Hij moet zoveel..

Zoals in een ander topic beschreven hebben we sinds 2 weken een pup uit Spanje! Een lieve schat en ik vind dat hij het super doet! Hij raakt wat meer vertrouwd en zelfs vd week uit zichzelf lekker slapen in de bench! Sinds vannacht zelfs alleen en hem niet gehoord! *trots! 
Alleen merkte ik gisteren dat hem alles teveel werd! Op advies direct begonnen met puppy cursus en dit ging redelijk vorige week. Alleen buiten vind hij alles nog eng en spannend! Begint ineens tegen alles en iedereen te blaffen en is totaal niet op zijn gemak. Maar als ik alle adviezen aanneem moet hij alles zo snel mogelijk leren. Ik voel aan dat hij toch wat meer tijd nodig heeft en eerst lekker bij ons moet wennen. Herkent iemand dit? Ik vind dat honden tegenwoordig (net zoals kinderen) al zoveel alles zo snel mogelijk moeten leren want oh wee! Ik heb het gevoel dat dit averecht nu werkt bij hem. 

Ik ben van plan toch even een stap terug te doen en er eerst eens voor te zorgen dat hij zich nog veiliger voelt. Iemand ervaring met een hond uit het asiel? Die dit ook had? 

Alvast bedankt! 

lin laat je hond eerst eens lekker aan jullie en de omgeving wennen en dan eens kijken wat er nog meer kan....niets moet, geniet van je nieuwe huisgenoot op zijn/haar tempo....cursus hoeft niet na twee weken bij jullie pas te zijn...kijk naar je pup en zie of het goed gaat, maak samen eens een fijne wandeling in de omgeving dat is al meer dan genoeg, mee draaien in het huishouden ook dat is al meer dan genoeg.

Heel verstandig van je! 

Er wordt m.i. inderdaad vaak véél te veel druk gelegd op jonge honden. Er is geen ruimte voor geduld en traagheid meer. Overal sluipt prestatiedrang in: de zindelijkheid, de gehoorzaamheid, het slapen, het lopen, het spelen,... stress stress stress.

Dus dikke pluim voor jou, dat je dit meteen inziet en kijkt naar de noden van je eigen hond.

Als je ergens toch een crusus wil volgen, maar is te belastend of te druk voor je hond, ga dan gewoon meeluisteren zonder hond! Haal eruit wat je nuttig vindt en pas het op jullie eigen tempo toe. 

" Heel verstandig van je! 
Er wordt m.i. inderdaad vaak véél te veel druk gelegd op jonge honden. Er is geen ruimte voor geduld en traagheid meer. Overal sluipt prestatiedrang in: de zindelijkheid, de gehoorzaamheid, het slapen, het lopen, het spelen,... stress stress stress.
 
Dus dikke pluim voor jou, dat je dit meteen inziet en kijkt naar de noden van je eigen hond.
 
Als je ergens toch een crusus wil volgen, maar is te belastend of te druk voor je hond, ga dan gewoon meeluisteren zonder hond! Haal eruit wat je nuttig vindt en pas het op jullie eigen tempo toe.  "

Alaska's Finest!

Bedankt! Ik probeer hierin inderdaad echt mijn gevoel te volgen omdat ik gisteren een pup zag die ik niet herkende! Het is inderdaad prestatie drang waar we veel mee dealen in deze tijd. Merk dat ik daar onzeker van word! Als ik al onzeker word dan is dat voor de hond helemaal niet goed :) 

