Jouw ras / kruising.

Ik ben erg benieuwd naar de verhalen en ervaringen over jullie ras / kruising. En nu je weet wat je weet, wordt de volgende hond hetzelfde ras?


Nu is er natuurlijk een hoop te lezen op internet, en karakter beschrijvingen zijn er genoeg. Maar eigen ervaringen en verhalen zijn toch anders.


Ik zal beginnen. De Hollandse herder. Mijn ras.


Officieel gefokt voor het hoeden van schapen en het bewaken van de boerderij, maar nu 1 van de meest veelzijdige rassen die ik ken. Het is een oud landras, dat tot op heden met uitsterven wordt bedreigd. Met name de Langhaar en de Ruwhaar zijn er niet veel meer. 


Schapen drijven, IGP, search and rescue, dock diving, doggy dancing, behendigheid, hoopers, speuren, jagen, canicross, bikejoring en ga zo maar door. Allemaal sporten waar de Hollanders aan deel nemen en zelfs uitblinken.

In tegenstelling van wat veel mensen denken, is de Hollander geen 'slaafs' ras, maar zijn ze lekker eigenwijs. Ze zijn enorm slim, en willen werken en een taak hebben. Maar het is een 'ik wil voor je werken, maar ik wil er iets voor terug' ras. Ze willen mét de baas werken, en niet vóór de baas. Dit merk ik bij mijn 2 honden enorm. Hollandse herders zijn denkers. Als ze het nut ergens niet van in zien, kun je op je kop gaan staan, maar ze zullen het niet doen. Ze zijn enorm slim en lossen problemen op. Ze zijn er van overtuigd dat er altijd een 'andere en betere' manier is om iets te doen. Ze zijn er van overtuigd dat ze slimmer zijn dan hun baas haha.


Een goede off switch is heel belangrijk, en hoewel ik er al vanaf dag 1 aan werk, kan Willow er nog wel eens mee struggelen en blijft dan dus door gaan. Maar als ze eenmaal in hun behoefte zijn voldaan, kunnen ze heerlijk een paar uur tegen je aan chillen op de bank. Ze hebben veel energie en konden vroeger úren lang op en neer draven bij het grens lopen bij de schapen. De fokker van Kahlúa drijft dagelijks intensief met haar 5 Hollandse herders, en het is prachtig om te zien wat een uithoudingsvermogen ze hebben. Uiteraard moet dit wel getraind worden. Ze worden niet geboren met uithoudingsvermogen.


Wat ik leuk vind om te zien, is hoe mooi de knop om gaat als ze echt aan het werk zijn. Ze geven dan de volle 100% en weten wanneer het 'menens' is. Waar Willow in de bossen en in huis nog wel eens kan kloten en uitdagen, zul je haar dat op de club niet / nauwelijks zien doen. We zijn dan echt sámen bezig.


Ze hebben over het algemeen een hoge prooi en voer drift. Vooral willow is enorm te motiveren met een bal of tug. Jachtinstinct komt voor, en hoewel het er bij de ene lijn meer uit komt dan de ander, zit het er altijd wel in. Bij Willow is het wat extremer dan bij Kahlúa.


Ze zijn over het algemeen neutraal naar vreemde mensen en honden. En dit klopt ook. Voor mijn honden ben alleen ik belangrijk. En hoewel Kahlúa nog wel heel blij kan zijn als er vrienden of familie langs komen, doet Willow niet eens de moeite om op te staan uit haar mand. Neemt pas een kijkje wanneer zij daar behoefte aan heeft. Ze laat zich wel graag door iedereen aaien. En vooral in het dorp kan ze soms al haar charmes in de strijd gooien zodat mensen haar aandacht geven. Ze zijn verder enorm grappig en hebben echt een grote dosis humor. Ze halen zo vaak fratsen uit en er gaat geen dag voorbij dat ik niet om ze moet lachen. Willow is heel sociaal naar honden buiten huis, beheerst de hondentaal goed en zal nooit op een hond af stormen. Binnen in huis kan ze agressie vertonen naar andere honden. Kahlúa is juist buiten niet leuk naar andere honden. Ze heeft vroeger teveel kansen gehad er op af te rennen, en hoewel het nu heel goed gaat, heeft ze een grote persoonlijke ruimte. Bij honden die ze kent is ze heel sociaal en duidelijk. Ook binnen in huis. 


Ik ben zelf heel actief met mijn dames. Doe aan bijt en protectie werk, obedience, speuren (IGP sport)  canicross, mountainbiken en binnenkort beginnen we langzaam met bikejoren. We doen dit allemaal erg graag en mijn honden (en ik) hebben dit ook nodig.


Afgelopen week was ik op een club dag van de Hollandse herder, en het is zo grappig om te zien hoe al die Hollanders een beetje hetzelfde zijn. Wanneer ik met andere eigenaren sprak, over bepaalde dingen, was er constant een hoop heel herkenbaar.


Nou, een 'kort' stukje over de Hollandse herder. Ik kan echt uren blijven vertellen erover maar dat zal ik maar niet doen. Erg benieuwd naar jullie verhalen!

Ik heb je verhaal met een grote glimlach gelezen . Ik heb ook twee Holanders gehad , langharen , ze waren ook toen al zeldzaam . Er waren er toen zo'n 1000 in Nederland.  Vooral mijn teef was stronteigenwijs . Ik deed G&G met haar , tijdens de,lessen deed ze het helemaal prima , tijdens het examen deed ze haar eigen ding . Hm heb ik dat geleerd ? Ik heb er nu geen zin in . En mevr liep van het veld af tijdens de oefening af en blijf . De reu was een type knuffelbeer , nu ik over hem ga schrijven schieten de tranen weer in mn ogen . Ik heb nog nooit zoveel van een hond gehouden . Zo'n hond heb je eenmaal in je leven . Voor mij reden om.er niet meer aan te beginnen .niet eerlijk naar de nieuwe hond toe , vergelijken . Ik deed met hem speuren en behendigheid . Waar ik was daar was hij , ging ik naar de bieb dan lag ie gewoon los naast me . Hij mocht mee naar school toen mn zoon een spreekbeurt hield over dit nationale ras . Beiden waren zeer stabiel en erg lief voor kinderen , de jongste was pas drie . Wel moesten we bv goed opletten i  bv het bos , als ze aan het spelen waren . And 'ers bewaakten zij hun kinderen . De auto hoefde niet op slot , bij wijze van . De reu kroop direct achter het stuur en bewaakte de auto.  De reu had wel jachtdrift , de teef veel minder . Een vriend van ons had ook een Hollander een zusje van onze teef ,en een mechelaar . Maar die lieten de drie Hollanders,links liggen hoor . De Belg werd gedoogd , dat weer wel haha,. Onze poes,moest bevallen ze was boven , rust voor haar dachten we . Maar ze wilde toch naar beneden , en wat denk je het eerste,kitten was geboren en de poes accepteert de dat de teef het vlies stuk maakte , en zo ging het met de andere drie kittens ook . De reu werd niet geaccepteerd . Heel bijzonder vonden wij , dat de poes de teef erbij liet . De teef kreeg op 4 jarige,leeftijd een tumor in haar dijbeen ,en is met succes geopereerd . Ze was 7 en kreeg Cushing , rotziekte . Ze is 11 jaar geworden . De reu mocht slechts 2 maanden 8 jaar zijn , zeer agressieve vorm van kanker . Je kon mij opvegen , kapot van verdriet . We hebben snel afscheid van hem genomen . Omdat ie zo ontzettend lief was,. Nog een keer een geliefd wandelgebied bezocht en daarna,hebben we hem in laten slapen 

En ja ik heb na deze twee bijna alleen herplaatsers,gehad 

Dat waren Oud Duitse,Herders , Schotse,Collie , Engelse Bulldoggen en veel Jack Russell 

