Pup 6 maand - doe ik het goed?

Hoihoi!

Had nog nooit eerder een puppy (wel al andere honden gehad, heb hen geadopteerd toen ze ouder waren). 
Ze is 6 maand nu. Luistert toch al naar een aantal dingen. Wanneer ze in de tuin zit en ik roep, komt ze aangelopen. 
Ze kan zitten op vraag. Zit zonder probleem alleen (zelfs als ze ons ziet vertrekken, heb ik gemerkt toen we vorig weekend naar centerparcs gingen). Ik maak haar eten klaar in de garage, de deur staat open maar ze moet blijven wachten in de keuken terwijl ze mij ziet met het eten, wat ze ook altijd flink doet, ze gaat er zich bij neerleggen zelfs ook. 

Wanneer ik haar eten geef, moet ze eerst zitten, ik geef het haar, zeg dat ze het mag pakken en streel nog eens over haar kopje, of ik gooi er nog een extra brokje in of zo. Mijn oudste zoon of man laat ik haar ook eten geven nu. Ze is niet boos, geen baknijd (of hoe heet dat ;-) ). 

Maar, wanneer mijn man de vaatwas vult wil ze er in likken. Wanneer hij dan de vaatwas wil dicht doen, verandert het lieve hondje in een grommende hond die aanstalten maakt om te bijten zelfs. 
Wat ik nu doe: ze moet zitten, 'blijven', en wanneer mijn man de vaatwas dicht doe, beloon ik haar. Gisteren is dit gelukt. Op het moment hij de vaatwas dicht deed, zag je dat ze ongemakkelijk was en wou weglopen. 

Mijn vraag is nu, is dit oké op deze manier? Doen we het goed of beter wat anders? 

Een ander iets is: wanneer 's avonds mijn zoontje terug naar beneden gaat (zijn zus moet eerst naar bed), dan gromt ze naar hem ze heeft ook al gehapt naar hem toen hij haar zetel passeerde... zonder erg, maar vreselijk vond ik het, dat ze dit deed... 
De reden kan zijn, enkele weken geleden is hij naar beneden gegaan en zat ze in de zetel. Ze gromde zei hij. Heb uit mijn zoontje gekregen dat hij haar blijkbaar met zijn handen uit de zetel proberen duwen heeft. Fout van hem, hij weet het, heb het hem uitgelegd. Maar daardoor is de situatie 's avonds tussen hem en de hond om zeep denk ik. Ook mijn zoontje toont verkeerd gedrag nu, de angst (enkel 's avonds) zit er in en hij staat haar aan te staren om te zien of ze niets doet. De spanning zit er in. 
Dus, ook hier, wat we nu sinds gisteren doen, mijn zoontje moet van mij (ik blijf er bij), haar roepen wanneer hij binnen komt, haar hondenkoekje geven. Zodat de situatie leuk wordt, denk ik zo... en daarna moet hij haar verder gerust laten, wat hij anders doet, tv aanleggen, maar haar niet meer aankijken of zo. 
Lijkt dit de juiste oplossing? 

Verder is ze lief, speels. Sociaal naar mensen en andere honden (een jager ook wel, ze zou graag onze kippen pakken ) Gaat graag gaan wandelen, nog wat onstuimig soms op plaatsen waar veel mensen of kindjes zijn. Dan wil ze van blijdschap tegen iedereen aan springen. Maar dat gaan we er wel nog uitkrijgen vermoed ik. 
Wanneer mijn kindjes haar passeren, of ze nu op de grond ligt of in die ene zetel waar ze wel in mag, dan gaat het billeke omhoog met de uitnodiging tot aaien aan haar buik. Ze is blij van hen te zien ook altijd. Komt ook regelmatig op hen afgestapt om eens gestreeld te worden of kijkt nieuwsgierig wat ze aan het doen zijn,... 

Hier zitten wel veel ervaringsdeskundigen met puppy's vermoed ik, mijn vraag is nu, pak ik het juist aan?  

Puur op basis van de tekst, komt het op mij over alsof je vooral focust op handelingen of houdingen (zoals 'zit') en niet op emotie of gemoedstoestand.

Het is niet omdat je hond zit dat ie zich comfortabel voelt. Het is niet omdat je zoontje een koekje geeft, dat hij geen spanning voelt. Een hond pikt dat feilloos op. Die voelt nog steeds de angst of de onzekerheid van jouw kind, of er nu een snoep in z'n hand zit of niet. 

