Beste tijd voor pup: afscheid van oudere hond

Hoi allemaal,

Hopelijk is er hier iemand die hier meer van weet, of er ervaring mee heeft?

We hebben een sam pup van nu 11 weken in huis (hij is er nu pas een week) en we zijn heel blij met m ook al plast en poept hij de hele boel onder ;-) ... We hebben hem veel eerder ontvangen dan we dachten, want we waren al een tijdje aan het twijfelen over het laten inslapen van onze 12,5 jaar oude Golden Retriever die last heeft van zijn longen, en veel pijn heeft aan zijn poten en rug en voor wie naar de plas- en poepplaats lopen een enorme opgave is geworden. Ook binnen had hij nog maar weinig plezier, anders dan bedelen voor van alles en nog wat. Om de nieuwe pup te leren niet hetzelfde gedrag te ontwikkelen, krijgt hij ook niets meer van ons 'menseneten'.

Onze lieve oude man leefde een klein beetje op toen de pup kwam, maar nu blijkt dat de pup hem echt al probeert te domineren en bijten, en dat hij te oud en stram is om zich nog te verweren. Toch lijken ze blij met elkaar, ze missen elkaar, kijken naar elkaar als ze buiten even uit elkaar lopen... dus er is echt wel een fijne band en de pup leert heel braaf en rustig gedrag van onze ouwe. Wel zou het lijden niet al te lang meer moeten hoeven duren voor hem.

Maar mijn vraag is nu: Wat is het beste voor de pup want die hebben we nog 15 jaar bij ons hopen we? Het leven van onze lieve Golden zo lang mogelijk rekken tot hij echt gaat schreeuwen van pijn (Dat doet hij nu niet want hij houdt zich groot!), zodat de pup hem nog lang als maatje en rustig rolemodel heeft (Maar dan ook het alleen zijn niet goed kan oefenen want onze Golden kan nergens meer mee naar toe), of juist maar zo snel mogelijk zodat hij straks ook zonder hem kan? (Er komt geen tweede hond hierna).

Ik kan alleen maar zeggen: Arm oud beestje. 

Echt dat je hier deze vragen stelt.... Ongelooflijk.

Alles voor de pup. 

Laat het oudje gaan en ga zelf je pup opvoeden.

Zou bijna denken dat dit verhaal 1 grote grap is, in zo verre je hier een grap van kan maken.

Eerlijk gezegd zou ik toch gewoon naar de beste tijd voor de oudere hond kijken. Je gaat hem toch niet laten lopen met pijn en ellende alleen omdat dat evt. voor de pup beter zou zijn?

Aan de andere kant, zolang hij zich nog redelijk goed lijkt te voelen en nog de dingen kan doen waar hij plezier in heeft, hoeft het nog niet klaar te zijn.

Kijk eens naar de oude hond en wat in zijn belang hier in is.... 

En hou ze aub uit elkaar als je merkt dat het oudje omver gelopen wordt door de pup.

Jullie horen hier in sturend te zijn! 

Wat jammer dat je zo reageert. Dit is de eerste keer dat ik hier een vraag stel en ik wil het echt liefst voor beide honden goed doen. Daarom heb ik het zo goed en eerlijk mogelijk omschreven. Onze pup kwam op het moment dat we hier over aan het nadenken waren, een jaar eerder dan verwacht. Toch bedankt voor je reactie want ik heb wel wat aan je antwoord.

Onze dierenarts wil heel graag dat de Golden er nog bij blijft en is daar juist heel blij mee. Maar die ga ik zo zien dus ik zal het hem ook nog een keer vragen.

