Verergerde lichamelijke klachten na overlijden maatje

Het is nu 10 dagen geleden dat we onze Troubs hebben moeten laten gaan. Onze andere hond Rascal is altijd al op zichzelf geweest maar natuurlijk merk ik wel dat hij haar mist. Hij slaapt continu en bij de meeste rondes sjokt hij maar een beetje mee. Hij is 12 en heeft al een aantal jaren artrose en een hernia in zijn onderrug. Door problemen met zijn alvleesklier kan hij geen pijnstilling krijgen zoals hij daarvoor kreeg en ik merk sinds deze week dat hij echt moeite krijgt met lopen. Het lijkt ook dar zijn gehoor ineens achteruit is gegaan. Als ik thuis kom en hij slaapt dan hoort hij me niet.  

Hebben meer mensen dit meegemaakt na het overlijden van een andere hond uit het huishouden? Eten en drinken doet hij verder goed. 

Jawel, maar dat was een jonge hond, door wat neer aandacht te geven en op plekken gaan wandelen waar de overleden hond niet geweest is, is het na een week of twee overgegaan en werd het weer een vrolijke hond, het was zelfs zo erg dat ik een bezoekje gebracht hebt aan de dierenarts, niets aan de hand...jij hebt een oudere hond die al lichamelijke klachten heeft....en de rouw van je oudere hond kan best intens zijn....toch wat meer aandacht geven en naar plekjes gaan waar je andere hond niet geweest is, desnoods neem je en kleed mee, ga je daar zitten, neem wat lekkers mee voor je hond en blijft daar een poosje, lekker samen zij aan zij zitten als je hond moeite heeft met wandelen, haal je hond eruit als het mogelijk is...voor jou veel sterkte met het verlies...

Ik zal dat gaan proberen. Rascal wou normaal gesproken maar 1 en dezelfde ronde lopen. Hij houdt, net zoals zijn vrouwtje, van bekende vertrouwde omgevingen, onze comfortzone. Maar ik ga het zeker morgen proberen, dankjewel!

Je geeft aan dat je huidige hond niet zo ver meer kan wandelen wat lichamelijke ongemakken...ander plekje zoeken, kleed mee, of op een bankje en je hond erbij, neem drinken mee, zoek wat schaduw op, iets heerlijks voor jezelf en je hond, samen genieten...en jij rouwt ook, en je hond, probeer dat niet naar je hond uit te stralen, je hond voelt aan dat je verdriet hebt..en huilen mag natuurlijk, maar extra kroelen met je hond is nu nodig....en thuis...lekker bij je nemen op de bank, mag gerust..

Mijn honden zijn 3 weken vd rijl gewees5 na het overleden van de oudste. Er ontstonden geen lichamelijke ongemakken, maar emotioneel deed het wat. Hier waren we ze weer helemaal terug.

Maar houd er ook rekening mee dat je hond een senior is en soms "ouder worden" ineens heel snel kan gaan. 

Nee niet dat, wel echt raar gedrag(kat) Wachten bij de deur. Liggen bij zijn voederbak, geen snoeppies willen aanpakken, geen aandacht van ons willen, niet willen spelen ect. Vooral het wachten op, vond ik erg.

Het zou kunnen dat het klachten van gemis kunnen zijn maar zou ook kunnen dat het lichamelijk is. Een senior apk check laten doen bij de DA dan weet je wat het is. Maar het is ook zeker mogelijk dat dieren even het bijltje erbij neergooien van rouw.

Ook dieren rouwen om hun maatje, vaak staan we er niet bij stil.

Niet meegemaakt maar ik vind het opzich geen gekke reactie op het overlijden van zijn maatje. 

Stress kan lichamelijke pijn geven, kijk maar naar mensen met een burnout of kijk naar ouderen waarvan de partner overlijdt, dat hun dementie ineens een stuk verergert door de klap van rouw.

Waarom zou dat voor honden niet ook zo kunnen zijn? 

Honden kunnen ook rouwen dus wellicht kan dat ook emotionele schade geven. 

Over het algemeen lijkt het zo dat honden vrij snel over hun rouw heen zijn met een beetje extra aandacht en zo, maar goed we kunnen ze wel voor de kop kijken maar er niet in helaas. 

Ja toen onze kater stierf heeft onze hond een tijdje wat minder geweest en was hij nadien nog regelmatig onze kater aan het zoeken. (maar hij vond hem niet meer)

Ik hoor altijd van artsen en specialisten (hier in België) dat een hond niet kan rouwen maar ik geloof daar niks van. Ik heb den onze nog regelmatig zien treuren (nu jaren later niet meer natuurlijk).