Ik denk dat we ons die druk vooral zelf opleggen. Ik heb altijd een vrij ontspannen puppytijd ondanks dat ik ze dan toch heel veel leer. Ik vind iets aanleren namelijk het allermakkelijkst als ze nog jong zijn. het zijn dan net sponsjes en jij bent vaak nog heel belangrijk voor ze. Het is daarom de ideale tijd om een goede basis te leggen voor later. Dat wil niet zeggen dat ik mijn pup vol commando's stop hoor. Maar wel zaken als niet opspringen, niet in mij bijten, mij wel in de gaten houden. Luisteren naar je naam, meelopen aan een lijn, socialiseren met verschillende prikkels. Ik ga ook al vrij jong naar een cursus puur om mijn hond aan te leren dat je ontspannen aan mijn voeten kunt liggen in een groep honden. En ja dat opvoeden is hard werken de eerste weken/maanden/jaren en natuurlijk moet je goed kijken naar je hond en doe je wel eens iets te veel. Die balans ontdek je vanzelf. Maar ik herken echt niet die prestatiedwang die we kinderen of honden op leggen. Als ik iets zie is dat we bij beide juist de opvoeding steeds losser laten en steeds minder begrenzen. Terwijl zowel honden als kinderen het heerlijk vinden om te weten waar ze aan toe zijn en duidelijke regels te hebben. 

Ik begrijp je verhaal maar mijn situatie is wel wat anders. Hij is al 4 maanden en pas net hier uit Spanje. Niks gewend en zit midden in zijn angst fase. Voor hem was het zeker beter en makkelijker geweest als hij jonger was.. Maar dat is helaas niet zo. Plus een pup met een rugzakje heeft soms misschien net een iets andere aanpak nodig. 

Ben wel met je eens dat het idd de druk is die we onszelf opleggen. Het zit ook in mij alles zo goed mogelijk te willen doen. 

Leg je hem dat rugzakje niet juist gewoon op? Als je er zelf al zo in gaat, "hij komt uit Spanje, dús hij heeft een rugzakje, dús hij hoeft niet te doen wat andere pups doen in de les", tsja... 

Ik verbaas me eigenlijk dat je het advies gehad hebt dat die van alles moet. Ik heb zelf een buitenlandse hond en ken eigenlijk alleen maar het advies doe zo weinig mogelijk en loop steeds hetzelfde rondje. Ik denk dat er niet een eenduidig advies is, elke hond is anders. Ik denk dat je bij buitenlandse honden er niet snel verkeerd aan doet het wat rustiger aan te doen, ze missen er echt niet veel aan als ze geen cursus volgen hoor. Zelf woon ik inmiddels in Bulgarije en zie hier ook heel veel verschil in het karakter van de straathonden, sommige zijn super relax en sociaal en andere zijn veel schichtiger. Deze zullen uiteindelijk een heel andere begeleiding vragen. Wel is het waarschijnlijk dat jouw hond uit een veel rustigere omgeving komt, in Nederland zijn nou eenmaal overal prikkels en dat kan behoorlijk overweldigend zijn. 

Onze hond was heel angstig, hondenschool was absoluut geen optie. Na, ik geloof ruim een jaar, zijn we begonnen met 'socialiseringswandelingen' in natuurgebieden. Misschien is dat later iets voor jouw hond, onze hond vond stilstaan bijvoorbeeld heel eng en kon de spanning dan echt niet kwijt.  

Als die alles buiten spannend vindt zou ik het lekker daarbij houden, ga een stukje wandelen en er zijn indrukken genoeg om daarna te verwerken. Ik zou zeggen volg je gevoel en blijf je hond goed observeren. Misschien is het boekje kalmerende signalen iets voor je, zo leer je honden beter begrijpen. 

Ja hoor lekker een paar stappen terug doen, rustig aan doen, elkaar leren kennen, en vertrouwen opbouwen dat is eerst maar belangrijk. Ik verbaas me er ook over dat je zulke adviezen kreeg. Hij heeft toch een grote verandering meegemaakt en dan nog de reis, veel indrukken die verwerkt moeten worden.

Met mijn beide herplaatsers uit een pools asiel ben ik zelfs nooit op cursus gegaan, niet elke hond is daar blij mee. Maar zij waren beiden al ruim volwassen toen ik ze kreeg en hadden zichzelf al opgevoed

Lin, luister gewoon naar je eigen gevoel, het blaffen kan ook zijn dat hij het nu durft, en in het begin niet.

Ik heb nu mijn 2de Spanjaard, heel anders dan mijn eerste, maar volwassen allebei, en ik heb na een half jaar prima nog dingen kunnen leren, we hebben bij mijn eerste hond cursus gedaan, maar het maakte zoveel indruk dat hij eigenlijk niks heeft geleerd, of maar een klein beetje.

