Abel wil niet eten

Hallo allemaal, 

al enige tijd wil Abel, 6 maanden nu, niet eten. Of heel mondjesmaat. Het ging redelijk en hij bleef beetjes aankomen maar afgelopen dagen toch ook wat afvallen. Gelukkig is dat weer gestopt. Hij zat op vers vlees FF en deed het daar als een trein op. Nu krijgt hij renske kip vlees en een beetje hills ad erdoor zodat hij met weinig toch wat binnenkrijgt. 
het is begonnen met ineens helemaal stoppen met eten. Na een paar dagen naar de dierenarts gegaan. Pijnstilling, iets tegen de misselijkheid, kleine opleving. Niet beter geworden, na 2 antibioticakuren verschillende pijnstilling, misselijkheid niet opgeknapt. Ik wilde een andere benadering omdat ik het teveel medicijnen vond voor zo een jong ding van 2.5 kilo. Consult gehad bij den hoek, druppels gekregen en toch wel enige zorgen om de nieren, lever en verdenking auto immuun. Van de druppels is hij echt opgeknapt een tijd ging het beter. Nu wordt het weer steeds minder en ik ben wederom naar reguliere dierenarts gegaan om urine onderzoek te doen en bloed te prikken. Ik krijg maandag de uitslag van het bloedonderzoek dus dat moet ik even afwachten. Er zaten wat kristallen in zijn urine maar niet zozeer dat de dierenarts zich daar zorgen om maakt. Soms lijkt het alsof er een knop om moet bij hem. Abel is een angstig hondje waarmee ik aan het werk ben, puppycursus en angst workshop, hij wil graag leren maar vertoond wel ook echt angstig gedrag dat zich niet heel fijn ontwikkeld (kinderen, vreemde geluiden etc.) 

ik heb een ander voerbakje geprobeerd, een gewoon bord, uit mijn hand, spelenderwijs eten. Niets maakt hem echt enthousiast. Hebben jullie nog tips voor mij die passen bij het mentale ‘knop om zetten en eten weer leuk maken’? 

Tja, dit doen veel hondjes op deze leeftijd, maar dierenarts bezoek en zoveel medicijnen, was hij dan ook ziek? Met lichamelijke klachten. Van antibiotica kan een hond erg misselijk worden en ja dan  werkt het averechts natuurlijk.

Als ik bedenk wat ik mijn toller het eerste jaar allemaal voorgezet heb, steeds wat  nieuws want ze wilde gewoon niet eten. Mijn huidige hondje idem, even lekker en dan stoppen met eten. En ja, Dan wordt gezegd, als ze honger krijgen gaan ze wel eten, maar met een pup volop in de groei wil je dat niet doen. En zeker niet met een  mini van 2,5 kg.

Dus ik heb heel veel verschillende voedingen geprobeerd. Was het toch een lichamelijk probleem bij mijn huidige hondje? Geen idee, maar op een gegeven moment zei mijn dierenarts, na een maag darmontsteking, probeer dit eens, en daar doet ze het  nu nog steeds heel goed op. Sanimed insect. Maar voeding is voor iedere hond anders, de een vindt dit lekker de ander dat. Het blijft uit proberen.

Mijn ervaring is wel dat ze er op een gegeven moment overheen groeien, na een jaar at iedere hond elke dag lekker het bakje leeg.

Maar, er waren geen medische problemen,

Beetje bouillon trekken van kippen, lams of runderhart. Alleen in water koken. Paar schepjes over het voer. Ken eigenlijk geen hond die dat niet lekker vind. Hopelijk is de uitslag maandag goed en is het alleen dat.

Aangezien Abel als heel jonge pup al darmproblemen had, en ook veel medicatie kreeg, zou ik als het mijn hond was een voedingsdeskundige inschakelen zoals bijv. Esther Hagen, zij is vooral ook geinteresseerd in de invloed van voeding op de nieren en urinewegen, en ook de rol van voeding om ziektes te voorkomen. 

https://www.vetami.nl/nl/node/152

Hoe gaat het verder met zijn (en jouw) angsten?

