Handen in het haar door verlatingsangst

Help help help,

Juli dit jaar hebben wij een 8 maanden oude pup in huis genomen. Zijn vorige baasje kreeg kort na hij bij haar thuiskwam kanker en is hier zeer snel aan overleden. Het arme beestje lijkt hier een behoorlijk trauma aan over te hebben gehouden. Met veel geduld, trainen (met professionele hondentrainer in de hand) en hard werk zijn we al zo ver dat hij de hele nacht zonder blaffen alleen beneden is. Op camera's is dan te zien dat hij ook gewoon ontspannen met zn pootjes omhoog op de bank ligt. Het huis verlaten is echter een groter probleem. We hebben hem van nog geen seconde stil zijn nu op 20 minuten stil. Maar op camera's zien we wel na enkele seconden al een enorm onrustig hondje. We zitten nu al een hele poos vast op die 20 minuten, daarna slaat hij aan en mijn gevoel zegt mij dat het trainen niet opgebouwd kan worden als hij niet kan ontspannen. Ik zit echt met mijn handen in het haar nu, kan voor mijn gevoel de deur niet uit en ik weet even niet meer hoe verder, hoe kan ik hem laten ontspannen? Ik maak hem voor het trainen goed moe, geef geen duidelijke signalen dat ik ga, heb hem al geprobeerd af te leiden, zoals gemeld is er al een hondentrainer geweest en hij heeft clomicalm gekregen (dit leek wel iets te werken, maar ik kan hem toch niet zijn hele leven clomicalm geven?). Ik sta open voor bachbloesems, massage's, traumaverwerking, alles eigenlijk wel. Maar ik ben zo bang dat dat ook niet gaay werken!  

Helpt het misschien als je een gedragen oude trui neerlegt op de plek waar die graag ligt?

Daar zit je geur aan en zijn ze vaak wel tevreden mee.

Klinkt alsof je vastzit op 20 minuten omdat je hond niet meer onder zijn 'sub-threshold' zit. Dat is volledige ontspanning. Je moet teruggaan in tijd, en weer binnenkomen nog vóórdat je hond onrustig heen en weer gaat lopen. Mijn hondje heeft ook VA. We trainen zeer intensief volgens methode van Julie Naismith, het boek Be Right Back kan ik zeker aanraden. Of volg ons op instagram, daar deel ik veel over dit onderwerp: @borderterrier.jake

De enige bewezen methode is gradual exposure, dus korte periodes blootstellen aan datgene wat ze eng vinden; alleen zijn. 20 minuten is waarschijnlijk al veelste lang. Hoe reageert ze als je naar de deur loopt bijvoorbeeld? Zie je dan al stress signalen?

Bedankt voor je antwoord! Nee hij reageert niet op de deur, ik moet wel zeggen dat ik gedurende de hele dag meerdere keren bezig ben de deur te openen en te sluiten zonder weg te gaan. Het word ook echt pas een probleem als hij ons niet meer ziet. 2 weken geleden kwam ik daar achter toen ik in de auto zat om te oefenen en na 40 minuten hoorde ik nog steeds niks, toen ik naar mn huis keek zag ik hem in de vensterbank staan kijken naar de auto. Ik zat er al aan te denken om maar een grote foto van mezelf op karton te plakken en in de voortuin te zetten, maar dan verklaren mijn buren me wel voor gek denk ik! Ik heb je zeker gevolgd en ik ga eens kijken of ik dat boek ergens kan vinden. Ik hoop gewoon vooral dat hij zich snel veilig alleen thuis voelt, vind het voor hem ook zo zonde! Het shirt in zijn mandje heb ik al geprobeerd trouwens! 2 weken lang nonstop een shirt gedragen zonder te wassen en lekker flink in gesport enzo, mijn geur zat er flink in zeg maar! Dit leek niet te helpen.

Als je hond na enkele seconden al enorm onrustig is, dan wil dat zeggen dat daar dus al het breekpunt ligt. Die 20 min. stil willen dus niet zeggen dat ie 20 min. alleen kan zijn (zich ontspannen en goed in z'n vel voelt)

Je zal dus terug naar de basis moeten en echt inzetten op gemoedsstemming ipv op tijd. 

Dat is heel goed wat je met de voordeur doet; dat is ook een oefening van Julie Naismith 'Door is a bore'. Het is een desensitisatie oefening waardoor je hond de deur niet meer eng vindt. Het gaat erom dat de koppeling met alleen zijn niet meer is: 'ze gaat weg, dat vind ik super eng' maar dat de koppeling gaat worden: 'ze gaat weg, dat is oké'. En dat train je door heel veel positieve ervaring op te doen. Let wel een negatieve ervaring weegt een stuk zwaarder. Je zult dus tientallen (of mogelijk meer) positieve ervaringen op moeten doen om die ene negatieve keer 'uit te kunnen wissen'. Belangrijk dus dat je je hondje nooit meer over zijn 'threshold' laat gaan; oftewel niet in paniek laten raken. Ik zou lekker een flink aantal stappen terug doen. Hoeveel minuten blijft je hondje wel relaxt liggen? Dit halveren en vanuit hier opbouwen met 10%. Houdt dit ook bij in een excel of schema zodat je de progressie kan monitoren. Vergeet ook niet te intervallen en rustdagen in te plannen. Aanbevolen is maximaal 4-5 dagen trainen. En zolang je traint is het dus belangrijk dat je hondje niet alleen is, op de trainingsmomenten na dan. Veel succes!

