Puberteit of gaat er toch iets mis?

Hey iedereen,

Over het algemeen gaat hem met Senán ontzettend goed. Vanaf het begin had hij wel al moeite met de prikkels die hij buiten opdoet en hierdoor ontstond al snel spanning bij hem. Nu ging dit al een hele tijd best redelijk, zolang we genoeg afstand hielden, ik hem de mogelijkheid gaf om los ergens te kunnen uitrazen en hij soms kon kijken naar de prikkel.

Sinds een paar weken lijkt hij een soort ''terugval'' te hebben en sinds deze week krijg ik nog amper contact met hem als we buiten zijn. Focus op mij is iets wat Senán buitenshuis altijd al moeilijk heeft gevonden (niet zo gek hij is nog erg jong, maar zelfs met focus spelletjes en heel veel oefenen leek dit niet beter te worden), maar alle vooruitgang die we geboekt hadden lijkt compleet verdwenen.

Het trekken aan de riem is terug, hij fixeert compleet op de aanwezige prikkel en als we ergens even wachten of gaan zitten dan begint hij uit ongeduld zo erg te piepen en te janken dat ik nu al een paar keer de vraag heb gehad of het wel goed met hem gaat

Ik heb niet het idee dat we te veel doen op het moment (te weinig zou misschien kunnen, maar toch twijfel ik enorm of dit het geval is), normaal gesproken lopen we ongeveer 1,5 uur per dag verdeeld over meerdere keren, hij krijgt zo goed als dagelijks de ruimte om naar brokjes te snuffelen en zijn hoofd leeg te maken, echt trainen trainen doen we vrij weinig en anders is het ook relatief kort

We doen geen cursus en zijn ook vrij weinig in echt enorm drukke gebieden. Verder ligt er de hele dag iets beschikbaar voor hem om op te kauwen als hij dit wilt.

Doe ik hier nu iets niet goed? Is dit nu al de puberteit (hij is 6.5 maand nu) of mis ik misschien iets?

Senán is buitenshuis zeker geen makkelijke hond, maar nu begin ik toch zeer te twijfelen aan mezelf.

Ik hoor heel graag wat jullie denken en tips zijn ook van harte welkom!


Kleine toevoeging:

Ik heb het vermoeden dat Senán op het moment qua fysieke uitdaging wat meer aankan en mag hebben, maar zijn mentale capaciteit op wandelingen laat dit niet helemaal toe. Dit zal vast voor extra frustratie leiden.

hij focust lekker

laat hem bij de fokker eens bij de schapen

Ik zou eerder denken dat hij een gebrek aan prikkels heeft. De working kelpies die ik ken en mee gewerkt heb, gingen op zijn leeftijd al flink aan de bak met het vee (wel te veel als je het mij vraagt ivm de leeftijd) en konden hier ook stuk voor stuk enorm hun ei in kwijt. Het is een werkhond, en dat komt al op jonge leeftijd naar boven. Persoonlijk vind ik 1.5 u verspreid over de dag icm met zoeken naar brokjes erg weinig, te weinig om te verwachten dat hij 'normaal en rustig' gedrag moet vertonen. Ga lekker een training met hem volgen, iets waarbij hij écht aan het werk kan, moet nadenken, biedt hem aan waarvoor hij gefokt is.

Ha! Jij ookal. Hier heeft Tex deze week officieel de label 'puber'. Geuren hebben een andere dimensie en de focus op mij is echt veel minder. Het lukt nog wel, maar met gewoon wandelen merk ik veel verschil. Puberteit? Absoluut een aandeel hierin als je het mij vraagt.

Ik doe wel naast het lopen nog obedience oefeningetjes met Tex. Hij heeft echt die mentale uitdaging nodig en hij vind het een partij leuk. Maar echt 15 minuten obedience is al genoeg voor hem. Deze oefeningen helpen hem ook even deze periode te overbruggen. Prima dat je puber bent, alle geduld van de wereld, maar je wilt de basis wel houden natuurlijk. De planning is ook om binnenkort de EG te beginnen. Met Odin heb ik alleen algemene Basiscursussen gedaan, maar veedrijvers hebben gewoon baat bij die mentale uitdaging. 

Succes!

Heb je enig idee waarom hij moeite heeft met prikkels? Is dat angst en nervositeit, of wil hij juist enthousiast overal op af? Of is het verveling omdat hij geen zin heeft om naast je te lopen en stil te staan? 

