Rouwende hond

Goedemorgen allemaal,

Vrijdag heb ik mijn meisje van bijna 14 jaar moeten loslaten het verschrikkelijk de leegte die ze achterlaat nog maar niet te spreken over ons verdriet.We hebben ook haar zoon Noah in huis van bijna 8 jaar en ze waren echt heel close deden werkelijk waar alles samen dus jullie kunnen zich denk ik wel voorstellen hoeveel verdriet hij heeft.Wij moesten heel snel handelen Vrijdag dus in eerste instantie zijn we met haar alleen naar de da gegaan,daarna hebben wij geprobeerd Noah afscheid te laten nemen maar we kregen hem met geen mogelijkheid bij haar hij verzette zich zo hevig dat hij compleet in paniek schoot.Hij is op dit moment zo verdrietig wat logische is en ook pas zo kort.Hij is altijd een zeer aanwezige hond binnen ons gezin maar nu is hij apathisch en heeft nergens zin in.Ik doe al extra wandelen en dan ook op plekken waar hij nieuwe dingen kan ruiken zodat hij wat afgeleid is ik speel in huis met hem ,maar hij slaapt ontzettend veel hij eet gelukkig wel nog.Wil ook kijken bij iemand die eventueel voor mij iets van bach bloesem kan samenstellen.Nu zeggen heel veel mensen zet er maar een pup bij dan is het zo over maar ikzelf vind dat heel moeilijk om op dit moment te besluiten wat is jullie ervaring hier mee en TIPS zijn meer dan welkom.

Hier ook een rouwende hond gehad, geef het de tijd, dwing niets, laat alles een beetje op zijn beloop, wandelen op anderen plekken een goed idee, en ga eens kijken of je met meerderen honden kan gaan wandelen, een pup er bij zetten, dat zou mijn advies niet zijn, maar dat is voor iedereen anders...zelf ben je ook nog aan het rouwen....je hond eet nog, dat is een goed teken hoor, wat extra aandacht en nogmaals geef het de tijd, voor jou heel veel sterkte en neem zelf ook de tijd.

Dank je wel willemijn het zou ook zeker niet mijn optie zijn om er een pup bij te zetten en wat andere honden betreft Noah is als pup gebeten en wil helemaal niets van andere honden weten alleen van Abby accepteerde hij alles

Ja, je hond ervaart verdriet, ervaart dat het thuis anders is, dat heeft tijd nodig.

Maar voor jullie is het ook heel erg en heeft het ook tijd nodig. Heel veel sterkte.

Jullie verdriet, dat voelt je hond perfect aan., en daar reageert hij ook op door dit gedrag te laten zien.

Je zegt hij was er met geen mogelijkheid bij te krijgen. Teken dat je hond voelde , er is iets met mijn maatje aan de hand, een hond voelt dit zo perfect aan. 

Geeft het tijd, ga lekker een wandeling met hem maken, geef afleiding.

Een pup er bij zetten heeft geen zin als jullie daar niet achter staan. Verlies van een hond heeft tijd nodig dus neem hierin geen overhaaste beslissing. Een pup is zo anders dan de oude hond die hij gewend was. Je vervangt de oude hond nooit. Want dat is wat wij willen, de oude hond terug, en dat gebeurt niet,

Heel veel sterkte

Ja het is zo anders in huis ze was een hele rustige hond van tijd tot wel echt aanwezige maar ze laat zo een leegte achter 

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van jullie hondenmeisje.

Heb er ook voor gestaan,Vigo bleef over,moest niks van andere honden hebben en ben ook blij dat ik geen andere hond erbij heb genomen,Vigo zou lief geweest zijn maar een pup zou misschien zijn gedrag overgenomen hebben.

Het heeft tijd nodig,jullie verdriet wordt ook aangevoeld.

Soms is het zo moeilijk om een verstandige keuze te maken,mijn bouvier toentertijd van 8 een stabiele hond die verloor zijn maatje,daar heb ik wel een ander bouvier teefje bijgezet....die leefde helemaal op,werd gewoon weer een jonge kerel,en tot zijn 14e heeft hij gelukkig in goede gezondheid geleefd en toen bleef er weer 1 over en heb ik het even bij 1 gehouden.

Ik zou je hondje veel tijd geven en rustig aan gaan Doen :) komt vanzelf goed! Zelden gaat het niet goed

Wat erg, heel veel sterke met het verlies van je meisje 

Voor de rest sluit ik me aan bij rustig aandoen. Tijd heelt veel.

Sterkte met het plotse verlies!

Het is nu nog zo vers voor iedereen, alles is anders en de andere hond moet daar ook aan wennen.

Over een paar weken denk ik dat je pas echt kunt merken in hoe verre de hond een hondenmaatje mist.

Hier bij 2 verschillende situaties leek het in eerste instantie ok te gaan. Echter na een paar weken was voor mij duidelijk dat de hond(en) toch veranderden. Lustelozer, minder vrolijk.

Vorig jaar juni is onze oude dame overleden, ondanks dat de honden niet veel met elkaar speelden merkten we na een paar maanden aan Aki dat hij wat tammer werd, minder vrolijk. Na de komst van Chara, die niet door hem direct met open armen werd ontvangen, bleek het na gewenning toch een enorm goede match. Wij zelf zagen hem opbloeien, maar het viel ook vreemde mensen op die ons vaak voorbij zagen lopen. Aki was weer helemaal terug zijn vrolijke zelf.

Een eerdere hond van mij echter kon het niet zo boeien, die vond het fijner alleen eerlijk gezegd. Denk dus dat je inderdaad het even moet laten bezinken, en pas na een tijdje kunt zien in hoeverre je over een andere hond erbij moet nadenken. En hoeft niet altijd een pup te zijn hé.. het kan ook zijn dat misschien een teefje van hetzelfde ras wel klikt met je hond. Hier is waar ik a.d.h.v. filmpjes besloten heb dat het een goede match zou kunnen zijn, en na wat stroeve start is mijn gevoel uitgekomen. Die twee zijn close, spelen met elkaar en vertrouwen elkaar door en door inmiddels. De dame was ca. 1 jaar oud toen ze kwam, onze Aki (volle reu) 6,5 jaar oud toen.