Krijg het niet uit mijn hoofd

Tijdje geleden plaatste ik een berichtje dat ik een pup wil maar mijn man niet zo enthousiast is. Nu heb ik de pup die ik toen kon krijgen afgeslagen. Maar ik blijf obsessed er mee. 
De deur staat inmiddels op een kiertje bij mijn man. En iemand zei tegen mij: je wil samen beslissen maar eigenlijk beslist je man nu dat er geen pup komt. 

Anyway, ik zie alle praktische bezwaren. Vind de aanschaf ook belachelijk duur, etc etc. Maar ik krijg het niet uit mijn hoofd. 

Hoe moet ik nu tot een juiste overweging komen? Of het uit mijn hoofd krijgen? 

help! 

Een eigen hond kan natuurlijk altijd nog.

Meld je misschien eens aan op een site als oopoeh of een kaartje in de plaatselijke supermarkt voor hondenoppas.

Zo kan je man ook een beetje proeven hoe het is om een hond in huis te hebben.

Samen onder een dak woon je, geloof me, als er een de hond niet accepteerd is het iedere dag een kwelling om de hond uit de buurt van je man te houden en als jij eens ziek ben wie zorgd er dan voor de hond, samen eruit komen en ook samen er voor gaan...wil je man niet, misschien kan je vrijwilligerswerk gaan doen bij een asiel, wandelen en ook verzorgen en een leuke band opbouwen...denk daar maar eens over na... heus dat geeft echt voldoening, of honden uitlaten voor degene die zorg nodig hebben en blij zijn met een vaste uitlaat.

Aanschaf is duur maar verzorging, voeding dierenarts, noem maar op is nog veel duurder..

Ik snap het maar het gaat mij echt wel om een eigen hond als onderdeel van het gezin. Heb ooit al eens opgepast op een hond dat was geen succes omdat het niet je eigen hond is en hond gewend aan andere roedel zeg maar…. 

Een hond is toch wel een verantwoordelijkheid voor mogelijk 15 jaar of meer. Het is een soort van vergelijkbaar met kinderen. Als je partner geen kinderen wil en jij wel, betekent een keuze die je samen beslist, dat je samen tot dezelfde keuze komt, of desnoods je wegen gaat scheiden als dat niet lukt en je er zo mee zit. Het is niet iets wat je iemand af kan dwingen, of wat je buiten je partner om kan beslissen. Een hond is deel van de familie, en als een deel van de familie dat niet zo ziet...

Kan je je misschien via bepaalde sites als oppas aanbieden? Misschien als je man dat niet erg vindt ook bij jullie thuis, zo dat hij in kan zien hoe het is om een hond te hebben (soort van), maar eentje die je wel aan het eind van de dag mee kan geven weer aan de baasjes Op deze manier ben ik van mijn 'kinderdrang' af gekomen XD Ik pas al vanaf jongs af aan op kinderen, ik was er vroeger heilig van overtuigd dat ik kinderen zou krijgen, desnoods als BAM als ik er nog geen had voor mijn 30ste... Nog 4 maanden en dan ben ik 30 jaar, en ondertussen vind ik met kinderen werken nog even prachtig, maar jeetje wat is het heerlijk om uit te slapen op vrije dagen, hahahaha. Ik heb geen partner, misschien dat ik dan nog van gedachte verander, maar BAM word ik niet meer. Ik vind kinderen prachtig, maar mijn slaaprust ook 