Ik denk dat jullie goed bezig zijn. Natuurlijk zijn tips en inzichten vanuit een andere hoek nooit overbodig. Maar jij kan zelf ook goed inschatten wat hij nodig heeft (ik lees iig niks raars in je OP waarvan ik denk, “hè dat moet echt anders”) . Weet dat het gedrag van je hond niet per se een graadmeter is voor hoe jij het doet. Soms doe je gewoon alles zo goed als mogelijk, maar heb je alsnog een hond waarbij dingen ingewikkeld zijn. 

Wat ik zelf zou doen, is de moeilijke situaties een beetje vermijden. Ik ben daar vrij simpel in. Gewoon een mega lange lijn er aan zodat je geen last hebt van getrek. En ook niet ergens gaan zitten en wachten, want daar wordt die vervelend van. Ik zou het dan gewoon over een maand opnieuw proberen. Soms lukt het dan opeens wel. Ik probeer vaak een weg te vinden om van beide kanten zo min mogelijk frustraties te hebben. In de tussen tijd zou ik natuurlijk wel af en toe blijven oefenen met bijvoorbeeld het netjes naast lopen, maar dan wel op een moment dat het me zelf uitkomt zodat het leuk blijft en geen irritante bedoeling. En misschien klinkt het een beetje suf om situaties te vermijden, maar ik vind het zelf iig beter dan dat mijn hond gefrustreerd raakt en het echt een groot ding wordt. Liever in kleine stapjes opbouwen. Maar misschien doe je dat al.

@Liz, ik heb hem liever niet bij de schapen omdat ik zelf de mogelijkheid niet heb om hem dat met regelmaat te bieden. Wel wil ik denk ik sowieso nog een keer met de fokker overleggen, want ik krijg ook terug van de mensen in mijn omgeving dat Senán gewoon een erg pittig (of misschien eerder moeilijk/uitdagend) karakter heeft. Een keer extra overleggen kan dan geen kwaad.

@Pascale, om heel eerlijk te zijn vind ik de vergelijking met een Australische kelpie uit koeien lijnen niet gangbaar in vergelijking met Senán. Een Nederlandse kelpie uit zachtere schapenlijnen. Binnen in huis is hij ook heerlijk rustig en relaxed. Lekker aan het snoezen voor een groot deel van de dag en anders samen even spelen of de tuin in.

Om nu meer met hem te gaan doen zie ik eigenlijk ook absoluut niet zitten. Na een x aantal minuten buiten zit zijn hoofd gewoon al vol. 

Ons ritme ziet er meestal ongeveer zo uit (had me verkeken op wat we nu werkelijk al doen samen):

Ochtend 45 min tot 75 minuten.

Middag 15 tot 30 minuten.

Avond nog 2x Ff snel naar buiten a max. 5 minuten gok ik. (heel soms doen we nog wel eens een rondje van 20 minuten erbij, maar dat is geen routinematige wandeling)

Dan nog dagelijks 5 tot 10 minuten minimaal zoeken naar brokken, op wandelingen zijn we eigenlijk continu bezig met trainen (denk aan niet trekken, recall practice, leuk op dingen springen) en we trainen dan 3 tot 5x per week nog met de muilkorf, trucjes, etc. Wandelen is voor Senán ook niet wandelen. Dat is gewoon gaan. Rennen rennen en nog eens rennen als hij daar de kans toe krijgt.

2x per week zijn we op het veld bij ons huis te vinden waar we spelletjes doen, apporteren, basic obedience of anderzijds nieuwe dingen uitproberen/commando's uit gaan bouwen.

2x per week reist Senán ook mee in de trein (2,5 a 3 uur) met vooraf een wandeling van bijna een uur.

Als ik dan kijk naar zijn leeftijd dan denk ik dat er qua uitdaging niet te weinig wordt gegeven.


@Nicole, hahaha eigenlijk wel fijn om te horen dat Tex dus ook officieel aan het puberen is geslagen. Dan zal dat bij Senán ook zeker meespelen. Een cursus zou ik ontzettend graag doen, maar de club dicht bij school (waar wij doordeweeks wonen) zit voor de komende 6 maanden vol en persoonlijk trek ik het niet om ELK weekend 2x die reis van 2,5 a 3 uur te maken, dus ik wilde me ook niet iets in de buurt van mijn vader zoeken.

Misschien dat we wel weer wat wandelingen kunnen oppakken

net zoals hierboven ook staat denk ik echt dat het te weinig is wat hij nu doet op een dag.

