Zeer angstige hond beter euthanaseren?

Onze Jake (X mastin espanyol, 2,5 jaar) is een zeer angstige hond. Op straat in Spanje geboren, als pup in een Spaans asiel gekomen en met 1,5 jaar naar Nederlands asiel om gouden mand te kunnen . Jake was daar al zeer angstig, asielmedewerkers konden hem niet uitlaten. Hij ging op het speelveld, verder niet. Mijn partner, ik en onze 2 kleine teefjes hebben kennis met hem gemaakt. Hij wandelde met ons mee buiten het terrein. Na nog een paar wandelingen in de volgende weken besloten we hem te adopteren om hem een kans te geven. Wij wonen buiten de bebouwde kom waar zeer weinig prikkels zijn. Alles ging eigenlijk beter dan verwacht. We kunnen met hem wandelen (verkeer blijft erg eng), hij kan los in het bos, luistert best goed, vlucht niet als hij schrikt etc. In huis is hij rustig en inmiddels gewend als er niet teveel onverwacht geluid is.  Mee naar Texel is ook wat eng maar hij geniet van het strand en past zich vrij snel aan in een tijdelijk ander onderkomen etc.

Sinds een aantal weken zijn onze buren aan het verbouwen, dit gaat zeker nog maanden duren. Vanwege Jakes angst voor onbekend geluid zijn we al maanden geleden gestart met Zylkene tabletten. Dit leek enig effect te hebben. Nu de verbouwing in volle gang is én er buiten veel knallen zijn om ganzen te verjagen kan Jake vrijwel niet meer ontspannen. Binnenshuis ligt hij in elkaar gedoken te wachten tot de herrie overgaat (die van 9 tot 17 ongeveer duurt). Waar hij voorheen buiten vrolijk was lijkt hij deze vreugde nu ook kwijt. Hij is zeer op zijn hoede en bij de minste herrie verkiest hij naar huis gaan toch boven buiten zijn. Sinds enkele weken krijgt hij ook CBDolie maar de angst/stress lijkt desondanks per dag toe te nemen.

Al meermaals hebben mijn partner en ik ons afgevraagd in hoeverre Jake een leuk leven heeft met zijn vrijwel voortdurende angst/stress. Nu hij in deze omstandigheden (die voorlopig niet klaar zijn) zo ongelukkig is komt de vraag om de hoek kijken of euthanasie voor hem niet beter zou zijn. Hoe egoistisch zijn wij om hem bij ons te willen houden? Naar ons idee is herplaatsen geen optie want veel prikkelarmer dan hier wordt het niet in Nederland.

Benieuwd naar jullie meningen....

Ik snap het niet helemaal, het gaat opzich prima bij jullie. De situatie waar jullie in leven is ideaal. 
Hoe lang duurt de verbouwing bij de buren? Wat is een paar maanden verbouwen nou op een heel honden leven? Hij is nog zo jong. 

Jullie doen super veel voor hem, petje af hoor. Maar gevoelsmatig zeg ik: kan die verbouwing niet uitgezeten worden? 

Hou vol die verbouwing van de buren duurt niet eindeloos..

en de hond gaat echt wel stuk beter worden in mijn ervaring met mijn hond met kennelsyndroom uit spanje.

Geluids overlast werd nooit gewaardeerd maar hij heeft oneindig veel geleerd en genoten.

Maak een schuilhol voor je hond(grote doos mt gat erin..tafel met een groot kleed erover ect ..dek hem evt af met een oud dekbed(dempt geluid en geeft veilig gevoel)

Koop een relexopet en ga daarmee trainen...eerst op rustige momenten

relaxopet

en geef je hond goed kluifwerk ivm dat helpt met verwerken.

Ga wat leuks doen voor en na de bouwvakkers bij de buren.

Echt ..geef het tijd 

Eens met bovenstaande reakties.

Hij is nog zo jong, en het ging al eigenlijk zo boven verwachting goed.

