts gaat dat het een drama wordt om haar daar binnen te krijgen en het met de keer lastiger gaat. 

" Dag @Loesje,
Dankjewel voor je reply! Neen, deze staat er niet tussen, deze had ik vooraf nog geraadpleegd.Ik weet ook niet of ik die hier mag vernoemen, het gaat om een fokker uit Pittem, dan hoef je niet lang te zoeken Ik zal kijken hoe ik die aan de lijst kan toevoegen. Ze doen er in elk geval alles aan om hun naam online loepzuiver te houden, er is geen slecht woord over te vinden. Bestaat er een lijst met gedragstherapeuten? En waar vind ik bvb goede verzekeringen terug? Inderdaad heel jammer, dit was niet echt waar ik voor tekende, ik heb al genoeg (fysieke) problemen met mezelf  Nu, alle gekheid op een stokje, ik heb ze deze nacht zelf opgetild en naar buiten gebracht en ben van daaruit beginnen stappen met haar. Soms ging dat heel vlot, op andere momenten stonden we muurvast en ging ze opnieuw plat op de buik. Spooked van elk geluidje, hoe klein ook. Regen op bladeren (moeilijk weg te steken in de regen), mijn eigen schaduw, autoradio's in de verte,... dan hou ik mijn hart al vast hoe het er overdag zal aan toegaan, nu was er amper nog iemand op stap. En haar constant tillen, dat zit er echt echt niet in, zoals je zegt dit is al geen puppy meer maar een puberhond. Geduld heb ik, gezien ik invalide ben heb ik tijd ook. De vraag is of ik er de wilskracht voor ga hebben. Zolang het niet uitzichtloos wordt... terugbrengen is geen optie meer nu ik weet hoe het in elkaar zit, dan is ze voor het volgend slachtoffer en wordt ze alleen maar langer gegeseld, wat ik ook niet wil. Dus gaan we er het beste proberen van te maken, het zijn intelligente honden, volgens bevriende herders is er nog niks verloren, anderen zeggen dan weer dat dit hopeloos is, ik dacht ik steek mijn licht maar eens op bij mensen in dit forum... Want je maakt je hoe dan ook veel zorgen als je ziet hoe bang ze reageert... Of ik er goed aan gedaan heb om ze mee naar buiten te nemen weet ik niet, ze begon net te verkennen in huis. Ze begon in haar bench wel te bijten in de grondplaat en ik dacht dat ze misschien beter toch wat energie kon kwijt spelen. En toen we terug waren, viel ze als een blok in slaap En na de eerste nacht waken en deel 1 van nacht 2 is het mijn beurt ging ik net schrijven, maar dat zit er nog niet...in. Een uur of twee later, nog eens de grote boodschap in huis en een 'wandeling' buiten maak ik dan de zin af En nu? Slapen maar "

Mattias

Als dat geen broodfokker is! Ik snap niet dat je daar ingetrapt bent. Voor broodfokkers wordt genoeg gewaarschuwd. Een van de punten waar je op moet letten of er met meerdere rassen gefokt wordt. Verdorie deze vermeerderaar fokt met ca. 9 rassen! Bovendien melden zij ook nog tot overmaat van ramp:

Citaat
Alle pups zijn:
  - van eigen kweek of pups die we van particuliere nestjes overgenomen hebben."

Zijn niet alleen breadfokker, maar kopen n.b. pups op van nestjes bij particulieren.
Hoe fout wil het hebben? Laat deze broodfokker alsjeblieft vermelden op de lijst koophiernooiteenpuppy

Die brrrrfokker moet zich ook de ogen uit zijn kop schamen dat ze aan een invalide een hond van 5 maanden verkopen die totaal niets geleerd heeft, totaal onzindelijk is en ook schuw van mensen.

Jouw jonge Border kan hier niets aan doen en verdient een vertrouwde en warme mand en een consequente opvoeding.

Om je jonge hond zindelijk te krijgen, zou je sowieso haar direct na het slapen, spelen en eten naar buiten moeten brengen. Prijs en beloon haar als ze wat doet en benoem het. Je hebt een soort hond genomen dat over het algemeen veel beweging en uitdaging nodig heeft. Als het nodig is, vraag hier hulp bij aan familie, vrienden en buurtgenoten.

Ik ken geen BE gedragsdeskundigen, ik ben van NL. Dagmar geeft je namen. Ook over verzekeringen in BE ben ik niet op de hoogte. In NL zijn er tientallen verzekeringsmaatschappijen die een dierenverzekering aanbieden. In België zijn er maar weinige heb ik begrepen. Misschien dat BE forumleden hierop kunnen reageren: zoek ook zelf op internet.

