Aangezien ik enkel oude topics kan vinden en ik toch wel benieuwd ben naar recentere ervaringen, dit topic aangemaakt!
Iemand ervaring met een reading van een overleden hond/huisdier?
Ik geloof er deels in, maar ben van mening dat er genoeg kul verteld wordt/kan worden.
lol
Ik weet niet wat ik ervan denken moet
Ik ben er zelf te nuchter voor , dood is voor mij dood . Ook t.a.v overleden mensen
Ik respecteer ieders mening hierin wel hoor
Maar ik denk dat als er kul verkondigd word dit mensen ook heel erg van streek kan maken . Ik denk dat enige voorzichtigheid in deze wel op zn plaats is . Iedereen noemt zich tegenwoordig therapeut enz
Heb je p b gestuurd.
Ik geloof dat er iets na de dood is maar denk dat je dit met rust moet laten.
Los van het feit of iemand er nu in gelooft of niet... ik begrijp de behoefte niet zo goed.
Je bent een heel leven samengeweest met die hond, alles wat je aan elkaar wou 'zeggen', is toch al gezegd? Je weet toch wat je aan elkaar hebt?
Ik snap dus niet goed wat een derde persoon dan nog moet gaan uitklaren na de dood. Niemand die de hond zo goed kende als jijzelf, toch?
Het is de verwerking en het gemis van een geliefd dier dat iemand wie dan ook niet kan loslaten en wil weten waar het dier is....wanneer men kan loslaten en het verwerkt heeft heb je niemand nodig...het is een houvast...
Ah, meer rouwbegeleiding dus.
Dit inderdaad. Gaat er niet om dat ik onze band bevestigd hoef te hebben door pietje puk. Meer vragen die nog overblijven, alleen vraag ik me af of ik daarop wel de antwoorden ga krijgen, oh dat het een leuke praatje is voor de hond van de buren kan gelden
Helaas dit bestaat niet. Je kunt het testen door een foto mee te nemen van een willekeurige hond die je niet eens kent. Aanschouw hoe ze jullie diepe connectie gaan beschrijven die er helemaal niet is.
Juist.....praat met een anoniem iemand over het verlies van je hond, een bekend persoon waar je mee praat, wordt snel aangegeven, de hond heeft een mooie leeftijd gehad, heeft het zo goed bij je gehad...en een anoniem persoon, zoals een psycholoog.....praat over je hond en met jou over de hond, zodat je het een plek kan geven , en voor de een is dit niet nodig en voor de ander heeft het houvast om het een plek te geven, is voor iedereen anders...
Zeker, het kan erg zwaar en moeilijk zijn om verlies en verdriet een plek te geven. Alleen denk ik dan dat een therapeut daar beter bij kan helpen. Die richt zich op de mens zelf, en zijn emoties, en kan hopelijk handvatten aanreiken om te kunnen rouwen en alles een plaats te geven.
Altijd weer zo verdrietig, een dierbare vriend verliezen.
Een psycholoog zou ook geen antwoord hebben op mijn vragen, misschien dat dit voor anderen helpt puur bij de verwerking, maar ik zie daar dan geen heil in.
Dat bedoel ik..ik ben heel eerlijk, ik heb een therapeut, na Bams overlijden ....het ging niet...twee x in de week praten, ze praat niet met je mee, maar over de hond en het verlies ervan, dat helpt, anoniem is beter dan een goeie vriendin of zus, het helpt je, nu een x in de week...praten helpt, je hoeft het niet weg te stoppen, ik ben al die jaren alleen geweest met Bams...een groot gemis, Bams was niet mijn eerste hond. Maar het verlies van haar heeft me heel erg aangegrepen.
Het kan diepe wonden slaan, het verlies van je hond. Tenslotte heb je heel veel jaren samengeleefd, lief en leed gedeeld. Dat is best ingrijpend om je compagnon de route te verliezen. Een beetje steun en begrip kan welkom zijn.