Dat het op dit moment niet goed gaat en er door de verbouwing een grote terugval is, is wel hartverscheurend maar betekend niet dat hij nu opgegeven moet worden. 

Nee natuurlijk niet dood maken, het gaat hartstikke goed lees ik juist, alleen die verbouwing.

Misschien kan hij een tijdje bij een opvangadres van de stichting? Dar zijn vaak meerdere honden, kan hem/haar ook helpen.

Mijn hond gaat ook helemaal in de stress als de buurman gaat verbouwen of aan het klussen is, maar dat is geen reden om hem in te laten slapen.

En prikkelarm dat moet je ook wel afbouwen, mijn hond is juist zelfverzekerder geworden na enge dingen te doen. Kijk wel naar je hond natuurlijk, je hebt stress en stress, dus wat bij mijn hond werkt hoeft niet bij die van jou te werken, maar zeker iets om over na te denken, nadat de verbouwing klaar is.

Zylkine is ook niet een middel wat echt werkt, een beetje wel.

CBD olie, kan ook juist je hond allerter maken, hangt er vanaf welke wietsoort tegenwoordig heb je veel keuze, dus bij een goede site die weet wat je wilt bereiken zou ik eens informeren.

Zelf gebruik ik ook cbg druppels, dat zou ook nog kunnen, veel mensen weten niet van het bestaan af maar werkt beter voor ontspanning.

Maar ja zelf klooien vind ik niet zo goed, misschien in overleg met een holist.

Probeer massage, als je hond dat toe laat, kauwbotjes, snoepies verstoppen, al denk ik dat hij niet gaat zoeken, maar het is te proberen.

Omdat zilkine eerst wel werkte zou je kunnen afwisselen met adaptil, sanal relax, het zijn allemaal verschillende werkende kruiden, dus afwisselen zou kunnen helpen.

En als je denkt, hij red het hier niet goed, dan zou ik een ander huis voor hem zoeken, want heus, een ander kan hem ook helpen, men denkt altijd, bij mij hebben ze het het beste, maar dat is natuurlijk niet waar.

Wellicht heb ik de situatie van voor de verbouwing iets te rooskleurig geschetst. Het ging beter dan we hadden verwacht (verwachting was wennen in huis en tuin en verder hopen dat het zou lukken) maar toch blijft hij een enorme stresskip. Blijft bijv. in elkaar duiken bij elk voertuig groter dan een middenklasse auto; dit wordt niet beter in de bijna anderhalf jaar dat hij hier is. Hij herstelt redelijk snel maar van gewenning lijkt geen sprake.

Ik snap jullie idee van de verbouwing uitzitten (zeker nog 4 maanden 5 dagen per week) maar de verbouwing heeft vooral ook onze ogen geopend hoe angstig en stressgevoelig hij toch nog altijd is.

Kasten staan hier vol met kauwspul en denkspellen maar hij is volledig onbereikbaar. Pas in de loop van de avond begint hij weer een beetje te ontspannen.

We hebben nog 3 honden die weinig last hebben en gewoon hun ding doen, daar lijkt hij zich niet aan op te trekken in deze situatie.

We willen hem echt niet kwijt maar onze vraag is vooral wat een hondwaardig bestaan is. Naar ons idee was dat bij hem altijd al een grensgeval en zitten we nu echt over die grens....

Nee laten inslapen zou ik niet doen. Hij kan zich nog enorm ontwikkelen.

Je zou kunnen kijken naar andere medicatie (clomicalm)/ gehoorbeschermers/ ruimte geluidsdicht maken/ tijdelijke opvang buitenshuis.

Ik snap wel dat het heel rot is om te zien, maar hij kan er ook aan wennen op een gegeven moment. 

Of er geen betere plek voor hem is weet ik niet, er zijn vast wel grote vrijstaande huizen zonder buren. Maar overal kan ineens iets zijn of komen waar hij bang van wordt. Herplaatsen geeft geen garantie maar wel veel stress.

De ene hond is stress gevoeliger dan de ander. Daar komt zijn verleden bij kijken. Maar ook gewoon karakter en aanleg.

