Lara in laten slapen

Hallo allemaal. Lara die heeft nu een week een dikke darm ontsteking waar ze niet van geneest ongeacht allerlei injectiee en medicamenten. Haar poep is teer en diarree. Ze eet nu 4 dagen niet. Drinkt wel en loopt in huis. Ik heb besproken met de dierenarts en die zegt ja je kan naar een kliniek toe en achterhalen maar omdat lara zo ziek is en al 15 en half. Nierproblemen heefr en een hartruis. Is het beter om haar a.s. vrijdag in te laten slapen. Ik ben het met hem eens. Alleen denk ik. Had ik toch nog naar die kliniek gemoeten voor onderzoek? Is het niet te vroeg? 

Weet je Klaske ,Dat ligt per mens verschillend en allemaal willen we het beste voor onze honden .

De ene persoon laat van alles onderzoeken ,de ander denkt ,het is genoeg geweest .

Lara heeft meerdere problemen  ,is aardig op leeftijd ,Persoonlijk ben ik het met je dierenarts eens ,

Nierproblemen kunnen ze goed ziek van zijn ,nu de darmproblemen erbij ,waar ze toch ook buikpijn van heeft .

Niemand kan voor jou beslissen ,en allemaal hebben we de gedachte wel eens ,is het niet te vroeg ?

Nu beter een week te vroeg als een uur te laat ,

Heel veel sterkte !!

Liefde is ook loslaten..

Heel veel sterkte toe gewenst..

Nou ja die darm ontsteking komt elke keer terug. Daarnaast is ze in 3 maanden tijd 4 kilo afgevallen. Deze keer knapt ze dus niet op van de darmen. Haar poep is echt teer. En nooit eten heeft ze nooit gedaan. En ik denk dan ja wat heeft een onderzoek in een kliniek nog voor zin.... 

Klaske zo moeilijk he..je dierenarts is het er mee eens...een goed besluit, ook al is het nog zo moeilijk, wens je veel sterkte toe...

Oh wat sneu. Heel veel sterkte met dit moeilijke besluit.

Wat een mooie leeftijd heeft ze. De keuze is altijd moeilijk. Maar ze heeft al best wat. Op een bepaald moment is het lichaam op. Hoe graag we ze ook bij ons willen houden, soms moeten we toch het moeilijkste besluit nemen. 

Anderzijds moet jij je goed voelen bij het besluit. Wil je haar nog meenemen naar een specialist, haar laten onderzoeken en eventueel laten opereren? Kan ze dat nog aan? Wat wint ze er mee als ze door dit proces komt, een paar maanden?

Een hond aan zijn eind, is echt heel erg. Ik ben het eens met Heleen, liever een week te vroeg dan een uur te laat. 

Sterkte met dit moeilijke besluit! Het blijft jouw besluit en jij moet doen waar jij je goed bij voelt. 

Het blijft lastig . Maar het is ook de optelsom , de klachten zullen alleen maar toenemen . Dat lijfje raakt op . En dat moeten wij als eigenaar accepteren . 

En idd een ieder maakt andere keuzes,. Ik persoonlijk zou het traject van misschien wel belastend onderzoek niet meer in gaan met zo'n oud besje 

Ik ben ook iemand van liever twee weken te vroeg dan een uur te laat 

Ik heb gister afscheid genomen van de 12 jarige hond van de buren 

Die krijgt vanmiddag haar laatste spuitje . Beestje heeft kanker met uitzaaiing naar longen . Mijn buren gaan niet tot het gaatje , willen niet dat ze bv benauwd gaat worden 

En wat mij betreft hebben ze gelijk 

Een operatie zou lara niet meer aan kunnen. Ik wil haar ook niet meer onder narcose brengen. Haar hartruis is erg sterk.Dus tja wat heeft een kliniek dan nog voor een mogelijkheid. Daarnaast zal ze misschien opgenomen moeten worden en dat is een kostenplaatje die ik zelf ook niet meer heb. Maar ja je wilt toch alles hebben geprobeerd natuurlijk. En lara reageert ook niet meer op de medicamenten van de dierenarts plus de tig injecties. Ja wat kan een kliniek dan nog doen? Ze is ook in 3 maanden tijd 4 kilo kwijt. Ze drinkt nog wel lekker en loopt af 3n toe nog achter me aan. Eten is er niet meer bij. En de poep is een en al teer. Bloed diarree donker zwart. 

Nee dat wil je je hondje niet meer aandoen lijkt me. Het is duidelijk dat ze gewoon een beetje op aan t raken is. Het lijkt me goed dat ze snel rust krijgt. 

Sterkte hoor.

4 kilo is wel erg veel he ? 