Thanks! Met mij gaat het beter! Ik geniet enorm van zijn capriolen en op de puppy cursus stal hij iedereens hart. Vooral de leidster zei dat het zo leuk was om te zien hoe gek hij op mij is en hoe graag hij wil leren. Ik merk wel dat het socialiseren (nu hij meer angsten krijgt) lastiger gaat, maar ook daarin merk ik dat als ik heel bewust kijk luister en reageer op Abel dat beter gaat. Hij geniet op de hei, rent daar altijd stukjes los en is heel sociaal tegen andere honden (enkele grote die de eigenaar niet terugroept daar gelaten). En als dat soort dingen gebeuren of een (voor hem vreemde) op een verjaardag wil hem een aai geven is hij wel snel erg angstig en gaat dan ook direct gillen. Ook bij de dierenarts (maar dat vind ik niet zo gek met zijn hoeveelheid bezoekjes de laatste weken). Ik merk wel dat ik een beetje moedeloos word van het niet eten en die zorgen pikt hij direct op. 
Bij den hoek is hij helemaal doorgelicht ook op eventuele voedingsallergie, dat heeft hij allemaal niet. Laatste antibiotica kuur heb ik hem niet gegeven omdat er veel te veel medicijnen in gingen naar mijn mening, ben toen dus eerst naar den hoek gegaan. Hun advies; niet starten met medicijnen meer, hun druppels een kans geven en als hij daar echt niet van opknapt naar een specialist waar hij helemaal door de malle molen gaat. Maar ja, hij is al zo angstig aan het worden van al die polonaise aan zijn lijf. Wil ook niet te vaak te veel wisselen qua eten want Chihuahua dus kan ook zeurderig worden als het niet ‘lekker genoeg’ is. Maar ook banaan bijvoorbeeld, deed hij een moord voor een stukkie, laat hij nu ook liggen. 

Fijn dat het zo goed gaat verder.

Ik snap dat je niet voortdurend medicatie in dat kleine lichaampje wil stoppen en daar heel voorzichtig mee bent.

Juist vandaaruit lijkt het me belangrijk de oorzaak uit te zoeken. En ook al heeft hij geen allergie voor een bepaald voedingsmiddel, het kan toch zo zijn dat de voeding die hij nu krijgt niet goed voor hem is en mede de veroorzaker voor de klachten/problemen zijn. Het lijkt mij een basis om eerst de juiste voeding voor hem uit te zoeken. Esther Hagen is ook dierenarts, niet alleen voedingsdeskundige, vandaar dat zo iemand mijn voorkeur zou hebben.

Edit: aaien door vreemden zou ik niet toestaan, hij vindt het duidelijk niet fijn. Aaien is iets van ons mensen, niet perse een hondending.

Dat is ook logisch dat je je zorgen maakt. Het kan natuurlijk ook zijn dat het maar een periode is dat niet eten, maar idd de combinatie met de andere punten, dat maakt het toch dat je het gevoel krijgt dat er een oorzaak moet zijn en verder onderzoek nodig is.

Den Hoek is wel een heel goede praktijk, en ze raden zo te lezen aan om verder specialistisch onderzoek te laten doen. Wat natuurlijk prima is, alleen is het maar de vraag of de specialist dan ook de voeding meeneemt in het geheel.

Wb aaien, misschien aaide je zwager net op een moment dat Abel daar geen zin in had, of schrok, of zich toch ietwat bedreigd voelde, misschien aaide je zwager over de kop heen, wat hij misschien niet fijn vindt.