Doe lekker speels de basis dingen leren, als het teveel is dan stop je.

Iedere hond is anders, mijn eerste hond viel uit van onzekerheid als we naar buiten gingen, die moest gewoon minder prikkels.

Mijn hond Sam, die ik nu heb, ging enorm graag naar buiten op pad, nieuwe routes lopen, ook al zegt men, saaie rondjes lopen ging dat bij hem niet op.

Dus, volg gewoon je gevoel en kijk naar je pup, dan komt het best goed.

Met Sam, de 2de, hebben we bewust geen cursus gedaan en hij luistert beter dan de eerste hond die wel cusus heeft gedaan.

Ik vind, ze moeten het ook leuk vinden en niet in de stress raken, alles op zijn tijd, je hebt tijd zat denk ik dan.

Heb je een foto? Leuk, en veel plezier met je pup.

Tuurlijk niet! Je kijkt naar je hond en zien wat hij aankan. Je hoeft ook niet moeder Theresa te zijn maar let gewoon op wanneer het een stap teveel is. Durf te doen en als het niet werkt doe je weer 10 stapjes achteruit en begint opnieuw maar langzamer en soms zit het er gewoon niet in. Wil je er aan werken? Dan neem een gedragstrainer.

Gedragstrainer voor een pup?

Wat je overhoud, denk dat het toch wel duidelijk er staat? "Soms zit er gewoon niet in"

Nee, ik snap hem niet, een pup?

Veel mensen begrijpen niet dat een buitenlandse pup/hond adopteren iets totaal anders is dan een Nederlandse hond kopen. Hier ben ik in het begin ook vaak de fout in gegaan. Een hond die in Nederland geboren en gesocialiseerd is train je met hele andere visie dan een hond die in een compleet andere situatie geboren en niet of nauwelijks gesocialiseerd is.

Supergoed van je dat je dat nu inziet en naar je hond kijkt en luistert.

Deze hondjes komen niet naar Nederland omdat ze een fantastische baas en stabiele veilige haven hadden in het land waar ze vandaan komen. En ja, ze hebben een rugzak. De 1 wat groter dan de ander. Meestal zijn ze niet of nauwelijks gesocialiseerd en hebben ze vervelende ervaringen met mensen (mannen). Of simpelweg niet voldoende ervaring. Of de angst van moeders doorgekregen, etc etc.

Ik weet niet waar je woont? Maar er zijn speciale zwerfhondenscholen die ik je echt kan aanraden. Buitenlandse honden hebben echt andere genen en je leert daar naar kijken en naar te handelen. 

En vooral; niet luisteren naar baasjes met Nederlandse rashonden die je tegenkomt op straat die het zogenaamd allemaal beter weten en hoofdschuddend staan te kijken hoe jij je bange/reactieve/overprikkelde pup probeert te leren wennen aan het Nederlandse leven. Goed naar je hond kijken en je eigen plan trekken met behulp van een goede!!! hondenschool gespecialiseerd op dit soort hondjes.

Het is soms niet slecht om eigen-wijs te zijn denk ik.

Lekker op jullie tempo doen.

Ik bedoel wat je overhoud aan volwassen leeftijd waar je niet uit komt aan gekkigheid. Dat kan zowel met een adoptie als een gewoon gekochte pup gebeuren.

Aaaah, ja nu begrijp ik je, geld voor elke hond dus.

Vind het zelf soms wel een verschil tussen nieuwe dingen leren, en begeleiden in nieuwe dingen ontdekken.

Mijn eerste 2 honden waren volwassen herplaatsers uit Nederland met een redelijk stabiele achtergrond. Elkaar leren kennen was belangrijk, maar vanaf dag 1 was ik eigenlijk wel heel helder in wat ik in huis wel ok vond en wat niet, en ook buiten met wandelen was het aftasten en inspelen op bepaald gedrag. En bekijken wat ze kenden en herkenden, en met name binnen deed ik aan voor wat hoort wat principe om zo wat simpele handige oefeningen al aan te leren die ik buiten ook kon toepassen.

