Hond missen na uithuis gaan

Hoi allemaal!

Sinds 9 jaar heb ik samen met mijn ouders een boomer in huis. Het voelt echt als mijn beste vriendin. Sinds januari ben ik uit huis, hond is daar gebleven omdat er altijd iemand thuis is etc. Het beste voor de hond, en dat vind ik nog!

Nu komt ze eens in de maand ongeveer een (lang) weekend logeren wat ik, en de hond ook duidelijk, echt geweldig vinden! Het is zo gezellig, ze is lekker speels, wandelen veel en ze is gek op mijn vriend. Ze mag hier alleen niet op de bank, ook dat lijkt ze te snappen.

Nu mijn issue. Ik mis haar echt enorm als ze weggaat, eigenlijk de avond voor vertrek al.. heeft iemand tips? Helpende gedachtes? Ik geniet er zo intens van als zij er is!

Dankjewel, Wendy

Een eigen hondje zit er dus niet in? 

Wellicht kun je je anders aanbieden als oppas? Er zijn genoeg mensen die een oppas zoeken voor een hondje. Ook in de weekenden. 

Hoi Pascale,

Nope, ik vind dat een hond aandacht verdient en niet elke dag alleen zit van 9 tot 6... daarnaast past dar niet voor vast in ons leventje. Gaat meer om het gemis van haar waar ik wat handvatten in kan gebruiken. Na 9jaar altijd samen voelt het een beetje als een gat...

Ja ik kan het me voorstellen.. kun je niet vaker dan 1 weekend per maand op haar passen? Geen idee hoe ver je bij je ouders vandaan woont, anders door de weeks eens met haar op pad gaan? 

Ik heb anders ook geen tips, behalve veel afleiding. Het went wel. Ik heb zelf 2 eigen honden. Ik ben 2 keer 1 jaar wezen reizen, toen had ik nog 1 hond. Hoewel ik haar in het begin enorm mistte, slijt dat gevoel wel. Al wist ik wel dat ze weer bij mij zou zijn zodra ik terug kwam. 

Jaa misschien moet ik daar naar kijken! Nee hoor 20min rijden en ik werk ook in die woonplaats. Ja als ze weg gaat is het gemis er idd. En dan ineens de angst dat je er kwijtraakt. Bah echt vervelend

Begrijp je......is de afstand te ver dat je door de weeks ook even er naar toe kan gaan een avondje ?  Ik lees dat pascale dat ook al aangeeft... extra weekend...

" Begrijp je......is de afstand te ver dat je door de weeks ook even er naar toe kan gaan een avondje ? "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Nee hoor 20minuutjes! En ik werk ook in die woonplaats

Ik las het Wendy, had een beetje te snel op je eerste berichtje gereageerd....een fijne avond uitkiezen dan zie je haar een paar uurtjes extra en een extra weekendje....zo te lezen is het een lieve fijne hond...die het ook bij jou heel prettig vind.

" Ik las het Wendy, had een beetje te snel op je eerste berichtje gereageerd....een fijne avond uitkiezen dan zie je haar een paar uurtjes extra en een extra weekendje....zo te lezen is het een lieve fijne hond...die het ook bij jou heel prettig vind. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Helemaal niet erg! Vind al fijn dat ik even mijn verhaal mag delen. Jaa we vinden t beiden heel fijn! Nog vaker genieten dan :)

Tja, het is sneu, maar ook dit hoort bij op eigen benen staan. Klinkt misschien hard, zo bedoel ik net noet. Maar je zegt zelf, een hond past niet in je leven. Dan zal je het toch los moeten laten en gelukkig zijn dat jouw hondje bij je ouders mag blijven wonen en net goed heeft. Misschien is dat een ,manier om er tegen aan te kijken. En anders, ja er vaker heen gaan. Maar vaker er heen gaan betekent ook vaker geconfronteerd worden met weer afscheid nemen,

Zoals alles in het leven, zal ook dit zijn plaatsje moeten krijgen.

Bedankt voor je mooie en eerlijk reactie!!

Mijn dochter heeft toen ze uit huis ging bewust maar met veel moeite haar hond bij mij achter gelaten. Dit was voor de hond, Mowgli het beste in tegenstelling tot mijn dochter ben ik altijd thuis. Hierbij had ik al jaren voornamelijk de zorg voor Mowgli waar ik ook erg aan gehecht was dus ik had haar ook nooit zomaar laten gaan. Net als jij haalde mijn dochter Mowgli regelmatig op voor een weekendje logeren bij haar en haar vriend en als ze hier waren gingen ze ook altijd met Mowgli wandelen. Tijdens de jaarwisseling namen ze Mowgli die als de dood voor vuurwerk was mee om in alle rust tussen de weilanden haar behoeften te kunnen doen. Wij hebben het als een win win situatie ervaren, mijn dochter kon ter allertijden Mowgli halen of met haar gaan wandelen of wat ze maar wilde, terwijl Mowgli niet alleen hoefde te zijn en ik mijn maatje niet kwijt was.

Ik begrijp dat het moeilijk is om je hond naar je ouders terug te moeten brengen maar als dit voor de hond het beste is zal ik het zo laten en zo vaak mogelijk van de logeerpartijtjes genieten.

Wat geweldig om te lezen! Super leuk zeg, en kan zij Mowgli ook dan "makkelijk" weer terug brengen? Ja ik moet ook stoppen met doemdenken zeg maar, het is niet alsof ze verdwijnt haha

Vaste oppas zijn voor een hond is een zegen voor alle partijen.

Het begint met schema's matchen en de logistiek (halen ,brengen..gehaald worden ge bracht worden..werk tijd vrije tijd. ect)

Als je daar een match in kan vinden is het echt geweldig.

Het begon hier al 11 jaar geleden..met mijn adoptie honden en ik een fulltime baan (die ik in 4 dagen had gepropt..wel 40 uur)Ik had collega's met een ander rooster en ook een hondenwens...en uiteindelijk dus 2 adoptie honden waarvan 1 alleen zijn slecht/niet verdroeg.

Inmiddels zijn we al 2 honden verder na de eerste 2..en delen we de honden nog steeds in onze schema's van vrije tijd en werk...hebben  een reserve oppas voor de puntjes op de i,wanneer er eens een keer iets is.

Alle honden vinden het geweldig ivm ze ons allemaal goed kennen en er altijd tijd en ruimte is voor hun.

Het maakt hun geen barst uit bij wie ze van ons zijn..en ze zijn altijd ook weer blij de ander te zien.

Het gaat erom dat je goede afspraken maakt onderling.. en eerlijk bent in wat je kan waarmaken en wat niet,en dan is het genieten voor iedereen.

Wij werken allemaal,maar de hond is altijd vrij en nooit(op hier en dar uurtje na) alleen.

Voor ons ook een zegen ivm nooit ongerust over hoe de hond het doet..die heeft het super fijn.

Mijn dochter zal het vast wel moeilijk hebben gehad als ze weer afscheid van Mowgli moest nemen maar zij en haar vriend studeerden en moesten weer naar college of stage. Hierbij wist mijn dochter natuurlijk dat ik gek op Mowgli was en dat ze bij mij niets te kort zou komen. Dit was voor mijn dochter natuurlijk heel belangrijk, weten dat je hond de verzorging krijgt die ze nodig heeft.

Helaas hoeft mijn dochter Mowgli niet meer naar mij te brengen, ze is niet meer. We waren er samen bij toen Mowgli vier jaar geleden haar laatste adem uit blies, ze was toen bijna twaalf jaar en moest de strijd tegen kwaadaardige melkkliertumoren opgeven.

Mowgli