Ja dat is het dus... het is moeilijk in te schatten hoe veel pijn hij werkelijk heeft als hij zo veel kan verdragen. Ik wil het inderdaad het allerliefste voor beide honden goed doen... Ze zijn allebei goud waard en onze Golden heeft in de drie jaar dat we hem hebben heel veel betekend voor een doodsbange asielhond, haar versterkt zoals wij dat niet konden... Dankjewel voor je reactie! :)

Zeker grijpen we in als de pup dat doet! Gelukkig zijn we allebei vaak thuis, en mijn man altijd. En dankjewel voor je reactie :)

Ik zeg het misschien wat hard, maar je schrijft zelf dat naar de plas- en poepplaats lopen een enorme opgave is geworden. Hij krijgt geen "menseneten" meer omwille van de pup, een oude hond zou ik juist verwennen zolang het tijdje nog duurt. Zo als jij alles omschrijft, lees ik dat de keuzes gemaakt (zullen) worden in het belang van de pup en er geen rekening wordt gehouden met het oudje dat veel pijn heeft. Het kan mijn inziens ook lijken op een kleine opleving, maar dat je oudje nu gewoon alerter moet zijn vanwege de kleine, maar zich niet erg kan verweren omdat hij te oud en stram is. 

Dus ik begrijp het advies van de DA echt niet.  

Ik snap deze reactie wel ,en vindt ook dat jullie dierenarts niets te willen heeft ,

Kijk zelf naar je oudje ,ik hou mijn pups weg als oudjes er moeite mee hebben ,Niets zo vervelend voor ouderen als dat gespring en gelik aan een oude hond .

Sommige oudjes leven even wat op van een nieuwe huisgenoot ,maar ten alle tijden zou ik pup er bij weghouden als die veel te opdringerig is ,

En nee ik zou mijn oudjes nooit zo lang in leven laten tot ze schreeuwen van de pijn ,Dan ga je in mijn ogen echt te ver . Succes met je beslissing en sterkte voor je oudje .

Ik snap je vraag heel erg goed, een hond kan een pup veel beter opvoeden dan dat wij mensen dat kunnen, dat weet toch iedereen? natuurlijk wel met een beetje hulp van ons .

Maar de oude hond "houden" om de pup op tevoeden is niet eerlijk tegenover je oudje..

Alleen jullie kunnen zien of het echt nog kan.

Heel veel sterkte!

De dierenarts ziet hem altijd 'in goede doen'. Hij komt er graag en neemt zijn snoepjes graag aan, en hij eet nog goed en hij reageert goed (met een vrolijk koppie) op de aandacht van mensen. Nog steeds. Dus daar zal dat mee te maken hebben.

Overigens verwen ik m nog steeds, maar met hondensnoepjes. De kleine moet er even voor gaan zitten, hij krijgt ze in de mand zo in het bekkie :)

Dankjewel voor je medeleven!

Verdrietig wat ik lees ...dat de ouderen hond pijn heeft in alles, maar je toch geen afscheid neemt...onbegrip bij me, geen lijden zou ik zeggen maar je denkt er anders over...mijn advies, inslapen thuis, en van de week al,  maak een afspraak met je dierenarts of deze thuis wil komen om je oudere hond zijn rust te gunnen.    Niets zo moeilijk om een besluit te nemen, maar wat je schrijft, zoveel pijn...loslaten is ook liefde voor je hond als het zo is.

" Verdrietig wat ik lees ...dat de ouderen hond pijn heeft in alles, maar je toch gen afscheid neemt...onbegrip bij me, geen lijden zou ik zeggen maar je denkt er anders over...mijn advies, inslapen thuis, en niet van de week maar maak een afspraak met je dierenarts of deze thuis wil komen om j oudere hond zijn rust te gunnen. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Hoi Willemijn, nee ik denk er niet anders over, maar ik vraag om advies aan anderen, daarom stel ik deze vraag. En al jullie antwoorden helpen wel. Maar iedereen hier weet ook hoe moeilijk het is als je hond nog blij is. En nee, we willen hem zeker niet te lang laten lopen. Dus dankjewel voor je reactie.