Dus persoonlijk zou ik eerder naar de kern gaan, de oorzaken van het grommen, de spanning. En van daaruit gaan werken. Of de hond dan zit of ligt of staat... het gaat erover dat ieder elkaar leert tolereren en zich prettig in zijn vel voelt in elkaars gezelschap.

Bij mijn zoontje moet ze niet zitten bij mijn zoontje ofzo. Gewoon de sfeer wat doorbreken door iets leuk/lekker aan te bieden. 

Ze deed het al een stuk of 4 keer, grommen naar hem 's avonds bij het binnenkomen. De laatste keer heeft ze echt naar zijn arm gehapt...   Op zo'n momenten denk je echt dat een hondje een verkeerde keuze was. Dat dit niet goed matchen specifiek in ons gezin met kindjes. En voel ik mij ook schuldig tegenover het hondje.

Bij de vaatwasser is het voedselnijd lijkt mij... 

Dat snap ik. Maar het is pas leuk als alle betrokkenen het zo ook ervaren. Als jouw zoontje schrik heeft, of zich onzeker voelt, dan is dit de emotie die de hond 'leest'. De sfeer wordt dan niet 'leuk' omwille van het snoepje, de sfeer is nog steeds gespannen omwille van de emotie die er gevoeld wordt. Dat bedoel ik met tot de kern gaan.

Dus bespreek met je zoontje in welke omstandigheden hij zich comfortabel en ontspannen voelt bij de hond. Misschien is dat een wandeling, of buiten in de tuin ravotten, of nog wat anders waarvan ie zegt: dan heb ik geen angst. En bekijk of de hond zich op die momenten ook ontspannen voelt.

Vertrek dan van daaruit en bekijk hoe je dit kan uitbouwen en doortrekken naar de woonkamer-situatie.

Dan heeft de hond geen reden meer om te grommen (want de hond voelt zich fijn in gezelschap van je zoontje) en je zoontje hoeft niet gespannen te zijn in nabijheid van de hond. 

" Dat snap ik. Maar het is pas leuk als alle betrokkenen het zo ook ervaren. Als jouw zoontje schrik heeft, of zich onzeker voelt, dan is dit de emotie die de hond 'leest'. De sfeer wordt dan niet 'leuk' omwille van het snoepje, de sfeer is nog steeds gespannen omwille van de emotie die er gevoeld wordt. Dat bedoel ik met tot de kern gaan.
Dus bespreek met je zoontje in welke omstandigheden hij zich comfortabel en ontspannen voelt bij de hond. Misschien is dat een wandeling, of buiten in de tuin ravotten, of nog wat anders waarvan ie zegt: dan heb ik geen angst. En bekijk of de hond zich op die momenten ook ontspannen voelt.
Vertrek dan van daaruit en bekijk hoe je dit kan uitbouwen en doortrekken naar de woonkamer-situatie.
Dan heeft de hond geen reden meer om te grommen (want de hond voelt zich fijn in gezelschap van je zoontje) en je zoontje hoeft niet gespannen te zijn in nabijheid van de hond.  "

Alaska's Finest!

Dankjewel voor je antwoord!

Hmm, ja, ik snap je.

Maar zoon heeft geen schrik, enkel bij het binnenkomen 's avonds... idem voor de hond. Tot op vandaag deed ze nog niet raar naar hem overdag. Natuurlijk, denk dat hij enkel 's avonds alleen de woonkamer binnen komt. 

Dus misschien komt hij dan binnen met één van de speeltjes van haar en begint te spelen. Ze is altijd bereid om iets te gaan halen dat weg gegooid is. Wil die grom vóór zijn... 

Naja.... ervaringsdeskundige niet Maar lijkt me heel verstandig om je hond een eigen plek te gaan geven, gezien er irritatie heeft plaatsgevonden tussen je zoon en je hond. Kinderen zijn spontaan en denken niet altijd na over de consequenties, dit mag je ook niet verwachten. Niet meer op de zetels trainen. (Belonen wanneer er op de grond gebleven wordt) of eigen zetel neerzetten waar je zoon haar met rust laat. Betreft de vaatwasser? Weet je zeker dat het niet het niet het geluid is waar ze onder de indruk van is? Baknijd zeg je, heeft ze niet dus dat zou het grommen onverklaarbaar maken en ga ik dan eerder richting angst van het apparaat wat geluid maakt.