Met die 1.5 uur wandelen ga je dan ook echt naar het bos waar hij een uur lang zn energie eruit kan gooien of ben je dan aangelijnd aan het wandelen. Als het dat laatste is verklaard wel het weer trekken aan de riem. Die prikkels waar hij als kleine pup moe van werd is nu normaal, hij heeft mee nodig.

Mijn herders en working kelpie komen echt niet iedere dag in het bos hoor want die zijn zo dol die rennen zich zelf kapot tegen een boom tot ze een jaar of 1.5 a 2 zijn. 

Dus vanaf 6 maanden begin ik met fietsen in draf, eerst voor 15 min een week lang em dat bouw ik dan op naar 4x per week 45 min. zo kunnen ze hun energie kwijt op een verantwoorde manier zonder dat ze zichzelf in de kreukels lopen.

Daarnaast gaan ze 3x per week trainen wat zowel metaal als fysiek vermoeiend is.

Met mijn working kelpie doe ik ook 3x per week nog detectie werk waar ze goed voldaan en moe van word. plus dat ze er zelfbeheersing van krijgen als je het goed aanleert. En dan maar 3x 15 min met pauze tussendoor is genoeg op een dag

Op zich doe je niets te weinig denk ik als ik dit zo zie. Mischien doe je het al, maar zo niet kan je mischien kijken om de oefeningen die je doet te veranderen in oefeningen die hij zelf moet oplossen, zoals linker poot op target is snoep, rechterachterpoot erop is snoep wat meer doggydance dingen. Dat werkte voor mijn border collie onwijs goed toen die in die fase zad en kreeg ineens heel veel focus op mij, vooral toen ik de oefeningen die ze goed kende ook buiten ging doen en zelfs in het winkelcentrum.

En mischien kan je je middag wandeling vervangen door een stukje te fietsen, met fietsen moeten ze de focus houden op jou, de fiets en op de kuilen in de weg dus train je gelijk weer de focus. 

En daarnaast is natuurlijk iedere hond anders, als net een heb getroffen die en uit werklijn komt die ook nog drukker is dan de rest van die lijn, en ook nog een die alles ziet en op reageerd, niet kan stil zitten, tja volhouden dan en vooral voor je zelf het niet te zwaar maken.

Hij word vanzelf ouder en rustiger!

Heel eerlijk. Ik weet het niet precies. Hij heeft dit al vanaf dag 1 dat ik hem heb en toen leek het vooral onzekerheid/angst.

Flink mee aan de slag gegaan en nu heb ik het idee dat we de andere kant in zijn geslagen en hij vooral ONTZETTEND graag naar alles en iedereen toe wilt. Het trekken komt sowieso voort uit zijn nieuwsgierigheid naar de wereld (maar als ik hem hier de kans toe geef schiet hij weer de andere kant op en werkt hij zichzelf zo de spanning in, omdat alles nu meteen bekeken/besnuffeld/geproefd moet worden).

Fijn om te horen dat je vind dat we al op de goede weg zijn altijd fijn om daarin wat bevestiging te krijgen.

Qua tips die je hebt gegeven. We vermijden prikkel rijke omgevingen al redelijk veel, alleen als we er echt doorheen moeten. Overzicht is voor ons beide belangrijk, dus dit zoeken we ook veel op.

Een lange lijn gebruiken we ook al een tijdje, maar dit helpt niets voor het trekken. Wel kan hij zo op drukkere/onveiligste plekken toch wat veiliger doorgaan met verkennen.

Mag ik vragen hoe jij het aan de lijn leren lopen dan indeelt? Laat je de hond verder dan wel trekken?

Ik ben bang dat als ik niet consequent door blijf gaan op deze manier Senán het ook niet als "de norm" gaat zien, maar iets wat af en toe op commando moet.

In je openingspost lees ik vooral een jonge, energieke hond die snel in de startblokken staat en nog wat moeite heeft met zelfbeheersing. Voor een leeftijd van 6,5 maand vind ik dat eigenlijk nog best normaal.  Sommige dingen vragen nu eenmaal veel tijd om ze in goeie (of betere) banen te leiden. En als een bepaalde aanleg er stevig in zit (zoals prikkelgevoelig of ongeduldig zijn) kan het een heel karwei zijn om dat bij te schaven. 

Ik pik er wel even bovenstaande zin uit (zie quote). Bedoel je dit letterlijk? Dat je de hele wandeling eigenlijk zijn aandacht opeist? Want dat zou wel es van 't goeie te veel kunnen zijn. Misschien ben je zelf te veel gefocust op... focus vd hond? 

