Oh jee wat nu?

Goedemorgen, Jammer dat niet iedereen achter de pup staat. Hierzo loopt er een labradoodle pupsel rond en ondanks dat t veel werk is doe ik dat met alle liefde. Het brengt zoveel vreugde met zich mee. Ik heb dan geen partner maar gelukkig wel een peuter die ontzettend van buiten houdt en een dochter die  ook eens een wandeling alleen wil doen met de hond. Alleen die viezigheid ???? 

Ik denk dat sommige mensen het heel zwart zien. Als er een puppy beschikbaar is vermoed ik dat je ergens op een wachtlijst staat en dat er al eerder over gesproken is? Een kind van 15 en 13 jaar kunnen ook meehelpen met de zorg voor de hond als zij natuurlijk ook vragende partij zijn? Elk een wandeling per dag doen? Dan ben je toch al een groot deel geholpen. Is het bezwaar van je man meer dat hij niet wilt wandelen en schoonmaken of dat hij pertinent geen hond in huis wilt dat is nogal een verschil.

Ik zou deze puppy laten varen en de situatie nog is goed bespreken. Mijn vriend had ook een hond toen ik hem leerde kennen en ik was alles behalve enthousiast omdat de hond druk en lomp was. Inmiddels een jaar verder komt 80% van de verzorging op mij terecht omdat ik meer thuis ben en ik zou niet meer zonder de hond kunnen. Ik weet wel niet of ik na hem nog een hond zou kopen en toch al helemaal niet dit ras (stafford). Ik haal er veel voldoening uit maar het kost ook veel tijd en moeite. Ik vind het soms lastig dat je door en wind buiten moet ook al ben je ziek en dat ik een oppas moet regelen als ik langer dan 4u weg ben. 

Nee sta niet op een wachtlijst. Ik belde de fokker van een kennis om te informeren naar de wachtlijst. Omdat er 9 pups zijn geboren en ik via haar kom zou ik nu ineens de pup kunnen krijgen. 

Leuk om te horen dat je er wel plezier aan beleeft. Dat is wat ik jammer vind bij mijn man: hij kan dat gedeelte niet zien. 

Van de oudste twee kids wil alleen die van 13 het super graag en die is ook bereid om te wandelen. De oudste zegt nu al dat hij niet wil wandelen wat ik ook eerlijk van hem vindt. 

Er is idd al eerder over gesproken. Ik wil dit al heel lang. 
Man heeft totaal geen zin in het geregel en gedoe. Is druk met zijn werk en vind dat we het al druk zat hebben met drie kids. Wat natuurlijk ook zo is. Hij ziet het alleen maar als een last. De leuke kanten ziet hij niet. 
Wie weet draait hij nog bij maar ik denk het niet ????

Ik zou echt niet kunnen samen leven met iemand die me dingen gaat verbieden.

Waarom moet alles samen? Vreselijk, zo'n koppels waar er enkel maar een 'wij' en 'ons' is en je jezelf gaat wegcijferen.

Ik heb zelf geen relatie, maar woon wel samen. En heb 3 honden. Die zijn gewoon van mij en ja.

Ik wil absoluut geen spin, maar als huisgenoot morgen zegt een vogelspin te willen hebben? Prima hoor, doe maar, maar ik zorg er niet voor.

Het leven is veel te kort om je dingen die je echt wil te laten verbieden door een ander. Ik nam dus gewoon die pup en zorgde er 99% van de tijd voor. En die ene keer dat het niet past, zou ik het heel erg vreemd vinden dat je man nee zou zeggen om zelf eens een keertje iets er voor te moeten doen.

Mijn man wilde ook lange tijd geen hond en ik wel.

En op zich had hij gelijk: 3 jonge kinderen en mijn baantje (weinig uren maar wel een opleiding er naast) én hij wilde zelf de hond niet uitlaten ("jeugdtrauma" ) en opvoeden.

Toen mijn opleiding bijna klaar was gaf hij toch wat ruimte. Zijn voorwaarde was dat het mijn hond zou zijn, ik zou verantwoordelijk zijn voor alle zorg voor de hond.

