Interpretatie gedragingen/signalen

Ene hele goedemorgen in Hp land

Jullie herkennen het vast wel of ooit eens gehad: Wat bedoelt mijn hond nou echt? Wat probeert hij/zij mij nou te vertellen?

We kennen, als het goed is, allemaal wel zo'n beetje de basis signalen/communicatie van een hond waardoor je kunt concluderen dat een hond bijv iets fijn vindt of juist absoluut niet.

Al een tijdje zit ik over een bepaalde gedraging/signaal na te denken maar het is en blijft interpretatie.

Vandaar dat ik het met jullie wil delen; Wat bedoelt mijn hond nu echt?

Gisterenochtend wezen wandelen (het was al bloodyhot dus heel lang was geen optie)

We komen vervolgens een paar mannen tegen welke werkzaam zijn in de Groenvoorziening van de gemeente. Dyuna staat haar kranten te lezen op het gras en nadat ze de AD volledig gelezen heeft lopen we een klein stukje verder. Ahh de Telegraaf

Ze staat wederom wat te snuffelen en een meneer sprak mij aan over Dyuna, in de goede zin, mooie hond, lieve hond blabla jullie kennen het wel.

Dyuna is normaal gesproken een spring in het veld, dol op elk mens (behalve honden) en is verzot op aandacht. Rondjes springen, langs de benen heen schuren met een bolle rug en weer terug. Zodra Dyuna gekriebeld wordt op haar rug gaat dat eventjes omhoog zo van oehhhh, vast wel eens gezien bij een hond.

Dat is haar manier van affectie tonen jegens mensen.

Meneer vroeg of hij haar mocht aaien, zeker mocht dat. Ik gaf hem wel mee dat het een jonge hond is welke nog wel eens opspringt uit enthousiasme.

Echter deze keer ging Dyuna liggen, dit doet ze normaal gesproken alleen als ze ver af een hond ziet. Ze kijkt even vertwijfelt, oortjes draaide een fractie van een seconde even opzij, waardoor ik in een nanoseconde begon te twijfelen of zij het nog wel zo leuk vond.

Meneer was ondertussen Dyuna al aan het aaien en toen stond Dyuna op en ze schuurde zich langs meneer zijn benen. Dol enthousiast oortjes plat ontspannen zoals een puppy en ze vond het zichtbaar fantastisch.

Deze reis sprong ze geen 1 keer op en ik natuurlijk inwendig Joehoeee,ze begint het te leren, hihi!

Maar het signaal dat volgt daar kan en heb ik nooit geen vinger op kunnen leggen.

Terwijl ze dolenthousiast is en oprecht zichtbaar blij met de positieve aandacht komt ze naar mij toe en springt tegen mij aan. Op dat moment, en dat is al vaker gebeurd kijkt ze me ook echt aan.

Dit gebeurd in een fractie van een seconde. Nadat ze weer laag gaat, gaat ze terug naar meneer, wordt wederom ff gekriebeld, ze schuurt langs hem heen en springt weer tegen mij.

We hebben onze weg vervolgt om te voorkomen dat de 'prikkeltjes' hoog op lopen, het was immers al best benauwd.

Maar nu, wat bedoelt Dyuna met dat opspringen tegen mij?

-Zoekt ze bevestiging, doe ik het ok baas?
-Zoekt ze hulp, get me the hell out of here?
-Wordt ze gewoon geprikkeld vanuit enthousiasme?


Ze heeft dit vaker gedaan en in merendeels van bepaalde situaties kon ik er niet meer van maken alsof ze bevestiging zocht.

Overigens, Dyuna gaat nooit liggen als ze iemand tegen komt, ze was naar mijn vermoeden wat loom van het benauwde weer en heel even dacht ik nog: O jee, er is iets! Maar niets was minder waar gelukkig!

Het gaat mij met name om het signaal/gedrag opspringen tegen mij en dan vooral hoe reageer ik het beste?

Tot op heden heb ik het altijd geinterpreteerd als zijnde bevestiging zoeken dat ze het super doet, en zodra ze opspringt en weer laag gaat, geef ik haar mee dat het Ok is.

Maar is dit het wel?

Ik herken hem als “help mij prikkels te verwerken baas, dit is iets te spannend maar ook nog leuk”. Pup hier (nu 5 maanden) maakt ook oogcontact met mij, loopt dan wel voor mijn voeten (normaal niet) of springt dan ook op. Een soort “red mij”. In de Eerste weken tilde ik hem op en keken we samen naar de situatie, nu ga ik op mijn hurken en doen we het samen terwijl meneer blijft staan (grasmaaiers, enthousiaste mensen, bouwactiviteiten, etc.). Na heel spannende maar gave ontmoetingen (denk dollen met een grote volwassen hond) vraagt hij er ook om. Even resetten, zo leg ik m uit. Duurt kort en dan is de batterij weer opgeladen.

Wel gaaf dat je deze interactie hebt met je hond. Vertrouwen is dus alvast tien punten! 

Moeilijk te zeggen aangezien we het niet kunnen zien... Wat ik wel altijd doe is mijn hond zelf laten kiezen of hij wil geaaid worden of niet, wellicht kom je er zo ook uit, als ze dan laat merken dat ze het niet wil...?

Loki kent 'aai?' en dat is vrijblijvend. Ik laat de mensen dan 'aai loki?' zeggen en als hij er niet heen gaat, dan heeft hij er geen zin in. Of ik zeg 'loki ga je dag zeggen?', is eigenlijk hetzelfde maar dan een vrijblijvende vraag van mij uit. Zo voorkom ik ook verrassingen voor loki wat naderende handjes betreft :) overigens als hij plots oogcontact maakt met mij, je kent het wel, echt een doordringde blik, dan wil hij iets. Bij aaien door kindjes moet ik hem vaak dan even weghalen omdat ze toch wat te onhandig doen. 

