Hallo,
Ik heb een dilemma. Ik wil zelf al heel lang een hond. Wij zijn een gezin met drie kinderen (15, 13 en bijna 8). Nu komt er ook nog eens beetje onverwachts een pup voor ons beschikbaar (labradoodle). Alleen is mijn man nog niet overtuigd.Hij vindt een hond leuk maar werkt veel en heeft geen zin in extra zorg. En alhoewel ik echt weet en bereid ben om meer te doen dan rest van de gezinsleden kan ik natuurlijk niet alle zorg alleen op mij nemen. Onder de kids zijn de meningen verdeeld en ik besef dat zij waarschijnlijk alleen in het begin veel doen.
Rationeel vooral praktische bezwaren. Emotioneel natuurlijk helemaal verliefd en is de hond in gedachten al bij ons.
Wat is nu wijsheid?
Hoe zijn jullie tot een beslissing gekomen? En wat viel er bijvoorbeeld onverwacht heel erg mee? En wat viel er onverwacht toch tegen?
Ben heel benieuwd naar jullie reacties.
Bedankt alvast!
Ik heb gewacht tot ik de zorg helemaal zelf kon doen. In mijn geval was dat na de scheiding.
Als jij veel buitenshuis bent zou ik er niet aan beginnen. Je hebt de rest dan nodig, of je moet er opvang bij hebben.
Ik vind dat iedereen in het huis het er mee eens moet zijn, anders komt de zorg alleen op jou aan, en de hond moet gewoon welkom zijn bij iedereen.
Als mijn man geen hond had gewild, waren we er nooit aan begonnen.
Tenzij je oppashulp hebt, misschien kan de hond niet goed alleen zijn, opvoeden in een groot gezin moet je ook met zijn allen doen, anders te verwarrend voor de hond, en als jij weg moet en de hond moet zijn zeker een uur wandeling, wie gaat dat dan doen?
Ik vind dat in ieder geval jij en je man op één lijn moeten zitten en er beiden volledig achter moeten staan.
Anders krijg je er vast gedoe mee.
Eens met Sylvia, hierboven. Je man moet er ook helemaal achter staan*, de kinderen zijn nog te jong om verantwoording te dragen voor een hond.
*Het komt heel vaak voor dat man en hond de beste maatjes worden!
Lees voordat je een definitieve beslissing neemt eens wat onderwerpen door op deze pijler :
https://www.hondenpage.com/hondenforum/categorie/19/puppy.php
Het is echt niet altijd leuk om een puppy op te voeden, dat lees je in deze topics.
Dank voor jullie reacties.
En eens hoor. Ik vind ook dat man wel eens moet zijn. Heb idd ook gehoord dat ze vaak juist maatjes worden met degene die het het minste wil maar daar kan je natuurlijk niet vanuit gaan...
ps Kees: ik ben nog niet van plan te scheiden .
Ik ben zelf het meeste thuis maar ik wil het niet als het echt alleen mijn 'probleem'. Zoals hierboven beschreven. Man moet er ook wel achter staan. Ook al zal ik het meest de sjaak zijn ;-)
Nee ik was t ook niet van plan haha, maar soms loopt t zo.
Terugkijkend zou ik er denk ik wel meer moeite voor gedaan hebben om t voor elkaar te krijgen. Ik geniet elke dag van die hondjes en wil ook nooit meer zonder.
Maar als je man t echt niet wil houdt t op.
Ja tuurlijk dat snap ik. Je weet nooit hoe het loopt.
Wat ik lastig inschatten vind is of hij het uiteindelijk misschien toch heel leuk gaat vinden. Hij ziet nu alleen maar praktische bezwaren die minder 'erg' worden als je de hond straks toch wel heel leuk blijkt te vinden.
Maar ja....als dat niet zo is dan worden die praktische bezwaren alleen maar groter natuurlijk. En dan is het allemaal 'mijn probleem' (gaan we alsnog scheiden hahahah).
Is het een mogelijkheid je op te geven bij stichting oopoeh voor een vaste oppashond, op dagen in de week die jou uitkomen. Dan kan je zien of een hond in huis iets is.
Maar ook dan, een pup is heel veel werk!
Niet doen. Dat klinkt hard. Maar je neemt een jachthond in huis. Als jij alleen het niet geheel kan opbrengen qua tijd en energie, niet doen.