Dat dit extreem is, ben ik met je eens. Maar ik lees in het eerste stuk echt een goed leven. Deze verbouwing duurt niet eeuwig. En er gaan altijd dingen zijn, maar inslapen zou niet in mij opkomen.

Wat ik wel zou doen is met een gedragsdeskundige om de tafel gaan zitten en kijken wat je kunt doen. Daarnaast misschien een tijdelijk adresje tijdens de verbouwing?

Sam was zo bang voor onweer, dat hij bibberend onder de tafel in een donkere hoek ging liggen, na 3 jaar werd dt minder, ook nu krijgt hij nog steeds meer zelfvertrouwen.

Wat is een hondwaardig bestaan, hij is bij familie waar die van houd, hondenvriendjes, dat is altijd beter dan dood.

Dat is een interpretatie die voor iedereen anders is. Wellicht is dood nooit meer stress en geen ellende meer. Dat is een ethische discussie die te ver strekt voor dit onderwerp. Hoe ver ga je om een hond te 'redden' is daar wel een deelvraag van. Wat is lijden voor een hond? Misschien nog wel moeilijker te beoordelen dan bij mensen....

Eerlijk gezegd begrijp ik niet hoe jullie tot deze gedachte gekomen zijn..?

Je hebt een hond geadopteerd die angstig was en hij is bij jullie heel erg opengebloeid. Hij is gelukkig en heeft plezier.

Nu is er een stress-situatie bij de buren die tijdelijk is. Okee, zeker niet fijn en niet handig. 

Maar toch geen reden om aan euthanasie te denken? 

Probeer creatief om te gaan met de situatie. Bijvoorbeeld: wandelingen in rustige natuurgebieden zoveel mogelijk tijdens de lawaaierige uren te houden, en thuis te zijn als het bij de buren stil is. Zo wordt de overlast toch al ietje meer beperkt.

Wat zeggen dierenarts en gedragstherapeut? Is er met andere medicatie misschien wel een verbetering te halen? 

Heel verdrietig zou dat zijn....een koptelefoon misschien op met zachte fijne rustige muziek ? 

Ik denk dat je zo'n besluit niet te licht neemt. En dat jullie hierover nadenken illustreert voor mij dat het gedrag echt heel ernstig is en de hond heel ongelukkig. Ik denk ook dat je vooral zelf moet kijken waar de grens ligt. Er is altijd erg veel onbegrip over het in laten slapen van een hond vanwege gedrag. Terwijl het natuurlijk ook een einde aan het lijden maken is. Ik zou inderdaad wel altijd een GT en dierenarts laten meekijken. Krijg je geen begeleiding vanuit de stichting? 

Hier wil ik trouwens nog even op inpikken: CBD olie is lang niet voor iedereen rustgevend, sommige mensen worden er net veel onrustiger en zenuwachtiger van, krijgen hoofdpijn en angsten of worden zwaarmoedig.

Dus misschien is dit bij honden ook zo?

Dat klopt..net als velen oud en nieuw uitzitten

echter voor iemand die nooit zo'n hond ervaren heeft (zoals jij) het is echt vet kl... om te moeten zien hoe je hond er onder lijdt..

Het punt is  leterlijk strategisch handelen wat iets  oplevert op den duur ivm je dier leert oppikken dat dit situaties overgaan..er iets leuks ook weer gebeurd..en iets gedaan wordt om te helpen verwerken.

Pas dan krijg je resultaten die er toe doen..snel herstel na iets wat ze slecht verdragen..want dat gebeurd hun vaker dan je wil..en zelfvertrouwen en vertrouwen opbouwen duurt een flinke tijd.

routines opbouwen die positief zijn rondom die stress, is essentieel om dingen om te buigen..voor hoever je hond het kan.

Doe je het goed..gaat dat steeds beter en sneller.

Het is soms/misschien een illusie om een angstvrije hond te krijgen..maar ze kunnen wel leren schakelen tussen angst en nu is het weer oke met goed inspringen op hun needs

Ik vind het moeilijk wat te doen.

