Blaffen naar andere honden.. Oplossingen?

Goedemiddag,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier iets heb gepost maar hier ben ik toch weer met een vraag 

Ik heb 2 dwergschnauzers (Bo, 9 jaar en Yunah 5 jaar), beide vanaf dat ze 8 weken oud waren. Het ras staat erom bekend blaffers te zijn en nu beperken ze dat "gelukkig" alleen tot het blaffen naar andere honden en niet wanneer er wordt aangebeld, bijvoorbeeld.

Alleen begint het blaffen naar andere honden een beetje de spuigaten uit te lopen.. Als ze op het balkon staan en ze zien een hond beneden: blaffen, buiten op staat (zelfs op grote afstand): blaffen. Als het ver weg is, kan ik ze vaak nog wel tot bedaren brengen maar als er opeens een hond verschijnt (bijvoorbeeld de hoek om komt lopen), dan gaan ze helemaal los en stoppen ze ook niet meer totdat we een heel stuk zijn weg gelopen en dan nog blijven er kleine blafjes komen. Het probleem beperkt zich tot aan de lijn lopen maar ik kan ze, gezien waar ik woon, ze echt niet permanent los laten dus dat is geen optie.

Bo heeft hiervoor al eerder een gt gezien via Tinley geloof ik en toen is het wel minder geworden (nooit helemaal weg) maar toen was hij ook nog alleen. Waarschijnlijk blaffen ze omdat ze mij willen beschermen en ook omdat ze merken dat ik (en mijn ouders waar ze ook wel eens zijn) met enige spanning rondloop over straat en daar heb ik geen zin meer in. 

Is er iemand die misschien nog een gouden tip heeft voor ik een gt erbij haal?

Namens ons allemaal, bedankt 

Als ze op het balkon zijn, direct naar binnen, consequent dat volhouden.

Buiten lopen, omdraaien , blijven lopen en zonder iets te zeggen de andere kant oplopen.

Hoe meer je vocaal tegen ze bent, hoe meer je in de ogen van je honden ,,meeblaft,, dus kan het nog harder gaan.

Het is een lastig probleem, ook omdat ze samen zijn en altijd succes hebben, want de hond verdwijnt altijd . Of te wel ze hebben ze weggeblaft wat de bedoeling was. Ik ben benieuwd naar de tips die je krijgt.

Als je op t balkon ze t zicht naar beneden kunt beperken zou ik dat doen. Bijvoorbeeld met tentzeil, bamboe, een nephaag oid.

Hoe gaat t buiten als je apart met ze loopt?

Op het balkon roep ik ze inderdaad ook altijd meteen naar binnen maar dat blijkt nog niet genoeg ontmoedigend te zijn om ze helemaal te laten stoppen helaas.. Wat betreft buiten, ik heb vanmorgen je tip van omdraaien geprobeerd zonder iets te zeggen en dat leek inderdaad te werken! De afstand was nu ook nog wel heel groot (denk een meter of 10/15) maar daar kan ik wel iets mee 

" Als je op t balkon ze t zicht naar beneden kunt beperken zou ik dat doen. Bijvoorbeeld met tentzeil, bamboe, een nephaag oid.
 
Hoe gaat t buiten als je apart met ze loopt?
 
  "

Kees

Ik heb inderdaad bamboe/riet om mijn hele balkon staan om het zicht te beperken maar alsnog kunnen ze daar helaas doorheen kijken of het geklik van een flexi of getrippel van voetjes horen 

Ik neem ze eigenlijk zelden apart mee naar buiten. Alleen in het begin met Bo na zijn blaas operatie maar inmiddels is dat al een stuk minder nodig 

Hoe vervelend ook; je honden beschermen je niet. Dat denken veel baasjes, maar dat is helaas zelden het geval. Uitvallen aan de riem is veelal angst gedreven. Daarnaast zullen elkaars gedrag ook nog eens versterken.

1. Ga minstens 1x per dag alleen wandelen. Dan ga je oefenen.

2. De andere wandelingen maak je wel samen (je kan moeilijk de hele dag apart gaan lopen, dat kost enorm veel tijd, dat snap ik ook). In deze wandelingen ga je gewoon de andere kant op als je hond ziet. Laat ze niet in de fout gaan.