De twee pups waren een jack russel en een Engelse Bulldog van mn zoon 

En sinds,ik het fenomeen terriër heb leren kennen kom ik er toch steeds,op terug . Maar al te vaak belanden ze,in het asiel , impulsaankoop , klein hondje lekker makkelijk . Maar niets is minder waar . Er staat een stevige kop op en ze bulken van de energie . Maar hangen ook als een klit aan hun baas . Naarmate ze ouder worden word dit steeds sterker . Als ik maar bij de baas ben , dan is het al goed . Men begrijpt ze vaak niet , heeft te weinig geduld , want als de eigenwijze,pet weer eens stevig opstaat ... Ze zijn slim,  zelfstandig ,intelligent en uitgekookt . Maar oh zo lief,  mits de baas,hem goed behandeld en hem wil begrijpen . Mijn allereerste,russel was twee toen ie kwam , had al zes bazen versleten , de laatste,had hem op straat gegooid . Hij was graatmager,  panisch bang voor mannen , viel uit naar elke hond . Bloed zweet en tranen heeft het gekost om hem weer op de rails te krijgen . Met behulp van een goede GT . Later , op de hondenschool werd ie de beste van de groep , toen hield ik het even niet droog . Mannen begon ie na drie jaar weer te vertrouwen . Het is mn langstlevende herplaatser geweest, en overleed op 17 jarige leeftijd . Een schat van een hond geworden . En zo zij er velen geweest die we een tweede,kans gaven . Ook Thara,mijn huidige,russeltje is een herplaatser.  Ze was 10 maanden toen ze,mocht verkassen . Gelukkig kwam Thara,terug bij haar fokkers die haar weer liefdevol opvingen . Thara,had wel hevige verlatingsangst . Dat heeft me een jaar gekost , ik kon werkelijk geen minuut naar de wc . Maar ook dit meiske is weer evenwichtig . Tot op de dag van vandaag snap ik nog steeds,niet dat men van haar afstand heeft kunnen doen.  Ze heeft een erg lief zachtaardig karakter . Heeft een eigenwijze pet die bijna,nooit af gaat haha . En is natuurlijk zeer uitgekookt , intelligent en beschikt over een flinke portie jachtdrift.  Konijnen, hazen , kippen dat is onweerstaanbaar . Schapen , paarden etc boeien haar niets . Groot wild ? Geen idee , ze krijgt de kans niet . Ze is ook erg lief voor mn kleinkinderen,  een tweeling . Blaffen ? Toen ze er net was vroeg ik me af of ze wel kon blaffen . De buren hebben twee blaffende herders,. Het boeit haar niets als die te keer gaan . Thara doe je een groot plezier met zoekspel buiten , als ze maar met haar neus bezig kan zijn , en zwemmen . En graven naar China,aan bv een hondenstrandje . Ze speelt graag met border collies , Aussies Akita vind ze geweldig en haar grote yorkshire,vriend en natuurlijk terriër.  En ze heeft een bejaarde vriend een 12 jarige Hollandse herder , een kort haar. Van kleine keffers,die opdringerig zijn moet ze niets,hebben . En ja verder , wat ik al schreef , een echte terriër.  Waar de baas is daar is de terriër,  sommige mensen worden er gek van . Ik vind het geweldig.  En of er na Thara,nog een hond komt? Als zij oud is begin ik het ook te worden . Het zal dan we een wat ouder hondje worden vanaf een jaar of zes , zeven . En klein , past ie in het mandje van mn rollator 

Super leuk om te lezen! Ik kende de hollandse herder niet goed dus heb met heel veel interesse gelezen!!

Ik had zelf niet een sterke voorkeur voor een ras. Ik wist alleen dat ik een herplaatser wilde. Ik heb hier vooral gelet op het karakter van de hond ( natuurlijk met het ras in mijn achterhoofd). Ik heb nu een labrador waar ik heel blij mee ben! Hij is alleen wel anders dan andere labjes. Hij moet niks hebben van andere honden, is reactief en heel snel overprikkeld. Ook heeft hij bezitsnijd en heefy hij echt zn eigen space nodig. Hij is daarnaast ook de grootste knuffelkont die ik ken en ontzettend loyaal aan ons. Hij verliest ons nooit uit het oog en zijn recall is bijna perfect. Hij is eigenwijs, denkt voor zichzelf en doet alleen een trucje als hij daar het nut van in ziet. Ik kan dat wel waarderen Ik dacht dat labradors een sterke will to please hadden en een beetje dommig waren, maar Marley heeft mij echt het tegendeel bewezen haha. Die hond kan zo slim en koppig zijn. Bijvoorbeeld zn beloning nemen als hij uit het water gekomen is en er daarna weer in plonzen..

Ik sta in de toekomst zeker nog open voor lab, maar dan wel 1 die niet op jan en alleman afrent ( zoals ik vaak zie). Ik ben daarom ook heel blij met Marley. In de toekomst wil ik graag een new foundlander of leonberger. 

Prachtig met hoeveel liefde jij over je honden schrijft en dat je in al die hondjes iets goeds ziet

@thara: ooh zo geweldig om allemaal te lezen. Langharen zijn ook heel leuk! Wel héél anders dan kortharen, en ik mis de 'drive' een beetje bij ze, maar ze zijn fantastisch. Ik ken 2 hele lieve langharen die hulphond zijn voor kleine kinderen. Zij gaan ook elke dag mee naar de kliniek van hun baasje om de kinderen te ondersteunen. Prachtig om te zien. 

En heel mooi hoe je over je terriërs schrijft. Ik heb er een beetje een zwak voor, en als er óóit een klein hondje bij komt, is de kans groot dat het een jrt of fox terriër wordt. Leuk om te lezen hoe je je hondje een 2e kans hebt kunnen geven 

@Lotte, haha, Marly klinkt inderdaad niet als de typische labrador, lijkt mij juist wel héél fijn! (Dat hij niet op alles en iedereen af rent) lastig lijkt me, die voernijt en reactiviteit! Maar goed dat je er mee aan het werk bent met m! 

Klopt hoor , wat je schrijft.  Ze hebben wat minder drive . Maar wij hebben indertijd bewust voor de lang haar gekozen vanwege onze jonge kinderen . En dat was een geweldige match . 

Ik heb twee enorm verschillende rassen en mijn interesse in rassen is enorm verspreid, ik vind namelijk bijna alles leuk en kan echt genieten van rastypische kenmerken. Wel heeft Fanu in mij een passie voor de jacht(training) ontwaakt die enorm verslavend werkt voor mij. In de toekomst zullen hier dus vooral jachthonden rondlopen verwacht ik. 

Maui (betekenis God van Vuur):

Maui is mijn eerste eigen hond. Ik had verder al veel ervaring met andere honden alleen mijn vriend had nog geen enkele ervaring. We zochten dus voornamelijk voor hem een “makkelijk instapmodelletje”. De Leonberger is een heerlijk diverse hond die alles prima vindt, zolang het maar met de baas is. Enorm zelfstandig maar wel echt een Gentle Giant. 

Bij de fokker waren 2 teefjes en wij hadden de eerste keus voor een teef. Teefje geel was een enorme kalme dame die alles prima vond en alles over zich heen liet komen. Teefje roze was een pittig ding, continu aan het stoeien met haar broers, liet van zich horen als ze het ergens niet mee eens was en stond altijd vooraan. Ik werd spontaan verliefd op dat karaktervolle ding. Ook zou het teefje van de andere baasjes hulphond worden en was het kalme karakter van geel daar een veel betere match voor. In overleg met die baasjes hebben wij dus voor roze gekozen, ondanks dat daar ook al onze voorkeur naar uitging. 