Mijn voorwaarde was: de hond wordt een gezinslid op 4 poten en dat betekent dat ze ook mee op vakantie gaat.

En zo kwam onze Golden. Na uitgebreid onderzoek, welk ras, welke fokker. Eerst diverse fokkers bezocht en uitgebreid gesproken.

Onze kinderen waren 5, 8 en 11 toen ze kwam.

Ik moet zeggen dat we een super chille pup hadden, geen excessief bijtertje, ze heeft nooit iets kapot gemaakt etc. Soms was het wel een uitdaging om onze 8 jarige (met verstandelijke beperking en autistische stoornis) te leren wat ze niet met de hond mocht doen maar wat heeft ze veel steun aan de hond gehad.

En mijn man... die vond het uiteindelijk best leuk. Maar het was en bleef mijn hond. Ik deed alle uitlaatbeurten, ook 's avonds laat. Maar als ik eens ziek was, liep hij met haar. En toen de kinderen oud genoeg waren namen zij ook wel eens een ronde voor hun rekening.

Huisdieren zij  bij ons mijn verantwoordelijkheid,  de kosten en het plezier delen we samen 

Als ik jouw verhaal lees, denk ik dat jouw man er op dit moment (nog) niet aan toe is. Soms is de situatie nog niet rijp...

Oja... wij zijn ook begonnen met een "leenhond": een vaste oppashond die af en toe ook mee op vakantie ging. Echt een goede manier om te merken hoe het in de praktijk zal gaan.

Mijn moeder heeft het op een gegeven moment toch maar gewoon gedaan ondanks dat mijn vader niet wilde, maar mijn vader deed idd weinig met de hond. Voerde hem wel, knuffelde etc, maar liet hem nooit uit. Hooguit de tuin in.

Misschien kun je met hem overleggen welke taken hij wel en niet oké zou vinden? Uitvinden waar voor hem de zwaartepunten liggen? Idealiter ben je allebei even betrokken, maar stel je voor dat hij het bijv. juist lekker vindt om een avondwandeling te doen (even eruit na het werk) maar hij ziet het niet zitten om met de hond naar de dierenarts te moeten en training, dan kun je prima verdelen. Als hij echt helemaal niets wil doen, dan zou ik er zelf wel over twijfelen eigenlijk.

Ik zou het mij ook niet laten 'verbieden' maar dan wel accepteren dat de verzorging voor jou is dus alle wandelingen behalve die de kinderen ev kunnen/ willen doen en dan hopen dat je man bijdraait :-).

Het is niet alleen verzorging, maar ook financieel moet je het eens zijn, of op zijn minst weten wat je kan verwachten.

Een hond is duur, dat weet je bij voorbaat al.

Maar hoe zit het met hondenschool, wel/niet verzekeren, wel of geen dure medicijnen of misschien wel een operatie, wel of geen goede dus duurdere voeding,  en ga zo maar door.

Sommige stellen maken hier van tevoren afspraken over, geen dure operaties (dan laten inslapen, ik ken zelfs een echtpaar wiens hondje is geëuthanaseerd na een gebroken poot wat een langdurig en kostbaar herstel nodig zou hebben)

Ja nou, gans het leven is duur. En zo extreem duur is een hond niet.

Ik heb meer kosten aan mijn auto en gewoon het leven op zich dan aan de honden. Die kinderen zullen vast ook wel meer kosten ;)

Mijn geld pak ik niet mee als ik morgen het loodje leg, dus ik geef het liever uit aan dingen waar ik gelukkig van wordt.

Hond hier is van ons allen, niemand was tegen, Maar, wel afgesproken dat ik “eerste aanspreekpunt” ben. Daar tegenover staat dat andere gezinsleden meer in het huishouden doen (ik doe vrijwel niets, want ik wandel en train en voer, haha). Goeie deal vond ik ;-). 