Een therapeut kan je helpen met het accepteren dat je geen vragen meer kunt stellen. Dat er niet altijd bevredigende antwoorden zijn en dat je iets zelf een plek moet geven. Loslaten is het moeilijkste wat er is. Accepteren dat je iets nooit zult weten ook. En ik snap echt wel dat het verliezen van je maatje verschrikkelijk is. Ik denk dat de veel mensen hier ook een maatje verloren zijn. En ook met vragen zijn achtergebleven. Ook ik ben mijn hond aan een ziekte verloren. En natuurlijk blijf je dan achter met vragen. Had ik niet eerder…had ik niet anders..of had ik niet later. Ik heb leren accepteren dat die vragen er mogen zijn. Maar dat ik vooral de mooie herinneringen moet koesteren. Want daarmee doe ik onze bijzondere band veel meer eer aan.
Accepteren en verwerken zal met de tijd ook heus wel gebeuren, maar het hele topic ging om eerste instantie natuurlijk over een dierentolk. De mensen die een therapeut adviseren zijn dezelfde die er niet in geloven.
Dat mag natuurlijk, staat iedereen vrij in. Ik heb er ook mn vraagtekens bij. Maar ik denk ook dat als we allemaal 1 boodschap zouden mogen krijgen/kunnen krijgen van onze viervoeter, bijna niemand zegt mwah hoeft niet. Buiten beschouwing gelaten of je er in geloofd of niet.
Niet met een dierentolk maar wel live bij Char geweest. Heb nog nooit zo een poppenkast gezien in me leven. Geloof wel dat het hiernamaals kan communiceren en ook bij de zogenaamde cold cases worden mediums gebruikt. Maar zitten een hoop charlatans tussen.
Heb 1 keer mijn hand laten lezen en die dame had echt alles juist hoe mijn liefdesleven zou verlopen. Vind het nog een beetje creepy want heb haar daarna nooit meer kunnen vinden. Ze stond alleen die keer op de jaarlijkse kermis.
Dit dus. Er zitten volgens mij genoeg figuren tussen die maar wat aan het verzinnen zijn, zodat het of op iedereen van toepassing is of dat je voor jezelf iets gaat zoeken waarop dat van toepassing kan zijn
Ik heb ervaring met een dierentolk maar niet met overleden hond. Ongeveer 4 jaar geleden had Shep hotspots maar toen die inmiddels genezen waren bleef ze toch die stukken huid kapot bijten. Ik had vanalles geprobeerd en zat met mijn handen in mijn haar. Normaal gesproken blijf ik ver weg van alles wat ik zweverig vind maar een vriendin van mij maakt regelmatig gebruik van deze dierentolk en was heel positief. Dus ik dacht ik probeer het een keer. Heb er veel spijt van gehad. De tolk noemde allerlei zaken op die Shep zou mankeren die helemaal niet klopten, zoals slecht werkende nieren, dementie en nog meer. Ook vertelde ze dat ze nog nooit een band tussen een mens en een hond had gezien die sterker was dan de onze en dat Shep 100 % vertrouwen in mij had en nog meer van dat, wat je dus eigenlijk tegen iedereen kan zeggen want wie vindt dat nu niet leuk om te horen. Al met al was ik een flink bedrag lichter en had er zorgen bij vanwege alles wat ze had opgenoemd. Ik zou dit dus nooit meer doen.
Eerlijk gezegd, in het geval ik zou geloven dat mijn hond mij vanuit het hiernamaals boodschappen wenst te sturen, dan zou ik er automatisch van uitgaan dat ze die ook rechtstreeks aan mij stuurt. En daar geen vreemde ziel voor nodig is.
Maar als het jou een geruststellend gevoel geeft om iemand in te schakelen en je denkt daar wat aan te hebben... waarom niet dan?
Omdat er genoeg mensen tussen zullen zitten die maar wat doen
Die boodschappen krijg je ook wel zonder dierentolk mits je er oog voor hebt. Hier vloog de eerste jaren altijd een citroenvlinder met ons mee als ik verdrietig in het bos liep. Of brak ineens de zo'n door op een grijze dag. Ik ben helemaal niet zweverig maar het voelde wel als troost. Dat waren voor mij meer waardevolle boodschappen dan iemand die tegen betaling een foto gaat lezen en troostende woorden gaat zeggen.