In huis zeg je ligt hij gespannen te wachten tot het lawaai over gaat, nou , dat is al heel knap. De meeste doodsbange honden gaan bij wijze van spreken dwars door de ramen heen om te vluchten.

Ik zou ook proberen om de tijd van de verbouwing uit te zitten. 

Ik zou hem nooit om die reden zijn leven afnemen.

Kun je geen prikkelvrij hoekje voor hem inrichten? Ik had een hond die graag in de badkamer lag met het douchegordijn dicht. Daar heb ik uiteindelijk maar een kleedje neergelegd. Probeer een plek te zoeken aan de andere kant van de buren, misschien kan je de muren nog beplakken met geluidsdempers. Wat ook een idee kan zijn is gehoorbescherming,zoietsals dit https://www.pebbledogshop.com/a-51434717/waterblazers/oorbescherming-hoodie-zwart-small-large/#description

lijkt me comfortabeler dan een koptelefoon. 

Ik vind het moeilijk wat te zeggen over euthanasie of niet, ik zie niet hoe jouw hond er aan toe is. Ik denk wel dat er situaties zijn waarin euthanasie inderdaad een betere keus kan zijn, maar of dat bij jullie zo is durf ik niks over te zeggen. Ik zou het denk ik nog even aankijken tot na de verbouwing. Dit is natuurlijk een bijzondere situatie en daarop zou ik mijn keus niet baseren.

" Dat klopt..net als velen oud en nieuw uitzitten
echter voor iemand die nooit zo'n hond ervaren heeft (zoals jij) het is echt vet kl... om te moeten zien hoe je hond er onder lijdt..
Het punt is  leterlijk strategisch handelen wat iets  oplevert op den duur ivm je dier leert oppikken dat dit situaties overgaan..er iets leuks ook weer gebeurd..en iets gedaan wordt om te helpen verwerken.
Pas dan krijg je resultaten die er toe doen..snel herstel na iets wat ze slecht verdragen..want dat gebeurd hun vaker dan je wil..en zelfvertrouwen en vertrouwen opbouwen duurt een flinke tijd.
routines opbouwen die positief zijn rondom die stress, is essentieel om dingen om te buigen..voor hoever je hond het kan.
Doe je het goed..gaat dat steeds beter en sneller.
Het is soms/misschien een illusie om een angstvrije hond te krijgen..maar ze kunnen wel leren schakelen tussen angst en nu is het weer oke met goed inspringen op hun needs
 
  "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje †

Ik heb die ervaring helaas wel met een kat, en het is inderdaad erg kl*te. 

" Hier wil ik trouwens nog even op inpikken: CBD olie is lang niet voor iedereen rustgevend, sommige mensen worden er net veel onrustiger en zenuwachtiger van, krijgen hoofdpijn en angsten of worden zwaarmoedig.
Dus misschien is dit bij honden ook zo? "

Alaska's Finest!

Precies, ik gebruik cbd, cbg en thc olie, van de cbd word ik druk, actief, kan me goed concentreren, soms heb ik dat nodig.

Ik word heel goed begeleid door Stichting sTay Natural health.

1 druppel teveel kan al een ander effect geven, het is altijd het beste om minder te nemen dan je denkt nodig te hebben is mij verteld.

Dus ik zou stoppen met de cbd en een ander natuurlijk merk erbij nemen.

Inderdaad. Ik zou zeker de hond niet laten inslapen. Hij cbd is het ook echt zoeken naar de juiste dosering. Bij onze hond werkte het helaas ook niet voldoende. Je hebt echter nog zoveel andere medicatie. Clomicalm heb je ook voor ernstige angst, gebruiken ze ook voor vuurwerk ect. Net als alprazolam (krijg je echter niet zomaar meer mee, werkt voor onze honden met ernstige vuurwerkamgst  perfect). Ook maken we voor hun dan een eigen "holletje" bench met een deken erover, altijd het deurtje open. Sara kiest er bij ons ook voor om zelf naar boven te gaan en in de badkamer of iets te gaan liggen. Ramen dan dicht en de radio aan om het wat te verzachten. 

