Geen klik met hond

Hallo hondenliefhebbers, 

Dit is een onderwerp die ik nooit gedacht had op te schrijven... Maar tot mijn grote verdriet is het toch werkelijkheid geworden: ik heb geen klik met mijn hond. 

Mijn partner en ik hebben anderhalf jaar geleden (corona bestond nog niet) na een jarenlange wens besloten een hond te adopteren. Het is echt een super lief hondje, maar ik krijg maar geen band met hem. Hij ziet mijn partner echt als zijn baasje, wat ik ontzettend aandoenlijk vind, maar wat er ook voor zorgt dat ik dit bericht schrijf. 

Begrijp me niet verkeerd: hij is super lief voor katten, honden, mensen en kinderen. Hij gedraagt zich in huis voorbeeldig en op het trekken aan de riem en blaffen aan de riem naar andere honden na is het echt een perfect hondje. Het probleem ligt dus echt bij mijzelf en de hond komt ook echt niets te kort bij ons thuis. 

Ik heb dit gevoel nog nooit meegemaakt in mijn leven. Heb al honden, konijnen, cavia's en heel veel katten gehad, en altijd had ik met ieder dier een band. Onze hond komt uit het buitenland en zelf heb ik soms het gevoel dat hij niet goed gehecht is en dat ik daar gevoelsmatig op reageer ofzo. Ik weet het niet goed, maar heb er wel erg veel last van, omdat ik zo uitkeek naar een nieuw levensmaatje. Ik vind dat ik nu, na anderhalf jaar, wel voorzichtig mijn gevoel mag uiten en hoop dat jullie begrijpen dat ik hem echt alle liefde en aandacht geeft die hij meer dan verdient. 

Mijn vraag is eigenlijk dan ook of iemand van jullie iets weet waardoor ik meer een band met mijn hond zou kunnen krijgen. Iets waardoor we samen plezier kunnen hebben ofzo. 

In ieder geval alvast bedankt voor het meedenken! :) 

Misschien kun je een hondensport (cursus) uitzoeken die jíj alleen met de hond gaat doen, zoals bijvoorbeeld speuren. Ik denk dat de band wel sterker wordt als die cursus echt iets is van jullie samen gaan doen. Je gaat inzien wat voor kwaliteiten de hond nog meer heeft en de hond zal op den duur ook beter met je willen samenwerken.

Dacht ik ook meteen aan. Een hondensport waar jullie beide plezier aan hebben! 
Zo leer je elkaar beter kennen en je raakt meer op elkaar ingespeeld. 

De hond trekt meer naar je partner, laat hij de hond uit en verzorgd hij de hond .? Draai het om, de hond uitlaten, eten geven, wandelen samen zonder je partner...hoef helemaal niet vaak maar toch dat je alleen gaat met de hond, verzorgen de borstel...en een leuke cursus volgen met je hond die jullie beiden leuk vind en dan zonder je partner...en kijk dan eens na een aantal weken ...jouw hond net zo goed als van je partner. 

Inderdaad een hondensport. 

Wat ook kan helpen, en wat je gelijk kan toepassen, is meer aandacht hebben tijdens de wandelingen. Een beetje “mindfulness”. Probeer echt samen dingen te doen tijdens het lopen. Misschien vind je hond het wel leuk om actief bezig te zijn, dan kan je hem bijvoorbeeld leren om op muurtjes te balanceren, of om een boom heen te lopen, dat soort dingen. Als je echt actief samen dingen doet dan kan je zoveel lol hebben, en gaat de sleur weg. Als je hond meer van rustige dingen houdt kan je samen ergens gaan zitten, neem je wat lekkers voor hem mee om te knagen, en gaan jullie gewoon een beetje naar de omgeving kijken. 

Het slechtste wat je kan doen (om een band te versterken) is saaie sleur rondjes lopen omdat het moet, haha. 

Rare vraag. Hoeveel moeite doe jij voor de hond. Deze vraag ooit gehoord van een cursist op de honden training.

Ze zei, ik doe alles voor hem, ben altijd thuis, loop met hem, geef hem eten en........... Ik knuffel en aai en hij mag , lees moet, op schoot, ik geef hem constant aandacht. En hij wil het liefst bij mijn man zijn, die is alles voor hem en die doet zo weinig voor hem. 

De hond in deze case werd overladen, met aandacht, knuffels,  door zijn bazin, een bazin die steeds maar weer zich opdrong aan de hond,  en dat vond de hond helemaal niet leuk. Die wilde helemaal niet dat er constant aan hem werd ,, getrokken,, werd geknuffeld als hij lekker lag, of op schoot moest, want het was geen schoot hond. Dat hij steeds maar hoorde ,,flippie,, kijk eens, kom eens, issie dan zo braaf, wat is er dan enzv.