Gister even klein stukje gerend op de hei wat later op de middag lekker even gespeeld met een ander hondje van dezelfde leeftijd. S avonds wilde hij eindelijk een keer enthousiast eten (had het dan ook wel erg aantrekkelijk gemaakt voor hem ;)) hele bakje leeg. 10 minuten later naar zijn eigen lijf happen, poot over kop krabben, onrust, piepen, mij aankijken zo van: help me dan. Vanochtend geen hap. Vanmiddag maar klein beetje gegeven (aanzienlijk minder dan hij zou moeten hebben obv zijn leeftijd gewicht), niet helemaal opgegeten maar wel gegeten en niet die rare reactie. Hij ligt nu lekker te snoozen in de schaduw. 

Heeft hij niet last van hormonen? Hier ook reu 7 maanden die slecht eet.

Drinkt en plast hij veel? 

En hoe is hij in zijn doen en laten, drukke pup of heel rustig? 

Ontlasting wel goed? 

Ondertussen al uitslag gehad van het bloed? 

Op zich is het niet vreemd dat ze rond deze leeftijd wat moeilijker eten, maar begrijp Dat Abel het al een tijdje heeft.

We hebben er net een spoedritje dierenarts opzitten omdat hij tijdens het uitlaten zijn poep er niet zef uitkreeg. Nu heeft hij vaker per ongeluk een haar te pakken (hoe goed ik ook stofzuig). Dat gaat eigenlijk altijd goed, komt er gewoon weer uit, soms met iets meer moeite. Hij had nu zoveel paniek dat mijn poging hem te bekijken (wat er uit hing) resulteerde in poging tot bijten. Uiteindelijk naar huis getild, daar gekeken lukte niet dus dierenarts zei kom maar direct. Dat is goed gekomen kon er gewoon uitgehaald worden. Maar dar hij zoveel paniek en angst krijgt van zijn eigen ontlasting als het er lastiger uitkomt. Ik snap het niet.. en lijkt me niet normaal. Zijn bloed was goed, galzuren zijn gecheckt voor een levershunt. Daar denkt ze dus gelukkig niet aan. Glucose is 7 nuchter (heel klein beetje verhoogd tov vorig bloedonderzoek). Vindt zij niet veel van, ik vind het (gezien zijn gedrag en klachten) toch wat hoog. Ze vindt het geen enorme spoed hebben maar heeft mij dierenziekenhuis Utrecht aangeraden.  

Ik vind hem zeker de laatste tijd niet heel relaxed. Geef hem ruimte waar hij dat nodig heeft en help hem zo goed mogelijk op straat in zijn angsten (omdat dit zich anders uit door uitvallen aan de lijn), hij is enorm waaks en teveel ‘aan’ waardoor hij ook niet altijd de rust neemt die hij nodig heeft wat resulteert in een overprikkelde hond. Kong, snuffelmat etc: concentratieboog van een paar minuten max. Hij hoeft niet perse te hebben wat daarin zit maar is daarna ook niet ‘tevreden’. Lopen op de hei geniet hij enorm van. In het begin ging hij dan lekker in zijn mandje liggen met een kluif. Nu komen we thuis, zoekt hij, loopt rondjes is onrustig en ploft uiteindelijk ergens neer en staart me dan aan. 

Allereerst gelukkig geen levershunt, dat was ook hetgeen in mij opkwam bij het lezen van je verhaal.

Hebben ze alleen de galzuren bekeken of ook het ammoniakgehalte gemeten in het bloed? 

Daarbij ook vervelend voor hem en jou dat hij zo snel in paniek schiet.

Glucosewaarde van 7 valt mee, ietsje verhoogd inderdaad. Bij verhoogde glucose zou je kunnen denken aan suikerziekte, maar dan hebben ze vaak weer een enorme eetlust.

Het is in ieder geval een heel moeilijk zoekplaatje. Het zal je heel veel zorgen geven.   

Gekke gedachte maar als ie dan vrolijk wordt zou je ook kunnen voeren tijdens de wandeling. Doen wij hier ook om het leuk te maken. Beetje minder in de bak, merken ze toch niet, dat is saaiste maaltijd.