Ja ik denk dat ik het door ga zetten. De arts zei vrijdag net aan de telefoon niet te kunnen. Dus de planning staat voor morgenochtend. Soms denk ik kan het niet nog even tot na het weekend... ik weet niet of jullie het kennen maar ik heb zon gevoel dat ik in elkaar ga zakken op het moment dat het gebeurd...

Uitstellen van inslapen betekent in geval van Lara een langere lijdensweg. Er is wat haar meerdere gezondheidsproblemen betreft geen vooruitzicht op verbetering.

Zorg in ieder geval dat zij genoeg drinkt. Probeer of zij bouillon zonder zout wil drinken.

Naar mijn mening doe je er goed aan Lara uit haar lijdensweg te verlossen. Houden van houdt ook in; op tijd loslaten.

Heel veel sterkte voor nu en de toekomst.

Nee joh je gaat niet in elkaar zakken. Je gaat Lara steunen tot het einde!

Heel veel sterkte.

Helemaal eens met zo’n beslissing, hoe moeilijk ook.
Toen mijn pointer moest worden ingeslapen,lag ik met covid in het ziekenhuis. De dierenarts heeft het met pijnstillers en infusen getrokken tot ik weer thuis was, maar zei dat ze haar verantwoordelijkheid zou nemen als zich de verschijnselen zouden voordoen die jij beschrijft. Het is gelukkig niet nodig geweest en Brego is in mijn armen ingeslapen, maar ik weet dat mijn dierenarts niet over één nacht ijs gaat en dat van die verantwoordelijkheid zei ze heel beslist.
Ik wens je alvast veel sterkte met het verlies, ook al sta je 100 % achter de beslissing, het blijft een droevig gebeuren dat sporen nalaat.

Heel veel sterkte 

Wij hadden coco pas ingeslapen toen ze echt niet meer op kon staan en toen ze nr ons keek en zei laat mij nu gaan is mijn tijd… Hele moeilijke beslissing hoor! Ik zou nog wachten en des noods van alles proberen zodat ze iets eet. Onderzoek kun je nog proberen. Kan ze nog lopen? Hoe is ze mentaal? Wij hebben echt gewacht tot t echt niet meer kon en Niks Niks Werkte. Alle onderzoeken gedaan/ afgerond. Ieder bepaalt anders en denkt anders over… wij vechten tot t laatste tot t hondje aangeeft tis goed geweest ik wil gaan….

veel sterkte 

Ik vind er persoonlijk een verschil zitten tussen ouderdomskwaaltjes door slijtage, en ziekte. En door iets dat eenmalig is, en iets dat steeds terugkomt. Als het de eerste keer is, zou ik persoonlijk best ver gaan ondanks hoge leeftijd - omdat Kim heeft laten zien dat ze daaronder heel sterk is. Als het probleem dan opgelost is, dan kun je nog rustig door. Maar als iets keer op keer terugkomt en er veel pijn is en de hond steeds niet wil eten, dan lijkt het of het lijf er niet meer mee kan dealen. En tja, hoe lang wil je dat nog doorzetten? En voor wie doe je dat dan?

Edit: En het hangt ook af van hoe de hond er zelf in staat. Wil die nog steeds mee de deur uit, wil die nog steeds eten, zit er nog een duidelijke drang naar leven in, dan zou ik veel verder gaan dan wanneer een hond het opgegeven lijkt te hebben. Maar langere tijd niet eten, dat is voor mij wel een teken aan de wand.

Veel sterkte met de beslissing, het is hoe dan ook vreselijk, zelfs al weet je dat je er goed aan doet.

Een moeilijke beslissing waar je nu voorstaat, beslissen wanneer het genoeg is geweest voor Lara.

Voor mij is de grens, wanneer het leven lijden word en de hond pijn heeft dit verdiend mijn hond niet.

Heel veel sterkte.

Wat goed en knap dat je deze beslissing hebt genomen.
Teerachtige zwarte (en daarnaast bloedige) ontlasting wijst op bloedverlies hoger in het maagdarmkanaal en wijst bij mensen, zeker bij terugkerende episodes, in 9,9 van de 10 keer op een heel ernstige onderliggende oorzaak.

Je schrijft dAt je hondje de laatste tijd dit vaker heeft gehad en dan ze inmiddels ruim 4 kg is verloren. Als je de onderzoeken in gaat is de kans zeer groot dat ze een onoplosbaar probleem vinden en dan heb je je hondje daar achtergelaten en ben je niet bij haar: iets wat ze echt nodig heeft op dit moment is dat je bij haar bent en haar niet uit haar vertrouwde omgeving haalt.

