Hond adopteren bij Borderlinecollie

Hey iedereen!

Ik ben mezelf al een aantal jaar aan het verdiepen in honden hun gedrag en verzorging. Hierdoor ben ik op dit forum terecht gekomen en lees ik al enkele jaren verschillende topics mee.
Nu heb ik echter een vraag waar ik nog niet meteen iets van op dit forum heb terug gevonden.

Eerst zal ik een kleine schets geven van mijn situatie en nadien mijn vragen.

Toen ik 10 jaar was kwam ik in aanraking met een border collie. Ik was meteen verliefd op deze hond. Nadien ben ik me steeds meer en meer gaan verdiepen in het ras omdat het mijn droom is om ooit een eigen border collie te hebben. Nu, 15 jaar later, ben ik nog steeds verzot op het ras. Thuis heb ik nooit honden gehad omdat mijn ouders hierin geen ervaring hadden en ook de behoefte niet voelden om er een aan te schaffen. Het was echter wel iets dat ik enorm miste. Hierdoor ben ik op honden van buren en vrienden beginnen passen en hen uit te laten. Dit op deze leegte toch een beetje te vullen.
Doordat ik zo bezeten ben door het ras heb ik al enkele fokkers gecontacteerd en met hen in gesprek gegaan. Ook volg ik verschillende herplaatsingsgroepen van border collies op facebook, waaronder ‘Borderlinecollie’.
Ik zit echter al een tijdje in een tweestrijd tussen het adopteren van een volwassen hond of het kopen van een puppy bij een fokker. Beide hebben hun voor en nadelen.
Onlangs zag ik een bericht op de facebookpagina van ‘Borderlinecollie’ dat een 7 jarig teefje een nieuwe thuis zocht. Mijn hart begon meteen sneller te slaan bij het lezen van de beschrijving.

Wat me enorm aanspreek in het kopen van een puppy is dat je het gehele proces van puppy tot volwassen hond kan meemaken. Samen groei je naar een (hopelijk) hecht team. Je hebt dan nog een hondenleven lang om allemaal avonturen te beleven. Want ik wil zeker en vast veel met mijn hond gaan doen.
Dit brengt me meteen naar een nadeel van een volwassen hond (zeker in dit geval van 7 jaar). Er is al een deel van het hondenleven voorbij. 7 jaar is niet meer jong, maar ook nog niet echt oud. De ouderdomskwaaltjes komen echter wel dichter om de hoek kijken. Maar tegelijkertijd zou ik het super vinden om een hond een nieuwe thuis te kunnen bieden en ook een hechte band te ontwikkelen en avonturen te bevelen.

Hierbij kom ik bij volgende vragen:
- Heeft er iemand ervaring met de organisatie ‘BorderLineCollie’ en die wat meer informatie hieromtrent wil verschaffen?
- Wat is jullie ervaring/bedenking bij het aanschaffen van een puppy versus een volwassen hond als eerste border collie? Zijn er nog voor-/nadelen waar ik rekening mee moet houden?
- Zouden jullie het aanraden om als eerste hond voor een 7 jarige hond te gaan?

Alvast bedankt om heel deze boek te lezen!
Ik kijk uit naar jullie reacties.

Groetjes
Jente

7 jaar is een topleeftijd, helemaal nog niet oud. Tenzij de hond nu al gezondheidsproblemen heeft waar je rekening mee moet houden, maar ik hoop dat men daar dan ook eerlijk over is? 

Een band opbouwen, dat is iets persoonlijk, iets tussen individu en individu. Die connectie hangt dus in principe niet af van wanneer de hond in je leven kwam. Dit kan zowel met een herplaatser als met een pup tot stand komen. 

Sommige mensen hebben een voorliefde voor de pup, omdat ze dan het idee hebben dan ze met een onbeschreven blad beginnen en ze zelf alles kunnen bepalen. In praktijk wil dat wel es tegenvallen, hahaha. Bij een herplaatser kan je dan weer beter het reeds gevormde karakter inschatten en nagaan of dit bij jou en je leven past. 

Zelf heb ik zowel herplaatser (veelplaatser) als pup gehad. Allebei vind ik waardevol, ik kan echt niet zeggen dat het ene 'beter' is dan het andere. Vertrouw op je eigen buikgevoel.

Wat ik persoonlijk wél belangrijk vind is het bewust en verantwoord aanschaffen van een hond, en dat is zowel voor herplaatser, asielhond of pup van toepassing. Dus waar de hond ook vandaan komt: het huiswerk dat je vooraf maakt, de vragen die je stelt, het checken van info, de voorbereidingen en inschattingen, e.d. dat zou nooit nonchalant of ondoordacht mogen gebeuren. 

