Belang van een netwerk voor oppassen op de hond

Ik zit met een dilemma en ik hoop dat misschien hier reacties komen waar ik iets mee kan en die aanzetten tot het nemen van een besluit. 
Ik ben alleenstaande moeder met een kindje van 9. Ik draag de gehele zorg alleen. Die is niet gemakkelijk geweest in al die jaren wegens uiteenlopende (ernstige) omstandigheden. Het is nu in rustig vaarwater, maar wel een aanslag geweest. Daarom werk ik niet op het moment. 

Als kind wilde ik altijd een hond, maar mijn ouders hielden niet van honden dus we hadden katten. Ook prima uiteindelijk maar ik was vastbesloten dat ik een hond zou nemen als ik op mezelf woonde. Maar goed.. in die periode ging ik veel uit, was vaak buiten de deur en realiseerde me dat een hond niet in de situatie zou passen. 

Nu ben ik bijna 40, heb ik een kindje van 9 en die wil graag een hond (we hebben al een kat). Eerste reactie: We gaan kijken of we voor iemand de hond kunnen uitlaten en misschien een hondje laten logeren, want misschien blijk je het dan niet zo leuk te vinden. We hebben nu enige maanden een super leuke uitlaathond maar de verwachting is dat die niet goed gaat met een kat,dus die kan nooit mee naar huis om te logeren.  Ik zie dat de hond ons beide heel veel goed doet en mijn dochter, die heel onzeker en faalangstig is, lijkt meer zelfvertrouwen te krijgen. Maar ze wil zo graag een hondje van haarzelf en ik snap dat. Ze vind het soms lastig de hond achter te laten. Bij mij kriebelde het ook wel erg dus gaan rondkijken, maar goed... dan gaat het alleen maar meer kriebelen natuurlijk. 

Nu had ik op een hondje gereageerd wat 'perfect' leek voor ons en waar we helemaal voor vielen en ik kreeg gisteren bericht dat het hondje beschikbaar was, maar zij moest plotseling vandaag al opgehaald worden. Hondje zou in het buitenland zitten toen ik reageerde maar was onverwachts met een vlucht naar Nederland gekomen en de adoptant die voor mij had gereageerd was afgehaakt.

Volgende week heb ik echter belangrijke afspraken staan, waar ik echt niet onderuit kon. De week erna ook nog wel een enkele. Ik weet dat ik voor een pup thuis moet zijn de eerste tijd, maar ik had ook niet de verwachting dat het binnen een dag rond zou kunnen zijn. Dus, paniek, want: Ik hoorde het gisterenavond en nog niets in huis.. niet goed voorbereid (wel ingelezen, maar nog niet echt een plan).. dilemma.
Bovendien.. ik heb me eindeloos ingelezen, over zindelijkheidstraining, leren alleen te zijn etc, maar de meningen zijn heel erg uiteenlopend. Zo ook hoe goed het werkt om een pup bij een volwassen al aanwezige kat te introduceren. 

Nu wilde ik oppas regelen voor de momenten dat ik weg moet, maar dat viel opeens niet mee voor een pup van 4 maanden, want veel mensen in mijn netwerk houden niet van honden. 

Toen ging ik nadenken.. buiten die afspraken.. het is zo zomervakantie. Hondje kan nog niet alleen zijn. Dus dat gaat niet worden een middagje naar het zwembad, naar de speeltuin etc. Dat is dan de consequentie en natuurlijk ook lastig voor mijn dochter. We hebben met corona al zoveel thuis gezeten. Hoe ga ik het doen met afspraken als tandarts, fysio etc die weliswaar maar een 30 minuten tot een uur duren, maar toch... mijn grootste schrikbeeld is namelijk een hond met verlatingsangst.

Financieel kan ik een hond veroorloven, mits ik die niet voortdurend uit moet besteden aan opvang of uitlaatservice a 12-15 euro per keer. Ik werk nu niet, maar heb dus wel afspraken, ben alleen verantwoordelijk voor de boodschappen, kind van school halen etc etc. 