Het is zeker lastig... maar als je het goed doet, gaan ze echt vooruit .

Ik heb zeker bij tijden gedacht komt nooit goed..maar wel met een dikke lach op mijn gezicht als ik terug kijk naar de  eerste maanden zeker en voor sommige dingen jaren..

Wat een verschil en wat een levensvreugde..al was bv vuurwerk wel een blijvend dingetje en was beperken impulsen  en hersteltijd voor sommige dingen ,ook wel altijd aan de orde..

Hier ben ik het toch niet mee eens. Ook al ben je bij je familie en vrienden, dat wil niet zeggen dat je gelukkig bent of dat het beter is dan de dood. 

En de dood is voor sommige mensen/dieren een verademing. De dood is erg voor de mensen die achterblijven ja.

Maar goed, ik kan niet oordelen over jullie situatie, al kan ik mij er wel wat bij voorstellen. Ik zou mijn hond zeker niet laten gaan alleen vanwege die verbouwing, als het in het normale dagelijkse leven zonder verbouwing te handelen is en hij blije momenten heeft en van bepaalde dingen kan genieten, zou het voor mij een absolute nee zijn om hem in te laten slapen. Zou ik hem alleen maar ongelukkig zien, vol stress, ook in huis, dan zou ik zeker serieus nadenken over euthanasie. Het kan ook egoïstisch zijn een dier, die zelf niet kan beslissen, willens en wetens in leven te houden.

Ik zou wel eerst alle mogelijkheden aangrijpen om te werken aan zijn stress en angst. Ten eerste zou ik een erkende gedragsdeskundige mee laten kijken, eerlijk mijn verhaal vertellen, dus niet mooier of erger maken dan het is en vragen of hij/zij heil in de situatie ziet. En zo ja, er op een rustige manier mee aan het werk gaan en zeker de tijd geven.

Dit soort gedrag gaat met hele kleine stapjes vooruit en soms ook weer een stapje achteruit.  

Ook zou ik een holist opzoeken om de scherpe kantjes er vanaf te krijgen (en dan i.c.m. de gedragstherapie)

Een thundershirt kan je ook nog proberen, veel angstige honden hebben hier baat bij

https://www.medpets.nl/thundershirt-hond/

Mocht dit allemaal niet afdoende resultaat geven, zou ik tijdelijk zwaardere middelen via de DA inzetten.

En uiteraard alles tijd geven, heel veel tijd. Dit gedrag krijg je er helaas niet in een poep en een scheet uit. 

Als alles uiteindelijk allemaal niet werkt voor hem, dan zou ik besluiten om hem uit zijn lijden te verlossen, want ik zie dit net zoals lijden bij een lichamelijk zieke hond. 

Ik hoop dat jullie een oplossing zullen vinden en dat het uiteindelijk voor hem zal gaan werken.

Het is afschuwelijk voor hem, maar ook voor jullie om hem zo angstig en vol stress te zien.

Heel veel sterkte!

@ Misschien zeg ik iets dubbel, heb niet alle reacties evengoed gelezen.

Een lastige situatie, maar als ik het zo lees zou ik in laten slapen wat ver vinden gaan. De situatie met de verbouwing is erg vervelend maar van voorbijgaande aard. Ik vind het heel nobel dat jullie het overwegen om zo het beste voor de hond te kiezen maar ik zou zelf een hond met angst echt een kans geven. Dit kan met de tijd zoveel beter worden. Over zal het meestal niet gaan maar het kan zeker leefbaar worden voor alle partijen. Het is natuurlijk de afweging die jullie nu maken of het het waard is voor deze hond om nu vijf dagen per week zo erg af te zien komende maanden. Naar mijn mening is dat het waard omdat ik er, als ik het zo lees, het vertrouwen in heb dat het fijne leven er na de verbouwing gaat komen. Jullie wonen rustig, hebben begrip voor de hond en de hond was de afgelopen tijd al vooruitgegaan in korte tijd (jullie hebben hem nog maar een jaar?). 