Leonbergers hebben een imago dat ze lui zouden zijn en weinig Will to Please. Maui (en Lein van Anke van het forum) zijn voor mij echt de honden die bewijzen dat dit allemaal te maken heeft met hoe ze opgevoed zijn. Maui is namelijk buitenshuis een enorm actieve hond. Ze apporteert graag wat balletjes, rent met gemak 8/10 km naast de mountainbike in de bossen, loopt met jachttraining heel nauwkeurig zweetsporen uit en sinds vorige week zijn we samen gestart met haar opleiding tot officiële reddingshond. 

Verder is Maui echt mijn once in a lifetime hond. Ze voelt me haarfijn aan en weet precies wanneer ik niet goed in m’n vel zit. Ik weet niet of na haar nog een Leonberger komt maar ik ben wel enorm gek op m’n grote vriendin. 

Fanu (betekenis hij die kleine dingen in het leven waardeert): 

Etterbak, druktemaker, dief van al m’n spullen maar 100% het werkhondje waar ik enorm aan toe was. Fanu is pas 6 maanden maar we zijn super actief binnen de jachttrainingen waar hij sporen loopt en apporteert. Fanu is een heerlijk mannetje met veel jachtdrift en werkdrift (wel nog steeds als een Dalmatiër met een portie koppigheid en zelfstandigheid). Ook is Fanu een enorme knuffelhond, echt klittenband. 

Dalmatiërs hebben helaas een enorm slecht imago door de slechte fok na 101 Dalmatiërs. Door hun leuke uiterlijk waren mensen na de films snel geneigd om ze impulsief aan te schaffen zonder echt te beseffen dat dit serieuze waakhonden zijn, gemaakt om 50 km per dag naast de koets te kunnen rennen, enorm intelligent (tot het manipulatieve toe) en wel erg gevoelig. Er zijn destijds verschrikkelijk veel bijtincidenten geweest en mensen reageren nog steeds angstig wanneer ik vertel dat ik een Dalmatiër heb, wat enorm jammer is aangezien het echt heerlijke honden zijn zolang ze hun energie kwijt kunnen. 

Wat een leuk topic! 

Mijn ras is de Border Collie. 

Ik ben ooit bij dit ras gekomen doordat mijn toenmale zwager een border had, Loki. Altijd als we bij hem waren genoot ik van de wandelingen met Loki en regelmatig ging ik er dan ook in mijn eentje met Loki op uit. Tijdens een vakantie is hij toen ook bij me komen logeren. Toen mijn ex zwager me vertelde dat hij met zijn gezin ging emigreren naar Mexico en Loki daarom niet meekon bedacht ik me geen moment en heb ik hem geadopteerd. Eigenlijk heel onwetend over het ras maar ik heb me erin gestort en ben verliefd geworden! We zijn gaan sporten en workshops gaan doen. Frisbee, agility, canicross, steppen, treibbal.. we hebben alles geprobeerd. 

Ik was stapelgek op Loki en ook op het ras. De werklust, de intelligentie en het altijd inzijn voor wat we ook gaan doen. Het zijn kneitergevoelige honden en daarom voor mij een enorme spiegel voor mezelf, wat mij in mijn eigen ontwikkeling ook erg geholpen heeft. Ik kon met hem lezen en schrijven en hij begreep me met een half woord. Ik wist toen dat ik nooit meer anders wilde en droomde toen al van ooit een echte werklijn en stiekem met voorkeur voor een bruin driekleur.

Toen ik Loki op 13 jarige leeftijd heb moeten laten inslapen kwam erg snel een nestje op ons pad. Supergoede klik met de fokker, uit lijnen waar ik me erg in kan vinden én bruin driekleur.... het moest zo zijn en we kregen 2e keus op een reu. 

Reutje haantje de voorste maar met een klein hartje, altijd in voor alles en een vrolijk blij ei werd ik meteen verliefd op en ook de fokker had hem opgeschreven op haar 'voorspel lijstje' bij mij. En dat werd Fenrir! (De naam Fenrir is uit de noorse mythologie en is de zoon van Loki, zo hebben we Loki er nog altijd beetje bij)

Fenrir is een heerlijke hond, ontzettend slim maar ook een grote clown. Totdat we op het trainingsveld of hij naast de step staat, dan zie je iets omschakelen in zijn kop. Het is een heerlijke hond om mee te werken zowel in de agility als bij de schapen en sindskort doen we ook dogfrisbee. Thuis is hij een heerlijke knuffelkont, ook een echte klitteband hond haha maar altijd rustig en relaxed thuis.

Van alles wat ik ooit gehoopt heb in een hond te hebben maakt Fenrir 100% waar ik denk niet dat ik snel zal overstappen naar een ander ras 

Ik had een heel verhaal getypt, maar ineens verdween het... dan nu maar een kortere samenvatting.

Mijn ras: de whippet. Een ras oorspronkelijk gefokt voor de (konijnen)jacht in Engeland. De whippet was minder duur qua onderhoudt dan de greyhounds en daardoor beschikbaar voor de armere lagen van de bevolking. Later werden de whippets ingezet op de renbaan en konden mensen gokken op de snelste hond. De whippet is een hele vrolijke, aanhankelijke, maar niet altijd gehoorzamende hond. Ze kunnen buiten heerlijk actief zijn, maar binnen zijn ze over het algemeen erg rustig. Ze zijn over het algemeen niet goed in alleen zijn, en vinden het vaak heel fijn om een windhonden maatje erbij te hebben. Over het algemeen is het een gezond ras, met een levensverwachting van 12-15 jaar. 

Mijn ervaring: Brownie is pas 10 maanden, maar begint al een echte luie whippet te worden. Buiten heerlijk sprinten en daarna binnen heerlijk slapen. Als we haar niet laten sprinten, wordt ze binnen erg onrustig. Ook heeft ze echt haar mentale uitdaging nodig. Ze kan wel heel slecht alleen zijn, ze vind het vreselijk als ik bijvoorbeeld weg ga. Hier zijn we hard op aan het trainen. Ik vind het een geweldig ras. Het fijnste vind ik dat ze buiten heerlijk actief zijn, je ermee kan sporten en erop kan trekken, maar dat ze binnen heel kalm zijn. Als je een dagje wat minder actie onderneemt, zal Brownie voornamelijk op de bank slapen. Ik ben verliefd op het ras, maar denk dat een volgende hond een galgo of een greyhound wordt. 

Super leuk om te lezen hoe iedereen zijn/haar ras/kruising ervaart!

Mijn ras is de Kortharige Schotse collie.

Een beschrijving geven vind ik een beetje lastig, Aedon is een atypische korthaar en ik denk niet dat ik snel nog een korthaar tegen zal komen die ruwweg dezelfde karaktereigenschappen deelt.

Aedon is (was) een enorm actieve hond met een atletische bouw. Altijd voor van alles in zo lang hij maar bij je kan zijn, maar wel af en toe de neiging om wat onzeker uit de hoek te komen. Samen hebben we ontzettend veel gedaan (Agility, hoopers, kamperen, trektochten maken, reizen en lekker veel zelf getraind) en deze uitdaging had hij ook echt nodig. Ook hebben we intensief gesport buiten eventuele (groeps-)wandelingen en de hondenschool om. Uiteindelijk is hij een hartstikke stabiele kerel geworden, die ik overal mee naartoe kan nemen.

Aedon is echt mijn droom hond en hij zal voor altijd een speciaal plekje hebben. Hij is ontzettend gevoelig en daardoor ook regelmatig mijn spiegel geweest, maar ook mijn grote troost en beste maatje. 

