Inslapen Epilepsie

Mijn 4 jaar jonge bulldog is 2 maanden geleden ingeslapen in het dierenziekenhuis.Hij had een cluster aanval (epilepsie) hij heeft daarna 3 dagen in het dierenziekenhuis gelegen en was zoals normaal blind en doof na de clusteraanval .. na de 3de dag zei de dierenarts misschien heeft die wel hersenbeschadeging .. ik twijvelde heel erg maar ze raden me aan om te stoppen .. ik heb nu andere dierenartsen gesproken en die zei je had best kunnen wachten nog hoe die hersteld was het kan namelijk een week duren dat ze de wegkwijt zijn na zon heftige cluster aanval .. ik voel me nu naar dat ik te snel gestopt ben .. En ook dat ik niet eerder met medicatie was begonnen maar dat komt omdat hij eerder niet vaak een aanval kreeg .. 1 x per 3 maanden .. en de dierenarts zei toen die medicatie is rommel en ik zou het niet doen zolang die het niet vaak krijg zoals elke week een x enzo .. het probleem is dat ik in dat dierenziekenhuis meerdere artsen heb gesproken omdat er steeds een ander dienst heeft , en nu denk ik steeds had die ene vrouw het toch niet mis dat ze me aanraden om te stoppen .. omdat andere zeide hij had nog kunnen herstellen .. het is moeilijk en verwarrend en nu 2 maanden later voel ik me schuldig omdat zon hond alles voor je zou doen en ik nu heb opgegeven naar hem toe omdat het mij werd aangeraden .. maar ik lees zoveel anders dat ik denk hij had nog wel 10 jaar kunnen leven met de medicatie .. hoop dat iemand hier wat info kan geven of zelf ook iets gelijks heeft meegemaakt. Groet vedrietig baasje

Heel verdrietig dat anderen zeggen, wachten....degene die jou het advies gegeven heeft , dat is je dierenarts ? Dan moet je je niet schuldig gaan voelen...het is zo makkelijk van anderen om jou te vertellen je had best nog kunnen wachten...altijd is er een gevoel van schuld als je besluit je liefste hond in te laten slapen zo ziek als ze zijn, een dierenarts zal alles doen om een dier te redden....jouw dierenarts heeft je gezegd niet te wachten, heus het is altijd zo moeilijk om een besluit te nemen...en te twijfelen...begrijp het zeker, voor jou heel veel sterkte.

Niet zo netjes van die andere dierenartsen om dit te zeggen ,als hun collega de hond al in heeft laten slapen ,

Kan me goed voorstellen dat je twijfelt nu ,maar na drie dagen is de kans op hersenbeschadiging toch vrij groot ,

Verwijt jezelf niets ,je hebt al het mogelijke gedaan hoor .

Veel sterkte met het verlies .

Dat is idd verwarrend en niet zo netjes van die da 

Maar de kans op blijvende hersenschade kan best groot zijn geweest , en ik denk dat dit met een bulldog achtige net even complexer ligt vanwege de anatomie van het hoofd 

Aan de andere kant . Er zijn ook da die oneindig door willen behandelen en het welzijn van een dier uit het oog verliezen 

Maar het is rot en verdrietig 

Sterkte 

Heel veel sterkte met het verlies van je hond. 

Zeker niet netjes van die dierenarts om dit te zeggen en hiermee de andere dierenarts af te vallen en jou onzeker te maken terwijl je na het plots moeten in laten slapen van je hond meestal al onzeker over deze beslissing bent.

Sterkte met je verlies.

Een dove en blinde hond is geen probleem zolang hij nog levensvreugde heeft en een baasje dat daar kan in voorzien. Hersenschade is echter een heel ander probleem. Is het mogelijk dat hij nog had kunnen doorgaan? Misschien. Moet je je daarom schuldig voelen? Absoluut niet, dit is een zeer subjectieve gevoelskwestie en jij als baasje voelt normaal stiekem aan wat het beste is voor je lieverd. Je hebt hem verder mogelijk leed bespaard. Je had niet kunnen voorspellen dat hij ineens clusteraanvallen zou krijgen. Medicatie voor epilepsie is altijd aan te raden ongeacht de frequentie maar jij bent geen dierenarts en vertrouwde ook maar je eigen DA. 

Je hebt je uiterste best gedaan. Het enige dat je nu kan doen is je vriend eren door fijne herinneringen aan hem op te halen. Voel je niet schuldig. 