Laat 'm ook gewoon es met rust tijdens de wandelingen. Het is niet omdat een hond niet naar je kijkt, dat ie niet weet dat jij daar bent. Aandacht hebben voor z'n mens, dat is een ruim begrip. Hij hoeft echt niet steeds wat met jou te doen om aandachtig te zijn. 

Als ie een gezonde lichaamsbouw heeft, zou je de tip van het fietsen kunnen proberen. Zodat ie es lekker voluit de energie er mag uitgooien. Daarna kan je weer wat zelfbeheersing vragen. 

Ik las iets van brokjes als trainers. De honden die ik heb gehad houden echt van een beetje varia. Je zou eens verschillende soorten trainers kunnen gebruiken. Bij ons blijft de focus erg goed op die manier maar als we steeds hetzelfde meenemen is hij na een week uitgekeken erop en vind het niet meer interessant genoeg.

Begrijpelijk. Maar dat neemt niet weg dat het geen werk ras is. Een ras, dat het gelukkigst wordt van werken. Dat trainen is allemaal hartstikke goed, maar dat zie ik niet als werk. Wanneer ik met Willow train op niet trekken aan de riem bijvoorbeeld, raakt zij daar heel snel overprikkeld van. Ik kan op zo'n momenten 5 minuten iets van haar vragen en verwachten, daarna is het klaar. Maar wanneer we werken (speuren, pakwerk) dan weet ze wat ze moet doen, kan enorm haar ei kwijt, heeft zelfvertrouwen in wat ze doet. Ik zou dus, zoals Michelle al zegt, hem werk aanbieden wat hij echt zelf kan doen. 

Ik doelde niet op dat je te weinig met hem doet als in, weinig met hem bezig zijn, maar meer dat je hem weinig écht werk aan biedt. 

Houdt iets je tegen om met hem te gaan mantrailen, een workshop detectie speuren, Treiball, balans&coördinatie oid te volgen? Is daar geen tijd voor? Zie jij dat niet zitten? Of ben je bang dat Senan er te overprikkeld van wordt? 

Ik had juist enorm veel moeite met kiezen welke sporten ik wilde doen, ik wilde / wil alles proberen, vind alles leuk en kom tijd te kort wil ik mijn honden ook nog rust dagen geven. Ik probeer me daarom in jou te verplaatsen, waarom jij er in dit geval bewust voor kiest geen cursus of workshop met hem te gaan volgen. Ik neem aan dat je bewust voor een ras bent gegaan met een grote wil om te werken? 

Voor jonge honden heb je wel allerlei aangepast werk , zeg maar.

Ik heb met Black op die leeftijd ook workshops/trainingen gedaan, hoewel hij een totaal ander soort hond is natuurlijk.

Maar bijvoorbeeld puppy behendigheid wat tot een jaar kon, detectie, speuren kan je allemaal op aangepast niveau doen.

Met Black heb ik jachttraining gedaan vanaf dat hij 4 maand oud was, en ook dat ging op puppy niveau.

Maar een hond geniet ervan als hij zijn aangeboren talenten kan gebruiken en kan samenwerken met zijn baasje.

Ik denk dat je hond elke dag wel een wandeling moet hebben dat hij gewoon vrij is, en lekker kan rennen, spelen en snuffelen zoals hij wil en gewoon lekker hond kan zijn.

Maar met zo'n hond als jij hebt, ik denk dat je daar best een paar keer in de week mee kan werken, op zijn leeftijd aangepast niveau dan natuurlijk.

Daarin kan hij dan groeien in de komende jaren.

Maar juist nu is hij op een leeftijd dat je zo mooi kan ontdekken wat hij leuk vindt, wat hij goed kan, of waar jullie samen goed in zijn.

Het is zonde deze tijd niet te benutten.

Dit gedrag komt me heeel bekend voor haha. Mijn labrador was als pup ook angstig en in de puberteit veranderde dat in een mengsel van overenthousiasme, maar ook nog een beetje spanning wat elkaar juist versterkte op de één of andere manier.