Als ik uit eigen ervaring mag spreken..mijn -overigens jonge- paard stond op de kliniek en moest met spoed geopereerd worden. Dat is gebeurd en heeft daarna 2 weken in de kliniek gestaan om op te knappen maar werd alleen maar slechter en dus ingeslapen na veel ups en downs. Als ik terugkijk , hoe erg ik het ook vond en nog steeds vind, hem ingeslapen te hebben, heb ik hiervan geen spijt want het ging niet meer. Waar ik zelf heel erg veel moeite mee heb is dat ik hem uit zijn vertrouwde omgeving heb gehaald en maar 1 keer per dag op bezoek kon en hem dan weer achter moest laten.

Je kunt het ze niet uitleggen. Ik had het gevoel hem erg in de steek te laten. Gelukkig was ik bij zijn overlijden en heb hem begeleid.
Ik zou het mezelf nooit vergeven hebben als hij was komen te overlijden zonder mij, met vreemde mensen en in een vreemde omgeving waarbij niemand hem kon uitleggen waarom ik er niet was.

Daarom alleen al zou ik in deze ernstige situatie er niet voor kiezen mijn hond of welk dier dan ook in een kliniek te laten, en haar thuis in te laten slapen.
heel veel sterkte met je besluit

Een wijs besluit ,hoe moeilijk ook ,

Een hond van ruim 15 jaar met nier problemen (daardoor blijft ze dus wel drinken)

Afvallen  al een tijd niet eten ,en dan al even die darmproblemen ,eerlijk gezegd dacht ik nog ,waarom wachten tot vrijdag ?

Veel sterkte morgenochtend ,en in elkaar zakken ga je niet doen ,wees sterk voor Lara .

Lieve schat, mijn golden van net net 5 jaar heb ik in februari moeten laten gaan. Chronische nierfalen. Ik zou er alles aan gedaan hebben om haar in leven te houden tot de mooie leeftijd van jouw hond. Maar ze was op. Ik heb haar 4 dagen laten opnemen. Spijt dat ik dat heb gedaan. Ze was daarna echt op. Slechter aan toe dan voorheen. Wat ik ook deed ik kreeg haar bij thuiskomst niet meer als de oude. Volg je hart. Niemand kan jou vertellen wat je moet doen. Met het inslapen van Noa heb ik nog steeds spijt. Nachtmerries heb ik eraan overgehouden. Ik wil nog steeds niet geloven dat dat het beste is/was. Volg je hart, gevoel, hond. Heel veel succes met dit o zo moeilijke besluit.......

Je kijkt naar je hond, naar de afgelopen periode en naar wat er nog mogelijk is. Dat zorgt uiteindelijk voor een besluit, in overleg met je dierenarts. Ik denk dat je het niet beter aan kan pakken dan dat je nu doet. Heel veel sterkte. 

Wat verdrietig, maar ik heb het gevoel dat je je antwoord al weet.

Ik heb als richtlijn: heeft mijn hond meer slechte dagen dan goede dagen, dan is het duidelijk. Wat denk je dat je hondje zal willen? 

Een zinnetje "er zijn vele mensen die spijt hebben dat ze hun hond te laat hebben laten inslapen, er zijn weinig mensen die spijt het dat ze het te vroeg hebben gedaan". Ik hoop ook zo wijs te zijn, over lange tijd. Maar ik snap je helemaal. Sterkte.

Ik zou even vertellen hoe lara hier in huis is. Ze kijkt rond en loop achter me aan als ik opsta. Vind haar wel een stuk zwakker dan voorheen op de poten. Ze eet nu 5 dagen al niet. Alles geprobeere maar niks gaat naar binnen. In de nacht trilt ze af en toe. En ja ze slaapt veel. Overdag nog wel wakker maar als ik zeg oh kom we gaan of oh kom snoepje is het nee. Gister ging ik douchen en dan komt ze wel 100x de badkamer ingelopen normaal gesproken en elke keer een kusje Nu bleef ze zitten bij me en kreeg ook geen kusje meer. Ik vrees als ik ga onderzoeken dat ik het toch niet meer mer haar kan redden. Al 3 keer darminfecties. Misschien is het kanker. Nierfalen. Hartruis. Als ik eten maak is er ook geen enthousiasme weer. Ik sprak de kliniek in arnhem even. En die zei ja we moeten haar gaan zien eerst. Maar dan kunnen hen ook nog besluiten zelfs tot inslapen. Dus ja. En dan word ze opgenomen en zit je aan 800 euro per dag zei ze. Nou dat heb ik gewoon niet meer. Ik heb afgelopen maanden al mn centjes aan lara uitgegeven. En behoorlijk veel met alle liefde. 