Een bench is in eerste instantie voor jou een hulpmiddel zolang het niet als strafplaats wordt gebruikt, maar als veilige plek waar de hond zich in rust kan terugtrekken. Laat ook geregeld het deurtje open staan zodat je echt merkt dat zij hier ook uit zichzelf gaat liggen. Leg bijv. een gezonde beloning in de bench.

Geef je hond voldoende kauwwerk, zodat ze o.a. van je meubels af blijft, bijv. runderhuid, bullenpezen, runderkophuid, runderpens, runderoren etc. Alleen gedroogd; nooit gerookt of gekookt, die splinteren. Het kauwwerk heeft je hond nodig en zeker nu zij of binnenkort haar melkgebit gaat wisselen.

Ik hoop dat je alle moed bijeen raapt om er een fijn hondenmaatje van te maken.

Succes hiermee.

Ik heb de rest even niet gelezen. Je hebt dus een hond en waarschijnlijk een ras die nog extra behoefte nodig heeft qua beweging gezien jouw eigen conditie. Zet opzij dat je een foutje heb gemaakt en nu moet je aan de bak Het opnieuw socialiseren kun je heel goed zelf met veel aandacht en geduld. Aan beweging kun je haar mee sturen met een uitlaatdienst of misschien een curses volgen die weinig vanzelf je vraagt maar weer meer beweging van de hond, gezien de keuze van de grote en ras.

Niet opgeven gelijk, misschien wat meer werk maar desalniettemin? Blijft je hondje waar je voor gekozen hebt. En vanaf nu? Nooit meer in het prachtige verhaal van broodfok trappen. Je hebt alle checks afgekruist zo goed als je kon maar zo een eerste pup? Is altijd een gedoe.

Beste Dagmar,

Dat is inderdaad overduidelijk. Maar dat was niet de site waar ik ze op vond, die is offline gehaald. Pas na wat zoekwerk vond ik dan de site van de hoeve. Er zijn blijkbaar meerdere bedrijven op hetzelfde adres ingeschreven. Ik zag gen enkele andere hond, had geen flauw benul dat dit een fokker was van meerdere rassen, anders was de rode bel snel afgegaan. Nu, verdedigen hoef ik niet te doen, ik deed echt alles volgens het boekje maar als er 1 grote schijn opgehangen wordt.. 
Wat me dan zo sterk verbaast is dat deze niet aangegeven is op de lijst? Als je die site ziet...dan moet je geen twee keer nadenken. 

Ik ben er ondertussen al verschillende keren mee naar buiten gegaan, ze gaat steeds vlotter mee de lift in en binnen- en buitenwandelen gaat ook steeds beter. Vandaar dat ik er 's nachts mee ging stappen, om deprikkels zoveel mogelijk te beperken. Maar ik zou nu toch ook wel eens willen slapen :-) Dus ik heb ze deze namiddag mee genomen voor een wandeling, deze avond zijn we ook nog twee keer naar buiten gegaan, één keer toen ze net ging beginnen poepen in de living en dat is dan buiten gebeurd dus daar was ik al blij om. Elk geluid kan ze plots doen blokkeren. Maar we doen het rustig aan als ze bang is, op de andere momenten probeer ik ze zoveel mogelijk al te controleren en aan te geven wanneer ze wel verder kan lopen. Dit begint ook steeds vlotter te gaan, ook al is dat nog met een korrel zout te nemen. 

Tuurlijk ga ik dit niet opgeven, ook al is dit een pak moeilijker dan ik voor ogen had/me verteld geweest was. Ze toont al heel wat dankbaarheid en is me steeds meer aan het vertrouwen. Zelf ben ik van Deerlijk, das nog een eind van Lichtervelde :-) Maar als het niet anders kan, dan laat ik die komen. Al wil ik ze toch eerst een week geven en kijken hoe we vorderen. Er is toch al wat vooruitgang geboekt in de voorbije 24u. Morgen probeer ik eerst en vooral bij een dierenarts te geraken. Samen met haar zal ik bekijken hoe en wat. Als er effectief onmiddellijk een GT moet bij komen, dan doen we dit. Maar ze leren snel en ook al zal het echt niet makkelijk worden, elke stap die we samen zetten is er één vooruit. Dit zal mijn soulmate worden, dat gevoel is nog lang niet weg. Maar de zorgen ook niet.

Dank je voor de reply Nicole,

Neen, die haal ik zeker niet weg, het is haar safe heaven en ook haar slaapplaats dus ik zie niet in waarom die weg zou moeten. Ze gaat haar er nu al naast gaan leggen als ze dat wil en loopt ook al eens wat meer rond in huis. Zie de reactie op Dagmar, we zijn al samen naar buiten kunnen gaan, meerdere keren. 