Ik vind het zelf erg prettig als een hond losjes aan de lijn kan lopen, dus ben daar vanaf het begin consequent mee bezig. Is voor mij echt één van de belangrijkste dingen, dus wellicht ben ik daar wat overdreven in vergeleken met anderen. Ik laat mijn hond niet trekken, en ga stil staan of de andere kant oplopen om te zorgen dat het trekken niks oplevert. Toen mijn hond erg jong was gebruikte ik hierbij de clicker en praatte ik veel tegen haar om de aandacht vast te houden. Een hond van 6 maanden houdt dit niet lang vol uiteraard. Maar zo deed ik het op korte stukjes. Ik vermeed het simpelweg om haar langer dan 5 minuten aan de lijn te laten lopen. We gingen met de auto naar het losloopgebied, of ik deed haar aan een lange lijn waar ze niet de behoefte had om te trekken. Misschien had ik daar wel geluk mee, dat ze niet trok aan een lange lijn.
Ik wilde haar ter socialisatie ook meenemen naar drukkere plekken, zoals de markt. Daar had ze erg de neiging om te trekken. Ik loste dit op door niet te wandelen, maar gewoon ergens te gaan zitten. Het stukje dat ik naar de markt toeliep was dan wel dat riedeltje van stilstaan en aandacht vragen zodat ze losjes mee bleef lopen. En veel belonen. Maar in het eerste jaar heb ik haar dus gewoon niet laten trekken, en vooral situaties vermeden waarvan ik wist dat het toch te moeilijk was. Maar goed, ik heb dus wel allemaal dingen die het voor mij makkelijker maakten, misschien heb jij dat niet. (Hebben van een auto, een hond die makkelijk los kan en niet trekt aan een lange lijn). Ik denk dat consequent zijn zoals je zegt wel belangrijk is. Dat trekken kan er erg snel in slijten helaas.

Ik lees op dit forum ook dat sommige een onderscheid maken tussen een halsband en een tuig, dat aan de één wel getrokken mag worden. 

edit: toevoeging, wat anderen zeggen is zeker waar, rustig aan de lijn lopen kan overprikkelend werken. Ik deed het aan de lijn lopen over het algemeen dus gewoon bijna niet. Ze liep veel los en dan liet ik haar met rust. (Voordat je denkt dat we de hele dag bezig waren met dit oefenen haha). 

Ik vind de situatie die je schetst herkenbaar. Fenrir kon ook zo zijn buiten, prikkels waren enorm overweldigend voor hem en ik kreeg moeilijk contact buiten terwijl hij binnen super relaxt was. Inderdaad ook rond die leeftijd. 

wat ons enorm heeft geholpen is wat Pascale ook al tipte cursussen en workshops te gaan doen. We zijn bijvoorbeeld met 6 maanden al begonnen met pre-agility. Korte lessen en een beetje de tunnels doen, wisseltjes doen en door de hindernissen zonder latjes nog. Maar wel echt al samen werken en contact maken. Workshops balans en coördinatie was ook echt al heel leuk en kan prima op jonge honden worden ingericht.

Hij kon hier helemaal zijn ei in kwijt en dat liet zich echt zien in de rest van het dagelijks leven. Het buiten gewoon wandelen ging ook met veel meer focus op mij en echt rustiger.

Zelfs nu hij bijna 2 jaar is, als we een week wat minder kunnen trainen door omstandigheden kan hij nog steeds zo hyper zijn buiten, enorm aan de lijn hangen en moeilijker contact mee te krijgen. 

Hier ook herkenbaar. Mijn jongste is ook een werklustige stuiterbal met een koppie wat heel snel vol is. Wij hebben gezocht naar sporten waarbij de nadruk meer op rust ligt maar waar hij wel moest denken. Schapen was hier te veel voor hem. Hij raakte daar heel opgefokt van en de schapen dus ook. Advies van de trainer was om te wachten tot hij wat steviger in zijn schoenen stond. Agility ging goed, mits er rust op en rond het veld was. Gelukkig de luxe om wat privelessen te kunnen doen, dan ging het prima. Rally-O lukte dan weer wel in een groep maar de constante herhaling zorgde voor frustratie. Speuren was hier eigenlijk het grootste succes. Eenmaal op het spoor lukte het negeren van prikkels prima en hij wordt er heel moe van. Maar het blijft zoeken naar de balans. Veel meer dan bij de anderen. Ik zou gewoon verschillende dingen gaan uitproberen en kijken wat voor jullie werkt. Sporten en samenwerken is namelijk vaak echt de sleutel om ook de wandelingen weer fijner te maken.