Mijn hond heeft ontzettende verlatingsangst, ik ben alleenstaand met geen familie of vrienden in de buurt, en vanwege wonen in het 'afgelegen' noorden ook bijna geen opvang te vinden. Ik vraag me soms wel eens af 'wat als'... Hoe zou mijn leven nu zijn zonder hond. Ik ben ontzettend blij met het gezelschap, maar ze is me eerlijk gezegd ook best wel een blok aan het been. Over 2 jaar ongeveer ga ik een baan doen waarvoor ik 5 dagen per week van huis zal zijn. Voor haar nu aan het kijken voor een baan in Groningen, omdat er in de stad meer opvangmogelijkheden zijn, maar in mijn woonplaats binnen straal van een kilometer of 2 zou ik ook makkelijk kunnen werken... Maar wat doe ik met de hond? Herplaatsen is mijn gedachten gepasseerd maar kan ik ook niet verdragen. Het werk wat ik nu doe vanuit huis verdien ik nu bagger mee. Wie weet dat het uiteindelijk beter gaat, maar om nou genoegen te nemen met een loon van momenteel 500 euro per maand, hopelijk vanaf april 1000, maar dat is nog steeds niet veel  Ik kan er vanwege Remi ook geen bijbaantje naast doen. En ik word er eerlijk gezegd een beetje gek van om elke cent om te moeten keren.

Hopelijk heb ik over 2 jaar wat voor Remi bedacht, desnoods mogelijk wel een soort van herplaatsen; misschien de hond 'delen' ofzo? Of iig een afgeronde (thuis)studie, en dan maar wachten tot ze van ouderdom overlijdt over hopelijk pas 10-15 jaar pas eigenlijk? Ik hoop ZO dat ik tegen die tijd een oplossing kan vinden... Maar we gaan het zien Ze is tegen die tijd 7 jaar, bijna 8, wie weet dat ze tegen die tijd wel beter alleen thuis kan zijn? Komt tijd komt raad?

Zo, helpt mijn ervaringsverhaal met je enthousiasme dempen over een hond XD Ze heeft ook genoeg positieve punten, anders hield ik haar natuurlijk niet, ze leeft een prinsessenleventje, maar heb expres alleen haar negatiefste punt nu opgenoemd en uitgelegd, haha Maar het is niet aangedikt. Ze heeft echt extreme verlatingsangst, kan nog geen 10 minuten alleen zijn als ze weet dat ik wegga. Binnenshuis kan ik een uur boven bezig zijn terwijl zij beneden slaapt, maar zodra ze weet dat ik wegga? Dan piept en krabt ze al aan het raam terwijl ik de deur afsluit, en kan ik haar horen gillen terwijl ik mijn fiets pak en wegrijd.

En hond van ander uitlaten of vrijwilligerswerk in asiel is toch totaal anders. Dat ga ik niet doen, net zo min als dat ik ook niet vrijwillig op een Bso ga werken omdat ik zo graag kinderen wil (heb er drie maar ff ter vergelijking) 

Heb je ervaring met honden? Misschien een tijdelijke hond opvangen uit het buitenland, om te laten stabiliseren in NL zodat die door kan naar een gezin? Of een hulphond een jaar opleiden? 

Misschien krijg je daarmee wel je man aan boord en kunnen jullie gelijk testen of dit iets is wat jullie willen voor de komende 15 jaar. 

Ik raad dit alleen aan als jullie ervaring hebben met honden, anders is het misschien iets te veel van het goede. 

Dat het geen succes is omdat het je eigen hond niet is, is natuurlijk onzin.

Ik heb tussen de honden door, dus na overlijden en het krijgen van een nieuwe pup, regelmatig op 2 verschillende honden gepast in tijden van vakantie, ziekte, etc.  Enige minpuntje vond ik, dat ze weer weggaan als de baas er weer voor ze is.

Het is maar net waar je voor open staat en jij staat blijkbaar verder nergens voor open, behalve zelf een puppie, maar ook daar zie je bezwaren, de aanschaf vindt je belachelijk duur en niet te vergeten dat je man bepaald niet staat te springen. 

Ik kan maar 1 ding zeggen, zet een pup uit je hoofd. 

Hoi iglo, 

Nee geen ervaring met honden dus jouw voorstel kan helaas niet. Wel een goed idee! 