 Aedon betekent 'klein vuur' en dat is hij zeker

Onze andere (inmiddels overleden) collie, Arran, was met betrekking tot het fysieke aspect, compleet het tegenovergestelde van Aedon. Arran was liever lui dan moe, maar ging graag mee struinen door de natuur. Hij had een gouden karakter en we kregen regelmatig de vraag of hij therapiehond was (Je kon gewoon niet anders dan ontspannen als hij bij je kwam zitten). Hij was een lekker eigenwijs ding, maar samen wat kleine trucjes oefenen deed hij heel graag.

 Arran is vernoemd naar het Schotse eiland en hij was een echte rots in de branding, maar wel in zijn eigen wereldje. Zijn naam paste precies bij hem

(hier was Arran al wat ouder)

Als volgende hond had ik heel graag weer een korthaar collie gehad (wel iets pittiger dan de lijnen uit NL), maar helaas mocht het niet zo zijn dit jaar. In plaats daarvan gekozen voor een working kelpie. Veel contact gehad met de fokker en informatie opgevraagd over het ras. Uiteindelijk ook de honden van de fokker mogen ontmoeten (+- 6 tot 8 volwassen honden) en ik was verkocht 

Het ras is een stuk pittiger dan de kortharen en van de fokker hebben we vernomen dat we ook niet het meest makkelijke reutje hebben uitgekozen, maar de klik is er dus ik denk dat het allemaal wel goedkomt.

Hier wordt de volgende dus een working kelpie reutje, genaamd Senán  (wat 'kleine oude/wijze man' betekent)

Oh jeetje! Wat een verschil in hond haha. Ik heb zelf 2 jaar lang met een hoop working kelpies gewerkt. (Al hebben die natuurlijk wel een totaal andere leefstijl, en niet te vergelijken met de kelpies hier) . Welke sport(en) ga je er mee doen?  leuk hoor! En leuke naam ook. 

Hahahaha ja klopt idd. Ik herken wel veel karaktertrekjes van Aedon in de kelpies die ik heb gezien bij de fokker. 

Ik verwacht dus eigenlijk ook een pittigere Aedon op speed hahaha, maar we gaan zien hoe Senán uit gaat groeien

Qua sporten overweeg ik nu nog enorm veel! Maar skatejoring, Agility en balans&coördinatie staan tot nu toe op 1.(met balans&coördinatie mogen we deze zomer misschien ook al beginnen in een puppyklasje).

Verder gaan we zien waar Senán zin in heeft, maar ik ben in principe overal voor in

Dankje!!

Hier twee vizsla’s en een spaans hondje.

Wij wilden na onze labrador een ander ras. Wilde geen labrador meer omdat ik niet wilde vergelijken.

Plus we wilden een hond om mee te hardlopen. Dat deed onze lab ook, maar je kunt ook een lab treffen die daar niks aan vindt.

Onze overburen hadden inmiddels een tweede vizsla en we waren zeer gecharmeerd van het ras. Na veel informatie ingewonnen te hebben, veel ingelezen etc. kwamen we uit bij een fokker. Hier zijn we vele malen gaan kijken en na veel filmpjes en foto’s was daar eindelijk onze Soof!

Wat een heerlijke hond, grappig, lief, leergierig, karaktertje, velcro en super energiek!

Toen Soof een jaar was, is Saar erbij gekomen.

Compleet ander karakter. Soof wil alles goed doen, is een echt meisje meisje, beetje bangig. En dan hebben we Saar. Een rouwdouwer, voor de duvel niet bang, concentratie van een houten deur, maar ook zo ontzettend lief. Soof heeft niet zo heel veel jachtdrang, Saar wel, echter zeer goed te trainen.

Ze gaan inmiddels mee hardlopen en heel veel wandelen. Onder het wandelen laat ik ze soms wat oefeningen doen.

Ik wil nog wat behendigheid gaan doen, nu doen we dat voornamelijk in het bos.

Anyway.. ik zou geen ander ras meer willen. Wel eventueel nog een duitse staande korthaar er nog bij. ;).

Heel leuk om te lezen. Ik was al erg gecharmeerd van de Hollandse herder, maar dit maakt me alleen nog geïnteresseerder. Ik herken er veel van Kims goede eigenschappen in (slim maar niet slaafs, samen mét de baas, ongeïnteresseerd in andere honden/mensen, werklust, etc).

Wat Kim betreft, ze is in sommige opzichten een wat atypische border collie geloof ik, dus ik weet niet in welke mate ze representatief is voor het hele ras. Wat ze heeft zoals alle rasgenoten is een enorme berg energie. Die heeft ze ook écht, en in haar vorige huis ging dit regelmatig richting destructief omdat ze haar ei niet kwijt kon. Ruzieschoppen met de andere honden, deuren slopen, dat idee. Bij ons was ze al wat ouder en de enige hond, en daarmee hebben we het kunnen kanaliseren. Maar we hebben in het begin heel erg veel met haar moeten doen om haar tevreden te houden. Eén dag rustig aan kon wel, maar bij dag 2 was het helemaal klaar, dan moest er actie. Dat vinden wij allebei ook fijn, omdat we op die manier zelf ook bezig kunnen blijven.

Voor zover ik weet van border collies heb je verschillende typen. Het meer slaafse soort, die enorm houdt van opdrachten, steeds wacht op actie met de baas, etc. Die zijn voor zover ik weet gefokt voor de laagland drijfactiviteiten, zoals je ook ziet in de sport. Een hond moet daar echt precisiewerk doen en precies doen wat de baas aangeeft, want er zijn veel factoren.

Kim komt van een 'berglijn', en is gefokt om zelfstandig schaapskudden van de toppen terug te halen naar het dal. Dat zie je ook terug in haar: ze is beslist niet slaafs; ze heeft een duidelijke eigen mening en zit niet op opdrachten te wachten oid, ze bepaalt zelf wel wat haar werk is. (Dat wil overigens niet zeggen dat ze niet goed luistert - tot haar huidige oude-dame-dagen luisterde ze vrijwel perfect, deed gewoon wat je zei als je iets zei. Maar ze loopt niet naast je wachtend op een opdracht oid). Je ziet het ook terug in haar drijfinstinct: dat is al-tijd om een groepje dieren heen rennen en ze dan terugjagen naar de baas. Niet handig als je juist wilt dat ze de kippen bij de achterdeur vandaan houdt :')

Wat Kim erg heeft, en ik denk dat dat deels rastypisch is maar dat het ook echt haar karakter is, is dat ze fanatiek is op het maniakale af. Ze gaat. Maar. Door. Er is een reden dat ze nu 17 is en nog steeds achter een kat aan vliegt als ze de kans krijgt. Of dat ze ons na een dagje niksdoen de volgende dag meteen weer komt halen: NU tijd voor actie. Ze houdt gewoon niet op, dat heeft ze nooit gedaan. Dit kan ook vervelend zijn: die ruzie met de hond in haar vorige huis was echt een vete, en dat is nooit overgegaan. En ze duldt ook echt geen andere honden bij ons als we ergens zitten/staan in een groep: alle honden worden weggejaagd; alleen zij mag in het midden liggen. (Deels ook slechte socialisatie; in haar vorige huis bleek achteraf dat ze ws. te vroeg van haar moeder weggehaald is.) Ook daarin weet ze niet van ophouden. Ze zal zich er NIET bij neerleggen dat een andere hond haar plek deelt. Ze legt zich nergens bij neer.

Typisch Kim (niet per se border collie) is dus dat ze géén gevoel voor humor heeft hahah. Ik heb wel honden ontmoet waarbij je dat meer hebt. Maar Kim is echt gewoon extreem droog en laconiek. Ze is niet een vrolijke hond zoals sommige andere honden. Daarvoor is ze te nerveus en fanatiek, denk ik. Ze kan wel enorm genieten van samen met de baas dingen doen en daarna samen met de baas lekker chillen, maar ze is niet van het kaliber komt stuiterend op je af als je er bent. Niet bij vreemden, maar ook niet bij ons. De enige keren dat ze dat een béétje doet is als we op vakantie zijn geweest zonder haar voor een weekje. Dan rolt ze bijna van de bank, kan ze wat piepen en staartpuntje kwispelen, maar dat is het ook.