Ik kom zeer regelmatig bij mijn ouders in een week, maar zij willen de hond niet in huis. Ook niet als ik op bezoek kom en de hond meeneem. Intussen waren er nog meer mensen die me probeerde te ontmoedigen met: "Hond is teveel werk, je hebt al zoveel op je bord." Niemand heeft het erover dat het inderdaad wel zo is, maar dat het ook heel fijn is om een hond te hebben.
Ik kan zelf de voors en tegens niet goed afwegen omdat ik de praktijkervaring mis. 

Dan de discussies op internet over hoe je het beste de pup zindelijk maakt, dingen aanleert... doordat veel mensen het niet met elkaar eens zijn, zie ik door de bomen het bos niet meer, wat nu wel te doen en wat niet om het allemaal succesvol te laten verlopen. 

Ik heb uiteindelijk omdat ik ontmoedigd raakte, ook wat onzeker en er zo'n tijdsdruk op lag de boel afgeblazen. Waar ik eigenlijk flink van baal nu ik op de website het hondje weer als beschikbaar zie staan. Ook omdat ik weet dat dat verlangen toch weer terug gaat komen en zie dan maar weer een hondje te vinden wat beschikbaar is en als totaalplaatje zo goed past. 

Nu vraag ik me af... is het eigenlijk wel haalbaar als je alleen met een kind bent, zonder netwerk achter je die bereid zijn het hondje op te vangen? Ik kan natuurlijk via andere kanalen goedkopere of gratis oppas regelen, maar het moet maar net klikken en als iemand morgen besluit het niet meer te willen kun je weer op zoek. En hoe gemakkelijk is er iemand te vinden? Het is gek om iemand te zoeken voordat je de hond in huis hebt (lijkt mij), maar ik heb er graag zicht op wat ik kan, voordat de hond er is.  Ik hoor van andere hondenbezitters ook altijd dat ze een ouder, buur of tante achter de hand hebben waar de hond terecht kan. Ik heb dat niet. 

Heel veel nees van je...de zomer komt er aan, vakantie periode voor je kind...het zinderlijk maken , de kat...heb je een goede kennis met een jonge hond ? Vraag die eens te logeren voor een nachtje....en kijk dan of je het wel leuk vind, en ja een jonge hond zeker een herplaatser heeft alle aandacht nodig en je weet geen karaktertrekjes nog, daar kom je achter als je de hond in huis haal......denk er goed over na....doe je dat blijkt anders kom je hier niet, maar er het is veel zorg en werk in het begin...en zeker een herplaatser...

Ik denk dat het heel verstandig van je is dat je dit hondje hebt afgewezen nu. Het vergt inderdaad wat voorbereiding als je alleen bent.

Als je het financieel kunt veroorloven zou ik een pup in Nederland overwegen. Buitenlandse hondjes zijn leuk, en heel goed dat je er 1 wilt adopteren, maar de kans is groter dat ze niet alleen kunnen zijn.

Kijk eens rustig welke rassen je aanspreken. Kijk in je buurt eens naar mensen die op willen passen. Kijk eens naar betaalde opvang in je buurt. Heb je t plaatje voor jezelf helemaal rond, dan komt er vanzelf wat op jullie pad.

Goed dat je het hondje voor nu hebt afgewezen. De netwerk die je nu nog niet hebt, bouw je over het algemeen vrij eenvoudig op (is mijn ervaring). Je leert meer mensen kennen met honden, je kunt even rondkijken op PetBnB of oopoeh voor een oppas. En ik het mooiste geval vind je hier een vaste oppas die je regelmatig kunt vragen.

Verder ben ik het eens met Kees. Ga eerst eens goed na wat je zoekt in een hond. Welk formaat? Waaks/ niet waaks, hondensport of niet, jachthond of geen jachthond en noem het maar op. Zo ontdek je welk ras het beste bij jou past. Dan schrijf je je in bij een fokker via die rasvereniging of kijkt naar een herplaatser die past bij wat je zoekt. 

Wat goed dat je alles zorgvuldig overweegt. Ik denk wel dat een netwerk, zeker als alleenstaande met kind, belangrijk is. Jammer, en ook wel een groot punt vind ik, dat de hond niet welkom is bij familie. Dan moet je idd nog sterker in je schoenen staan.

Er bestaat een stichting oopoeh, https://www.oopoeh.nl/ je kunt je daar aanmelden en kijken of er iemand in jouw buurt is die wil oppassen.