" Ja toen onze kater stierf heeft onze hond een tijdje wat minder geweest en was hij nadien nog regelmatig onze kater aan het zoeken. (maar hij vond hem niet meer)
 
Ik hoor altijd van artsen en specialisten (hier in Belgi&euml dat een hond niet kan rouwen maar ik geloof daar niks van. Ik heb den onze nog regelmatig zien treuren (nu jaren later niet meer natuurlijk). "

makila

Een hond rouwt wel degelijk om het verlies van zijn maatje. Ik denk dat dit besef in Nederland bij o.a. dierenartsen meer aanwezig is dan in België.

Je ziet dat je hond rouwt. Van een vrolijke hond naar een stille verdrietige hond. Je kunt het verdriet ook in de ogen van een hond "lezen" net zoals pijn. Dit verdriet heeft ook zijn weerslag op lichamelijke ongemakken/pijnen.

Jonge honden kan je makkelijker afleiden door beweging en spel. Meer aandacht geven zowel aan een jonge als oude hond: naast je laten  liggen of een klein hondje op schoot, meer aaien als de hond dat fijn vindt.

Een goed artikel over het rouwproces bij honden;

https://dier-en-natuur.infonu.nl/huisdieren/132382-een-rouwende-hond-begeleiden-als-zijn-maatje-is-overleden.html

Huisdieren kunnen echt van slag zijn hoor 

Ik heb het met vorige honden meegemaakt . Er was,er eentje ernstig ziek . Twee van de drie anderen wilden niet meer wandelen . Ze wilden alleen maar bij hun maatje zijn 

Vorige week is ons oude katje overleden . Mijn huidige hondje was ook van slag . Ze was bv ook mee naar het crematorium,  toen we de afscheidsruimte verlieten wilde ze niet mee . Bij de uitgang wilde ze weer terug naar binnen . 

Bedankt voor jullie reacties! 

Ik heb geprobeerd met hem buiten in het park te gaan zitten maar tijdens zijn standaard rondes had hij geen zin en toen ik er extra voor naar buiten wou gaan kwam hij niet van zn plek af. Eten en drinken gaat gelukkig nog steeds goed en hij loopt sinds gisteren ook iets beter. 

Omdat hij de eerste dagen na haar overlijden zich niet echt anders gedraagde dacht ik het bij hem wel zou meevallen qua rouw. Daar hij altijd wel op zichzelf is geweest. Voor nu hou ik hem goed in de gaten en geef ik hem tijd om het ook te verwerken. Het zijn mn eerste eigen honden dus heb totaal geen ervaring met de rouw bij honden en de rouw die ik zelf nu ervaar (erger als bij mijn vader). 

Nogmaals bedankt. 

Tweede pinksterdag heb ik één van mijn drie hondjes moeten laten inslapen, zij was pas 9.
Ik heb haar zusje, (ook een York), en een ShiTzu van 2, en beide zijn ernstig van slag.
Nadat mijn meis bij mij op schoot was ingeslapen, heb ik haar op haar bankje gelegd, en onmiddelijk ging haar zusje om haar heen liggen, (alsof ze haar wilde opwarmen), en heeft de Shi haar uitgebreid 'besnuffeld', 's nachts heb ik haar met haar bankje op de koele douche gezet, in de kamer was het te warm.
De volgende dag wilden beide hondjes steeds naar boven, en bleven voor de douche zitten, maar omdat er allemaal bloed uit haar bekje was gelopen, heb ik een grote handdoek om haar heen geslagen, en mochten ze nog even snuffelen voordat ik haar naar het crematorium bracht, ik durfde het niet meer aan om ze zonder toezicht bij haar te laten.
De Shi is opvallend rustig en aanhalig, en het zusje ook, de Shi mist zijn vriendinnetje omdat ze bijna de hele dag samen speelden, en als Opoe soms geen zin had, trok hij haar gewoon aan haar staart van de bank, en hoewel zij de dominante in huis was, vond ze van hem álles goed!
Ze hebben nog een paar dagen steeds naar boven gewild, en zaten dan voor de douche, als ik de deur opende zochten ze de hele douche af.
En als we weg geweest waren, huppelden ze het pad op, alsof ze verwachtten dat ze er nu wel zou zijn, en als dat dus niet zo bleek te zijn, zag ik ze letterlijk in elkaar zakken, deze hondjes rouwen net zo hard met mij mee, en beginnen nu, na tweeënhalve week, eindelijk, weer een beetje 'normaal' te doen.
Hun te zien rouwen brak mijn hart steeds weer, en nu ik zie dat ze weer proberen de draad weer op te pikken, probeer ik dapper mee te doen.....