Wat kan ik het beste straks doen?

Ik krijg over 7 weekjes een Kerry Blue pupje in huis. Ik wil hem graag super sociaal maken. Mijn dochter werkt namelijk met zwaar verstandelijke gehandicapten, en het lijkt mij super om de pup voor hen aaibaar te maken. Een soort van therapie hond zal ik maar zeggen.
Normaal laat ik dus geen mens aan m'n hond komen, en 'blaf' ik iedereen af die maar 1 hand wil uitsteken. Maar in dit geval zal ik het anders moeten aanpakken. Wie kan me hier raad in geven?

Ik denk dat het ook voor therapie honden gewoon een belangrijke skill is om vreemde mensen te negeren op straat en ze juist het onderscheid leren tussen mensen waar ze wel iets mee moeten en waar ze niks mee hoeven. Door je pup door iedereen te laten aaien creëer je vooral enorm veel enthousiasme en dit is juist iets wat je niet wilt. 

Verder zou ik de pup ook alvast laten wennen aan “vreemde” geluiden en onverwachte bewegingen aangezien de doelgroep daar ook mee bekend is. 

Als laatste wil ik wel toevoegen dat er niet voor niks bepaalde opleidingen zijn voor honden. Het is namelijk niet niks om maar even therapiehond te worden en ik heb geen idee wat een verzekering ervan vindt als jouw hond toch een keer bijt terwijl hij geen echte therapiehond is. 

Gave honden! Ik neem aan dat je dus wel een fokker hebt gekozen dat echt selecteert op karakter? Er zitten er namelijk ook tussen de behoorlijk eenkennig zijn, en dat los je met veel aaien niet op. 

Ik zou vooral op de signalen van je pup letten, dat is het aller belangrijkste. Vindt hij mensen leuk, en is hij enthousiast, laat hem dan met toestemming wanneer hij rustig is geaaid worden. 

Wanneer je ziet dat je pup wat onzeker is, en angstig naar vreemde mensen, werkt het averechts door hem door iedereen te laten aanhalen. Hij leert daarmee dat zijn signalen genegeerd worden, en kan in de loop van tijd zelfs signalen overslaan om duidelijk te maken dat hij afstand wil. Op zo'n moment neem jij je pup dus in bescherming en zeg je tegen die mensen dat ze hem niet mogen aanraken. Na een tijdje zal hij door hebben dat mensen niets met het 'hoeven' en dus al wat zekerder zijn.

Ga dus niet over-socialiseren, maar let vooral op je pup en handel naar wat hij aangeeft te willen wat mensen betreft. 

sorry moest het quoten nog ff leren

Ik werk zelf in de verstandelijk gehandicaptenzorg, waar ik nu werk zijn veel collega's met een hond die ze ook regelmatig mee naar hun werk nemen. Nou zijn alle bewoners van het huis waar ik werk mensen met wie je goed afspraken kan maken en uit kan leggen hoe je je gedraagt in het bijzijn van een hond. De meeste bewoners zijn dol op onze honden wat hen ook veel vreugde en plezier geeft.

Maar bij jou dochters clienten lijkt het om mensen te gaan die men misschien niet zo te bereiken zijn? Dat vereist natuurlijk dan extra begeleiding dat de hond nooit angstig en stressig mag worden door het gedrag. 

Ik zou de pup gewoon opvoeden zoals jij wil, zeker niet door jan en alleman laten aaien. 

Misschien wel al af en toe op bezoek gaan in het tehuis, gewoon even op de arm voorbijgaan en laten kennismaken. Zodat ze het langzaam aan gewend raakt.

En uiteraard als het echt een therapiehond zou moeten worden is het beter om professionele hulp in te schakelen. Niet elke hond is daar geschikt voor.

Ik nam mijn vorige hond Lola heel af en toe ook mee, en zij had echt schrik voor sommigen, die een harde stem hadden bijv. of die heel heftige bewegingen hebben, dus dat ging ik dan uit de weg met haar. Alleen bij de rustigen op bezoek.

Jenna kan met iedereen goed, maar ook daar let ik goed op natuurlijk.

Belangrijk is natuurlijk ook of je dochter toestemming krijgt. Onze cheffin heeft zelf een hond en die staat ook achter het meenemen van honden, maar dat zal niet overal zo zijn.

Mijn hond gaat ook gemiddeld 1 x in de maand een dagje mee naar mijn werk (afdeling met zwaar demente mensen).

Dit gaat erg goed, hij is heel geduldig en iedereen mag hem aaien ook al gaat het onhandig.

Ik heb er nooit speciaal voor geoefend of wat dan ook.

Hij is juist meer opgevoed en getraind voor heel andere dingen.

Maar hij is van nature heel sociaal, rustig en goedmoedig en daarom ben ik toen begonnen hem eens een uurtje mee te nemen, hij was toen allang volwassen.