Of misschien met de uitlaathondmensen bespreken of zij af en toe willen oppassen als het nodig mocht zijn?

Goed voorbereiden is wel fijn, het gaat dan niet eens over zindelijk maken, e.d. maar over wat jou aanspreekt in een hond. En vooral ook een betrouwbaar adres waar je de hond vandaan haalt, een heel belangrijk punt. Controleer een buitenlandse stichting op betrouwbaarheid voor zover dat kan. Hebben ze een open boekhouding, stellen ze vragen, is er voor- en nacontrole. Doen ze ook ter plekke iets aan hulp, zoals castratieprojecten en voorlichting.

Ook een fokker goed controleren, worden de ouderdieren getest op erfelijke afwijkingen, is het geen brßßdfokker of handelaar. Lees je hierover goed in.

En je werkt nu niet, maar hoe ziet de toekomst er uit? Een hond heb je hopelijk voor jaren. Ook als je werkt kun je natuurlijk een hond hebben, maar dan is back up helemaal belangrijk.

Succes en vooral ook veel plezier met alle voorbereidingen!

Edit: ook bij https://verhuisdieren.nl/over-ons  zou je kunnen kijken naar oppas.

Hier ook geen netwerk waar ik op kan terugvallen. Op social media zoek ik particuliere oppasadressen en het is echt een helse zoektocht geweest. Uiteindelijk nu 3 goede en betrouwbare adressen gevonden, maar ik hou altijd mijn oog open voor nieuwe plekjes. Ik screen heel uitvoerig omdat ik liever heb dat mijn honden zich thuis vervelen dan dat ze bij een slechte oppas zijn waar ze misschien per ongeluk het huis uit kunnen door nalatigheid of iets kunnen pakken van de grond en erin stikken.

2 van de 3 mensen heb ik leren kennen tijdens wandelingen en de andere heb ik gevonden via Facebook. Eerst ging enkel mijn hond bij haar maar nadien ging ik ook bij haar oppassen

Bedankt voor de lieve tips. Dat mijn familie afwijzend is, is inderdaad echt wel balen inderdaad. Omdat wij gewoon heel veel met elkaar optrekken. 

Ik heb deze stichting nagetrokken. Staat heel erg goed bekend. Maar ik had erop gerekend dat er een huisbezoek zou komen, dan nog een vlucht geregeld moest worden en dat dit mij wat tijd gaf voor evt. voorbereiding en de ruimte gaf dat ik de weken erna geen afspraken zou plannen. Huisbezoek ging niet door, video volstond en was meteen goedgekeurd. Blijkbaar kwam er een plek op de vlucht vrij en hebben ze, omdat we reeds met 2 geïnteresseerden waren het hondje al overgebracht. Maar omdat er weer een nieuwe vlucht kwam moest deze denk ik ook z.s.m. weer weg en dat vond ik jammer. Ik had willen gaan kijken.. weer even naar huis om het te laten bezinken, bij een ja spulletjes kopen en dan ophalen. Dat mocht niet en ik voelde teveel druk en mijn stress leek me ook helemaal niet best voor een pup die net in huis komt. Ik ben er best wat verdrietig over want het was écht een leuk pupje die lekker hier vanavond bij ons had kunnen zijn, maar welzijn van de hond moet gewoon op één staan en ik wil geen dingen doen waar ik spijt van krijg of impulsief handelen aangaande welk dier dan ook vanuit een 'aaaah wat lief factor';).  Er moet een plan zijn (zeg ik dan met de ratio kant). 

Ik wil eigenlijk geen rashond. Val altijd voor de kruisingen (hangende oren en halflange vacht meestal). De enige rashond die ik fantastisch vind is een Sheltie, maar die zijn waaks en ik wil geen waakse hond. Ik wil een kleine middelmaat, gemiddeld beweging, geen jachthond. Een kruising uit Nederland is ook helemaal prima, maar ik vertik het echt om daar de huidige prijzen voor te gaan betalen. Maar die zullen mogelijk op termijn weer dalen. 

Indien ik weer aan het werk ga in de toekomst is dat overigens max 4 uur per dag. Ik heb blijvende klachten na een ongeluk. 