dat is het dus ze vertellen mensen wat ze willen horen en dan geloven wij ze want dat was toch ook zo
ik heb jaren geleden eens een topic ergens gelezen waarin een soort horoscoop achtig iets werd besproken waarin karakters van mensen werden besproken het was echt extreem opvallend dat iedereen het volledig eens was met de positieve punten maar niemand met de twee kleine negatieve punten die per groep beschreven werd dat zegt genoeg over hoe de mens in elkaar steekt vertel ze positieve dingen en ze geloven je op je woord al lul je de hele boel bij elkaar
allemaal het enige verschil is dat de ene denkt het echt te kunnen en de andere weet dat die onzin vertelt
Risico hiermee is dat je gaat leven naar wat er tegen je wordt gezegd. Als een medium je verteld dat je latere echtgenoot een donkere man is die je op je werk zult ontmoeten dan kijk je niet meer om naar die leuke blonde jongen van de tennisclub.
Ik zou meer troost proberen te putten uit gesprekken met een fijne bekende of eventueel een therapeut.
Zelf heb ik ooit halverwege mijn zwangerschap mijn kindje verloren en als ik verdrietig was of aan haar dacht dan zag ik ook vaak een citroenvlindertje. Toen mijn moeder jaren geleden op haar sterfbed nog eens vertelde over de zwangerschap waarbij ze haar tweeling verloor keken we allebei tegelijk de tuin in en fladderden er twee citroenvlindertjes bij de vijver, zo mooi...
Misschien zijn er mensen die iets zien in een foto, bepaalde beelden doorkrijgen. Maar moet je niet vaak eerst een vragenlijst invullen waar al veel duidelijk wordt?
Dat communicatie met levende dieren mogelijk is, zie ik zo ongeveer zoals Anna Breytenbach dat uitlegt.
https://www.youtube.com/watch?v=HTdlMC6NZU4
Toen Lola overleed, vlak daarvoor stonden we in het dierenziekenhuis met haar ze lag op een brancard, en ze keek me op een manier aan zoals ze nog nooit gekeken had. Alsof ze wilde zeggen het is goed zo (mijn interpretatie natuurlijk).
Nouja hier heb je ook niets aan, ik heb geen ervaring met een reading, omdat ik dat niet snel zou doen idd vanwege dat je niet weet of iemand te vertrouwen is. Een therapeut,niets mis mee natuurlijk, maar dat is ook maar iemand die vanuit wat hij of zij geleerd heeft om mensen zich beter te laten voelen. Ieder zijn manier om de dingen waarmee je zit, te verwerken.
Het zijn mensen die geld verdienen over de rug van jouw overleden hond. Ik denk dat het schadelijk is, maar misschien spreek ik te veel vanuit mezelf. Gewoon het idee dat je je hond hebt laten misbruiken voor zoiets… brr..
Ik heb een keer zo’n reading bijgewoond en dat was inderdaad een grote poppenkast. Al waren er een paar mensen die er heilig van overtuigd waren dat het echt was. Bijvoorbeeld “hoe kon hij anders dit… en dit … over mijn lieve Henk weten?” Nou Truus misschien omdat je dat aan het begin van de sessie net verteld hebt en niet doorhebt dat hij gewoon je woorden herhaald.
Ja het blijft vaag. Ik heb het dus 1 keer laten doen terwijl Shep nog leeft. Ik moest wel van tevoren een foto mailen. En op het moment dat die tolk mij belde legde ze via de foto contact met Shep en kon zo lezen en voelen wat Shep voelde en wilde vertellen. Echt onzin. Ik zou dat ook aan Shep kunnen zien vertelde ze nog. Nou Shep lag te slapen tijdens het telefoongesprek en sliep lekker verder, was niks aan te merken hoor.
Ja dus Shep zou haar toen tijdens zijn slaap verteld hebben dat zijn nieren niet goed werkten en dat hij dement aan het worden is...dat lijkt me ook sterk dat een hond dat zo specifiek zou kunnen overbrengen. En het bleek dus achteraf ook niet te kloppen.
Nou geloof ik wel dat er soms ervaringen zijn die we niet kunnen verklaren omdat ik dit zelf ooit als kind eens meegemaakt heb. Maar dat is weer een ander onderwerp, al is het heel interessant. Misschien te maken met de gevoeligheid voor bepaalde energieen.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?