Zo ie zo? Als je zelf denkt? Ik vertrouw het niet? Second opinion halen en dan is de suggestie Utrecht niet echt gek gedacht van je DA.

Een tijdje de druk van de ketel gehaald door inderdaad te voeren op de hei en het extra lekker te maken en vervolgens na bakje neerzetten geen ‘druk’ meer erop te leggen maar gewoon negeren. Het werd even beter maar weer minder. Een aantal dagen geleden wilde ik hem uit de auto tillen en werd hij echt vals naar mij, maar ook vooral onbereikbaar, hij leek in paniek. Het is dat ie dan eerder doodsbang lijkt ipv vals. Het is verder zo’n aanhankelijke knuffel. De laatste paar dagen lijkt zijn reverse sneezing dusdanig toe te nemen dat ik soms denk hij valt nu om. Dus ik heb vandaag een afspraak gemaakt bij het dierenziekenhuis. 

Heel goed. Waarschijnlijk voelt ie zich dan toch niet lekker. Laat even weten wat eruit komt.

Hier weer even een korte update Abel. De kno arts in Utrecht heeft hem bekeken en vind geen zorgwekkende dingen. Donderdagochtend worden ‘eindelijk’ zijn resterende melktanden eruit gehaald (dat wilde de dierenarts steeds maar aankijken), volwassen gebit is nu echt helemaal door en er zitten nog een paar kiezen en alle hoektanden. Abel zijn bloed is goed. Ik maak me nog steeds wat zorgen, ook de gedragstherapeut sluit medische oorzaak voor gedrag niet uit. Maar wat is het dan wel.. 

hij schommelt nu steeds tussen de 2.9 en 2.7 kilo en is vrij stabiel rond de 2.8 momenteel. 
Ik vind het spannend hem donderdagochtend te moeten brengen, maar voor die tanden heb ik geen keus. Dan even rust en kijken of hij daarna beter gaat eten. Als dat niet zo is, verder onderzoek en foto’s. 

Mijn hond raakt daar ook helemaal in paniek van. Bij mijn vorige hond kon ik het er voorzichtig uit trekken, bij Remi heb ik dat 1x geprobeerd, en gillen dat ze deed... Zodra ik ook maar doe of ik haar help nu, kruipt ze helemaal in elkaar. Maar een keutel aan haar bips aan een haar vindt ze ook niks, dus wat ik nu doe is haar aanhalen/steunen, en vaak gaat ze dan een klein stukje raar lopen, om het 1 of 2 meter nog eens proberen uit te poepen. Tot nu toe lukt dat bijna altijd. Een enkele keer is het keuteltje wat er aan hangt zo klein dat ze het zelf niet zo voelt/de moeite vindt om te blijven persen. Dan gooi ik haar bij thuiskomst onder de douche

Ze poept tijdens de wandeling ook vaak minstens elke 15-30 minuten, waardoor ze soms wel 5x poept, aan het eind alleen nog druppels. Vroeger deed ze dit niet, misschien 1x, hoogstens 3x in 1 wandeling. Ik twijfel tussen markeren, of dat ze niet volledig uitpoept omdat ze het dus wat 'eng' vindt

Of het normaal is? Denk het niet maar ik herken het dus wel van mijn hond.

Die Abel… hij is inmiddels dus geholpen aan zijn tanden. Is daar best wel even van van slag geweest. Daarvoor ook een eerste consult met een gedragstherapeut gehad, om hem eens te observeren. Qua reacties op optillen kan zij ook niet helemaal uitsluiten dat hij geen pijn heeft. Heel veel oefenen hierin heeft het wel beter gemaakt. We gaan na haar vakantie verder om er samen voor te zorgen dat hij qua gedrag wat stabieler wordt. 