Ik heb twee honden. Beide was mijn man akkoord, maar de zorg komt op mij neer. In een zeer uitzonderlijke situatie laat hij ze beide uit, alles verder komt op mij neer. Want IK wilde de honden. En groot gelijk heeft hij. Ik leer mijn pup nu zonder mijn oudste hond te zijn, dan blijft mijn man thuis. Die hulp is fijn, dat vergt ook niets extra's van hem. (Behalve knuffels)
Mijn man loopt best regelmatig mee voor de gezelligheid. En op een zondag een lange hike meelopen vindt hij ook leuk. That's it. Ik ga er 's nachts uit. Ik ga naar training. Ik laat ze uit. Ik voer ze.
Een hond is een extra kind.
Heel verleidelijk nu er een pupje voorhanden is maar eens met de meerderheid hier: niet aan beginnen zonder instemming en medewerking van je man. Kinderen zou ik echt niet meetellen als hulp want er is altijd wel wat zoals huiswerk, sport, geen zin ;-)
Ik heb mijn man uiteindelijk overtuigd maar wel met de voorwaarde dat hij ook echt wat doet. Ik vind het knap dat Nicole hierboven zoveel doet want na 4 lange wandelingen en tussendoor speelsessies met de hond, werken, 2 kinderen en een huishouden ben ik blij als man het laatste plasrondje doet. Ik doe 85% maar die laatste 15% die mijn man doet waardeer ik heel erg.
Mijn vrouw heeft besloten een hond te nemen. Uiteindelijk deed ik de zorg in de eerste jaren. Hou er gewoon rekening mee dat je het misschien alleen moet doen. Ik zou het gek vinden als je kerel niet een beetje helpt bij de kinderen mocht je tijd nodig hebben voor de pup/versnelde baby. Dat is zo enorm ouderwets!
Voor je kinderen kan het een goede leerschool zijn, om ergens verantwoording voor te nemen. Dat maakt jou dan weer niet super populair maar het is wel goed voor de ontwikkeling van je kinderen. Als je niet streng bent? Dan kan je het beter afbellen, komende 2 jaar wordt 't namelijk het "Huishouden van Jan Steen" Puinzooi dus... waar jij al het overzicht moet houden.
Er komt uit eindelijk zoveel meer bij kijken dan mensen vanuit gaan. Veel slapeloze nachten. Weken lang beneden op de bank slapen of de pup mee naar boven. Eerste 2 weken het huis nog geen minuut uit kunnen, pup die je constant volgt. Cursus volgen. 4x per dag kunnen wandelen, uit eindelijk ook veel wandelen/sporten. Alleen zijn trainen wat in hele kleine stapjes maar gaat, het vele bijten, de kosten die erbij komen. Het is niet alleen maar leuk..
Wij zijn er pas aan begonnen toen we samen 8 weken vrij konden krijgen (om en om). Ook had ik al een oppas achter de hand voor als ik wel weg moest, de pup ging hier een jaar lang heen als ik moest werken, al werkte ik maar een halve dag. Na een jaar lieten we haar pas halve dagen thuis, ze gaat er nog 2 dagen in de week naar toe.
Ik zal er pas aan beginnen als je dit allemaal rond kunt krijgen, inclusief oppas zodat je nog een keer het huis uit kunt en je wat achter de hand hebt.. en uiteraard als je man het er mee eens is, een pup kost veel energie. Er zitten er helaas al genoeg in het asiel omdat het mensen toch te zwaar werd of omdat ze niet genoeg tijd hadden..
Ientje. Dank voor de tip. Dit hebben we al eens geprobeerd en ik vond dit niet zo’n succes omdat het toch echt een hond vab een ander is die je in huis hebt. Daardoor moeilijker wennen etc.
En allemaal bedankt voor jullie reacties. Goed om zo eerlijk te zijn en een realistisch beeld te schetsen.
wel jammer dat het vooral negatieve reacties zijn.
Ik hoor niemand zeggen: mijn man wilde ook niet maar vond het later super leuk.
of alle voordelen van een hond benoemen. die zie ik namelijk -naast alle praktische nadelen- wel ????
Wat was er moeilijk dan?
Dit vraag ik omdat wennen aan een pup vaak nog veel moeilijker gaat.
Zowel de kinderen als de pup zullen aan elkaar moeten wennen en dan moet je een pup ook nog alles leren.
Nee en foei betekend helemaal niks voor een pup. Deze zal eerst moeten weten wat je bedoeld en daar gaat best een tijd over heen.
Mijn man vind het nu heel leuk hoor maar of er een tweede komt hierna..
Dat ohhhh en ahhhhh heb je al als je de pup in handen hebt.