Ik heb haar aangeraden wat afstand te nemen van de hond. En juist omdat dit de hond rust gaf, kreeg hij veel mee een band met zijn vrouwtje. Klinkt raar, maar eigenlijk logisch. Hoe meer je je best doet voor de hond, hoe minder zijn best hij voor jou doet, want die aandacht heeft hij wel.

Ik zeg dus niet dat dit bij jou zo is, maar het zou kunnen,

Ieder individu heeft een cirkel om zich heen, mensen en dieren, waarbinnen je alleen je grote liefde tolereert.. En anderen liever een beetje op afstand houdt.

Is dit niet zo, ga dan met je hond een leuke spelletjes, fun cursus doen , geen zware training, maar spelletjes. Veel kynologenclubs bieden dit aan, en door die spelletjes, waarbij je dan goede aanwijzingen krijgt hoe te doen, je hond rustig laten nadenken , niets dwi gen, krijg je zeker een band. En mooi meegenomen , je krijgt een perfect luisterende hond die op je gaat letten, wanneer komt de volgende uitdaging.

Is het wel zo wat ik schetste, neem dan eerst rust, laat de hond een beetje de hond, natuurlijk geef je hem eten en natuurlijk ga je wandelen, maar zonder van alles en nog wat doen om aandacht te krijgen,. Gaat je hond dan contact zoeken, want ohh baasje is anders, wat is er aan de hand......, dan is het tijd voor een voorzichtig spelletje. Enne niet te enthousiast belonen als hij voorzichtig contact zoekt, een kriebel onder zijn kin, en een braaf,  is voldoende en zeker niet over zijn hoofd, aaien,want dat vinden de meeste honden  niet fijn.

Het is wel duidelijk dat ik aan de hondensport moet gaan ;). Ik ga kijken wat hier in de buurt is en ons aanmelden. Het advies is dan echt hondensport, of echt gehoorzaamheid? We hebben een basiscursus gedaan, maar toen sloeg corona toe. Dus die hebben we niet af kunnen maken helaas. Dat was trouwens een verschrikkelijke ervaring: aan de lijn met allemaal andere honden waar onze hond op aansloeg. 

Wat betreft de omgang met onze hond: in principe geeft mijn partner zijn eten en laten we hem allebei even vaak uit, soms ook samen. Ik ben niet pushend wat betreft knuffels ofzo, dus ik denk (maar weet dat natuurlijk niet zeker) niet dat daar echt een probleem ligt, zeker omdat hij niets liever doet dan knuffelen en zo ongeveer in mensen kruipen. 

Als ik hem uitlaat heb ik overigens wel vaak een ''doe je ding'' houding, omdat ik dan denk dat hij dan eindelijk even kan razen en z'n eigen ding kan doen. Ik zal jullie tips opvolgen door me daar wellicht wat actiever in op te stellen. Als ik een tak gooi vindt hij dat wel echt geweldig. (zo geweldig dat hij de tak niet meer afstaat ;)) 

Takken gooien is levensgevaarlijk, sowieso ook niet goed voor het skelet van de hond, ballen gooien ook.

https://www.doggo.nl/artikelen/recreatie/met-stokken-spelen-is-gevaarlijk/

Niet 1 op 1 hetzelfde, maar toen wij onze hond in huis namen, kende ze mijn man al goed. Mij alleen maar als 'kennis', zeg maar, niet als lid van de familie.

Het heeft zéker twee jaar geduurd voor ik echt haar baas was, en ook daarna nog is het denk ik verder gegroeid. Ze is een behoorlijk eenkennige hond en ze had al een goede band met mijn man, dus waar had ze me voor nodig?

Wat wij hebben gedaan:

- Ik heb haar altijd gevoerd. Liefde van honden gaat net als bij mannen door de maag ;)

- Ik heb de eerste 4 jaar het gros van de lange wandelingen met haar gedaan.

Dat was niet expres, maar kwam toevallig zo uit omdat ik eerder naar huis kon van mijn werk.

- Mijn man ging af en toe weg zónder haar en mij, waardoor ze dus alleen met mij opgescheept zat

- Ik heb veel trucjes en activiteiten met haar geoefend en spelletjes gedaan om haar mentaal moe te maken

Kortom, ik heb eigenlijk gewoon veel meer tijd aan haar besteed ;)  Het is uiteindelijk rechtgetrokken en ze is nu biijijjjijjjna even gek op mij. Maar mijn man zal altijd favoriet blijven, denk ik. (Maar naar mij luistert ze beter!)

" Takken gooien is levensgevaarlijk, sowieso ook niet goed voor het skelet van de hond, ballen gooien ook.
https://www.doggo.nl/artikelen/recreatie/met-stokken-spelen-is-gevaarlijk/
 
  "

UkkePuck

Wat takken betreft ben ik het met je eens, maar ballen gooien levens gevaarlijk? Ballen gooien kan ook redelijk gecontroleerd. Zo apporteer ik zo'n 3 keer per week, want ballen zijn het einde (geen tennisballen) + het is een fijne manier om ze even de energie eruit te laten rennen. Maar alles gebeurt beheerst. 