En zo langzamerhand uitgebreid tot eens in de maand een dag mee. (meer doe ik niet omdat het best intensief is voor hem, en hij het wel leuk moet blijven vinden)

Volgens mij kun je idd kijken hoe je hond zich ontwikkelt qua karakter.

Je kan wel beginnen door af en toe met je pup een kopje koffie te gaan drinken bij je dochter op haar werk.

Niks van de pup vragen of wat dan ook, maar zo kan hij langzamerhand wennen aan de geluiden, geuren etc in zo'n instelling.

Hihi een verstandelijk gehandicapte heeft mij als 1 van de eerste geholpen met mijn "gekke" herplaatser maar ik ken hem al een tijdje. Hij is dan niet zwaar  maar ik denk dat je gewoon langzaam moet beginnen. Laat je dochter uitleggen aan de woongroep hoe het zit en dat ze lief en rustig moeten zijn met hem. Ga eerst op visite bij 1 van de bewoners en dan misschien twee.

Voordeel is dat het een pup is, dus zodra hij er mee opgevoed wordt weet hij/zij niet beter dan dat het normaal is. Wel leuke hond hoor dat hoor. Die ik ken zijn vrij spontaan, rustig en lief.

Belangrijkste hierin is het karakter van je pup, en die kan je maar in beperkte mate vormen. Dus kies het pupje uit die in het nest al laat zien enorm van knuffels en geborgenheid te houden, die ene pup die zich altijd tussen broertjes en zusjes wroet om te gaan slapen. En degene die uiteraard graag door mensen geaaid wordt en goed kan omgaan met prikkels. 

In de opvoeding zou ik je pup zeker niet door iedereen laten aaien. Dat kan namelijk ook averechts uitpakken. Het enige wat je moet doen is zorgen dat aandacht en geaaid worden een fijne ervaring is, kwaliteit boven kwantiteit. Dus niet ermee overdonderen, maar gewoon hier en daar een aai mocht de gelegenheid er zijn. Let er ook op dat er op de juiste manier geaaid wordt en dat er niet over grenzen wordt gegaan. Veel honden vinden het bv niet fijn als ze recht op hun hoofd geaaid worden. Beter is het om de borst of flanken te aaien. Een therapiehond moet ook juist leren om niet gelijk boven op mensen te springen, en dat kan je wel per ongeluk creëren als die als pup door jan en alleman geaaid wordt.

Als het karakter geschikt is, en de hond positieve ervaringen heeft opgedaan, dan ben je al goed op weg. 

Heb zelf trouwens een labrador die ik van vreemde mensen heb weggehouden en ze wil alsnog door iedereen geaaid worden en ze krijgt nooit genoeg aandacht. Het is dus echt karakter en mijn opvoeding gaat het “aandachtshoeren” niet tegenhouden hahaha. Daarom denk ik dat karakter en genen hierin een grotere rol spelen dan socialisatie.  

Mijn dwergpoedel laat zich niet zo maar door vreemden aaien.

Op dinsdagochtend ga ik regelmatig met hem naar een groot park in de buurt. Dan wordt er met Huntington patiënten uit een verpleeghuis in een rolstoel een grote ronde gelopen. Terwijl Casper erg druk kan zijn, is hij op schoot bij deze mensen rustig, ontspannen en laat zich aaien. Dit kan niet bij patiënten in een vergevorderd stadium van deze aandoening of die te beweeglijk zijn en met hun armen/ handen wild om zich heen slaan. Ik geniet van de glimlach en het plezier bij de patiënten die Casper dan kan brengen.

Ik heb hem hier langzaam aan laten wennen.

Had je al contact opgenomen met een opleidingscentrum voor hulphonden? Ik denk dat daar de beste kennis zit.

Dank jullie allemaal voor het beantwoorden van m'n vraag en voor de tips.

En Kees, daar had ik nog niet aan gedacht, ga ik maandag achteraan

Ik heb mijn hond omdat ik graag wilde dat hij sociaal zou zijn als pup door veel mensen laten aaien. Ik dacht hiermee goed bezig te zijn maar niet dus mijn hond voelde zich bedreigd door die graaiende handen en is nu alles behalve sociaal.

Ook een knuffelhond blijft een hond, mijn broer die vrijwilligers werk in een huis voor demente bejaarden doet is laatst door zo'n hond in zijn gezicht gebeten. De hond klom met zijn voorpoten op schoot waarop mijn broer hem weer op de vloer zet waarna de hond opspringt en in het gezicht van mijn broer bijt. Deze hond komt al jaren in verschillende tehuizen maar is nu niet meer welkom in het thuis waar mijn broer werkt. Mijn broer moest naar de huisarts voor het schoonmaken van de wond en een tetanusspuit.