Mijn hond had maandag een rubber balletje opgegeten met piep speeltje. Ik ging naar werk en was hem dus vergeten weg te halen. Kom ik terug bal weg. Dus opgegeten kon dat ding nergens meer vinden.Wist van te voren dat hij ziek zou worden. Nu kwam donderdag ochtend met gal paar stukken bal eruit. Dacht lichaam moet het verwijderen en ik weet de oorzaak waarom hij braakt dus nergens zorgen om te maken. Rest van de dag ook lekker actief en gewoon willen eten en lekker puberen echt gewoon zoals King is. Volgende ochtend vrijdag weer kotsen want niet alle stukjes bal was eruit eerste keer gewoon gal met stukjes bal. Daarna nog een keer gewoon gal en stukjes bal. Maar wat ik daarna zag schrok ik toch wel van. gewoon puur slijmerig bloed. Vers want het was niet donker ofzo. Ik dacht ik kijk even aan wat hij de loop van de dag doet en anders dierenarts want waarschijnlijk is die maagwand/slokdarm geïrriteerd geraakt van het braak reflex. rest van de dag gewoon king zoals hij hoort te zijn ook heerlijk gewandeld. Eet en drinkt goed plast ook gewoon ontlasting was ook goed alleen einde van de dag diarree. En nu vandaag deze ochtend weer spugen. Eerste keer weer gewoon gal en daarna weer puur bloed. Dit keer zat er alleen wat gras in maar verder niet. Hij wilt wel gewoon eten en drinken is ook nog gewoon lekker irritant want hij ging achter zijn staart aan en ging wilt rennen door het huis. Ook stoeien vindt hij leuk.
Nu is het zo dat ik natuurlijk de dierenarts heb gebeld 2 verschillende zelfs. Mijn eigen dierenarts zei dat er nog wat in de maag kan zitten wat voor irritatie zorgt. Zolang hij levendig is en eet en drinkt kan ik tot maandag even aankijken. 2de dierenarts zei hetzelfde dat het waarschijnlijk maar irritatie is en dat het moet herstellen de maagwand. Heb gezegd dat ik zodra hij niet meer wilt eten of drinken meteen langskom.
Het is trouwens alleen in de ochtend dat hij gal braakt met bloed. Rest van de dag braakt hij niet
Wanneer twee dierenartsen de zelfde bevindingen hebben en je kan wachten tot de hond niet meer eet, dan kan je dus wachten, ik zou zelf de volgende keer als je denkt dat King de bal heeft opgegeten direct de dierenarts bellen....en niet wachten...nu is de bal in stukjes eruit gekomen, en heeft de slokdarm door het overgeven wat beschadigd, hou het verder goed in de gaten he. Maandag opgegeten...het is nu zaterdag, alles moet er toch nu echt uit zijn hoor, in de poep en je schrijft overgegeven ...in stukjes.
Tja, ooit meegemaakt bij een vriendin, piep speeltje. Het piep gedeelte kan kei en kei hard worden in de maag en daardoor de maag kapot maken, tot maagperforatie aan toe,
je hebt het advies van de da gevraagd. Dus aan jou of je naar de spoed gaat,of niet.
Verstandig is het om altijd het piepertje uit een speeltje te halen, want dat is de boosdoener.
Weet dat grotere stukken ook kunnen vastlopen tussen maag en darm, bij de maaguitgang naar de 12 vingerige darm dus. En ja, dan is je hond doodziek en moet je accuut naar de dierenarts. 1 x meegemaakt en ik hoop het nooit meer mee te maken,
Gaat je hond met de achterpoten lopen strekken, dan is dat een teken van heftige buikpijn, misschien goed om ook daar op te letten.
Beterschap.
Zat er niks van het speeltje in de ontlasting?
Sterkte hoor, ik duim dat het geen operatie wordt.
Ik zou toch voor een echo gaan. Maand of 3 geleden hier ook aan de hand gehad. Uiteindelijk op een zondag geopereerd.
Stom klein stukje dat achtergebleven was, maar wel muurvast. Best wel ellende meegehad met bijkomende infecties op de wonde.
Zeker met bloed erbij zou ik er toch niet gewoon op kunnen zitten kijken met enkel telefonisch advies.
Ja is het piepspeeltje eruit gekomen, heb je dat gevonden in de ontlasting en braaksel, en diaree is al een slecht teken he...je schrijft dat King diaree heeft....?
als ik jou was zou ik naar de weekend dierenarts gaan of je laten doorsturen naar het dierenziekenhuis,
niet langer afwachten....
Ik snap eerlijk gezegd niet dat je het al bijna een week aankijkt incl bloed braken. Ik was maandag al naar de dierenarts gegaan.
Ja eens. Al te lang gewacht, vind ik. Maar nu zou ik alsnog dit weekend gaan.
Ik probeer ook de hond nog altijd te laten braken bij de DA als ik er later achter kom als de hond wat heeft gegeten. Soms ben je gewoon te laat en dan is het afwachten. Maar bij bloedbraken zit ik direct bij de DA.