Verder inderdaad goed om even kritisch te kijken naar het gebruik van de cbd olie (ik heb hier geen ervaring mee) maar als de hond eerder achterruit dan vooruit gaat lijkt me dat geen goed teken. Verder ben ik geen voorstander van medicijnen bij angst (zowel voor mens als dier) maar in deze situatie kan ik me voorstellen dat je iets wilt gebruiken om de komende paar maanden uit te zitten. 

Misschien dat de hond de komende tijd ook wel iets went aan de verbouwing en de bijbehorende geluiden waardoor de spanning iets afneemt. Daarnaast kan het qua geluid ook wisselen, misschien zijn ze nu aan het slopen met veel herrie en wordt dat later in het proces minder bijvoorbeeld.  

Mijn hond heeft 7 jaar voornamelijk boven geleefd. In haar slaapkamer, onder het bed of in haar open bed met gordijnen dicht en muziek aan. Alles zoveel mogelijk afgezet en buiten gehouden. Ze kwam alleen beneden als het buiten donker was. Na 7jr kwam er een omslag, ze kwam meer beneden liggen en nu is ze bijna 10 en ligt ze eigenlijk alleen nog maar beneden. Misschien kunnen jullie ook zoiets doen en accepteren dat hij zo is. Als de verbouwing voorbij is dan kan iedereen weer rustig ademhalen. Daarbij ga je geen DA vinden die een gezonde hond gaat euthaniseren (en terecht). Zelfs in asielen is er gemiddeld een periode van maanden evalueren/met gter/met medicatie, voordat het woord euthanasie ter sprake komt en daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Lukt het niet bij jullie, dan op zoek gaan naar een ander plekje. Anders een asiel met ervaring buitenlandse honden. Ze zijn er (asiel bommelerwaard is een hele kundige). Euthanasie moet het qller aller aller laatste redmiddel zijn nadat ALLES is geprobeerd. 

Sam was ook zo vreselijk bang binnen, buiten niet gek genoeg, nu hebben we zoveel overwonnen in de 4 jaar dat we hem hebben.

Ik had Sam nooit om die reden laten inslapen, ook weet ik dat er hier op het forum mensen zijn die heel bange honden hadden, uiteindelijk zijn het allemaal gelukkige honden geworden.

Natuurlijk zijn er dingen die bij Sam niet goed gaan, zoals dierenarts bezoek, maar zelfs dat gaat een stuk beter omdat hij elke maand zijn nagels moet laten knippen.

Sam is en was wel voer gericht, dat heeft heel veel geholpen.

Maar een Sam die mijn man zag en onder de bank probeerde te schuilen terwijl hij niet paste voor mijn ma, naar nu tegen hem aan liggen.

Wat zegt de stichting hier eigenlijk van?

Ik heb zo'n idee dat je niet bij een goede stichting bent geweest, of heb je het ze nooit laten weten.

De stichting waar Sam vandaan komt zou hem zo terug nemen en plaatsen bij een opvang gezin.

Ik kan alleen maar mijn eigen ervaring delen, en wat ik hier gelezen heb over mensen met bange honden.

En vooral dat ik lees dat voor de verbouwing het wel beter ging, heb ik hoop voor je hond.

Het is dat ikzelf niet gezond ben en een hond heb die niet graag met een andere hond leeft( soms wel, soms niet), anders zou ik zeggen, breng maar bij mij, maar daar heb je niks aan.

Misschien kan een andere stichting helpen? Vragen kan altijd..

De stichting is in dit geval een Nederlands asiel waar hij ongetwijfeld terug kan. Maar dat is niet mijn vraag hier. Dat is vooral wat een hondwaardig bestaan is en wanneer euthanasie eventueel de beste optie is. Meningen daarover verschillen, heel begrijpelijk maar ik was er wel benieuwd naar. Iedereen legt de grens ook ergens anders voor zichzelf.