" Ja nou, gans het leven is duur. En zo extreem duur is een hond niet.
Ik heb meer kosten aan mijn auto en gewoon het leven op zich dan aan de honden. Die kinderen zullen vast ook wel meer kosten
Mijn geld pak ik niet mee als ik morgen het loodje leg, dus ik geef het liever uit aan dingen waar ik gelukkig van wordt. "

Dagmar

Ja mee eens hoor , doe ik ook net zo.

Maar niet iedereen is zo 

Zeker en uiteraard moet je wel opletten, ik kan het ook niet door het raam gooien hoor. 

Maar een hond is voor mij een hobby (deel van mijn leven eerder, maar goed, in wezen een hobby) en dat kost geld.

De kinderen hebben vast ook hobby's, vader gaat mss graag eens uit eten of drinkt graag dure wijn, of gaat tennissen... Alles kost geld, dus moeders mag gerust ook iets hebben waar geld naar toe gaat.

Aanschaf van deze pup is wel heel erg duur. 
Mijn man sloeg steil achterover toen hij het bedrag hoorde . 

Het hele leven is duur. Zeker met drie kinderen. En dit komt er dan nog wel bij dus echt wel iets om ook goed over na te denken. 

En nog even over het verbieden. Ik laat het me ook niet verbieden. Maar ik vind dit wel echt iets waar je samen tot een beslissing moet komen. Ook als het mijn hond zou worden en ik alles zou doen vind ik wel dat je partner er ook iets over te zeggen heeft. Je ‘neemt’ toch ook geen kind in je eentje? 

Dit is ook het duurste 'ras' wat je kunt kiezen. Een vriendin heeft er ook eentje en die heeft serieus drie keer zoveel betaalt dan ik voor mijn puppy met alle testen en een stamboom.

Ik vind dit toch wel wat kortzichtig. Tuurlijk doe je ook eigen dingen in een relatie, maar bij zulke grote beslissingen is het gewoon fijn als je er beide achter staat, en samen op een lijn zit. Dat heeft niets met verbieden te maken maar alles met rekening houden met elkaar, wat heel normaal is in een goede relatie.

Bij mijn ouders thuis woont een flatcoated retriever, dit is mijn ouders 5de hond ( het is net als de voorgaande honden mijn moeders hond, mijn vader heeft nooit een hond gewild, en wil dat nog steeds niet), hij doet dan ook erg weinig tot niets met de hond.

Heel af en toe gaat hij een keer met het beestje naar buiten, als mijn moeder er toevallig eens niet is, maar anders echt niet.

Mijn moeder heeft er bewust voor gekozen na het overlijden van de vorige hond, toch weer een pup te nemen, ondanks mijn vader het er niet mee eens was, dit was iets meer dan 2 jaar geleden.

Maar als je de pup hebt is een labradoodle ook duur in onderhoud. 

Je zal veel met borstelen en verzorgen bezig zijn en om de 2 a 3 maanden naar de kapper. 

Dat ligt eraan hoe goed je het zelf bij kan houden. 

Kosten lopen per trimbeurt al snel op tot tussen de 60 en 100 euro per keer. 

Een goede waterblazer zou handig zijn en een paar fijne borstels en een tafel 

zal je goed helpen bij de verzorging. 

Misschien ga je het zelf doen, dan is een fijne tondeuse en een cursus ook aan te raden. 

De aanschafkosten vallen daarbij in het niet. 

Dat hangt er vanaf wat je als een grote beslissing ziet. Ik vind het nemen van een hond als dat zo je grote wens is, helemaal geen grote beslissing. En al helemaal iets wat je een ander zou moeten gunnen, al helemaal als je er zelf gewoon geen zin in hebt als enige argument kunt weerleggen.

Dat je er geen 15 moet nemen, vind ik dan weer wel een geldig argument ;) 

" Dat hangt er vanaf wat je als een grote beslissing ziet. Ik vind het nemen van een hond als dat zo je grote wens is, helemaal geen grote beslissing. En al helemaal iets wat je een ander zou moeten gunnen, al helemaal als je er zelf gewoon geen zin in hebt als enige argument kunt weerleggen.
Dat je er geen 15 moet nemen, vind ik dan weer wel een geldig argument   "

Dagmar

Natuurlijk gun je je partner zijn eigen leven. 