Hier wel ervaring met herplaats border collies. Ik kan het aanraden mits er geen grote rugzak is. De band wordt net zo groot en je kunt sneller samen lange wandelingen maken, sporten etc. Bij een pup is dat het eerste jaar een stuk lastiger. Maar vraag altijd goed door naar de reden van herplaatsing en spreek een proefperiode af.

Mijn persoonlijke ervaring is dat zowel een pup als een herplaatser een hoop werk is. Waarbij je een pup gedrag moet aanleren,  moet je het bij een herplaatser vaak afleren. Denk dat je zelf al heel goed het voor en nadeel beschreven hebt. De herplaatser is 7 en dat is de gemiddelde leeftijd waar een hond als senior wordt beschouwd.

Wat goed dat je zo grondig te werk gaat

Mijn eerste hond had ik als pup, en dat was geweldig, om haar te zien opgroeien en samen te leren, spelen en sporten. 

Mijn tweede hond had ik als herplaatser, ze was aangegeven als zes jaar, maar denk dat ze toch wat ouder was aan haar manier van bewegen te zien. Ik kan zeggen dat ik met haar een andere maar net zo goede en sterke band had als met mijn eerste hond.

Wel moet je rekening houden met wennen, en evt. trauma's die opgelopen kunnen zijn. Ook het alleen zijn moet goed opgebouwd worden, maar dat moet met een pup ook natuurlijk.

Aangezien er al zoveel honden wachten denk ik dat ik altijd voor een herplaatser zou gaan. Ook mijn derde hond Jenna is een herpaatser, en geen moment spijt gehad.

Het nadeel is idd wel dat je de eerste jaren helaas niet meegemaakt hebt en dus korter van de hond kan genieten.

Dit dus alleen mijn eigen ervaring.

Belangrijk is dat je met een herplaatser, maar eigenlijk ook wel met een pup, gewoon blanco erin gaat, geen bepaalde verwachtingen, maar naar de hond zelf kijken. Op die manier heb je geen frustraties en teleurstellingen van beide kanten.

Ik heb verder geen ervaring met border collies of de organisatie. Bij mijn honden ging het om een duitse herder, een onbekende mix die eruit zag als een kruising rotweiller herder en mijn huidige hond Jenna een heel zachtaardige hond met heel veel jachtinstinct.

borderlinecollies is een hele goede en kan ik zeker aanraden maar draai het om ga geen hond daar zoeken maar geef aan hen aan wie je bent wat je achtergond is en wat je te bieden hebt ze zijn zeer betrokken en zullen je een seintje geven als er een passende hond voorbij komt 

Mijn eerste Border Collie was een herplaatser van toen 5 jaar oud. Mijn huidige is als pup bij ons gekomen.

De herplaatser was mijn eerste hond. Wat ik hier het voordeel van vond is dat het al een stabiele volwassen hond was. Geen drukke puber meer en al zindelijk, kon paar uurtjes alleen zijn etc. 

Ik heb geen mindere band met hem gehad dat met mijn huidige hond die ik wel vanaf 8 weken thuis had, ook met een pup moet dit echt groeien! De reden dat ik nu wel voor een pup ben gegaan is dat ik er nu in mijn leven compleet de tijd en middelen voor had om er 100% voor te gaan en ik ook altijd wel echt de puppytijd wilde meemaken!

BorderLineCollies is een super organisatie die ook zeker met je mee zullen denken! 

En vraag ook naar de,gezondheid van de,hond . Als men niets te verbergen heeft geeft men alles ter inzage

Houd er wel rekening mee dat een wat oudere hond duurder is in een ev dierenverzekering 

De verzekering wil ook weten hoe het gesteld is met de gezondheid 

Ik heb geen ervaring met BorderLineCollie. Maar wij hebben onze border collie met 9 jaar in huis gekregen. Ze is ondertussen 17, dus er was nog een heel stuk leven mét haar over ;)

Onze hond is enórm eenkennig, dus het opbouwen van een band met haar heeft in totaal wel zo'n 2 jaar geduurd voor mij. Maar onze situatie was wat lastiger omdat ze mijn man dus al kende (we hebben haar van familie overgenomen), dus ze 'hoefde' niet per se mij ook nog. Ik was wel leuker dan willekeurige mensen hoor, maar in eerste instantie niet veel interessanter dan andere familieleden. Dat is nu helemaal veranderd, maar het heeft echt lang geduurd. Ik heb haar altijd gevoerd en heel veel met haar gewandeld, en dat heeft me in haar achting doen stijgen ;)

Wat me heel erg mee viel, is dat ze nog heel erg veel nieuwe dingen heeft geleerd sinds ze bij ons is. Allerlei commando's, trucs, algemeen leren omgaan met honden, en ook een paar slechte gewoontes natuurlijk ;) Ze leert verschrikkelijk snel, en dat is een voor- en nadeel. Het is ook niet echt veranderd; zelfs nu nog leert ze heel snel nieuwe dingen aan. Maar daarvoor hoef je dus echt niet per se een pup te hebben :)

Het voordeel vond ik dat ze met 9 een heel stuk minder hysterisch was dan ze met 3 jaar was. Ze was nog steeds een stuk energieker dan de meeste honden, maar het was ondertussen wel wat milder geworden in vergelijking met haarzelf. Daarvoor is een oudere border collie denk ik wel handig als 'begin-border', zodat je een beetje kunt wennen aan het karakter en de energie zonder dat je meteen de ongeleid-projectiel-fase voor je neus krijgt, want die is al geweest. Maar goed, misschien vinden anderen dat meevallen.