Ze is ook verschrikkelijk slim, en dat is wel rastypisch. Maar ze leert vrijwel alles direct, ook heel veel zonder dat het onze bedoeling is. Ze heeft allerlei commando's aangeleerd omdat we gewoon toevallig iets zeiden bij een actie van haar, ipv dat we het bewust getraind hebben. Denk bijv. aan 'plassen' of 'eromheen' of de naam van mij of mijn man. Ze leert zo ook héél snel verkeerde dingen aan, zoals dat krabben in de mand of hijgen of aan je poot likken = aandacht. Ze leert ook nu op hoge leeftijd nog steeds heel snel. Opvallend vind ik dan dat ze sommige dingen echt NIET lijkt te leren. Zo heeft ze nog steeds niet door dat ze kan afkoelen op de koelmat? We moeten haar bevelen er op te gaan liggen en dan zit ze zo van: oh lekker koel. Ja, muts, waarom doe je dat dan niet zelf?

Ze wil het liefst altijd bij je zijn, maar ze houdt niet echt van knuffelen. Haar kop krabbelen en achter haar oortjes krabbelen wel, maar knuffelen niet. Een likje ter begroeting en dan gewoon aan je voeten liggen, dat is wat ze wil. Dat herken ik wel van de andere border collies in mijn omgeving; op eentje na waren het allemaal geen knuffels. Ik denk dat ze daarvoor misschien teveel herder zijn, met die focus van hun?

Ze houdt niet van alleen zijn, maar welke hond wel?

Ballen en stokken vond ze altijd fantastisch, en nog steeds kan ze het NIET weerstaan als je een stok oppakt (of dóet alsof je een stok oppakt). Zelfs al pakt ze ze zelf niet meer op vanwege haar oude tandjes. Als je er een weggooit, moet ze er tóch achteraan. Dat soort spelletjes vindt ze leuk, maar met andere honden speelt ze niet (meer) (behalve de hond waar ze vroeger mee opgegroeid was, maar die is al een tijdje dood). Ze vindt andere honden niet alleen oninteressant maar superstom en eng. Ze hoeft er GEEN interactie mee. Nooit. Alle dieren tussen formaat konijn en koe roepen bij haar drijfinstinct op; die vindt ze wel interessant. Ze heeft geen jachtdrift, maar wel drijfdrift. Daar kan happen en blaffen bij komen kijken, wat officieel niet hoort bij border collies. Het is een soort frustratie dat de dieren niet luisteren m.i.

Vroeger gebruikte ze haar neus NOOIT. Ze deed álles op zicht. ik denk omdat ze een drijver is? Die neus is niet zo relevant voor border collies, al kunnen ze hem natuurlijk leren gebruiken. Ik deed ruik-zoekspelletjes met haar om haar mentaal moe te maken, werkte perfect. Nu ze al een paar jaar niet meer zo goed ziet, is ze heel veel gaan ruiken. Ze vindt andere honden dus stom, maar ze vindt de plásjes van andere honden wel he-le-maal fantastisch. Een rondje door de buurt is alleen maar alle bosjes afsnuffelen tegenwoordig. vroeger was het meer 'we stampen op hoog tempo langs de dijk want we willen gewoon actieactieactie'.

Zo, heel verhaal ;) Andere mensen met border collies mogen me vertellen in hoeverre het herkenbaar is!

Ik zou trouwens nog best weer een border collie willen later, maar het hangt wel af van de afkomst, lijn en hoe wij op dat moment in werk staan. Maar we weten wat ze nodig hebben en kunnen het in principe ook bieden. En Kim was altijd zo extreem fanatiek, dat ik denk dat we ook een realistisch beeld van onze mogelijkheden daarin hebben en hoe daar mee om te gaan.

En ik vind het heerlijk hoe baasgericht en gemakkelijk ze altijd is geweest m.b.t. meenemen. Ze is altijd overal mee naartoe gegaan met ons en dat kan ze ook, ligt gewoon rustig bij je onder een tafel in een restaurant, of naast het pashokje als ik wilde shoppen, dat idee. Ik ken niet veel honden die dat zo zouden kunnen.

@Aurelia . Ik had een Hollander , die,lag ook op zn dooie,gemak in het pashokje . En tot nu toe drie terriër die dat ook konden / kunnen 

Mijn andere Hollander absoluut niet . 

En vele russels ook niet hoor 

Thara,mijn huidige russel is ook zo makkelijk , die ligt ook rustig onder tafel als we bv uit eten gaan , ik zou haar bij wijze,van vergeten mee te,nemen na afloop 

Ah nice! Ik ken niet veel russells, maar de paar die ik kende konden dat echt niet hahah. Misschien ook training hoor, allemaal asielhondjes met issues.

Mijn honden kunnen ook uren onder de tafel liggen op een terrasje. Dan moeten ze wel van te voren goed uitgelaten zijn. Ze vinden alles best, zolang ze maar bij hun baas zijn. 

Ja wat ik zei, ik zie wel overlap met hoe jij je honden omschrijft en hoe Kim is! Vandaar dat ze mij ook leuk lijken ;)

Gijs is een Friese Stabij, altijd al een willen hebben, waarom.... gewoon! Haha 

Ik kan het niet uitleggen maar het is gewoon zo 

Hij is gék op knuffelen, zwemmen en snuffelen. Op een of andere manier weet hij altijd feilloos het water te vinden, zelfs als wij niet weten dat het er is. Ook als we een nieuwe route wandelen dan doet hij precies wat de bedoeling is, waarschijnlijk omdat de meeste mensen daarlopen, soms als wij verkeerd zijn gelopen dan komen we achteraf erachter dat hij gelijk had op een bepaald punt. 

Ook kan hij zo in een Friesland Campina reclame, want alles met zuivel daar is hij gek op 

In gebieden waar reeën lopen daar kan hij niet loslopen ivm jachtinstinct 

Hij vind het leuk om achter hardlopers en fietsers aan te rennen. Scootmobiels zijn héle rare dingen waartegen geblaft moet worden 

Hij houd van rust en natuur, met alle natuurgebieden doe je hem een plezier 

Van stadse dingen houd hij ab-so-luut niet, hij zet zijn kont met zijn gezicht richting de auto neer en hij gaat niet mee. Terwijl als hij eenmaal in een restaurant of iets is, dan gedaagd hij zich voorbeeldig en vaak zeggen mensen "oh lag daar een hond", hij blijft liever in de auto of thuis 

Hij kan ook heel geduldig wachten, in de auto gaat hij gewoon slapen, maar ook wachten op een snoepje of naar buiten kijken 

Iedereen moet wel bij elkaar blijven... als een van onze een andere route neemt dan gaat hij eerst heel lang zitten wachten en daarna gaat hij mee, als hij je dan weer ziet dan doet hij alsof hij je een jaar niet heel gezien 

Hij gedraagt zich nooit overdreven druk of wild, thuis slaapt hij eigenlijk alleen maar. Ook is hij snel tevreden als hij zijn wandelingen en snuffelmomenten maar krijgt 

Waaks is hij wel, maar dat vind ik prettig, ook dat gaat niet overdreven lang door 

Helaas heeft hij vuurwerkangst en ik denk niet dat hij daar nog vanaf komt.. misschien ooit als hij doof is. Dat vind ik vooral voor hem heel erg 

Ook kan hij nogal schrikkerig zijn voor dingen, als er bijvoorbeeld een plastic zak aan een boom in het bos hangt of als iemand een plank op de grond gooit. Ook dat vind ik vooral voor hemzelf vervelend, hij mag zich wel eens wat minder druk maken 