3. Oefenen zou ik doen doormiddel van belonen op het moment dat ze een hond zien en ze niet reageren. Ookal is dat aan de andere kant van een voetbalveld. Je zult langzaam merken dat de afstanden steeds kleiner worden. 

Het is een lang proces, maar het is ook een zeer serieus probleem, zeker met twee. 

Mooi. Dat het ver weg is, juist goed. Het probleem is niet in een paar dagen opgelost. Dus eerst ver weg, dan stapje dichterbij enzv.

Lopen ze weer mooi met je mee, met aandacht voor jou, en een slap lijntje, koekje! 

Ze hoeven mij ook niet te beschermen, dus het is alleen maar goed nieuws als dat niet het geval is  ik weet ook dat ik (en mijn ouders) deels de veroorzaker ben van het probleem. Het moment dat ik al een hond zie, sta ik op scherp, zelfs voordat zij de hond hebben gezien.

Dank voor de tips in ieder geval, ik ga er zeker mee oefenen! Is er enige hoop dat dit probleem ooit helemaal over gaat? Zeker gezien Bo die al 9 is en al wat ouder is. 

Was het maar zo snel opgelost  ik ga eens kijken hoe de tips van jou en Nicole werken. Slechter kan het sowieso niet gaan, dus dat scheelt 

Ik gebruik BAT. Ze gilt en blaft ondertussen bijna niet meer, maar dat was inderdaad een proces van maanden/jaren

Een inzicht die ook erg hielp; ze reageert meer op hoe ik me gedraag/hoe ik praat, dan hoe ik me echt voel. Dus ook al voel ik me gespannen, houd ik mijn stem kalm en rustig. Bijna prijzend/vrolijk. En dat hielp zo! Als ik boos of chagrijnig reageerde, "niet doen!", dan ging ze alleen maar feller doen. Als ik niks dat was het wisselend. Maar als ik ondanks voelen van spanning gewoon rustig aangeef, "ja, dat is een hondje inderdaad", doorbrak ik haar spanning vaak, of ging ze daarna minder vaak over tot blaffen.

Ze is nu 5 jaar en valt wel nog steeds soms een soort van uit aan de lijn (we begonnen toen ze 2 jaar was denk ik?). Als in, ze hangt er in/probeert in de lijn naar andere honden toe te schieten en hangt zich soms half op, maar... ze doet dit dan zonder geluid En valt net zo vaak niet uit minstens, zo niet meer, dan wel. Ze heeft een periode echt heel weinig uitgevallen, maar doet dit de laatste tijd vaker. Maar nog steeds stil, dus dit valt me alles mee! Haar gegil heeft mensen uit hun tuin doen rennen om te checken hoe ze de aangereden hond konden helpen :') of dat de hond waarnaar ze gilde met staart tussen de benen in het uiteinde van de lijn weg probeerde te komen van haar lawaai :')

Wat ook hielp en wat ik nu minder doe, misschien dat dat het is; haar optillen in situaties die haar teveel waren, maar waar we niet een (groot genoeg) boogje konden maken. Heb het in het begin gebruikt, dacht vooruitgang te merken maar twijfelde, en kreeg toen meerdere opmerkingen na elkaar naar mijn hoofd geslingerd, dus ik besloot het toen niet meer te doen uit angst het fout te doen, en opeens deden we 10 stappen achteruit en merkte ik dat we al wel degelijk vooruitgang geboekt hadden, maar deze weer kwijtraakten, dus daarna gewoon mijn eigen gevoel blijven volgen. Maar het ging zo goed dat ik het al in geen tijden meer gebruikt heb.

Inderdaad D. BAT werkt het beste. Nu is hoe ik het doe wel een verlenging daarvan (behalve de set-ups.

Ik ben nu actief een half jaar bezig. Odin is vooral nog onzeker over individuele honden hier uit de buurt. Twee stabijen, een setter, labrador en zwitserse sennenhond x. Alle reuen. Gecastreerd of ongecastreerd. Ik weet niet of dat goed gaat komen, dat moeten we zien. Maar het vergt commitment. 

BAT klinkt mij wel bekend in de oren. Is daar een boek van? Of moet je dat op een andere manier "leren"? Fijn om te horen dat jullie er in ieder geval goede resultaten mee hebben geboekt, dat geeft een mens hoop 

Dank voor de reacties beiden. "goed" ook om te horen dat mijn monsters niet de enigen zijn die dit doen