Ik kan niet zeggen wat jouw hond er mee bedoelt. Lucie doet dit ook wel bij mij nadat ze iets te veel aandacht heeft gekregen van een ander, dan is t echt spanning kwijt moeten. Ik laat haar om die reden niet door vreemden aaien, ook al zou ze dat wel toelaten. Dan mogen ze Paddy aaien, die reageert heel relaxt.

Goeie vraag, als ik het verhaal zo lees denk ik hetzelfde als jij, maar wie weet toch wat anders. Ik denk dat ze het toch wel spannend vond.

Misschien anders als iemand haar wil aaien dat hij dat niet zomaar doet maar eerst zijn hand uitsteekt en dan kijken wat ze doet. Draait ze zich weg dan wil ze blijkbaar niet geaaid worden door diegene.

Bedankt voor jullie reacties.

Het is bij Dyuna nooit een issue of ze geaaid wilt worden. In het verleden sprong ze juist richting de passant uit joligheid, nu kijkt ze alleen na. Zodra ze de kans krijgt om geaaid te worden, is zij er als eerste bij.

Dyuna is zoals de meesten weten, vrij onzeker buitenshuis, binnenhuis lijkt ze soms een reu vol testosteron welke wel ff laat blijken dat zij haar zin wilt door drammen met momenten. Zo zeker als dat ze soms binnen is, zo onzeker is ze buiten. Behalve bij mensen, zo lijkt het!

Zodra ik met haar in het natuur gebied loop met de 2 honden vriendinnetjes en zij loopt onverhoopt niet vooraan, kan ze ook wel eens tegen mij aanspringen. Hiervan weet ik, ok door lopen totdat we vooraan zijn en dan trekt ze ook veel minder. Wat dat aan gaat wel typerend herder dat alles wilt overzien. Loopt haar 'roedel' niet vlak achter haar aan, dan stopt zij, kijkt om en wacht totdat iedereen weer compleet is.

Op dit punt geen enkele onzekerheid, zou je zeggen. Loopt ze in de tuin waar ze dus geen overzicht heeft wat er buiten gebeurd, tilt ze zo nu en dan haar voorpootje op en gaat rondjes lopen. Hier vindt ze het duidelijk spannend. Overigens ook nooit eruit gekregen ondanks verwoedde pogingen dat het 'goedzo' is. Of totaal te negeren. Ze lijkt enerzijds heel waaks, anderzijds onzeker...waaks uit onzekerheid zullen we maar zeggen.

Afijn, zodra Dyuna echt iets te spannend vindt zie ik haar staart ook vnl naar links zwiepen, dit icm gespannen mondhoeken welke zich elke seconde afwisseld met ontspannen/spanning.

Wat dat betreft prima te lezen voor mij en doorgaans vermijd ik spannende situaties of momenten waar ze echt getriggerd wordt tot uitvallen naar honden.

Het is alleen dat opspringen jegens mij waar ik niet zo goed de vinger op kan leggen. Ik zie een ontspannen hond, welke als een puppy heen en weer gaat en ook weer terug keert voor de aandacht. Ze bouwt idd hierdoor wel spanning op, maar positieve spanning. En wellicht maakt dat, dat ze tegen mij opspringt niet wetende hoe ze deze moet kaderen?

Natuurlijk ook tekend altijd al geweest bij Dyuna, ongeremd projectieltje..alhoewel ze nu toch echt wel rustiger begint te worden nu ze reeds 1,5 jaar is

Overigens als we bij de dierenarts zijn springt ze letterlijk op mijn schoot. Hiervan weet ik duidelijk: HELPPPP! Nooit iets gebeurd aldaar, integendeel, alles wordt op haar tempo gedaan met koekjes, lekkers enz! Toch reageert zij heel heftig en kruipt op mijn schoot heel dicht tegen mij aan. Eigenlijk best zielig! Ik probeer dan zo monotoom mogelijk te blijven maar haar wel te kalmeren met mijn stem. Dit werkt natuurlijk niet. Ze kruipt helemaal in mijn broekzak en pas in de auto is ze weer cool. 

Zo zie je maar, soms kun je nog zo goed socialiseren of er gebeure helemaal niets waardoor de hond een verkeerde associatie krijgt. Het zit er en ik accepteer haar zoals ze is.

Het is ook niet dat het een issue is, ik wil haar graag nog meer begrijpen. Ja, sommige dingen krijg ik er helaas nog niet uit, anderen zaken gaan juist heel erg goed. 

Denk dat dit ook de insteek is van het hebben van een hond, samen groei je in de loop der tijd naar een stevige relatie onderling. En ach, ze is een scheet voor ons

mooi gezegd

ik vind het ook wel mooi dat wij als mens niet alles kunnen sturen al bedoelen we natuurlijk het beste, en honden gewoon ook zelf ontdekkingen doen, een eigen kop en karakter hebben.

Mijn dh indertijd had ik altijd mee genomen naar de manege, van kleine pup af aan. Toch was er een moment en ik was erbij, dat ze als uit het niets schrok terwijl er niets gebeurde, paard stond te eten in haar stal zoals altijd. Maar ineens keek ze vol aandacht naar het paard, alsof ze zich ineens realiseerde dat het toch wel een erg groot dier is en je daar beter maar erg bij moet oppassen. Ze is haar hele leven op haar hoede geweest voor paarden en ging ze uit de weg.