" De dierenarts ziet hem altijd 'in goede doen'. Hij komt er graag en neemt zijn snoepjes graag aan, en hij eet nog goed en hij reageert goed (met een vrolijk koppie) op de aandacht van mensen. Nog steeds. Dus daar zal dat mee te maken hebben.
Overigens verwen ik m nog steeds, maar met hondensnoepjes. De kleine moet er even voor gaan zitten, hij krijgt ze in de mand zo in het bekkie "

Ietje

Daarom is de dierenarts niet echt de aangewezen persoon om te oordelen .

Jullie zien de hond de hele dag ,en zullen zelf moeten beslissen lijkt me .

Maar zoals bij iedereen hier is dat een beslissing die we het liefst niet nemen ,maar je ontkomt er niet aan .

" Daarom is de dierenarts niet echt de aangewezen persoon om te oordelen .
Jullie zien de hond de hele dag ,en zullen zelf moeten beslissen lijkt me .
 
Maar zoals bij iedereen hier is dat een beslissing die we het liefst niet nemen ,maar je ontkomt er niet aan . "

Heleen

Klopt is ook zo... het is ook niet de eerste keer dat we deze beslissing moeten nemen, maar het is wel de eerste keer met een pup in huis. (Laatste keer pup = 22 jaar geleden, daarna alleen 'tweedehondsjes' gehad...)

Je moet hier als eigenaar ook doorheen kunnen kijken 

Honden blijven doorgaan , tot  ze er bij wijze van dood bij neervallen 

En ja , het is altijd verdrietig om afscheid te moeten nemen 

Maar jij moet de beslissing nemen , je hond kan het niet 

Ja klopt, en ik denk ook dat ik het zometeen ook ga vragen bij de dierenarts. Ik heb nog een echtgenoot die ik moet zien te overtuigen op weg daarheen. Mijn dochter heb ik al op een mogelijk afscheid voorbereid, mijn zoon komt dit weekend en die wil ik het ook nog gunnen. Dankjewel voor je reactie!

Oh dat herken ik, onze hond heeft destijds nog bij mijn dochter geslapen voor 1 nacht (ze woonde niet thuis) zo wilde ze afscheid nemen. zou hij in haar bed slapen en nog zalm en rosbief krijgen. Ik heb toen gedacht nou van vrijdag naar maandag red hij nog wel. en ik gunde haar een echt afscheid.

op maandag laten inslapen hier thuis met de andere hond erbij en alle baasjes.

En daar kijk ik echt met een goed gevoel op terug!

" Hoi allemaal,
Hopelijk is er hier iemand die hier meer van weet, of er ervaring mee heeft?
We hebben een sam pup van nu 11 weken in huis (hij is er nu pas een week) en we zijn heel blij met m ook al plast en poept hij de hele boel onder ... We hebben hem veel eerder ontvangen dan we dachten, want we waren al een tijdje aan het twijfelen over het laten inslapen van onze 12,5 jaar oude Golden Retriever die last heeft van zijn longen, en veel pijn heeft aan zijn ,Ook binnen had hij nog maar weinig plezier, anders dan bedelen voor van alles en nog wat. Om de nieuwe pup te leren niet hetzelfde gedrag te ontwikkelen, krijgt hij ook niets meer van ons 'menseneten'.
Onze lieve oude man leefde een klein beetje op toen de pup kwam, maar nu blijkt dat de pup hem echt al probeert te domineren en bijten, en dat hij te oud en stram is om zich nog te verweren. Toch lijken ze blij met elkaar, ze missen elkaar, kijken naar elkaar als ze buiten even uit elkaar lopen... dus er is echt wel een fijne band en de pup leert heel braaf en rustig gedrag van onze ouwe. Wel zou het lijden niet al te lang meer moeten hoeven duren voor hem.
Maar mijn vraag is nu: Wat is het beste voor de pup want die hebben we nog 15 jaar bij ons hopen we? Het leven van onze lieve Golden zo lang mogelijk rekken tot hij echt gaat schreeuwen van pijn (Dat doet hij nu niet want hij houdt zich groot!), zodat de pup hem nog lang als maatje en rustig rolemodel heeft (Maar dan ook het alleen zijn niet goed kan oefenen want onze Golden kan nergens meer mee naar toe), of juist maar zo snel mogelijk zodat hij straks ook zonder hem kan? (Er komt geen tweede hond hierna). "

Ietje

Neem je oude hond in bescherming tegen de pup. Geen dominantie en bijten van de pup tolereren.