Het blijkt moeilijk te zijn om een goed beeld van de gehele situatie te schetsen. Daardoor begrijp ik ook de verontwaardiging bij sommigen over het benoemen van euthanasie in deze casus.

Dit is wat je zelf schrijft:

"We kunnen met hem wandelen (verkeer blijft erg eng), hij kan los in het bos, luistert best goed, vlucht niet als hij schrikt etc. In huis is hij rustig en inmiddels gewend als er niet teveel onverwacht geluid is.  Mee naar Texel is ook wat eng maar hij geniet van het strand en past zich vrij snel aan in een tijdelijk ander onderkomen etc."

Klinkt dit niet als een hondwaardig bestaan, dan?

Want dit is wat je samen hebt bereikt, op redelijk korte tijd dan ook nog. 

Een hond die geniet, los kan lopen, zich vrij snel aanpast, ondanks zijn angsten... Prachtig toch?

Dat er momenteel van buitenaf negatieve invloeden zijn, ja, dat is rot en lastig en frustrerend en vast vaak verdrietig.

Maar om op die paar weken dat die verbouwingen nu bezig zijn, nu al zulke zware afwegingen te maken? Vertrouw erop dat wat je samen al hebt bereikt en hebt opgebouwd, al die positieve evoluties, daar straks opnieuw zullen zijn.

En als je (om welke reden dan ook) dit perspectief verloren hebt, geef de hond dan terug een eerlijke kans en neem contact op met de organisatie. Want het feit dat deze hond op 1 jaar tijd zulke grote stappen heeft gezet, wil zeggen dat er potentieel is om opnieuw open te bloeien. 

Als ik de situatie zo lees, dan is het geen hondwaardig bestaan. Echter ... Hoe erg het nu ook is, hier gaat een einde aan komen. Het is nog een jonge hond van maar 2,5 jaar, na deze 5 maanden verbouwen heeft hij nog een heel leven voor zich. Dan is inslapen op dit moment wel rigoreus. Over een aantal maanden zeg je misschien "Als we hadden gewacht, hadden we het nu achter ons gehad". Dus nee, op dit moment in laten slapen zou ik niet doen. 

Wat anderen al zeggen, misschien kun je een geluidsvrij plekje voor hem maken. Wat ook kan helpen is letterlijk watten in de oren stoppen. Ik heb dat 2 jaar geleden gedaan bij mijn Roemeense opvangertje dat erg bang was voor vuurwerk. Daarbij kreeg ze (en mijn eigen hond) Pexion, een middel tegen epilepsie waardoor geluiden minder heftig binnenkomen. Maar ik weet niet wat het effect op een gezonde hond na maandenlang gebruik zou zijn. De 2 weken dat wij het gebruikten waren de honden onstabiel op de poten, maar reageerden ze wel vele malen minder op het vuurwerk e.d.

Enfin, het is een lastig iets dit. Wij roepen van alles, maar we zitten niet in jullie situatie en hoeven niet continue naar een angstige hond te kijken. Toch blijf ik erbij, inslapen is niet mijn keuze om de stress te stoppen. Niet met het vooruitzicht op betere tijden over een aantal maanden. 

Is een pension of tijdelijk uit logeren een idee? Het linkt lullig, maar jullie zijn niet de enigen die in een prikkelarme omgeving wonen :). Nederland bestaat voor een groot gedeelte uit platteland ;). Misschien kan de stichting meedenken bij het vinden van een tijdelijk gastgezin?

Ik wil wel even vermelden dat je een hond op basis van gedrag alleen mag laten inslapen als er een gedragstherapeut bij betrokken is geweest. Dat staat zo in de wet en een dierenarts mag een hond zonder verklaring dat de hond gedragsmatig niet te helpen is, dus niet laten inslapen. Daarbij zou ik de hond niet laten inslapen omdat de buren nu 4 maanden aan het verbouwen zijn. Wat ik lees is dat de hond al flinke stappen heeft gemaakt. Dus voor mij zou de verbouwing nu niet een reden zijn om aan euthanasie te denken.