Maar mede ook omdat je verleden maand ook al een topic had over ochtendbraken, een week nadat hij paardenpoep had gegeten. Kan mij niet voorstellen dat dit nog met die poep te maken heeft gehad.
Ik zou ook direct voor echo gaan.
Hoop dat het allemaal mee mag vallen.
De diaree kan door een verstopping komen, dat noemen ze dan overloopdiaree, en bloed kotsen, dan was ik ook meteen naar de dierenarts gegaan.
Hopelijk krijgt je hond dikke drollen en poept alles uit, want als het in de darmen of maag blijft zitten dan kan je hond heel ziek worden.
eerste keer was het piep ding eruit gekomen zo ver ik het goed zag
vandaag heeft hij geen diarree meer trouwens. nu is het gewoon weer normale ontlasting. Ook heeft hij niet meer gebraakt sinds vanmorgen. hij is wel redelijk levendig gaat nog achter zijn staart aan en sprong zelf op tafel omdat hij zo graag de voetbal wauw hebben die deugniet Ik wacht het af tot maandag en als hij dan nog braakt ga ik even langs. en zodra ik zie dat het slechter met hem gaat ga ik natuurlijk ook
Het valt me op dat je, net als je topic van een maand geleden, je heel erg vasthoudt aan of hij levendig is, eet enz en of je iets aan zijn gedrag merkt. Ik zou me hier niet teveel aan vasthouden maar echt eerder ingrijpen. Want zodra je iets aan zijn gedrag merkt/ eetlust dan ben je al heel erg (te) laat.
De uitdrukking bloed braken klinkt heftig.
De vraag is echter alleen: Hoeveel spuugde hij? De hoeveelheid bloed zegt doorgaans iets over de beschadiging. Of dat nu de slokdarm of de maag is.
Aangezien hij vrijdag ook wat slijmerig bloed heeft gespuugd maar erna niet meer kan het aannamelijk zijn dat het om een kleine beschadiging gaat. Immers bij een grote bloeding had hij meer en frequenter gebraakt. Waarschijnlijk vanochtend door de druk is de 'beschadiging' weer open gesprongen met als gevolg bloed braken.
Dan nog blijft de vraag, hoeveel was het? Een paar druppels tov van een 'plas' bloed is een wezenlijk verschil.
Feit blijft dat ik persoonlijk van mening ben dat je met dit soort medische zaken nooit moet wachten totdat het 'minder goed gaat' met de hond.
Je weet immers niet wat er aan de hand is en hoe erg is. Terugval van de hond kan ook met pech betekenen onomkeerbaar. Immers is het signaal 'bloed' al gegeven dat er iets niet goed zit. Daarbij gaf je in eerdere berichten aan dat hij gewoon zichzelf is en doet puberen tov je laatste bericht dat hij redelijk levendig is. Ik maak hieruit op dat de hond tóch zichzelf niet is. De een verbergt alles en gaat door (survival mode) terwijl de andere hond compleet van slag kan zijn.
Veel wijsheid toe gewenst en beterschap voor de hond
Dit is van een hele andere orde, maar dit gedrag moet je afkappen hoor. Is niet oké, is neurotisch gedrag.
Bijkomend een uiting van stress kan zijn juist op dit moment dat de hond zich tóch niet heel erg lekker voelt wellicht?
Dat scheelt al weer. Ook mooi dat hij weer gewoon ontlasting heeft gehad.
Ja, dat kan dit gedrag zeker verergeren
Mijn hond spuugt wel vaker bloed. MAAR ik kan dan wel zien dat het een bloedinkje in de slokdarm moet zijn. Ze spuugt vaak 2x achter elkaar. De eerste keer is het gewoon gal, en daarna met bloed. Soms de 1ste keer met een beetje bloed, en de 2de keer vuurrood. Maar het is eigenlijk nooit in 1x vuurrood, en als er bloed in zit, is het gal met bloed. Remi heeft een gevoelige maag qua eten, en ik werk ook heel onregelmatig waardoor ze niet op vaste tijden kan eten (ik probeer wel vaste momenten aan te houden), en ze blieft haar eten niet altijd (en ik ga het niet altijd opleuken). Ik kijk er dus niet eens meer van op. Maar ze spuugt niet dagenlang achter elkaar. Hoogstens 2 dagen, maar voor de rest hoogstens 1-2x per maand.
Ergens snap ik dus dat de dierenarts zegt, kijk het aan.
De hond van mijn ouders eet/at wel vaker rare dingen, en is nu een deel van haar darmen kwijt, want die waren al bezig door afsterven vanwege wat ze had gegeten (sokken volgens mij die keer). Ze is 2x onder het mes geweest, de tweede keer was op een zondagavond en kantjeboord, sindsdien werden er heel veel aanpassingen in huis doorgevoerd. Ze at namelijk sokken, onderbroeken en hondenspeelgoed. Mijn ouders zorgden voor meerdere wasmanden met deksel, en owee als we het er naast legden (ik was de oudste van 4 kids, en we woonden toen nog allemaal thuis). Ik weet niet meer precies waardoor mijn ouders er achter kwamen dat het goed fout zat, maar houdt je hond goed in de gaten. Hun hond zou volgens de dierenarts (die ook een nichtje is) de ochtend niet gehaald hebben als ze gewacht hadden met de operatie.