En het is al heel knap, dat je de voordeur uit kan gaan zonder stress! Dat is vaak al super moeilijk dus je zit op de goede weg!

En nog een laatste tip; staar je niet blind op het einddoel. 'Een paar uur weg kunnen', 'weer uit eten kunnen', 'm'n sociale leven weer terug krijgen' etc.. Dit is vaak een dooddoener. Focus je op de progressie die je hondje wél boekt. En weet; je bent niet alleen! Naar schatting 10 tot 15% van alle huishonden heeft in meer of mindere mate last van deze gedragsstoornis. Of eigenlijk angststoornis.

Heb je al eens geprobeerd om de radio of TV aan te laten als je even weg bent? Wordt het hondje ook onrustig als je gewoon in een andere kamer bent of laat je hem je overal volgen in huis? 

Sommige honden voelen zich ook 'veiliger' in hun eigen ruimte (kamer, bench, hekjes, ...) als het baasje niet in de buurt is. Ik ken genoeg honden die de buurt bij elkaar blaffen als de eigenaars weg zijn behalve als ze in een verduisterde bench zitten met wat white noise en een lekker kussen/dekentje. 

Je bent in elk geval al goed bezig, nu is het even zoeken wat juist de trigger is voor jouw kleine man. 

Hij is nog heel jong, er zijn veel honden onder het jaar die niet alleen kunnen blijven. En dan heeft hij e.a. meegemaakt natuurlijk. Fijn dat hij bij jullie een goed plekje gevonden heeft.

Het gaat wat jijzelf en anderen al zeggen het gaat erom dat hij zich veilig en zeker voelt. Zelf zou ik het prettiger vinden om hem op de slaapkamer te laten slapen, denk dat dit een extra gevoel van veiligheid geeft, ook voor overdag. Maar dat is alleen wat ik denk.

Ik zou ook stappen teruggaan, die 20 minuten is denk ik nog te veel, gewoon regelmatig de deur in en uit gaan, zonder iets te zeggen, ook geen beloningen oid als hij stil was, het moet heel gewoon worden dat jij eens uit het zicht bent.

Wb de clomicalm, om dat nou voor zo'n jonge hond die net bij je is al in te zetten vind ik wel heftig, alles heeft toch ook weer bijwerkingen. Je zou ook kunnen kijken naar de relax o dog en je daarover inlezen en naar ervaringsberichten kijken.

https://nl.relaxopet.com/relaxopet-pro-entspannungs-trainer-2/

T touch of tui na massage als hij dit wil, kan ook ontspannen

https://www.youtube.com/watch?v=-Zim3PgYEAE

Ook hersenwerkjes waarbij je zorgt voor succes, en dus voor zelfvertrouwen zorgen kunnen positief meehelpen aan het zich goed en veilig voelen.

Verder een rustig vast dagritme. Hem eens zelf de weg laten kiezen. 

Wat Siara ook aangeeft, misschien zijn eigen holletje maken? Boi houdt er ook niet van om alleen in huis te zijn als ik de deur uitga. In zijn bench ontspant hij en gaat heerlijk slapen. Als ik thuiskom wordt hij pas wakker, ongeacht hoe lang ik ben weggeweest (uiteraard nooit TE lang)

Dit zijn tevens de enige momenten dat ik de bench nog gebruik. Als wij er gewoon zijn en in de nachten vindt hij het prima om alleen in de kamer te zijn. 

Misschien kan de relax-o-pet mits goed opgebouwt iets betekenen?

Er zijn enkele topics over op dit forum. (is al wat van genoemd en gelinkt). 

Verder misschien nadenken over oppas. 

Het geeft heel veel onzekerheid als het baasje ineens weg is. En zeker kan dat verlatingsangst opleveren. 

Geduld. Heel veel geduld. Ook het echte vertrouwen in zijn haar nieuwe mens (in jou/jullie) zal langer duren/geduurt hebben. 

Heel erg veel sterkte. En ik hoop dat jullie met meedenken en ondersteunings mogelijkheden de manier vinden die bij jullie hond past om de verlatings angst beter onder controle te krijgen. 

Ik geloof wel dat zelfs onder controle het een mogelijk zwakke plek blijft. Dus 1 of meer oppas-mensen achter de hand hebben voor geval nodig is altijd handig. 

Ik denk dat je veel te snel wilt. Ik zou echt helemaal stoppen met trainen en medicatie geven en terug bij af gaan. Laat m eerst helemaal wennen aan de nieuwe situatie. Hij zal zijn baas misschien nog missen. Lekker laten slapen waar hij wil, niet gedwongen alleen. Herplaatsers doen er gemiddeld 10 maanden over om goed te settelen. En de hormonen werken ook niet echt mee.

Succes!

Alleen blijven is een van de moeilijkse dingen die er zijn voor een hond.

Bij de een gaat het vanzelf, nooit een probleem.

Bij de ander moet je het langzaam opbouwen, en sommige honden kunnen het gewoon nooit, dan moet je naar andere oplossingen zoeken.

Succes, hopelijk komt het goed.

Ik heb geen tips, gelukkig altijd honden gehad die er geen enkel probleem mee hadden.

Ik begrijp hoe jij je voelt, dit was niet wat je voor ogen had toen je de hond nam. Maar eigenlijk is het nog maar kort en ben je wel op de goede weg. Ik denk dat je het gewoon meer tijd moet geven.