Misschien voor jezelf es eerlijk bedenken waarom je precies een pup wenst, waar je op hoopt, waar het voor jou om draait. Hoef je hier op het forum niet te delen, hoor.

Maar gezien je het maar niks vindt om voor de hond van een ander te zorgen, denk ik dat het nuttig kan zijn om duidelijk te krijgen (voor jezelf) of het om de hond als individu gaat, of om een andere behoefte zoals bijvoorbeeld gezelschap of bezigheid, etc.

Hoe duidelijker je het voor jezelf hebt, hoe makkelijker het voor je man wordt om je te begrijpen waar het om draait. Zo kan je het gesprek weer opentrekken en bewuster beslissen of een hond wel of niet in jullie leven past.

Doorzeiken bij je kerel Zo is het mijn wederhelft ook gelukt, ik vond honden namelijk ontzettend veel werk en ben niet geschikt voor type "dump hem/haar drie weken in een pensioen op vakantie" Houd er wel rekening mee dat als het je lukt? Je de eerste periode er alleen voor staat. Ik weigerde echt dienst uitlaat te zijn in het begin als ze het vroeg. Pas later ben ik gesmolten om het werk te doen.

Dat quoten gaat lekker! 
@anouk van botty, geweldig. Daar hoop je natuurlijk op. 

en @alaska’s finest….hele goeie tips! Bedankt. 
probeer dat natuurlijk al een tijdje te achterhalen maar ik heb het nog niet helemaal helder. Het is een gevoel denk ik. Maar ga er nog even verder op broeden. Thanks 

Beetje scheve vergelijking van mij misschien inderdaad, ik ben gek op kinderen en honden in het algemeen, maar heb ook vrienden die kinderen hebben en er niet aan moeten denken in de kinderopvang te werken, het een staat niet gelijk aan het ander inderdaad . Maar ik bedoelde er meer objectief naar kunnen kijken als je opvang biedt aan andermans honden. Je merkt alsnog waar je mogelijk tegenaan loopt, of waar jij en je partner misschien juist iets bij hebben van "" Je gaf zelf aan dat je nu echt zo ontzettend graag een hond wil, maar het nu (nog) niet kan en je wat ontmoedigd(?) wilde worden. Oppassen op andermans honden dacht ik helpt je met je behoefte aan een hond terwijl het nog niet kan, en helpt mogelijk met je man helpen over te halen, of mogelijk met het temperen van het willen van een hond omdat het je eigen hond niet is, en je daardoor met een objectievere blik naar het houden van een hond kan kijken. Iets minder last van een roze bril dan wanneer het een eigen hond is.

Hopelijk trek je je man nog over de streep, dat is het leukst , maar hopelijk helpen de gegeven tips ook van anderen dat je het anders ook los kunt laten

Ik vind wel dat je beide achter de keus moet staan. Een pup is veel werk en vraagt veel aandacht en je wil toch niet dat je man hem/haar straks zat is en er weer een hond in het asiel beland.

En ook al neem jij de zorg op je, de eerste tijd zal ook hij geduld moeten hebben als er bijvoorbeeld een schoen gesloopt word 

Over de kosten, de aanschaf is nog niks.

Wij hadden de pech dat we na een paar maanden al meer kosten kwijt waren aan de oogspecialist dan de aanschaf zelf, er kan altijd wat gebeuren.

Laat je man er goed over nadenken en hopelijk komen jullie er samen uit

Tsja.. Ik struikel vooral over het feit dat je het 'belachelijk duur' vindt. Want als je voor een pup gaat, is het zeer verstandig voor een goedgefokte hond te kiezen, waarvan beide ouders getest zijn op erfelijke afwijkingen (en in het bezit zijn van een stamboom) de aanschaf van een rashond kan dus al redelijk door zijn, ligt er aan voor welk ras je wil gaan, maar als je op marktplaats gaat rondneuzen en voor een of ander schattig designer ras kiest, betaal je vaak véél meer aan de aankoop prijs, en ben je met een beetje pech ook nog behoorlijk wat geld kwijt aan dierenarts kosten. 