Mijn vorige hond heb ik een paar maanden geleden in moeten laten slapen. Hij veranderde ook in zijn gedrag. Waar het normaal een kroelkont was, trok hij zich terug. Hij was ook gestopt met eten (ik heb nog een tijdje aan dwangvoeren gedaan, omdat ik nog hoopte op herstel). Op het laatst stopte hij ook met drinken (wat hij eerst overmatig deed). Ik heb alles laten onderzoeken, maar ik heb hem toch moeten laten gaan. Het lichaam was op (artrose,  verminderde nierfunctie,  schildklier werkte niet goed). Je loopt gewoon leeg op de dierenarts en de medicijnen. Je hoeft jezelf echt niet schuldig te voelen, omdat je een onderzoek niet kunt betalen. Ik heb zelf met de dierenarts ook overlegd of het zinvol zou zijn om naar een specialist te gaan. Maar doordat mijn hond al zo veel onderzoeken ondergaan had (waar telkens niets uit kwam), was de kans groot dat er ergens kanker zat. 

Jij hebt alles gedaan wat je kunt. Voel je vooral niet schuldig. Probeer je hond gerust te stellen bij het inslapen. En heel veel sterkte!

Ik snap t helemaal! Coco kon niet opstaan uiteindelijk omdat ze door de steroide geen spieren meer over had en steeds slapper werd. Bij t plassen viel ze om en poepen kon ze niet meer. Ze at nie ze trilde uit pijn wou Niks meer drinken en toen ik thuis kwam kwam ze mij niet begroeten….. na moeilijke keuze met veel tranen hebben we Besloten om haar te laten gaan….

Wij kunnen niet voor jou kiezen! 

Ik vind t ook moeilijk om te vertellen wat je zou moeten Doen. Als t beetje lijkt hoe ik t hierboven beschreef dan is t de limit al…. Mocht t anders zijn dan kun je nog vragen of ze pijnlijk nog even laatste maanden kan gaan genieten

Ja ik heb de dierenarts gebeld en gezegd hoe moeilijk ik het vind. Ik zei ja misschien wil ik wel dat je weggaat weer meteen. En ik wil bij de 1e prik aanwezig zijn maar bij de doorslaggevende prik niet. Want dan krijgt ze niks meer mee. Hij zei dat hij haar ook als t niet gaat bij de 1eprik mee kan nemen omdat ze dan niks meer voelt. Ik weet gewoon niet hoe sterk ik ben. Ben de afgelopen dagen kotsmisselijk soms wat overgeven en huilen en zwak. Dus ik dacht miss kan ik gewoon het op me af laten komen en beslissen als hij er is. 

Hond afgeven zou ik nooit Doen! Ik dacht ook ik kan t niet aan en zat daar met mondkapje met tranen in mijn ogen maar t is me gelukt ! Ik ben voor mijn maatje geweest hoe erg t ook was! Ze was zo op dat ze bij de eerste al klaar was en de tweede niet hoefde….

Wees erbij aub! Is super belangrijk! Ik denk zo als ik zou moeten gaan zou ik ook mijn maatje erbij willen hebben tot de laatste hartslag en adem…. <3 

veel sterkte en je kunt t! Maar of nu of later? 

inplaats eraan t denken wees nu heel de tijd bij m probeer laatste tijd mooi voor m te maken !

Volg jouw gevoel. Doe wat je kunt.

Voor mij persoonlijk wil ik er bij zijn, om het laatste te kunnen doen wat ik kan. Ik ga op de grond zitten, bij de hond. Ik aai hem, praat tegen hem,enz. De tranen en het snot vloeien hierbij rijkelijk. Met de mondkap op, was dit wel een ding.

Ik weet niet hoeveel ze hier van mee krijgen, maar voor mijn gevoel, moet ik dit doen. Tot het laatste moment wil ik dat ze zich geliefd voelen. Maar dit heeft te maken met mijn gevoel, niks meer dan dat. Volg jouw gevoel. Ik denk niet dat er in dit soort situaties een goed of fout is. Alleen heel veel emotie!

Ik laat het morgen maar op me af komen allemaal. Denk dat dat het beste is. Maar het stelt me gerust dat ik opties heb zeg maar. Ik weet wel dat ik bij de eerste prik wil zijn dus ik ga haar echt niet zomaar meegevem. Maar het idee als stelt me wel gerust ofzo. Of ik bij de 2e prik wil zijn weet ik nog niet zo goed. Ik maak het vandaag voor haar maar een beetje gemakkelijk allemaal. En ik zou mijn emoties een beetje indrukken.. is voor haar ook het fijnste.