Staartjagen moet je inderdaad altijd afkappen, maar kan verschillende oorzaken hebben dus goed om de oorzaak te achterhalen. Uiting van stress, neurotische oorzaak, mijn hond doet dit als hij te veel energie overheeft. Wanneer hij te weinig beweging heeft gehad kan ik voorspellen dat hij gaat staartjagen, oplossing in dat geval is gewoon even een lekkere wandeling maken.
Toch oppassen met gal spugen, wanneer een hond gal spuugt dat is een zuur dat kan de slokdarm beschadigen en daardoor bloeden, savonds voor het naar bed gaan nog wat te eten geven, zodat je hond geen lege maag heeft...en dan gal spuugt...zo ook op de dag....is geen kritiek hoor, alleen bezorgdheid, als je niet op vaste tijden eten kan geven , zet een bak brokjes neer...
Ja, ze krijgt met opstaan met zalmolie, anders begint ze niet met eten. Daarna gedurende de dag tijdens wandelingen of in puzzels. En voor het slapengaan wat brokjes en een knabbelstokje. Op deze manier gaat het dus redelijk goed. Maar soms gaat het vanwege de rommelige werkuren mis, of wil ze overdag tijdens de wandeling of weer thuis niet eten. Dan probeer ik het soms wel iets op te leuken, maar ik ben daar in het begin te veel mee in gegaan, en toen begon ze alleen maar nog slechter te eten; alsof ze alleen maar lekkerder en lekkerder verwachtte. Nou, dacht het niet Dus uiteindelijk uitgekomen op een mengeling. Ik bied het in de ochtend aan met olie, maar alleen in de ochtend. Voor de rest met behulp van spelletjes of tijdens de wandeling, maar alleen haar gewone brok, op minimale snoepjes na niets anders. Ze heeft in het begin toen dagenlange hongerstakingen gehouden, en dat heeft ze nu al in geen 2 jaar gedaan volgens mij.
Jeetje.. Dat je het zó lang aan durft te kijken! Toen mijn hond eens iets op had gegeten, en ik de dierenarts belde, verzochten zij mij meteen te komen, vind het dan ook vreemd dat 2 dierenartsen zeggen dat je wel aan kan kijken, en dat met bijna een week braken incl vers bloed. Snel op zoek naar een andere, goede dierenarts dus.
Klopt. Je hebt een kruising herder rottweiler. Die zijn sowieso al hard voor zichzelf. Bij mijn 2 honden merk ik het ook, als zij aangeven dat er echt iets mis is, ben ik te laat. Zo liep en rende zelfs mijn hond nog uren door het bos met een gebroken voet. De volgende dag naar de dierenarts omdat ik het zelf niet vertrouwde en de schock was dan ook groot dat deze daadwerkelijk gebroken was, want aan mijn hond zag je het bijna niet.. at, dronk, en was vrolijk.. het zegt niets.
Ik reageerde met name op dit stukje omdat het op mij overkwam alsof dit normaal gesproken normaal gedrag is van het hondje. "Hij is wel redelijk levendig, gaat nog achter zijn staart aan."
Komt op mij over alsof dit als normaal gedrag wordt gezien.
Maakt verder niet uit wat de achterliggende reden is, hier kan hij ook staartdraaien als hij net terug komt van zijn wandeling. Hij kan staartdraaien als hij op zijn eten staat te wachten, of als er visite binnenkomt, de baas thuiskomt.
Bullen zijn dus behoorlijk neurotisch aangelegd. Maar hoe, wat of waar het gedrag ook vandaan komt, het moet afgekapt worden en de hond afleiding geven op wat voor manier dan ook.
t
Eens. Bij de praktijk waar ik werk is bloed braken (vers bloed of niet, veel of weinig..) áltijd iets wat we laten komen.
Het kan inderdaad dat het alleen irritatie is hoor, maar het kan ook erger zijn en dit kunnen ze aan telefoon niet zien.
Ah zo ja, helemaal mee eens inderdaad. Sowieso val ik over dat hele 'hij is heel levendig' mindset van TS, want ze gebruikt dat als reden om de hond niet te laten onderzoeken terwijl er (naar mijn mening) heel veel redenen zijn om de hond te laten onderzoeken, ook als die heel levendig is.
Ja mijn idee, verleden maand al niet lekker met (gal)braken. Nu weer regelmatig galbraken, maar dan vooral het bloed erbij. Voor mij ook reden om al lang bij de DA te zitten, zelfs bij alleen regelmatig galbraken zat ik er al.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?