Honden zijn bikkels. Tonen pijn pas in een late fase en dan moet dit serieus genomen worden.

Dit meen je toch niet: zo lang mogelijk rekken tot je hond het uitschreeuwt van de pijn?

Is dat houden van?

Als leven lijden wordt, is het tijd om zonder uitstel en zonder rekken in te grijpen en je oude Golden uit zijn lijden te verlossen.

Als je oude trouwe maatje steeds meer moeite met leven gaat hebben en medicatie daar niet meer in kan ondersteunen zou ik afscheid inplannen.

Jullie kennen hem 12,5 jaar dus dan mag ik ervan uitgaan dat je de signalen oppikt als hij jullie aankijkt en je ziet dat het hem allemaal teveel wordt, moe is en dat de tijd daar is om afscheid te nemen.

Vlak voor onze pup zou komen had ik het anders, relatief jonge hond (7,5 jaar) die plots hartfalen kreeg. Ze was het zelfde ras als onze pup, en ze had hem zoveel kunnen leren. Maar het lot bepaalde anders. Zij gaf trouwens niet duidelijk aan dat het klaar was, haar wilskracht en doorzettingsvermogen was enorm. Maar ze zou zichzelf gaan verstikken, en medicatie was niet mogelijk, daarvoor was het hart al te slecht.

Moeilijke beslissing gemaakt om haar in te laten slapen na een avond en nacht nog leven tussen hoop en vrees. Hoe graag we die twee ook samen hadden willen laten opgroeien, het kon niet. We moesten de keuze maken anders had ze op een rot manier de dood gaan vinden.

Andere hond van mij had geen pijn maar raakte verlamd, hij ging lang door op pure wilskracht. En ineens was daar ook ineens de blik die ik herkende. Het was goed geweest, mooie jaren samen gehad en tijd om afscheid van elkaar te nemen. Min of meer nog in goede doen, en hij was gewoon nog bij en jolig die dag. 

Bij een derde hond was ik voor mijn gevoel te laat, had meerdere oorzaken, o.a. dierenarts toen. Nog vind ik het naar om op haar inslapen terug te kijken, ik wil nooit meer voor mijn gevoel te laat zijn, of dat een hond zoveel pijn heeft of in ons geval tekort aan lucht en dat je er niets aan kunt doen om het leed op dat moment te verzachten.

Hoop daarom ook dat je de juiste beslissing zult maken voor jullie hond.

Ik heb zojuist de beslissing genomen om onze lieve Golden zijn rust te gunnen, en dat aan de dierenarts te vertellen. Iets in zijn blik was vlak voordat de pup ineens beschikbaar bleek, van "ik ben moe, laat me gaan". En die blik heb ik sinds de pup niet meer gezien. Als ik hem in leven zou laten zou het hem echter wel nog wat moeten opleveren, meer dan af en toe blij met een aai en wat lekkers. En dat is niet het geval. Ik zou hooguit anders hebben besloten als hier mensen waren geweest die zouden zeggen "Wacht even tot hij 12 weken is, of 15 weken" of iets dergelijks want dat is een te groot trauma voor de pup als je het eerder doet. Want zo nauw komt het nu ook weer niet namelijk met deze beslissing. Maar gelukkig is mijn man het er toch mee eens en de kinderen heb ik het ook laten weten. Zelf denk ik ook dat het voor de pup fijner is om het afscheid maar zo snel mogelijk achter de rug te hebben. In de kennel waar hij tot 10 weken is geweest heeft hij ook langer dan gebruikelijk het gezelschap van grotere honden mogen genieten en het afscheid nemen zal dan nu niet zo hard vallen, hoop ik. Dus we vertrouwen erop de juiste beslissing nu te hebben genomen. Voor beide honden. 