Ja, ze heeft eigen zetel. Toen zat ze in die van ons, en zoontje dacht dat hij haar daar dan gewoon maar kon uitduwen . 

Kindjes en hond is geen gemakkelijke combinatie. Toch niet die kindjes van ons, vind ik. Had ik het geweten ging ik nog gewacht hebben. Vooral mijn jongste dochter doet veel impulsieve dingen en wat ik ook zeg of probeer uit te leggen,  de dag erna doet ze het opnieuw... niet gemakkelijk... 

Denk wel dat de vaatwasser met het eten te maken heeft. Ze begint te likken er aan, en mag niet dicht. Ze echt boos.

Haar etensbak niet, nu toch niet. Maar heb haar bepaalde dingen gewoon gemaakt van kleinsaf, nog eens kort over kopje strelen enzo. 

Maar ze had eens een yoghurtpotje genomen en daar werd ze ook boos om en wou niet afgeven... 

Ok dan moet jij haar in haar eigen zetel zetten, je zoon leren om eerst naar jou te gaan, eerst.  Betreft vaatwasser? Kan iets simpeler, bied voor het inladen en aanzetten een gevulde kong aan of lekker stinkend kauw bot. Wat je zei met zitten? Kan ook werken en dan doe je beloning met een pricewinner snack als de machine draait en zij alles met rust heeft gelaten. Hier moet je natuurlijk ook je man bij betrekken. Immers gaat het goed als jij voert en das een volwassen kerel, dus die moet dat ook kunnen

Hoe oud zijn je kinderen? Welk ras is de hond?

Wat bedoel je zoal, met impulsieve dingen doen? In welke situaties en hoe reageert de hond erop?

" Hoe oud zijn je kinderen? Welk ras is de hond?
Wat bedoel je zoal, met impulsieve dingen doen? In welke situaties en hoe reageert de hond erop? "

Alaska's Finest!

Vuilbakras, zoals we hier zeggen 

De mama was al een mengeling. Papa geen idee. Is adoptiehondje. Middelgroot. 6 maand en ze weegt net geen 8,5 kg nu. 

Kindjes zijn 7 en 5 jaar oud. 

De jongste kan bijvoorbeeld op de grond zitten, hond passeert, ze streelt haar en neemt dan eens haar poot vast. Hond reageert er niet op. Maar ik kan mij wel inbeelden dat ze dat eens gaat doen. 

Ja, ondertussen weet hij dat nu, maar moeten die situatie 's avonds weer recht krijgen. Nu, deze avond niet van toepassing. Ze zijn samen gaan slapen.

Ja, over de man, inderdaad, het lukte al paar keer vandaag, maar was erbij. Hij zal het inderdaad zelf moeten kunnen. 

Mijn hond moest de eerste tijd ook niets van mijn kinderen hebben. Hij was ze ook niet gewend.

Het duurde even voordat hij doorhad hoe de verhoudingen liggen en dat de kinderen er gewoon bij horen.

Hiervoor heb ik zowel kinderen als hond hele duidelijke instructies moeten geven, en herhalen en herhalen. Mijn jongste dacht dat hij Boi wel kon knuffelen ondanks dat ik zei dat dat absoluut niet mocht. Toch doen, gevolg een hele grote grom en een snap (niet gericht maar wel waarschuwend)

Spelen gebeurde alleen onder toezicht en niet te wild. Geen snoepjes uit de hand geven want dat was al te spannend. Snoepjes verstoppen en samen zoeken was een succes. Of een stok zoeken en aan Boi geven tijdens het wandelen (niet gooien maar gewoon aanreiken). Verder hebben ze maandenlang vrijwel niets met Boi gedaan. Gewoon er zijn in huis en hun ding doen en de hond met rust laten hoe moeilijk dat soms ook was. Ik begeleidde Boi ondertussen en liet hem inzien dat het oke was.

Inmiddels zijn het de grootste vriendjes met elkaar en laat hij alles van ze toe. Maar dit hebben we dus echt in een jaar tijd moeten opbouwen, stapje voor stapje.

Jouw hond moet weer vertrouwen krijgen in je zoontje en dat gaan vast goedkomen. Maar hou het rustig. Verder toch echt je kinderen duidelijk uitleggen wat wel en niet kan. Als jij het niet doet dan lost de hond het op den duur zelf op.

Dat gaat niet gebeuren, let op je dochter wat zij dan anders doet. Die zetel is een dingetje hoor maar daar ben ouder voor