Vind het zelf soms lastig om te filteren als mensen zeggen "laat het dier eerst wennen en ga daarna pas wat meer doen of ondernemen".

Ik zie het namelijk anders, als je op een normale manier wel je grenzen kunt stellen in ja en nee of goed en fout, leert de hond je al beter kennen en geeft dat al duidelijkheid. Zelf maak ik dan wel absoluut gebruik van positieve beloning, en niet teveel ineens. 

Onze laatste hond was nog net geen jaar denk ik toen we haar kregen, zij kwam wel uit buitenland. Maar om te ervaren wat ze kende, en wat niet, moet je toch naar buiten. In eerste instantie vaste routes, en liet ik haar de voorkant van ons huis ook opzoeken, en ook achter via de poort stimuleerde ik wel dat ze ons huis wist te vinden. Maar zij was redelijk stabiel en niet snel onder de indruk van dingen, en we leerden dat ze sterk naar andere honden toe wilde en gillen en in jachtgang willen gaan bij katten, schapen en paarden.

Honden en mensen en reactie daarop ben ik direct gaan oefenen en benoemen welk gedrag ik prettig vond, en bij het gewenste gedrag beloonde ik.

Mijn visie is, dat als je dat niet direct doet.. dat gedrag alleen maar meer inslijt naarmate je de hond langer hebt.

En schapen waren een te grote trigger in begin, dus dat hebben we na constatering vermeden en zijn we paar maanden later weer mee gaan "oefenen". 

Het draait om balans vinden, zien wat de hond eng vind en hopelijk zien welke situatie en waarom. Zodat je daar op in kunt spelen. En zowel de Nederlandse herplaatsers, als nu de Russische, en zelfs de pup die we gewoon bij een Nederlandse fokker vandaan hadden vertoonden bepaald gedrag. Zelf heb ik gewoon gekeken naar wat een hond liet zien, en hoe ik daar op een juiste manier mee om zou kunnen gaan, het is vaak ook hier en nu.

Jij bent niet het verleden, je bent de toekomst voor ze.

Mooi gezegd Blondie!

Hiervoor moet je wel de hondentaal verstaan, helaas is dat nog lang niet bij iedereen het geval.

Zeker mooi gezegd! Hij begint nu bijv erg te blaffen als we vanuit huis de straat op gaan. Ik wacht gewoon op zijn tempo tot hij zich veilig genoeg voelt en dan begint ie wel te snuffelen! Als ie naar huis wil (merk ik aan hem) dan ga ik gewoon mee. Ik ga op zijn tempo en bouw dit gewoon rustig op. Hopelijk is dat de goede manier.. 

Ik vind het juist niet eerlijk om een hondje van 16 weken al een hele  rugzak aan te praten. En ja ik ben eigenaar van een  in Nederland geboren en gesocialiseerde rashond. Maar ik heb ook jaren in het buitenland letterlijk tussen de straathondjes gewoond en altijd herplaatsers gehad. Een hond krijgt niet opeens andere genen als hij elders is geboren. Een hond is een hond met hondse behoeftes die we steeds vaker vermenselijken. En natuurlijk is iedere hond anders, zijn er verschillen in oorsprong en is er niet 1 methode die werkt. Maar ik denk niet dat honden erbij gebaat zijn als we er bij voorbaat al labels op gaan plakken. Los daarvan is er natuurlijk niets mis met goed naar je hond kijken en alles in je eigen tempo doen. Maar ik krijg altijd een beetje jeuk van hij komt uit het buitenland dus hij heeft een rugzak. 

Precies, een hond is een hond, en met medelijden kom je niet ver, de hond leeft in het nu, zijn er problemen dan help je de hond, die kunnen sowieso altijd ontstaan, rashond, mix, buitenlander.

een pup kan je nog zoveel leren, dat rugzakje moet je sowieso meteen weggooien als je denkt dat dat zo is.

Ook een volwassen hond kan nog heel veel leren en zich aanpassen.