Maar met al zijn fratsen is het mijn lievelingsmonster en zou ik hem nog voor geen 10 miljoen wegdoen 

Och en wat ik nog vergeet is dat hij natuurlijk heerlijk eigenwijs kan zijn, maarja, dat hoort erbij hé 

Zelf nadenken en zelf willen beslissen 

Ook heeft hij een feilloos vertrouwen in ons 

Dingen uit zijn bek of staart halen, eten, botjes, speelgoed, allemaal geen probleem 

Hij past zich ook makkelijk aan 

Bijvoorbeeld op vakantie, even duidelijk maken hier slapen en hier staat je eten, daarna doet hij gewoon mee 

In de ochtend een uur later naar buiten, maakt niet uit hij blijft gewoon slapen 

Een dag wat minder wandelen, geeft ook niet 

En hier iets heel anders . Het bloed kruipt waar het niet gaan kan , kinderen die met dieren zijn opgegroeid  

Onze jongste zoon wilde op een gegeven moment een eigen hond , we hebben het nog een aantal jaren geweigerd . Ze willen zo veel . Maar uiteindelijk kwam zn eigen hond . Een Engelse Bulldog , wij zagen dat niet zo zitten wegens gezondheid . Maar goed , hij was op een leeftijd waarop hij dat prima kon overdenken . We gingen bv met hem mee naar clubdagen 

Onze herplaatsers gingen natuurlijk ook mee , en jawel . Er kwam iemand naar ons toe van een stichting , zeg .... zouden jullie het zien zitten om een herplaatser op te nemen ? Nou ja , we hadden al een bont gezelschap  drie russels , een schotse collie en de Bull van onze zoon . We kregen het verhaal te horen over haar achtergrond  en we besloten om dit meiske op te nemen en haar nog een mooie tijd te geven . Ze was 6,5 jaar , dus we dachten , 2,5 misschien 3 jaar . 

Dus : Een afspraak gemaakt om naar haar te kijken , we wisten al het nodige . Dit lieve meiske was goed geweest om als legbatterij te functioneren . Bij een clubfokker , ja wel . Doel van de stichting was , om daar alles weg te halen .

We kwamen aan , vol trots liet de vrouw des huizes ons de buitenkennels zien  veel te krap en een bulldog in een kennel ! Toen gingen we naar binnen , een gelikt huis , knap met zo veel honden . Er stonden 4 honden vastgebonden , er liepen twee teefjes , waaronder ons meiske . Voor de gelegenheid uit de kennel , na ons zouden er mensen komen voor het andere teefje . Op een gegeven moment kwam de heer des huizes binnen , Noa kroop direct tegen het been van mijn man en kwam er niet meer vandaan . Het andere teefje kroop over de grond van angst en verschool zich achter de bank . De stoom kwam uit mijn oren , vragen werden nauwelijks beantwoord . mevrouw had het alleen over zichzelf en over alle mooi behaalde resultaten ( de show was het enige uitje en eenmaal uit geshowd je leven slijten in een kennel ) Ze gaf ons het advies om Noa uit te laten op een verlaten weiland , want ze was niets meer gewend . We waren klaar met dat k*twijf en wilden weg , met Noa ! De eerste maanden was ze onzindelijk , tja als je altijd in je kennel plast . Ik heb in de tuin een zandhoopje gemaakt en steeds haar urine opgedept met keukenrol en dat in het zand gelegd , haar kwartje ging vallen . Ze was wereldvreemd geworden (in haar kennel ) dus heel langzaam aan de wereld weer verkennen . Na een jaar kroop ze uit haar schulp , keek veel af van de andere honden . En trok veel met een andere herplatser op ( een jrt ) Verder zag ze er niet uit , vieze stinkende vacht veel prut uit haar oren eeuwige anaalklier problemen gore ontlasting en nog een rits aan klachten . Ik heb haar eerst overgezet op KVV , ze had immers een flinke onderbeet ( we zeiden je bent lief van lelelijkheid ) En toen dat goed ging ben ik met haar gaan oefenen , twee maanden lang . Dagelijks hield ik een eendennek in mijn hand en liet haar ontdekken hoe dat kunstje precies werkte . Het lukte ! En met haar centebakkie vrat ze werkelijk alles , ribben konijnkoppen , barf was haar lust en haar leven . Ze maakte een dansje als ik met haar eten bezig was . Ik moest het wel op ""bulldog veilig "" knippen maar daar kreeg ik handigheid in , zat dagelijks te observeren hoe ze at . Tot op haar oude dag heeft ze barf gegeten . En oud werd ze . die 2,5 tot 3 jaar die wij in gedachten hadden zijn bijna zeven jaar geworden , ze is ruim 13 geworden . mankeerde nooit (meer ) iets . het laatste jaar kreeg ze wel last van haar longfunctie . De tang heeft het bij ons dubbel en dwars ingehaald , en streken kreeg ze ook . Zo was er de ""koekjesmeneer "" een man met twee hondjes die haar geschiedenis kende . De man had in z,n kofferbak altijd koekjes , als het madam te lang duurde sprong ze zelf in de kofferbak , we lieten in haar geval de teugels wat losser ... kom maar uit je schulp . De oude man had er altijd lol om , wij ook . En zo had ze nog vele grappige trekjes , maakte een dansje bij tafel als wij zoute haring aten ... ik wil ook ! Ze kon ontzettend goed opschieten met de rest van de roedel , en keek veel van ze af . e heeft haar watervrees overwonnen , ik ging zelf ook geregeld mee het water in . het was een schat van een hond . Waar we menig traantje om gelaten hebben toen ze er niet meer was 

Vergeten er bij te zetten , op de eerste foto samen met mij was ze ruim 13 . Dit was de laatste foto , voordat we haar in hebben laten slapen . Ze kreeg steeds meer last van haar longen , we vonden het mooi geweest 

Wat een leuk topic!

Zo leer je nog eens wat rassen kennen, of er met een andere blik naar te kijken. 

Mijn ras was of is, daar moeten we nog even achterkomen, de Rottweiler!

Als klein meisje al kennis meegemaakt en wat een mooi imposant ras!

Deze rottweiler was echt typisch, je kwam wel binnen, maar niet buiten. Pas wanneer de eigenaar aan gaf dat het goed was. Naarmate ze je beter leerde kennen gaf dit bij ons geen problemen, maar een kennis van hun liet ze écht niet zomaar naar buiten gaan.

Onwijs lief & trouw, een echte knuffelkont.

7 jaar geleden besloten wij zelf een groot ras te nemen, naar voorheen enkel kleine rassen gehad te hebben. Nog even getwijfeld, maar het werd toch een rottweiler!

Vol vertrouwen bij een "thuisnestje" waarvan de ouders getest zouden zijn, haalde wij onze "Balou", niet de rustigste pup, maar ook niet de grootste drukte maker.

We hebben onze handen vol eraan gehad als pup, pakte zelf dr rust niet, hing in je enkels en wilde naar alles & iedereen toe, maar ook onwijs lief, leuk & het liefst lag ze op schoot. 

In de buurt had ze haar favoriete mensen waar ze dan huilend voor de deur ging zitten in de hoop dat er iemand naar buiten kwam. Het liefst werd ze door iedereen aangehaald, maar wel duidelijk wie haar baas was. 

Het was écht mn vriendin & ze voelde alles zo goed aan. Als we bij het water waren en ik even wat in de auto moest leggen kwam ze achter me aangestormd ipv bij haar playdate en mijn moeder te blijven, bang dat je wegging zonder haar zat ze dan al in de auto.

