Lieve Jutte, mijn grote liefde, de mooiste Golden ooit

Nog nooit eerder heb ik iets op een forum geschreven, maar de laatste weken al heel veel hier ervaringen gezocht van mensen die hetzelfde meemaakten..
21 dagen zijn voorbij, 21 dagen met nog steeds het scherpe verdriet.
Wat een mooie reis moest worden, ook dit keer hadden we ervoor gezorgd dat je mee kon. Veertien dagen zouden we met ons gezin genieten van een deugddoende vakantie na alle corona ellende en het vele werk.
Al een hele tijd zagen we dat je niet meer de lange wandelingen kon doen waar je zo gek op was, maar daar hadden we ons in berust, we wisten dat je met je 12 jaar en 8 maanden een oude madam was geworden. Ook daar zou je weer je plekje vinden en in alle rust bij ons kunnen zijn. Echter na 2 dagen merkten we op dat je een ander blafgeluid had, we lachten er nog mee en dachten dit wordt weer ons pupje. Helaas was dit toen al een voorbode. De zaterdag raakte je niet meer zelfstandig recht, we hielpen je en droegen je om een plasje te doen in het gras. Ook in het huis hebben we alle mogelijke tapijten samen gezocht omdat je steeds maar bleef uitglijden en je niet recht raakte. De zondagmorgen was de situatie dezelfde, in allerijl hebben we een afspraak gemaakt om daar naar de dierenkliniek te gaan. Je liet je zo op een brancard leggen terwijl je anders zou morrelen. De arts die je onderzocht zei dat de volledige achterhand niet meer mee wou door palliatieve artrose in de heupen, knieën, we wisten al enkele jaren dat je heel slechte pootjes had, een operatie was geen optie meer vanwege een vergroot hart en je 1 keer bijna niet meer uit narcose kwam na het nemen van rontgen. We hebben niet getwijfeld en alles ingepakt en terug huiswaarts gekeerd om je in je eigen vertrouwde omgeving te laten. Die nacht hebben we bij je geslapen, je kon niet meer van je matje, je behoefte had je al niet meer gedaan van de zaterdag en toen waren we al maandag ook niet toen we je nog naar buiten droegen. Je kwijlde ook erg. Je hebt je op de schoot van mijn dochter gelegd nog een hele morgen terwijl we je zachtjes over je rug aaiden en zegden hoe graag we je zagen. 11h30 is onze dierenarts gekomen en om 11h58 werd je ingeslapen. 26 juli het onweerde op dit moment zo hard en we wisten dat dit je weertje niet was, iets voor 3 uur kwam de man van het crematorium je halen. Toen we je buiten droegen scheen de zon fel en zat er de mooiste regenboog. God ik heb geen tranen genoeg en heb mij nog nooit zo leeg en alleen gevoeld. De leegte is zo zwaar, je bent terug thuis meisje maar het doet zoveel pijn. Het schuldgevoel om je te laten inslapen is zo groot, we hebben alles voor je gedaan door de jaren, de beste medicatie, pijnstilling, supplementen. Men kon enkel nog morfine geven en verder was er geen behandeling meer.
Omdat we nooit de juiste oorzaak zullen weten vreet dit zo erg daarom dat ik hier misschien met iemand kan praten die ook zoiets voor had.

Lieve Jutte, voor eeuwig en altijd van hier tot aan de maan en terug...
Ik mis je meisje.

AWV, zet dat schuldgevoel maar van je af hoor, je hond was op, je hebt het goede gedaan, soms gaan oudjes ineens zo snel, en dan is het een fijn idee dat je lieverd thuis bij jullie omringt door liefde is heen gegaan.

Ik wens jou en je familie heel veel sterkte met dit grote verlies..

Het schuldgevoel om je te laten inslapen is zo groot, we hebben alles voor je gedaan door de jaren, de beste medicatie, pijnstilling, supplementen.

Beste AWV, dit is zo herkenbaar. Werkelijk iedereen die een dier laat inslapen heeft een schuldgevoel. Maar dat is echt niet terecht.

Wees gerust verdrietig, praat erover, maar een schuldgevoel hoef je echt niet te hebben.

Heel veel sterkte met het missen  van Jutte.

AWV...heel verdrietig, wanneer we afscheid moeten nemen, hebben we omdat we een besluit moeten nemen een schuldgevoel, waarom...je hebt juist goed gehandeld , je lieverd was er aan toe, lijden bespaart, en omringd met alle dierbaren die van je hond hebben gehouden..altijd moeilijk en verdrietig, nu zonder je dierbare Jutte, neem de tijd om het een plekje te geven, jij bepaalt hoe en waar en hoelang het duurt eer je weer met veel plezier aan je Jutte terug denkt, en heus die dag komt, en voor nu, heel veel sterkte....

Je hebt de juiste beslissing genomen. Ze heeft een goed leven bij jullie gehad. Je hebt haar een boel pijn bespaard en ze is je er dankbaar voor.
Heel veel sterkte

Wat verdrietig, heel veel sterkte.

Mooi dat hondeneigenaren dit forum weten te vinden als zij afscheid hebben moeten nemen van hun dierbare hond; hun maatje. Er zijn hier veel lotgenoten: de meeste met ervaring hoe moeilijk het is om je hond in te laten slapen en het gemis daarna.

Je Golden Jutte heeft zo te lezen een liefdevol thuis gehad. Je hebt er alles aan gedaan om het haar comfortabel te maken op haar oude dag. Je hebt de juiste beslissing genomen om haar verder lijden te besparen.

De mooie herinneringen komen straks ook weer naar boven.

Voor nu veel sterkte met het verdriet en gemis.

Heel erg veel sterkte de komende tijd