Wat ook niet vergeten mag worden dat als een hond lang in een asiel in een hokje zat, dat de hele spieropbouw niet goed kon ontwikkelen, alleen al daarom is het belangrijk in het begin rustig aan te doen.

Bovendien heeft een andere omgeving ook andere bacterien, virussen etc. ook daaraan moet aangepast worden door het lichaam.

En ik ben zelf iemand die toch van een grote verandering best wel van slag is, en dan weet ik het hoe en waarom, wat een hond niet heeft in zo'n geval.

Met Lola indertijd had daar allemaal niet zo bij stilgestaan en wilde haar laten genieten van de mooie omgeving hier, rustig op stille bospaden lopen of door een mooi heidegebied lopen. Juist omdat ik haar niet als zielige hond wilde beschouwen, maar als een hond die van nu af aan mag gaan genieten van haar leven. Alleen werkte dat natuurlijk niet zo, ze wilde niet ver van huis, gaf dit aan door tegen mijn enkels op te springen, uit te vallen naar van alles en nog wat. Toen ik dat allemaal nog niet goed begreep, liet ze zich zelfs voor dood neervallen. Ze wilde gewoon rustig thuis zijn, en een klein rondje in de buurt lopen, meer niet.  Gelukkig kon ze later wel gewoon meewandelen, zonder uitvallen of zichzelf neer te gooien, maar ze heeft ver van huis zijn en in onbekende omgeving lopen nooit fijn gevonden.

Het zal per hond verschillen, dus inderdaad goed naar je hond kijken, wat hij aangeeft aan te kunnen.

Hier herkenbaar dat buiten alles spannend is. Hier een buitenlandse pup (Portugal) van ruim 7 maanden en we hebben haar ruim drie maanden. Wij wonen in een woonwijk maar aan de rand en tegenover ons huis ligt een groenstrook waar we rustig kunnen wandelen, hier is ze inmiddels goed gewend en wandelt ze met plezier. Maar het stukje er naar toe (nog geen 50 meter) is heel lang spannend geweest, en soms nog steeds,  afhankelijk van wat we tegenkomen. Omdat dat de laatste tijd ook steeds beter ging zijn we twee weken geleden begonnen met korte rondjes door de wijk, ging perfect. Mijn graadmeter is of ze eten aan wil nemen, dus we lopen dat een beetje in de straat en doen her en der een spelletje met brokjes strooien/eten. Op eens is ze weer super bang en lukt het helemaal niet meer in de wijk. Dat vind ik echt wel moeilijk bij angst, dat je ook steeds weer een stap terug moet doen. Maar ik probeer positief te blijven en naar het grote geheel te kijken en dat is dat ze nog steeds vooruit gaat. Ik ben dan ook wel eens benieuwd naar de termijnen bij andere buitenlandse hondjes, bijv hoe lang duurde het voordat het goed ging, het buiten wandelen in een woonwijk, visite, etc.. 

Toch is de eerste periode van een hondenleven erg relevant. Een slechte socialisatie kan (gedeeltelijk) bijtrekken op latere leeftijd maar voor een leven in de drukke Nederlandse maatschappij staat de hond wel 1-0 achter. Ik ben dus van mening dat hier wel rekening mee gehouden moet worden. Ja de hond is jong maar heeft vaak toch al veel meegemaakt of juist niet meegemaakt. Niet elke hond is even gevoelig en heeft er even veel last van maar het kan echt veel indruk maken. Mijn hond zit nog steeds liever niet in een bench, ze heeft nooit in een asiel gezeten maar is van straat gehaald en opgevangen in een Grieks opvanggezin en later in een Nederlands opvanggezin. Voor zover wij weten is het enige moment van opsluiting geweest tijdens de vliegreis. Dit is maar één dag uit haar leven geweest maar heeft wel een flinke indruk achter gelaten. 