Ts, ik ben het eens met de rest! Doe meer met je hond. Een sport hoeft echt niet perse gehoorzaamheid te zijn. Er zijn zó veel honden sporten. Ik zou je aanraden verschillende workshops te doen in verschillende takken om zo te bekijken wat jullie beide het leukste vinden. Wat voor hondje is het? Alle honden kunnen speuren en de meeste vinden dit ook leuk + je werkt samen met je hond (mantrailen, detectie speuren bijvoorbeeld) of wanneer jullie van meer actief houden zou behendigheid of hoopers ook leuk zijn! Balans en coördinatie is ook een hele leuke cursus / workshop. Je bent dan echt sámen met je hond aan het werk en de hond moet op jou leren vertrouwen. 

Het kan inderdaad beheerst, maar eerlijk, iedereen die hier een bal gooit voor de honden gebeurt op allerlei manieren, behalve beheerst.

" Niet 1 op 1 hetzelfde, maar toen wij onze hond in huis namen, kende ze mijn man al goed. Mij alleen maar als 'kennis', zeg maar, niet als lid van de familie.
Het heeft zéker twee jaar geduurd voor ik echt haar baas was, en ook daarna nog is het denk ik verder gegroeid. Ze is een behoorlijk eenkennige hond en ze had al een goede band met mijn man, dus waar had ze me voor nodig?
 
Wat wij hebben gedaan:
- Ik heb haar altijd gevoerd. Liefde van honden gaat net als bij mannen door de maag
- Ik heb de eerste 4 jaar het gros van de lange wandelingen met haar gedaan.
Dat was niet expres, maar kwam toevallig zo uit omdat ik eerder naar huis kon van mijn werk.
- Mijn man ging af en toe weg zónder haar en mij, waardoor ze dus alleen met mij opgescheept zat
- Ik heb veel trucjes en activiteiten met haar geoefend en spelletjes gedaan om haar mentaal moe te maken
 
Kortom, ik heb eigenlijk gewoon veel meer tijd aan haar besteed   Het is uiteindelijk rechtgetrokken en ze is nu biijijjjijjjna even gek op mij. Maar mijn man zal altijd favoriet blijven, denk ik. (Maar naar mij luistert ze beter!) "

Aurelia

border collies tja

een border collie is het gekste op de persoon waar die het beste naar luistert niet op de persoon waar die het enthousiaste op reageert raar maar waar

Meestal wel denk ik, maar in ons geval verwacht ik dat als we allebei een andere kant op lopen, dat ze dan uiteindelijk met mijn man mee loopt en niet met mij. Al blijft ze waarschijnlijk gewoon boos in het midden wachten tot we allebei weer goed dezelfde kant op gaan (nu ze niet meer zo hard kan rennen dat ze  tussen ons in heen en weer kan  blijven gaan).

Ik had dit toen Moos een aantal weken bij ons was voor een korte tijd. Ik deed alles met Moos maar Moos vond mijn vriend geweldig! Daardoor dacht ik ook even: waar is onze band?! Ik ben gaan kijken wat mijn vriend zo leuk maakt, en dat bleek het ruige spel waar Moos zo gek op was. Ja, daar ga ik weinig aan veranderen want dat is gewoon niet mijn manier van spelen. 

Waar ik de band met Moos echt mee kreeg (en nu zijn we super gek op elkaar) is erop uitgaan samen, op avontuur. Samen de bossen in en gek doen, samen op visite bij mijn moeder, samen kunstjes oefenen. En als we daarmee klaar waren een bot in mijn handen en hij lekker knagen. Nu nog steeds als ik een bot pak, vind hij het heerlijk als ik een keer bij zijn plaats erbij kom zitten om hem even voor hem vast te houden! 

Laten we beginnen met dat het geweldig is dat een hond met een rugzakje zoveel liefde en vertrouwen vindt bij jouw partner. Hij gaat een band met jou ontwikkelen als jullie leren samenwerken. Ga gewoon eerst een A-cursus (gehoorzaamheid) doen en kijken wat daar uit voort vloeit. Tegenwoordig leer je daar zoveel verschillende spelletjes die je elke dag kunt doen met je hond. 

Wat jammer dat je geen echte connectie met de hond voelt, ik kan me voorstellen dat je hier best verdrietig om wordt.

Wat ik zou doen: mezelf openstellen voor alles wat de hond 'uitstraalt'. Dus kijken naar waar hij plezier in schept, wat hij graag doet, waar zijn interesses liggen, waar ie blij van wordt. Dat kunnen zeer verschillende dingen zijn, waar de ene hond vreugde in vindt, dat vindt de andere hond maar niks. En van daaruit zou ik bekijken hoe je dit met hem kan delen.

M.a.w. vertrekken vanuit de hond zijn beleving, en meegaan in zijn plezier.