Verliefd worden is geen enkel probleem.
De zorg is wat anders.
Een kind leer je op eigen benen te staan, een dier zal je altijd voor moeten zorgen.
Heb je een dier dat niet alleen thuis kan zijn zal je je op moeten offeren.
@gabber;
de hond had geen rust bij ons in huis. En wij hebben ook een kat. Die kon natuurlijk ook niet in een paar dagen logeren helemaal wennen aan de hond.
en zelf had ik steeds het gevoel ‘het kind van iemand anders’ in huis te hebben.
Daarnaast wilde deze mevrouw precies de dagen die ik toen moest werken dus op alle vlakken werkte dat niet.
Louise 1972: leuk om te horen :-)
Ik heb geluk dat mijn man de laatste ronde doet met de hond en de 3 dagen dat ik werk is of mijn man thuis of een van de kinderen die al dik boven de 20 jaar zijn.
Ik werk in het weekend en woensdag, mijn man door de weeks op de woensdag na en dat speciaal voor de hond.
Op de dagen dat ik werk laat ik ook de hond uit dus vroeg op om een boswandeling te maken en gelijk als ik thuis ben weer naar de bossen.
Tussendoor lopen ze even in de wijk, de grote wandelingen zijn allemaal voor mij.
Iedere ochtend voor de wandeling borstel ik de hond ongeveer een kwartier tot half uur.
Dan heb ik hem niet helemaal gehad maar de ene dag doe ik zijn voorpoten en de andere zijn achterpoten of romp kop of staart.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik meer werk heb met de hond dan met de kinderen ook toen de kinderen jong waren maar hier was wel het voordeel dat de kinderen altijd een of 2 honden om zich heen hadden en dus wisten hoe ze er mee om moesten gaan.
Ik weet niet wat je kinderen weten van honden maar wel weet ik in mijn omgeving dat als een kind geen hond gewend is dat je dat extra energie kost om ze aan elkaar te laten wennen.
Een pup bijt en kinderen ( zeker rond een jaar of 10) snappen daar helemaal niks van.
Daar heb je dus dubbel werk aan.
Ik kan heel veel negatieve en positieve dingen opschrijven maar wat voor de een negatief is kan voor de ander helemaal geen probleem zijn.
Als je lekker los bent en niet erg vindt dat de muren zwart worden van het huidvet van je hond, er modderpoten zijn naar iedere wandeling in de regen en je jas vaak nog nat is voor je weer naar buiten mag. Er haren liggen. Er wel eens iets kapot gaat, misschien een burenruzie krijgt vanwege het blaffen, O ik kan zo nog wel een tijd door gaan.
Maar het is ook o zo leuk.
Zowel mijn kids als ik weten niks van honden.
Alle nadelen die je noemt zie ik ook hoor.
Maar toch zegt mijn hart ja.
Helaas deelt mijn man dat niet. Dus ik denk niet dat ie er gaat komen. Helaas :-(
Ja dat is t hp spook.
Misschien gaat je man er over een tijdje anders over denken.
Een pup in je hart sluiten is ook helemaal niet moeilijk.
De vraag is altijd meer, wat heb je de hond te bieden.
Als de pup er komt wens ik je zeker veel succes.
Maar ga niet kijken als je te veel twijfelt want dan ben je verkocht en is je hart groter dan je verstand.
Dubbele reacties verwijderd
Volg je hart zeggen ze toch altijd
maar zonder gekkigheid. Zonder mijn man ga ik het niet doen.
En hij wil het echt niet. En ik snap zijn bezwaren.
Wat ik alleen heel jammer vind is dat ik hem wel moet snappen maar dat hij totaal geen moeite doet om mij te snappen. Maar ja….
Het is wat het is.
Bedankt en fijne dag allemaal! X
Andersom. Mijn vriend vond het leuk en de hond kwam op zijn initiatief. Maar vond het niet meer leuk toen de pup er eenmaal was. Hele pup opvoeding kwam op mij aan en pas na een jaar ongeveer begon mn vriend het ook leuk te vinden. Maar doet nog wel veel minder met hem dan ik.
Dat kan ik mij voorstellen, maar ik zie het hier. Iemand die drie dagen in de week een opvang hond heeft, steeds dezelfde en ze zijn zo knettergek op die hond en de hond op hen.
1x oppassen is iets anders dan wekelijks een paar dagen.
Wel zou voor mij de verantwoording gelden, voor andermans hond, toch anders
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?