Ik neem dit niet lichtzinnig op, net daarom maak ik me er veel zorgen om. 
Maar we zetten echt wel al stappen samen, de lift in en uit lukte echt niet de eerste keer, nu loopt ze er al in en uit. We hebben vandaag toch 3 kleine wandelingen gemaakt, maar meer tijd besteed aan het wennen van alle geluiden buiten. ik weet alleen niet of ik er goed aan doe om haar dit nu al te laten opnemen. Anderzijds, als we binnen blijven, gaan we ook niet vooruit. Ze deed al eens de grote behoefte buiten, ik kon ze net op tijd stoppen in de living, begin haar gedrag al wat te herkennen, dus dat was weer een winst al weet ik ook wel dat er nog in huis zullen volgen. 

Ik wil ze eerst een week geven, we zie wel hoe we hierin vorderen. vandaar bekijken we dan wel hoe het verder moet. Als blijkt dat hier een GT moet aan te pas komen, dan doen we dat. Maar die onmiddellijk al na 48u inschakelen lijkt me wat drastisch. Neen, ze vertoont geen normaal gedrag. Maar ze blaft of bijt niet, is rustig, ze is lief als ik me bij haar leg en knuffelt, al de rest behandel ik als een puppy op 8 weken, maar dan in het lijf van een puberhond. 
Is dit dan een verkeerde keuze geweest? De één is positief, de ander zegt dat dit niet mogelijk is met mijn fysieke problemen...Met gans het verhaal van de broodf*kker erbij denk ik soms dat ik beter alles gelaten had. Maar ik behandel ze alsof ik opnieuw een baby in huis heb, haar weg doen of wat dan ook zou ik nooit over mijn hart krijgen of mezelf nooit vergeven. Ik ben natuurfotograaf en zocht een compagnon de route, fijne huisgenoot en wandelmaatje. Heb ik dit dan zo onderschat? ik had me ingelezen, weet dat ze energiek zijn maar ook dat ze vaak overprikkeld worden en daardoor hyper zijn. Ik zou in staat moeten zijn om ze genoeg beweging te geven op een dag. Maar daar zullen ook rustperiodes in moeten. Goh, nu die zorgen erbij komen lijkt alles soms zo onmogelijk en op het andere moment sta ik te glunderen van blijdschap omdat we iets overwonnen hebben... Veel gemengde emotis, het was ook een klap om te ontdekken dat ik niet de hond had waar ik voor getekend had, dat ik in de luren gelegd werd door een geslepen dame,... Ik heb ook in alles geïnvesteerd en veel uitgave gehad in de voorbije weken, nu ontdekken dat ik nog heel wat problemen kan hebben en heel uiteenlopende meningen over de haalbaarheid doen me soms erg twijfelen, maar er is maar één weg denk ik...

Mattias

Neen "Ik ben natuurfotograaf en zocht een compagnon de route, fijne huisgenoot en wandelmaatje. Heb ik dit dan zo onderschat?" oefenen op recall. Kan allemaal, heb een dagelijks wandelaar met herder  tervuerense herder op de route, zij zit in scootmobiel en de hond loopt. Dus kan.

" Beste Dagmar,Dat is inderdaad overduidelijk. Maar dat was niet de site waar ik ze op vond, die is offline gehaald. Pas na wat zoekwerk vond ik dan de site van de hoeve. Er zijn blijkbaar meerdere bedrijven op hetzelfde adres ingeschreven. Ik zag gen enkele andere hond, had geen flauw benul dat dit een fokker was van meerdere rassen, anders was de rode bel snel afgegaan. Nu, verdedigen hoef ik niet te doen, ik deed echt alles volgens het boekje maar als er 1 grote schijn opgehangen wordt.. Wat me dan zo sterk verbaast is dat deze niet aangegeven is op de lijst? Als je die site ziet...dan moet je geen twee keer nadenken. Ik ben er ondertussen al verschillende keren mee naar buiten gegaan, ze gaat steeds vlotter mee de lift in en binnen- en buitenwandelen gaat ook steeds beter. Vandaar dat ik er 's nachts mee ging stappen, om deprikkels zoveel mogelijk te beperken. Maar ik zou nu toch ook wel eens willen slapen Dus ik heb ze deze namiddag mee genomen voor een wandeling, deze avond zijn we ook nog twee keer naar buiten gegaan, één keer toen ze net ging beginnen poepen in de living en dat is dan buiten gebeurd dus daar was ik al blij om. Elk geluid kan ze plots doen blokkeren. Maar we doen het rustig aan als ze bang is, op de andere momenten probeer ik ze zoveel mogelijk al te controleren en aan te geven wanneer ze wel verder kan lopen. Dit begint ook steeds vlotter te gaan, ook al is dat nog met een korrel zout te nemen. Tuurlijk ga ik dit niet opgeven, ook al is dit een pak moeilijker dan ik voor ogen had/me verteld geweest was. Ze toont al heel wat dankbaarheid en is me steeds meer aan het vertrouwen. Zelf ben ik van Deerlijk, das nog een eind van Lichtervelde Maar als het niet anders kan, dan laat ik die komen. Al wil ik ze toch eerst een week geven en kijken hoe we vorderen. Er is toch al wat vooruitgang geboekt in de voorbije 24u. Morgen probeer ik eerst en vooral bij een dierenarts te geraken. Samen met haar zal ik bekijken hoe en wat. Als er effectief onmiddellijk een GT moet bij komen, dan doen we dit. Maar ze leren snel en ook al zal het echt niet makkelijk worden, elke stap die we samen zetten is er één vooruit. Dit zal mijn soulmate worden, dat gevoel is nog lang niet weg. Maar de zorgen ook niet. "