Je kan niet altijd de zelfde interesses hebben en als de een wil skiën met zijn vrienden moet dat kunnen, 

of als er een wil stappen en de ander niet moet dat kunnen. 

Je moet elkaar vrij laten en elkaar zijn hobby's gunnen maar wat nu als de een kinderen wil en de ander niet?

Zulke dingen heb je van te voren toch besproken? Zo ook huisdieren neem ik aan. 

Als je alleen alle zorg kan dragen voor een hond en er genoeg geld is zodat het niet ten koste gaat van iets anders zodat de ander er geen last van heeft moet dat ook helemaal geen probleem zijn. 

Maar een hond in huis valt niet te negeren, net als kinderen. Nee ik vergelijk ze niet maar er zit geen knop op zodat je het even kan uitzetten. 

Je moet nogal wat tolereren van een hond, de vuiligheid, de lucht, de vrolijkheid, haren, de tijd, de kosten en dat voor zeker 10 a 15 jaar. Niet zomaar een weekje of een weekend. 

Dan zou het fijn zijn als je er samen achter staat zodat je er later geen ruzie over krijgt. 

Denk er echt goed over na. Ik heb ook 3 kinderen (17, 16 en 14). De uirlaatrondjes die de kids van tevoren beloven te maken, blijven vaak achter ivm huiswerk en eigen hobbys en vaak ook 'geen zin'. Ze doen het wel maar toch minder dan ze eerder hadden beloofd. Wij hebben 2 honden en de verabtwoordelijkheid en zorg ligt toch echt bij ons. Het is druk en veel tegelijkertijd soms. De zorg komt soms wanneer het niet uitkomt zeg maar. 

Maar... wij hebben ons leven er echt op moeten aanpassen. Wij hebben 2 golden retrievers, schatten. We lopen veel met ze, trainen met ze, knuffelen met ze, zorgen voor ze in de breedste zin van het woord. Het zijn ook mijn kinderen. Ook qua liefde. 

Maar denk er goed over na. Je leven met een hond staat, als je nu al zonder hond twijfelt, straks helemaal op zn kop. Maar wij zijn gelukkig ????

Denk er echt goed over na. Ik heb ook 3 kinderen (17, 16 en 14). De uirlaatrondjes die de kids van tevoren beloven te maken, blijven vaak achter ivm huiswerk en eigen hobbys en vaak ook 'geen zin'. Ze doen het wel maar toch minder dan ze eerder hadden beloofd. Wij hebben 2 honden en de verabtwoordelijkheid en zorg ligt toch echt bij ons. Het is druk en veel tegelijkertijd soms. De zorg komt soms wanneer het niet uitkomt zeg maar. 

Maar... wij hebben ons leven er echt op moeten aanpassen. Wij hebben 2 golden retrievers, schatten. We lopen veel met ze, trainen met ze, knuffelen met ze, zorgen voor ze in de breedste zin van het woord. Het zijn ook mijn kinderen. Ook qua liefde. 

Maar denk er goed over na. Je leven met een hond staat, als je nu al zonder hond twijfelt, straks helemaal op zn kop. Maar wij zijn gelukkig !!!

Nou eens. Daarbij een hond niet duur? Ligt er maar net aan wat je niet duur vindt. Ik betaal ook elke 3 maanden 80 euro aan de trimster, ik ben ruim 100 euro aan voer kwijt aangezien ik een hond met veel intoleranties heb. Daarnaast bleek mijn hond haar poot niet goed te groeien, waardoor ze dure operaties moest ondergaan bij een orthopeed en ze nog steeds bij de fysio loopt. Ook krijgt ze allemaal supplementen. Heb het er graag voor over, maar het kost wel wat 

Let's agree to disagree. Ieder zijn leven en (hopelijk) keuzes