Even nog een kleine verduidelijking over het wandelen. De 1,5 a 2 uur die we dus normaal dagelijks lopen is zo veel mogelijk los en als het even kan in het bos/een groot park (geen hondenpark) of een ronde om de wijk heen in plaats van er in. De enige stukken die hij aangelijnd loopt zijn door de wijk, omdat het daar niet veilig is. Dit is denk ik max 5 a 10 minuten per keer? Daarna kan hij lekker zijn gang gaan en zijn wel alleen nog bezig met een regelmatige recall, omdat Senán de neiging heeft enorm ver weg te lopen/niet altijd om te kijken en mij uit het oog te verliezen. Zodra hij dan te ver loopt blaas ik zijn fluitsignaal en dan komt hij netjes terug. Hierin probeer ik ook het ''commando'' ''niet te ver'' in op te nemen, zodat hij niet elke keer 100% terug moet komen, maar leert dat hij wat meer in de buurt moet blijven.

De reden dat we geen cursus doen op het moment is omdat ALLES compleet vol zit. In Dronten is er een wachtlijst van 6 maanden (serieus, helaas geen grapje) en rond omgeving Arnhem Nijmegen heb ik al contact gehad met alle hondenscholen die binnen budget vallen en bij ons zouden kunnen passen. Helaas hebben deze ook allemaal enorme wachtlijsten en worden er vrij weinig andere cursussen aangeboden naast de puppycursus.

Privé lessen kan ik op het moment niet betalen, gezien we recent verhuisd zijn naar een woning waar erg veel aan moest gebeuren. Anders was dit zeker een optie geweest. Dit betekent dus wel dat we het met zijn tweeën moeten zien te doen, wat ook te doen moet zijn maar wel wat meer 'effort' vraagt van mijn kant.

@Michelle, bedankt voor de vele tips! Ik zat al een tijdje te twijfelen of fietsen of eventueel joggen iets zou kunnen zijn voor ons op dit moment, maar durfde het vanwege de leeftijd nog niet helemaal aan. Na het lezen van je bericht gaan we hier zeker mee aan de slag. Gewoon rustig aan beginnen en oefenen met naast de fiets lopen. Ik denk dat Senán dit ook enorm leuk gaat vinden.

Het shapen gebruiken we al in de training, maar dit kan zeker nog uitgebouwd worden! Ik zou hem misschien ook meer taakjes in in huis kunnen geven.

@Alaska, fijn om te horen dat je geen al te vreemde dingen leest. Zelfbeheersing vind Senán inderdaad enorm lastig hahaha, maar gelukkig maken we hier samen ook al mooie stappen in.

Die zin bedoel ik niet al te letterlijk. Tijdens het wandelen aan de halsband (wat we dus in de wijk doen), zijn we wel bezig met het niet trekken aan de lijn, maar zodra we aangekomen zijn bij onze wandelplek dan gaat de lange lijn aan zijn tuig en krijgt hij zo veel mogelijk vrijheid om zijn eigen ding te doen. Alleen het ver weg lopen houd ik zelf dan nog heel erg in de gaten, omdat we in het dichtstbijzijnde bos bijvoorbeeld al een zeer agressieve stafford zijn tegengekomen en ik als de dood ben dat Senán die net om een hoekje tegenkomt en er vol vrolijkheid op af rent

Maar misschien dat hier nog wel wat winst te behalen is. Het is in ieder geval zeker iets om mee te nemen.

@Anouk, variatie genoeg zijn brokken zijn inderdaad de voornaamste beloning die we gebruiken, maar ik heb ook een grote bak met een mix aan trainers en andere beloningssnoepjes waar elke dag een (genereus) handje van door de brokken heen gaat. Zo blij het ook een beetje leuk en interessant


@Pascale en @Sylvia, ik snap wat jullie zeggen over een cursus en ik zou er ontzettend graag eentje willen doen met Senán, maar op het moment heb ik helaas de mogelijkheid niet om ver te reizen voor een cursus (geen auto tot mijn beschikking) en de hondenscholen die binnen bereik zijn, zijn de zo goed als vol voor de aankomende maanden.


Er zijn sporten genoeg die ik zou willen doen met hem (daar is hij immers ook voor gekocht onder andere), maar voor nu moeten we het mijn zijn tweeën doen.


@Iglo, bedankt voor je uitgebreide antwoorden! Een auto hebben we helaas niet, maar er is vast wel iets te vinden waardoor we ook meer naar zo'n indeling kunnen qua wandelen.
Het onderscheid tussen halsband en tuig heb ik ook een tijdje geprobeerd als management optie, maar Senán trekt zo enorm hard dat dit na 20 minuten alsnog enorm zeer gaat doen aan mijn schouder We zouden dit eventueel wel weer kunnen doen, maar dan op commando trekken/niet trekken.

@Puck en @Klara, bedankt voor jullie berichten! Dat geeft wat meer perspectief en uitzicht