Altijd heel ,,fijn,, of te wel waardeloos  dat iemand die de hond niet gezien heeft, niet gekend heeft, op een verhaal afgaat en een oordeel geeft, dit is zoals Thara zegt niet netjes.

Jij hebt problemen met de verwerking tot nu toe, logisch jet is nog maar zo kort geleden,, je hebt hier al eerder een topic over geopend toch? Goed dat je opnieuw je twijfels uit, dat is,ook verwerking.

Weet dat de dierenarts die de beslissing nam jouw hond in te laten slapen dit niet zomaar deed!  Hij zag je hond, hij zag dat het niet goed kwam. Waarschijnlijk was je hond in de aanval gebleven, vreseljjk om dat aan te kijken. En dan had je ook een schuldgevoel gehad,

Dit soort gevoelens kennen we allemaal als we een hind in laten slapen, was het de tijd, had het toch niet dus of zo. Nee! Het was de tijd en jij hebt je hond verder lijden bespaart. 

Je kan nog eens contact opnemen met de beslissende dierenarts en je twijfels bespreken, ook daar trekt een goede dierenarts tijd voor uit. Het kan je zoveel,opheldering  en feiten waarom, geven die destijds wellicht door alle emoties niet bij je binnen zijn gekomen,

Mijn dierenarts belde altijd na een paar weken op, omdat hij wist dat er vaak nog vragen boven kwamen, en ja die vragen waren er, en hij beantwoordde ze eerlijk en naar beste weten. Heel verhelderend heb ik dat destijds gevonden, het gaf mij rust dat we samen! Want de beslissing neem je samen met de dierenarts , goed was.

Ik heb vorig jaar onze kat in laten slapen, ziek gekocht van de Fokker en 5 jaar lang naar beste kunnen laten behandelen, tot het op was. Reactie Fokker? Had je dan niet nog............. heb het gevraagd aan de dierenarts, Want ja toen dacht ik ook, wat heb ik gedaan. Dierenarts was heel duidelijk, nee! Ja hij had nog langer kunnen leven, maar iedere keer met steeds kortere tusse posen kwam zijn blaas probleem terug, en dan had hij zoveel pijn. Moet je dat een dier aan doen? Nee. die beslissing kan je dan nemen,

Ik wens je heel veel sterkte met de verwerking,

Bedankt voor de reacties .. sommige mensen zeggen ook tegen me neem een nieuwe pup dat helpt bij de verwerking .. is dit te snel of is dit egt misschien een goede keus ? 

Sterkte met het verlies van je maatje. 

Of het te snel is om een andere hond in huis te nemen kunnen wij niet zeggen, dit is voor iedereen anders. 

Dat is iets wat je met je eigen gevoel moet beslissen. 

Bij mijn ouders kwam er al heel snel een ieuwe pup in huis, toen de vorige hond nog leefde, waren ze al op zoek naar een nieuwe pup ( ze wisten dat de andere hond niet zo lang meer te leven had, ze had een snel groeiende tumor in haar bek, kon op het laatst bijna niet meer eten of normaal drinken, doordat haar gehemelte 1 grote tumor was geworden, die ook al over haar tanden heen groeide ).

Ook ik weet nu al dat als mijn oudste australian shepherd er niet meer is, ik er graag wel weer een pup bij wil maar niet eerder dan dat zij er niet meer is ( 3 honden vindt ik teveel, en kan mijn oudste australian shepherd van bijna 11 jaar oud met epilepsie een pup in huis niet meer aandoen, dat is echt te druk voor haar) 

Persoonlijk raad ik niet aan om een nieuwe pup te nemen om te helpen bij de verwerking. Wil je een nieuwe pup? Erg leuk! Weet wel dat dit de pijn van een verlies niet verzacht. Dat moet je zelf een plaatsje weten te geven. Een nieuwe pup houdt je wel bezig maar weet goed dat een pup van een erkende fokker ondertussen meestal al een wachttijd van 1+ jaar inhoudt. Maak a.u.b. niet de fout om voor broodfok of iets dergelijks te gaan. Wat vind je eventueel van een jonge asielhond of herplaatser zonder of met licht rugzakje? Dan weet je ineens wat soort karakter je kan verwachten en skip je ineens de zware puppyfase. 

Of je een nieuwe pup neemt, dat is alleen aan jou en alleen als je zelf uit de grond van je hart er naar verlangt en zegt JA ik wil een nieuwe hond.

Luister niet te veel naar anderen die dit soort dingen aanraden. Ga op je eigen gevoel af.