Mattias

Ach, dan zijn we buren :-) (ik ben van Vichte).

Wat fijn dat er al progressie is, met veel tijd en geduld en liefde komt het hopelijk (grotendeels) in orde!

Ik heb geen goede tips maar wil je veel sterkte wensen en hopelijk voelt je hondje zich snel beter. Hou je ons op de hoogte van de evolutie?

Als ze in die paar dagen al zo vooruit gaat dan zal het uiteindelijk wel goed komen. Het zegt ook wat dat je haar bij de fokker kon aaien. Onze hond hebben we in het begin niet kunnen aanraken, ze zat bij het gastgezin achter de bank verstopt omdat ze bang was van het bezoek, de persoon die haar opving heeft haar gevangen en in onze auto gezet. Als ik het zo lees schat ik in dat de angst bij jouw hond net iets milder is, dus dat vergroot echt de kans op een goede afloop. 

Daarnaast zijn border collies erg baasgericht en leergierig, ook dat vergroot de kans op herstel. Als onze hond niet zo nieuwsgierig van aard was, was het allemaal nog lastiger geworden denk ik. Uiteindelijk heeft ze waarschijnlijk wat tijd en geduld nodig.

Een border collie is een actief ras, maar hiervoor is niet alleen beweging nodig maar vooral ook het nadenken en werken. Dit kan je ook bieden door zoekspelletjes/puzzels te doen maar ook een sport waarbij je zelf stilstaat/zit en instructies geeft vanaf een afstandje (volgens mij is dit bij hoopers het geval). Als je beschikking hebt over een scootmobiel kan je ook langere wandelingen doen in losloopgebieden. Maar dit is natuurlijk allemaal voor de toekomst, zeker niet te snel willen. Om te beginnen zou je, als ze binnenshuis wat meer op haar gemak is bijvoorbeeld, wat brokjes kunnen verstoppen die ze moet zoeken. Dit soort dingen geven kleine succeservaringen waardoor het zelfvertrouwen langzaamaan zal groeien. 

Houd er wel rekening mee dat vuurwerk de angst ook (tijdelijk) kan verergeren, ik hoop dat het in jouw buurt een beetje meevalt. 

Nou Matthias, dat vind ik al hele grote sprongen vooruit en dat in zo'n korte tijd. Super! Als ze maar eenmaal weet dat ze jou kan vertrouwen en jou gaat zien als haar veilige haven dan zie ik het heel rooskleurig voor jullie samen in hoor! Je geeft niet op en geeft overduidelijk nu al veel om je nieuwe maatje. Heel fijn om te lezen.  Natuurlijk zul je de eerste tijd tegen dingetjes aanlopen, en nu net met vuurwerkperiode valt het ook niet mee. En vergeet haar niet te belonen met een lekker snoepje als ze haar behoefte buiten heeft gedaan ;) Succes!

Je heb nu de beslissing genomen lees ik, je gaat ervoor. En natuurlijk ga je ook nog blij van haar worden hoor.

Ik denk idd dat je haar net als een herplaatser met onbekende/geen goede, achtergrond moet gaan behandelen. Inderdaad rustig aan doen, goed kijken wat ze aangeeft, haar vertrouwen winnen, dat is nu het belangrijkst. 

Als ze eraan toe is, zijn hersenwerkjes ook een grote hulp bij het verkrijgen van zelfvertrouwen, daarbij natuurlijk zorgen voor succes, en goed en rustig belonen.

Wij kregen wat "herplaatsregeltjes" mee van de stichting waar ik onze honden vandaan heb. Oa zorgen voor een rustige stem en houding naar de hond toe, in alle rust laten eten en slapen. Wandelingen nog kort en saai. Wel als ze dat fijn vindt lekker in een rustig park of in de natuur in alle rust snuffelen, dat ontspant. En kauwen ontspant, dus een lekkere kong, of kluif (wel bij blijven) is prima.