Het nadeel heb je al genoemd: het is gewoon ook heel leuk om een pup van begin af aan te hebben en alles samen op te bouwen. Maar goed, het een sluit het ander niet uit. Misschien wil je op termijn 2 honden, en deze hond zal, al wordt ze ook 17, niet het eeuwige leven hebben.

Hadden we de keuze weer gehad, dan had ik weer hetzelfde gedaan. Dus als ik jou was, zou ik gewoon gaan kijken of je mag kennismaken, en dan zien of de hond in kwestie je aanspreekt. Want dat is denk ik het belangrijkste bij een herplaatser: dat je kijkt of je een klik hebt qua karakter met z'n tweetjes.

Dankjulliewel allemaal voor de reacties!

Ik heb er nog veel over nagedacht en de voor- en nadelen nog eens op een rijtje gezet en ik ga een aanvraag voor het hondje indienen. Als we niet in aanmerking komen voor dit hondje dan weet de organisatie in ieder geval al van onze thuissituatie af en kunnen ze zoals Liz zei meedenken.
Ik had al een mail gestuurd voor wat meer informatie over hun manier van werken en ze waren in ieder geval al zeer vriendelijk .

Tja ik ben bang dat dat inderdaad enorm wisselend is. Onze hond blijkt verschrikkelijk sterk te zijn. Toen ze een jaar of dertien was, begonnen haar ogen en oren langzaam iets slechter te worden. Verder was ze toen nog helemaal fit.

Op haar vijftiende heeft ze een sluimerende baarmoeder ontsteking gehad. Dat is niet per se een ouderdomskwaal, al bestaat de kans dat het bij een ongesteriliseerde teef ergens in haar leven gebeurt. Maar hoewel ze goed door de operatie heen is gekomen, heeft het wel een klap gegeven. Vooral de spieren in haar achterhand zijn nooit meer hetzelfde geweest, ze is spierspanning kwijt. Daar krijgt ze nu ongeveer een jaar anabole steroïden voor en dat helpt heel goed. Verder krijgt ze ook ongeveer een jaar metacam, een nsaid tegen artrose. 

Verder niks, haar hart/longen/etc  zijn bizar goed. Geen hartruis of suikerziekte oid. Maar dat soort dingen kunnen natuurlijk ook gebeuren.

Hey iedereen,

Even een update voor diegene die het willen weten:
We zijn jammer genoeg niet geselecteerd om de hond te adopteren. We vinden dit natuurlijk super jammer, maar zullen onze zoektocht nu verder zetten.

Nog eens bedankt aan iedereen voor de reacties.

Groetjes
Jente

ah jammer, 

bedankt voor je update, ik wens je heel veel succes met de zoektocht naar de juiste hond voor jullie!

Ik heb tot nu toe altijd asielhonden gehad. Onze eerste hond was ongeveer 1,5 jaar toen ze in het asiel zat, was de schatting. Ze had wel wat gezondheidsklachten, namelijk baarmoederontsteking. Ook 1 á 2 keer per jaar hotspot. En daarna, tot de week dat ze ingeslapen werd met 14 jaar, niets meer.

De vorige hond, Chico, hebben we met 4 jaar uit het asiel gehad. Toen hij ongeveer 10 was, verstapte hij zich tijdens het rennen op een vlak grasveld, tuimelde, en... toen even niets. Maanden later bleek hij toen hernia te hebben. Daar is ook artrose in 1 knie bij gekomen. Uiteindelijk met 14 jaar laten inslapen omdat hij fysiek óp was.

Mijn huidige hond heb ik met 1 jaar oud uit het asiel gehaald. SUPERHYPER. Ik dacht, die gaat de 8 niet halen, want zijn hart geeft het op een gegeven moment op. Toen hij 4 was werd zijn zicht slechter en zag hij bijv. een tennisbal die ik gooide niet meer vallen. Zo op zijn 12e werd het echt een oude heer, niet meer zo snel, ook wat moeilijker horen. Hij is nu 13 en is gewoon soms langzaam. Tja, niet zo gek.

Ook een herplaatser kan dus uitstekend lang zonder klachten blijven! Chico had gewoon pech met zijn hernia.