Andersom net zo, met zn 2en er op uit en 1tje die nog even naar de auto liep of een andere kant op kon écht niet in haar ogen.

Onwijs veel pech gehad met haar gewrichten, maar of we nou bij de dierenarts waren voor een operatie, foto's maken, naar de fysio, ze zocht altijd steun bij mij en dan was het goed. Helaas reageerde ze hierna vaak niet meer goed op andere honden, om zichzelf uit pijn te beschermen kon ze dan helemaal uit dr plaat gaan. Om 5 minuten later te spelen met een hond die ze wel mocht. 

Helaas heeft ze maar 5 mogen worden en is ze plots overleden. Dat de pijn na het overlijden en het gemis zó erg zouden zijn, had ik vooraf nooit kunnen bedenken.

Ergens hoop je dit ook nooit meer mee te hoeven maken, maar een hond brengt zoveel plezier met zich mee!

Of de toekomstige pup toch weer een rottweiler wordt blijft nog even de vraag. Er speelt nogal wat qua gezondheid binnen het ras, hoewel dat bij veel rassen tegenwoordig natuurlijk zo is. Maar ook de angst om te vergelijken en naar overeenkomsten te zoeken, niet meer zo'n diepe band te krijgen is aanwezig.

Hier heeeele oude,foto's van de Hollanders,. De digitale camera,bestond nog niet 

Kwaliteit is bagger 

Superleuk topic! Echt heel leuk om alle verhalen te lezen. Ik mag komende zaterdag bij een Hollandse herder fokker komen kijken en dit biedt nog eens extra voorpret 

Floris is een greyhound en is volgens mij redelijk ras typisch, hoewel ik eigenlijk nooit iemand anders op de windhonden facebookpagina o.i.d. zie die dagelijks 2,5 - 3 uur met zijn/haar greyhound loopt. Meestal zijn het de whippets die actiever zijn. Floris vind dit juist echt heerlijk en protesteert duidelijk wanneer ik eens een kortere route wil nemen door stil te staan bij de afslag (maakt niet uit welke afslag dit is, hij weet altijd precies wanneer we op de terugweg gaan ook al hebben we veel verschillende routes, haha). Dit is puur om duidelijk te maken dat hij liever de andere route neemt, want als ik zeg dat hij moet komen en we de volgende keer weer een langere wandeling maken komt hij zonder problemen mee.

Hij is ook een echte knuffelkont en vind het moeilijk om alleen te zijn. Hij volgt me het liefst door het hele huis heen en voor een uur of 5 (wanneer hij zijn avondeten krijgt) is hij vaak alert wanneer ik anders ga zitten of opsta. Verder slaapt hij de rest van de dag. Het liefst lekker op zijn rug met zijn poten de lucht in .  Vreemde mensen gaat hij graag even een knuffel van halen als ze hun aandacht op hem richten. Wanneer zij hem negeren zal hij hen ook negeren. Hij is heel rustig met andere honden wat vaak verbaasde reacties oplevert (terwijl dat vrij rastypisch is), maar kan in groepsgedrag ook dat jachtinstinct laten zien en kan dan echt bovenop de andere hond blijven zitten tijdens het rennen. Hij zal dan niet bijten o.i.d., maar het is niet leuk voor de andere hond (heel intimiderend). Ik haal hem dan ook snel uit zulke situaties. 

Hij luistert verder redelijk goed zolang ik niet verwacht dat hij direct alles wat ik zeg perfect uitvoert. Hij kan best wel wat trucjes en doet deze trucjes graag, maar hij heeft niet die will to please om de meer gecompliceerde trucjes te leren waar hij te veel moeite in moet stoppen . Katten, konijnen en vogels laat hij ook met rust, maar zodra hij een haas ziet staat hij 'aan'. Ik laat hem dan ook absoluut niet los waar hazen zitten. Tijdens het sprinten, sprint hij lekker om ons heen en gaat nooit ver bij ons vandaan. Hij heeft absoluut niks met speeltjes, maar ik heb hem wel leren apporteren met een voerdummy, wat hij heel erg leuk vind.

Als we naar een terrasje of restaurant gaan waar hij mee naartoe mag doet hij het super goed en kan uren blijven liggen slapen. Hij is heel erg bang van vuurwerk en andere knallen, wat elk jaar weer een probleem is, maar geluiden zijn echt iets waar we op blijven trainen (onder een spoor door lopen waar een zware trein overheen dendert is bijvoorbeeld geen probleem meer). Hij is ook een echt koekiemonster  Helaas is niks leuk of lekker genoeg om hem 's avonds van zijn kussen af te krijgen, dus dat kost elke avond weer heel veel moeite, maar zodra hij eenmaal staat is het wel weer allemaal heel leuk . Verder lijkt hij me precies te begrijpen, ook wanneer ik hem iets nooit geleerd heb. Heel mooi is dat altijd. Hij is de liefste 

Haha wat leuk om dit allemaal te lezen! Ik doe ook mee 

Mijn ras: de golden retriever

Nero is  mijn eerste eigen hond. Als we zouden kiezen op het uiterlijk van een ras, zouden we gaan voor een akita, shiba of samojeed. Maar al snel bleek dat deze rassen niet bij onze wensen passen. We zochten namelijk een ras die oa niet eenkennig was, vriendelijk naar andere honden en actief is. Het moest ook een ras zijn die we zouden kunnen leren loslopen (en dus niet overal achteraan jaagt) en enigszins 'makkelijk' trainbaar. We kwamen toen uit bij labrador en golden retriever. Qua karakter lijken ze over het algemeen ook erg op elkaar. We kozen toen toch voor de golden omdat we de lange vacht mooi vinden. Wel meer werk, maar dat valt nog heel erg mee. We hadden beide nog geen ervaring met golden retrievers. 

Nu we eenmaal de hond hebben, sinds 1,5 jaar, is deze hond toch een stuk eigenwijzer en koppiger dan we hadden verwacht bij een golden. Als ie iets wil dan wil hij het ook écht en dan legt ie zich er niet snel bij neer. Als ie iets niet wil dan doet ie het ook lekker niet. Het is een hond die inderdaad ook erg slim is, en over het algemeen zeggen ze dan dat ze makkelijk trainbaar zijn. Nouja, hij is me vaak te slim af. Zoals het alleen mee naar huis willen lopen met als compromis een stukje leverworst. Ik weet nog goed met de puppycursus, hij ging 'zit' leren. Elke keer als hij ging zitten kreeg hij een beloningssnoepje. Al snel had Nero het door en hij ging de hele tijd zitten en wilde niet eens meer staan. Nog vóór dat ik de commando gaf. En dan mij aankijken 'ja.. geef snoepje dan! ik zit toch!'

Ik ben echt verliefd geworden op het ras. Wat ik zo leuk aan ze vindt: ze vinden élk persoon op de wereld leuk, lief en geweldig. Iedereen die langskomt wordt enthousiast begroet met een speeltje. Of hij die persoon nou goed kent of niet, dat maakt hem niet uit. Hij vindt iedereen hoe-dan-ook geweldig. Het liefst ligt hij dan ook de hele tijd bij het bezoek, tot ze weg zijn. Dan is het even janken maar daarna is hij ze ook wel weer snel vergeten. Daarnaast zijn ze ontzettend zachtaardig. Spelen met dezelfde soort enthousiastelingen gaat soms nogal hard. Maar Nero is altijd zó lief en rustig bij kleine hondjes. Baasjes van kleine hondjes hier in de buurt die vertrouwen hun hond altijd met Nero. Sterker nog, die baasjes denken zelfs dat Nero een rustige hond is en gister dacht iemand dat ie gecastreerd was. Maar zo is hij alleen met kleine hondjes. Ik weet ook dat hij met loslopen een kleine hond nooit omver zal lopen. Naast dat zal hij ook niet echt gaan spelen met een kleine hond, dus hij kan er verder ook niet veel mee. Hij is voorzichtig met ze maar gaat het liefst met grotere honden om bij wie hij lekker wild kan doen. 