En denk dat aan de bedragen die je uit geeft nádat je je pup in huis hebt. Eventueel een verzekering of elke maand geld apart zetten voor onverwachte dierenarts kosten, voeding, halsbanden en tuigen waar een pup snel uit groeit, speelgoed, kauwmateriaal. Kost allemaal geld, maar de meeste geven dit met liefde uit, en vinden het niet 'belachelijk'

En dan heb je een man die niet staat te juichen om het hebben van een pup in huis, buiten dat ze veel geld kosten waar hij het ook maar allemaal mee eens moet zijn, komt er ook een hoop tijd bij kijken. Denk aan de eerste x weken in huis, raadzaam is om toch wel 4 tot 6 weken thuis te blijven voor de pup, wat als je daarna moet werken en de hond kan nog niet alleen thuis zijn? Dan zou ook een oppas betaald moeten worden. Dan nog eventuele trainingen en cursussen met de hond, wat raadzaam is aangezien er geen enkele ervaring is.. 

Ik denk dat je niet anders kan dat dit idee uit je hoofd te zetten, tenzij jullie het er beide 100% mee eens zijn om de komende +- 15 jaar die verantwoordelijkheid willen hebben. De deur moet dus niet op een kiertje staan, maar wijd open. 

je hebt geen ervaring met honden je hebt drie kinderen en een man die niet staat te juichen bij het idee de honden van anderen die je in huis hebt gehad vielen tegen omdat ze niet naadloos in je gezin pasten

ik heb nog nooit een hond gehad die naadloos in mijn gezin paste en ik heb ze allemaal als pup gekocht iedere hond is anders en iedere hond heeft een eigen karakter met eigen streken zelfs binnen 1 ras ik heb er nu eentje met verlatingsangst en eentje die nergens bang voor is en geregeld van alles sloopt in huis samen verbouwen ze iedere dag mijn huis wat ik deels maar laat gaan omdat ik al lang blij ben dat ze het eindelijk goed met elkaar kunnen vinden

ik zou je dus toch aanraden om op honden te gaan passen om te ervaren wat het houden van een hond nu eigenlijk inhoudt anders ben ik bang dat die droom van het hebben van een eigen pup knetterhard gaat tegenvallen en een nachtmerrie gaat worden voor die pup zelf die weer herplaatst gaat worden zoals zo ontzettend veel honden momenteel

Wat een bizarre suggestie...wanneer je geen ervaring hebt een hulphond opleiden(waar iemand afhankelijk van wordt) of een buitenlander opvangen?..vaak honden met een rugzakje en veel stress en die nog veel moeten leren?Dat is iemand in het diepe gooien die niet kan zwemmen.

Zeker geen honden om mee te experimenteren of je wel een hond wil hebben.

Ik zou zeggen pas eens een weekje of 2 op een goed gesocialiseerde hond van iemand die op vakantie gaat. Kijk hoe dat bevalt in je leven.

Als je de aanschaf duur vindt zou ik er zeker niet aan beginnen. Een hond gaat je veel meer kosten dan alleen de aanschaf. 

Realiseer je ook hoe kort de puppy tijd duurt. Eigenlijk maar een paar weken. Bij 5 maanden heb je al een puber, bij 8 maanden lijkt je pup voor de buitenwereld al volwassen en krijg je scheve blikken dat hij nog niet perfect is opgevoed :). Zelf ben ik altijd blij als we de eerste 3 jaar door zijn en ik een hond heb die ik snap en kan luisteren. Los daarvan puppy's zijn geweldig hoor. Maar je neemt dus geen pup, je neemt een hond. 