Dank jullie allemaal voor de reacties, het heeft mij wel geholpen de juiste beslissing te nemen ook al was niet iedereen even begripvol. Dat is wel vaker zo op dit soort forums geloof ik. Toch ben ik blij dat jullie me geholpen hebben te doen waar ik nu al een week mee rondloop, die knoop door te hakken, nú, of pas over een paar weken.

Dankjewel voor het delen van je verhaal! We hebben het de dierenarts zojuist verteld, maandag nemen we afscheid

ik denk dat je in de manier waarop ik de vraag stel en de toestand uitleg, wel kan lezen dat ik dat juist niet zou willen he? Het zijn die momenten dat hij okay is, dat hij zich zelfs tot een spelletje touwtrekken laat verleiden door de pup, die het weer lastig maken. Maar we hebben het zojuist de dierenarts verteld dat het tijd is (Zie andere post)

Het is zo verdomde lastig om inderdaad hét moment in te zien of te herkennen. Je wilt ze niet kwijt. Maar denk dat je de juiste beslissing hebt genomen, nog net niet dusdanig ernstig dat het acuut is, dus koester de momenten nu nog die je kunt hebben tot maandag. Ga even in de tuin zitten als je die hebt, of rijdt even naar een mooi rustig plekje waar je met hem alleen kunt zijn, of misschien toch ook de pup er nog bij. 

De hond die verlamt raakte zijn ook 2 dagen nog overheen gegaan. En hoe moeilijk ook, het was goed, we hebben nog echt gelachen, bepaalde mensen afscheid kunnen laten nemen wie dat wilde.. zo'n leeftijd is ook niet niets hé.. zijn best veel mensen die bewust of onbewust zich ook hebben gehecht aan jullie hond binnen de familie.

De hond met verlamming kon thuis worden ingeslapen, ik vond dat zelf fijn. Andere hond heb ik er toen bij gelaten, en een klein aantal mensen die echt gevoel hadden bij de hond. En bij mij, want ik klapte in toen hij zijn laatste adem uit blies.

Ik heb dit jaar een pup gekregen. Ik had toen nog een hond van 9 jaar, waarvan ik niet had gedacht zo snel afscheid te moeten nemen. Wij kregen (na veel onderzoeken en een medisch traject) uiteindelijk van de dierenarts te horen dat het beter was om hem te laten inslapen. Hij kon die dag plotseling niet meer lopen, dus hij was op dat moment bij de dierenarts voor onderzoek.  Dus inslapen gebeurde bij de dierenarts en niet thuis. We hebben de pup meegenomen en deze bij de assistentes achter gelaten. Dit zodat wij afscheid konden nemen van hem en er konden zijn voor hem, zonder een puppy die de rust verstoord. Na het inslapen hebben we de pup er bij gelaten, zodat hij kon zien wat er was en hem niet zou gaan zoeken. Hij heeft even gesnuffeld en dat was het. Als ik weer in zo'n situatie zou komen (hopelijk nooit meer) zou ik het weer zo doen.

Heel veel sterkte!

" De dierenarts ziet hem altijd 'in goede doen'. Hij komt er graag en neemt zijn snoepjes graag aan, en hij eet nog goed en hij reageert goed (met een vrolijk koppie) op de aandacht van mensen. Nog steeds. Dus daar zal dat mee te maken hebben.
Overigens verwen ik m nog steeds, maar met hondensnoepjes. De kleine moet er even voor gaan zitten, hij krijgt ze in de mand zo in het bekkie "

Ietje

Honden zijn een kei om pijn en ongemak te verbergen zeker bij een da.

Goed te lezen dat jullie de juiste beslissing in het belang van jullie oudje hebben genomen.

Voor maandag en de aankomende tijd wens ik jullie veel sterkte....

Dankjewel

Dankjewel Lina! Hoe oud was jouw pup toen je oude hond overleed?