Goldens staan er ook om bekend dat ze dingen heel voorzichtig vasthouden in hun bek. Ze zijn gefokt om geschoten wild op te halen en die mochten ze niet beschadigen. Dat heb ik ook gemerkt. Nero had eens een levende muis meegenomen in zijn bek. Hele route naar huis had hij de muis in zijn bek, thuis liet hij de muis heel zachtjes vallen op de grond. Die muis had helemaal niks, geen enkele verwonding. Nero had hem zo zachtjes in zijn bek meegenomen naar huis. De muis heb ik vervolgens wel bevrijdt haha. Er was ook eens een 'egg challenge' onder de golden retriever eigenaren. Dan moest je filmen dat je hond een ongekookte ei in hun bek meenam. Ze houden dat ei dan zo voorzichtig vast dat die heel blijft.

Ondanks dat ik hélemaal weg ben van de goldens, weet ik niet of ik na Nero nog een golden zou nemen. Ik ben zijn pittige karakter gaan waarderen en wie weet heb ik de volgende keer een golden die alles best vindt en doet wat je vraagt of wil. Ook fijn natuurlijk! Maar, ondanks dat ik hem soms echt achter het behang kan plakken, is het ook wel heel leuk.

Daarnaast vind ik Nero gewoon heel knap (wie vindt de eigen hond nou niet knap?!) Hij heeft een karakteristieke kop met een mooie lach.

Ooh het is echt zo leuk om al die verhalen te lezen! 

Grappig dat Brownie echt haar windhonden trekjes begint te krijgen haha. 

En Fenrir is een leukers natuurlijk! En zo bijzonder dat Loki je op deze manier met het ras kennis heeft laten maken. 

Maui en Fanu zijn mn vriendjes, die ken ik natuurlijk en zijn óók heel leuk! 

Kim klinkt echt heel leuk! Moest wel lachen toen je zei dat ze totaal geen humor heeft haha. 

Janine, grappig hoe verschillend die 2 zijn! 

Gijs is ook een heerlijke hond zo te lezen! Mijn buurvrouw heeft 2 Friese Stabijs en die 2 zijn ook zo geweldig! 

Wendy, wat leuk! Bij welke fokker ga je kijken als ik vragen mag? En jij zou toch voor een bordercollie gaan, of vergis ik me nu? 

Danielle, leuk dat Nero wat meer pit heeft. Maar als je bij bepaalde lijnen gaat kijken zullen heus meerdere dit hebben. 

Mijn kruising is de kruising Duitse herder x Berner Sennen, Mowgli was deze kruising en ze was een wereldhond.

Ze had veel gemeen met de Duitse herder, ze was gericht op haar gezin, had één baas (mijn dochter), ze was waaks, geen allemansvriend eerder eenkennig. Ze wilde b.v.b. niet door vreemden worden aangeraakt, ze ontweek ze en ging ergens anders liggen.

Ze was gek op de bal apporteren maar vond het ook erg leuk om mijn dochter als die zich in het bos verstopt had te zoeken. Ze vond water leuk maar moest wel grond onder haar poten houden.

Ze was bijdehand en wist mij feilloos duidelijk te maken als ze iets van mij wilde, ik begreep haar het beste maar met mijn dochter was ze duidelijk twee handen en vier poten op één buik.

Toen mijn dochter uiteindelijk het huis uit ging om met haar vriend te gaan samenwonen liet ze Mowgli bij mij achter. Als ze haar mee had genomen had Mowgli veel alleen geweest en dit wilde ze niet voor Mowgli, hierbij was ik ook erg aan Mowgli gehecht. Wel kwam ze Mowgli vaak voor een weekendje ophalen, Mowgli wist dan niet hoe snel ze de auto in moest en keek niet eens achterom.

In de tijd dat ik alleen was met Mowgli werd onze band nog hechter maar mijn dochter bleef haar nummer één.

Mowgli werd ouder en kreeg wat last van artrose maar uiteindelijk hebben we haar vlak voor haar twaalfde verjaardag moeten laten gaan door de pijn die ze leed door kwaadaardige melkkliertumoren.

Mijn dochter is zo gek op deze kruising dat ze toen ze er één tegen kwam er gelijk voor is gegaan. Zo kwam het dat ik de pup oppas van Loca ben geweest, heel leuk om te doen en heel af en toe pas ik nog wel eens op haar. Loca heeft in haar karakter veel gemeen met Mowgli alleen was Mowgli eenkennig terwijl Loca een open allemansvriend is al is ze wel waaks maar vinden de baasjes het goed dan is het goed. Van uiterlijk is Loca groffer gebouwd.

Onderstaande foto's zijn van gisteren toen heb ik nog even met Loca geknuffeld.

Natuurlijk ben ik gek met mijn huidige kleine honden, ik heb nu juist heel bewust voor kleine honden gekozen omdat die beter in mijn huidige situatie passen.

Dat is zeker waar! Maar dat verschilt heel erg per hond, ook binnen een nest. Het broertje van Nero was als jonge pup al stuk volgzamer en ook wel iets onzekerder/angstiger en daar zit ook nu een stuk minder pit in. 

Ja, klopt. Ik vind border collies ook heel gaaf wanneer ze aan het werk zijn, maar de klik mist gewoon in het dagelijks leven, hoe goed ze ook bij Floris zouden passen. Ik heb ook goed contact gehad met een ontzettend goede fokker (doet echt alle mogelijke testen, let heel goed op epilepsie, kiest heel zorgvuldig de karakters bij elkaar, etc), maar deze gaf me ook uitgebreider informatie en praktijkvoorbeelden over een paar zaken die me toch niet lekker zitten bij het ras. Daarnaast, als de bc freestyle frisbee niet zou zien zitten heb ik ook niet echt andere sporten die goed bij de border collie passen waar ik graag intensief mee aan de slag zou willen, terwijl ik bijvoorbeeld speuren juist ontzettend tof vind. Canicross en fietsen zijn ook niet de top sporten voor borders. Een paar cursussen agility vind ik leuk, maar elke week tweemaal voor de komende 10 jaar? Nee. Schapendrijven is hier te duur om zo vaak te doen. Uit mijn topic bleek verder dat working kelpies waarschijnlijk te veel nodig zouden hebben, maar de 'gewone' kelpie zag ik uit de gegeven informatie eigenlijk ook niet zitten. Dus toen jij weer met meer informatie over de Hollandse herder kwam beschreef je precies wat ik zocht (zoals al het andere dat je over Hollanders schrijft) en ben ik me daar toch weer meer in gaan verdiepen, heb ik een goed gesprek gehad met een fokker en ga nu dus langs bij een fokker waar ik heel enthousiast over ben :).

Ik was een beetje terughoudend over de Hollandse herder omdat ik weet dat sommigen heel hard kunnen zijn met spelen (hoewel ik dat vooral van de mechelaars heb gezien, minder van Hollanders) en ik dat niet goed aandurfde met Floris. Maar hun karakters en veelzijdigheid ben ik helemaal weg van  Ik krijg letterlijk kriebels van enthousiasme als ik denk aan een Hollander in huis en alle mogelijke sporten die we samen kunnen doen. En honden moeten wanneer je ze als pup krijgt kunnen leren niet te fel met anderen om te gaan (zoals dat ook moet bij bijvoorbeeld katten of een kind in huis). Het nestje wat op de planning staat is bovendien met een reu die niet uit een werklijn komt, dus ik denk dat dat een goede fit is. Welke reu het precies wordt is (mij) nog niet bekend. Het teefje ken je wel, die woont in Huizen .