Mijn hond is van straat gehaald toen ze met haar moeder, broertje en zusje op straat waren. Ze heeft richting andere honden goede sociale vaardigheden, wat ook logisch is aangezien ze lang in het nest verbleef. Mensen daarentegen vond ze echt doodeng, ook logisch. Ze blijft zelfs nu nog altijd precies buiten armbereik van vreemde mensen, ondanks dat ze heel nieuwsgierig is houd ze toch die afstand. Soms zeggen mensen weleens dat ze vast geslagen is en daarom zo'n angst heeft maar ik denk niet dat dat het geval is. Het is gewoon een veiligheidsding dat vrijwel alle straathonden hebben, het is niet trauma gerelateerd maar wel aangeleerd in de vroegste fase van het leven. 

Komt zo'n hond in Nederland, dan is dat natuurlijk flink schakelen. Mensen passeren vlak naast je (mijn hond was sinds de coronatijd bijvoorbeeld meer ontspannen op straat), mensen willen de hond aaien, de hond moet gezellig met andere honden spelen (dat zie je straathonden nooit doen, alleen echt jonge pups). Er is dus echt best wel een verschil in leefstijl ook voor een pup.

Je hoeft een buitenlandse hond ook niet met zijden handschoentjes te behandelen maar het beschouwen als een Nederlandse pup is naar mijn mening ook niet altijd handig... Er zijn er wel waarbij dat kan maar deze pup geeft aan dat het teveel is. Daar zou ik dan gewoon naar luisteren en je plan op aanpassen. 

Onze hond vertrouwde ons gelukkig wel snel en was thuis vrij snel op haar gemak, binnen konden we dus rustig aan met haar best een beetje trainen. Wandelen daarentegen was echt drama een wandelafstand van een paar minuutjes konden we gerust een uur voor uittrekken en dan nog tilde we haar voor een deel op. Dat was vrij hopeloos en tijdens het 'wandelen' viel er dus ook niks te vragen etc. dat was voor ons allemaal een beetje een overlevingsmissie. Binnen was het zo'n compleet andere hond dus binnen gingen we met haar niet 'anders' om dan bij een andere hond. 

Ik bedoel hier dan overigens ook echt niet mee dat je letterlijk 'niks' met je hond moet doen. Wel valt voor mij het starten met een hondencursus of het aanleren van onnodige dingen zoals apporteren of extra lang wandelingen maken/fietsen etc.

Basisopvoeding staat daar naar mij mening los van, je hond leeft met je in huis dus hier kan je haast niet omheen en wat je zegt het is ook buitengewoon handig. Mocht een hond nou echt heel bang van de nieuwe eigenaar zijn dan ligt dit anders maar vaak wennen ze toch redelijk snel aan de nieuwe thuissituatie. 

Buiten was het met onze hond onmogelijk om überhaupt contact te maken, laat staan dat ze in staat was iets te leren. Dat soort grenzen, daar loop je vanzelf tegenaan. 

Wat ik vaak lees is dat veel mensen die tegen dingen aanlopen de adviezen als laten wennen, niet te veel druk, niet te snel commando's oefenen echt heel letterlijk nemen ook omdat het hun eerste hond is.

Het lijkt mij ook verrekte lastig als de hond én angstig is, én dat soms men niet goed weet hoe dingen aan te leren of hoe te reageren op bepaald gedrag.

Bij mij met de laatste hond werd soms ook door mensen gezegd dat ik haar eerst moest laten betijen. Maar ze had bepaalde dingetjes die uiteraard deels uit onzekerheid voort kwamen, maar waarvan ik wel dacht dat ik het niet kon laten gaan. Ze had vaak voor haar eten moeten knokken denk ik, en überhaupt voor een plekje om te kunnen blijven leven. Dus wij konden de eerste dagen zelf domweg niet eten (gedrag was echt extreem en ze was al best groot).. en bench was geen optie dan gilde ze alles bij elkaar. Als ze op een plek was gaan zitten/liggen dan weigerde ze zich te verplaatsen, en als haar iets niet zinde dan gebruikte ze haar tanden, naar ons maar ook naar onze andere hond. Katten lieten we er toen nog maar niet bij.