Zou een hondje uit een nederlands asiel een optie zijn?

Daar zitten/komen momenteel ook echt wel jonge honden voorbij. Dan heb je het probleem met zindelijk maken en voor eventjes alleen zijn ook niet zo.

Natuurlijk zitten er uitzonderingen bij en zal deze hond ook moeten wennen eerst, maar misschien is dat wat?

Ik kijk al een jaar naar de Nederlandse asielen en als ik bij voorkeuren filter op dat hij bij kinderen en bij katten kan krijg ik amper resultaat of er is een reactiestop.

Geen ervaring met de stichting, maar misschien past deze pup bij jullie wensen?

https://www.dierenasiels.com/dier/2A3A8C8F-DC86-494B-818AE8B6925D1387

Ik ken ook iemand die mensen helpt bij het zoeken naar een passend ras of geschikte herplaatser. Zij is ook bekend met diverse stichtingen dus zou je misschien ook kunnen helpen/begeleiden aan/bij een pup uit het buitenland.

Ze doet dit geheel kosteloos, mocht je interesse hebben mag je mij een berichtje sturen!

Ik heb nog steeds geen (vaste) opvang voor mijn hond gevonden, al heeft de zoektocht nu ook meer dan een jaar stil gestaan. Vlak voor corona had ik iemand gevonden die me aansprak, maar nog voor ik haar daar voor de eerste keer kon brengen, barstte corona los 

Gelukkig is mijn buurvrouw 80+.... Mijn hond heeft ernstige verlatingsangst, en huilt/gilt/blaft. Ik woon in het noorden van het land, en ik heb geen auto, dus de weinige opvang die er al is, is daardoor ook al snel buiten bereik. De enige in de buurt heeft een grote herder die ze los liet in een aanlijngebied terwijl we kennismaakten buiten 

Ik ben alleen, werk als gastouder. Ik neem haar naar sommige scholen mee, maar de scholen waar ik het schoolplein op moet, moet ze thuis blijven. Als we naar de speeltuin gaan blijf ik op het bankje of net op de rand van de speeltuin op de grond zitten bij de hond, zet haar daar dan soms vast aan de bank, of aan de rugtas die ik dan vaak mee heb. Of ik doe haar in een draagtas, zodat ze mee kan.

Verlatingsangst is niet erg handig dus inderdaad Ik heb een Chinese naakthond powderpuff, en die staan ook bekend als velcro/klittenband hond, en dat je grote kans op verlatingsangst hebt.

Dat komt ook omdat een asiel vaak veel kritischer naar het karakter van een hond kijkt. Ik wil niet alle stichtingen over 1 kam scheren maar soms zie je bij iedere hond ongeveer dezelfde tekst staan en dan weet je al dat dat niet kan kloppen. Ik ken super veel leuke buitenlandse honden maar geen eentje is zo ideaal als die tekstjes. Het zijn gewoon honden met goed en mindere kanten. Natuurlijk zijn er ook goede stichtingen die een eerlijk beeld van de honden geven. Maar inmiddels is er ook gewoon een levendige handel in Spaanse en Roemeense hondjes ontstaan. 

Kan je trouwens niet vragen om een soort 'heads up'? Mijn ouders zochten een hond die perfect met kinderen kon, en nog wat andere 'wensen', en dit gaven ze bij het asiel aan. Zodra er een hond binnenkwam en nog voor deze op de website kwam, gaven ze mijn ouders een seintje, en zo kregen wij Ruby, de meest lieve hond ooit Dit is wel al 15 jaar terug ongeveer, misschien meer, dus ik weet niet of dit nog steeds zo kan.

Dat lijkt me echt verschrikkelijk. Wij gaan vaak naar grotere speeltuinen waar je ook echt entree betaald en daar is het niet toegestaan. Ik snap dat ook wel. Ik heb ook even overwogen of het niet leuk was om een blindengeleide pup in huis te halen. Die mag ook in opleiding overal mee naar toe. Maar die moet dan na een jaar natuurlijk weg en ik zou dat wel aankunnen (denk ik nu nog), maar ergens durf ik dat mijn dochter niet aan te doen. Die hecht zich zo snel en sterk aan dieren.