Tja het is een lastige situatie. Persoonlijk zou ik er niet aan beginnen als jullie het niet beiden (een beetje) zien zitten. Bij ons was het zo dat ik vooral een hond wilde (mijn hele leven al, alleen zagen mijn ouders dat nooit zitten). Mijn vriend was opgegroeid met honden en hij had wel wat twijfels. Uiteindelijk hebben we het er veel over gehad en wilde hij er ook voor gaan. Je moet een hond tenslotte met iedereen in het gezin opvoeden, als jij bijvoorbeeld je uiterste best doet om het bedelen af te leren en je man stopt hem steeds eten toe leidt dat alleen maar tot meer spanningen (en een onopgevoede hond). Dat werkt gewoon niet. Daarnaast is het fijn als jullie beiden af en toe met de hond lopen. Zo heeft mijn vriend tijdens de coronacrisis lang thuis gezeten aangezien hij in de horeca werkte, waardoor ik een fulltime baan aangenomen heb, toch fijn dat het kan en hij er dan ook gezellig met de hond op uit kon gaan. Je weet nooit hoe het leven precies gaat en met een hond moet je dan wel beide bereid zijn om voor het dier klaar te staan. Hij was verder wel direct verliefd op onze hond en doet alles met liefde en plezier maar misschien is dat bij jouw man anders. 

Daarnaast is het ook vervelend als er dingen tegenzitten, de pup wordt niet snel zindelijk of heeft een fase waarin er spullen gesloopt worden en dat jij er steeds op aangekeken wordt , want jij wilde een hond. 

Verder het financiële aspect is ook echt een puntje, verkijk je daar niet op. De aanschaf is één ding maar de dierenartskosten kunnen vele malen hoger zijn dan dat. Een hond in laten slapen vanwege de kosten vind ik echt een no go. Met mijn hond vooralsnog weinig medische kosten gehad maar als je de pech hebt dat de hond bijvoorbeeld een poot breekt kan dat hoog oplopen. Zo heeft mijn moeder voor één van haar katten (was een complexe breuk) €3.000,- kunnen neerleggen. Veel mensen willen hun hond castreren, ook dit kost een paar honderd euro. Vaccinaties (of titeren) is weer een jaarlijks terugkomende kostenpost en je kan maar zo een hond met een allergie hebben die op speciaal (duur!) voer moet of een ziekte waarbij er dagelijks medicijnen gegeven moeten worden. Het is deels natuurlijk een kwestie van pech of geluk maar dat weet je dus niet van tevoren. Een verzekering kan uitkomst bieden maar ook dan wordt niet alles vergoed dus dat is iets om je goed in te verdiepen. 

Ik kan me voorstellen dat het financiële aspect spanningen kan geven als jij veel uitgeeft aan jouw hond als je man er echt niks mee heeft. Ik zou er ook niet blij van worden als mijn vriend bijvoorbeeld besluit een giga dure koivijver aan te leggen waarbij er elke maand wel iets is wat weer geld kost.

Dus als je man er echt niks mee heeft en er niet van kan genieten zou ik het persoonlijk niet doen. Uiteindelijk is het natuurlijk jouw eigen keuze, en jij kent jouw gezin het beste...  

Een totaal ander voorbeeld maar we hebben recent twee eenden aangeschaft omdat ik ze zo leuk vind. Mijn vriend was er niet echt enthousiast over maar vond het wel oké als ik ze echt graag wilde hebben. Inmiddels (paar weken verder) kan hij niet meer zonder ze en vindt hij ze echt geweldig, hij opperde van de week zelfs het idee om er een paar bij te kopen

Zo kan het dus ook lopen, maar een hond is geen eend qua zorg en kosten natuurlijk.

Maar dat is vooral omdat je een labradoodle wil denk ik hè?

Niet alle rassen zijn zo duur. Wel nog duur genoeg daar niet van.

Maar los daarvan, de aanschafprijs is 1 ding, de kosten die er nog kunnen bijkomen door ziekte eventueel dat kan nog erger tegenvallen. Hoeft niet zo te zijn maar het kàn.