Ben er niet met de botte bijl in gegaan uiteraard, maar was wel blij met mijn eigen "rugzakje" waardoor ik kon inschatten wanneer ik duidelijk nee kon zeggen, maar ook kon putten uit situaties waar ik met de eerste honden soms ook tegenaan was gelopen. Niet alles moet je afdwingen of verbieden. Soms moet je een alternatief kunnen bieden en het zo draaien dat de hond een optie krijgt op een dusdanige manier dat je als baas alsnog bereikt wat je wilt bereiken.

Maar goed, sommige dingen zijn niet uit boekjes te halen, of komen zelfs niet in trainingen voor.

En wat ik al zei, ik heb niet te maken gehad met honden die extreem angstig op omgeving of op mensen reageerden. En gelukkig, want het blijft soms extreem hoe vaak mensen ongevraagd ineens op honden afstappen en ze aanraken.

- Misschien wel een tip voor TS dat als ze dat ook zo ervaart dat ze daar assertief in wordt. Zodra mensen gaan kirren of op de pup aflopen direct reageren en zeggen dat je het niet wilt hebben omdat je aan het oefenen bent. Heb dat zelf ook echt moeten doen ook omdat ik domweg niet wist hoe onze dame op vreemde mensen zou reageren of op bepaalde aanrakingen. Ik oefende met mensen waarvan ik zag dat ze gevoel voor honden hadden en de juiste dingen deden volgens "het boekje". en nu na bijna een jaar weet ik het wel en schrik ik niet van een kind dat de hoek om komt zetten en neus aan neus staat en direct handen om haar kop gooit, ze kan het hebben en onze andere hond gelukkig ook. Maar besef me wel hoe veel mazzel ik daarin heb, onze omgeving voor een angstige hond die angstig zou blijven had niet goed geweest voor de hond.

En het ligt er denk ik ook aan welk type hond het is. De hond op jouw foto is een windhond achtige denk ik? 

Ik had Duitse herders, en een kruising border collie, en de Russische dame heeft ook een flinke scheut Duitse herder in zich. In mijn beleving reageren die types juist wel weer beter als je direct op  speelse wijze wat dingen oefent en aanleert en kijkt voor welke beloning ze te porren of te motiveren zijn. 

Bij bepaalde andere rassen of mixen zal dat weer anders liggen denk ik. 

Ik ben het wel met je eens hoor, ze komen meestal niet met een gebruiksaanwijzing. Ik heb inderdaad sterk het vermoede dat er windhond in zit (ze lijkt erg op de kreta hond). Onze hond is zeer gevoelig en erg beleefd, nooit opdringerig, dat maakt ook dat we haar in die zin nooit hebben moeten opvoeden. Het was bij haar dan ook pure angst, willen vluchten maar niet kunnen dus dan maar verstijven. Dat vergt een gedeeltelijk andere aanpak dan een reactieve/agressieve hond. 

Verder is onze hond dan wel weer heel mensgericht, als ze ze eenmaal vertrouwt, dan doet ze alles voor je. Eigenlijk een super makkelijk karakter alleen zat de angst haar gigantisch in de weg. 

De tip wat betreft assertief zijn naar mensen, daar kan ik me helemaal in vinden. Niet alleen naar mensen die hem willen aaien maar ook mensen met andere honden die op je af komen lopen. Voor honden kan dit erg onprettig en bedreigend zijn. Ze kunnen niet goed communiceren omdat ze aangelijnd zijn en kunnen ook niet weg waardoor ze soms reactief worden en uitvallen naar honden. Ik zou momenteel nog even iedereen op afstand houden, zo leert je hond dat jij het allemaal wel regelt en gaat die dit niet zelf doen. 

Nog een advies, volg je eigen gevoel en durf adviezen soms ook te negeren, luister ernaar, bedenk wat je ervan vindt en kies dan of je er wel of niet wat mee doet. Ik heb destijds heel veel adviezen gehad (meestal ongevraagd omdat ze een bange hond zagen) en ben erg blij dat ik er veel ook niet opgevolgd heb...

Dit is overigens ook mijn eerste hond (mijn vriend had vroeger honden bij zijn ouders) maar het is uiteindelijk helemaal goed gekomen. Wij hebben vast veel 'fout' gedaan maar als je ook veel goed doet en geduld hebt komt het bij jouw hond vast ook goed.