" Maar dat is vooral omdat je een labradoodle wil denk ik hè?
Niet alle rassen zijn zo duur. Wel nog duur genoeg daar niet van.
Maar los daarvan, de aanschafprijs is 1 ding, de kosten die er nog kunnen bijkomen door ziekte eventueel dat kan nog erger tegenvallen. Hoeft niet zo te zijn maar het kàn. "

Kath

maakt het wat uit uiteindelijk?..welke hond dan ook kan duur worden gedurende leven..je moet bereidt zijn in alle gevallen voor in de buidel te moeten tasten...het hoort erbij evt aanschaf prijs maar vooral ook wat je onderweg tegen kan komen...en zeker niet voorspelbaar is wat je ook koopt..je moet daar wel toe bereidt zijn er rekening mee te houden.

" maakt het wat uit uiteindelijk?..welke hond dan ook kan duur worden gedurende leven..je moet bereidt zijn in alle gevallen voor in de buidel te moeten tasten...het hoort erbij evt aanschaf prijs maar vooral ook wat je onderweg tegen kan komen...en zeker niet voorspelbaar is wat je ook koopt..je moet daar wel toe bereidt zijn er rekening mee te houden. "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje †

Dat zeg ik toch ook zeer duidelijk. 

Maar qua aanschaf zijn niet alle honden even duur of even belachelijk duur. Dat mag ik ook zeggen.

" Dat zeg ik toch ook zeer duidelijk. 
 
Maar qua aanschaf zijn niet alle honden even duur of even belachelijk duur. Dat mag ik ook zeggen. "

Kath

klopt zeker Kath ..maar wilde nog even benadrukken dat je voor kosten kiest met elke aanschaf..goedkoop of duur, een leven op zich kan allerlei rare kosten meebrengen...die bereidheid moet je willen hebben voor welke aanschaf dan ook.

" klopt zeker Kath ..maar wilde nog even benadrukken dat je voor kosten kiest met elke aanschaf..goedkoop of duur, een leven op zich kan allerlei rare kosten meebrengen...die bereidheid moet je willen hebben voor welke aanschaf dan ook. "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje †

Dat is zeker zo... 

" Wat een bizarre suggestie...wanneer je geen ervaring hebt een hulphond opleiden(waar iemand afhankelijk van wordt) of een buitenlander opvangen?..vaak honden met een rugzakje en veel stress en die nog veel moeten leren?Dat is iemand in het diepe gooien die niet kan zwemmen.
Zeker geen honden om mee te experimenteren of je wel een hond wil hebben.
Ik zou zeggen pas eens een weekje of 2 op een goed gesocialiseerde hond van iemand die op vakantie gaat. Kijk hoe dat bevalt in je leven. "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje †

Lees de laatste zin van de reactie van Iglo nog eens goed. Die luidt: "Ik raad dit (buitenlandse opvanger) alleen aan als jullie ervaring met honden hebben, .... "

" maakt het wat uit uiteindelijk?..welke hond dan ook kan duur worden gedurende leven..je moet bereidt zijn in alle gevallen voor in de buidel te moeten tasten...het hoort erbij evt aanschaf prijs maar vooral ook wat je onderweg tegen kan komen...en zeker niet voorspelbaar is wat je ook koopt..je moet daar wel toe bereidt zijn er rekening mee te houden. "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje †

Absoluut.. Kahlúa was héél goedkoop (en dat voor ouders die beide getest zijn waarvan 1 in het bezit van een stamboom) maar 8.5 jaar geleden vroegen ze nog niet belachelijk veel geld voor een kruising. Overigens brak zij op 1 jarige leeftijd wel heel lelijk haar poot. 5 u durende operatie, 12 pinnen en een plaat, en 2500+ euro verder.. die onvoorziene kosten moet je je echt niet in vergissen hoor. Er kan áltijd wat gebeuren (hond met allergieën, hond die wat breekt, die wordt aangereden, die een Gedragstherapeute nodig heeft etc)