hij is 2 weken geleden preventief ontwormd met een breed spectrum ontworming omdat hij een slak te pakken had en sneller was dan het licht. De dierenarts wilde vanwege zijn slechte eten en toch al reversed sneezing geen risico nemen. Nu het gekke; na die ontworming is ie een aantal dagen gaan eten als een bootwerker, het hoesten was ineens over. Dit weer gemeld aan dierenarts, ze vond het zeker opvallend maar een eventuele hart of longworm zou hem meer klachten moeten geven ze vond het onwaarschijnlijk dat dit is wat het is. Ik moest hem sowieso nog een tablet geven (2x met een week ertussen). Zijn eetlust is weer afgenomen en ook niet opgeknapt. Het reversed sneezing is wel nog nagenoeg weg. Zij vindt het toeval. 

inmiddels heeft hij een ontstoken oog, heb het eerst aangekeken en schoongemaakt met afgekoeld gekookt water maar toen er groen pus uit kwam naar dierenarts gegaan. De zalf inbrengen is een ware hel. Alles kon ik doen, schoonmaken, aanraken etc. Zodra hij de tube ziet gaat het mis. 

hij is eind augustus 9 maanden, weegt inmiddels bijna 3 kilo en woog 2.8 een maand geleden, dus komt nog kleine beetjes aan. Ik mag hem van de dierenarts nog even op puppy voer houden omdat dat er het beste ingaat en ik zeker nog niet bang hoef te zijn voor overgewicht. 

het is inmiddels water naar de zee dragen qua dierenartskosten en dat zou me niet uitmaken, mits Abel er maar bij geholpen is. 
in utrecht vinden ze het een heel moeilijk zoekplaatje waardoor ze ook niet weten waar te beginnen. Vorige keer heb ik 120 euro afgerekend en 5 minuten een internist gezien op het gebied van kno door zijn sneezing maar mijn gevoel zegt dat het ergens anders vandaan komt. Dat kan ik niet blijven doen (financieel) 

Is het nu zo ‘overdreven’ dat ik eens naar binnen wil kijken bij hem? En waar zouden jullie dan het eerst naar laten kijken? Mijn gevoel zegt nieren/lever. Maar bloed is in dat opzicht ok. 

Geef je nog steeds Renske Vers? Ik zou dan rund en kip vermijden, daar zijn honden als eerste allergisch voor. Eend konijn zou dan beter moeten zijn.

Mocht Abel weer ontwormd moeten worden. Ontworming werkt niet preventief; dus laat ik een of twee keer per jaar de ontlasting van mijn hond onderzoeken op wormen bij www.wormbestrijding.nl

Nog nooit wormen gevonden in 8 jaar tijd. Scheelt een hoop chemie voor mijn hond.

Zijn er behalve de genoemde klachten ook verschijnselen die op iets zouden kunnen wijzen? Kan jij hem over zijn hoofd aaien? Schuurt hij veel met zijn hoofdje langs stoelen of banken? Loopt hij af en toe met stijve pootjes?

Heeft je dierenarts of de kliniek in Utrecht nog iets gezegd over de enigszins uitpuilende ogen?

Ik zou even helemaal niets doen. Het bloedonderzoek is oke, de specialist zegt dat er niets aan de hand is, alle andere onderzoeken zijn ook prima.

Volgens mij ben je overbezorgd. Chihuahua's of kruisingen daarvan eten wel vaker heel slecht, die van mij heeft daar ook een handje van. En reverse sneezing, ja, dat doen ze ook vrijwel allemaal. Ik zie in mijn praktijk geen enkele Chihuahua die dat niet doet.

Gedragstherapie lijkt me wel een heel goed idee, veel Chi's hebben last van angstagressie.

De uitpuilende ogen vind je op basis van foto? Ze zijn namelijk op het moment ontstoken maar verder geen opmerking gehad behalve dat zijn koppie een ‘vrij normale ronde vorm heeft’.  Dus ja, nu schuurt hij wel veel. Vooral ook met zijn poten eroverheen. 

hij krijgt edgard&cooper omdat ie dat eet als ie eet, inderdaad duck en beef en lam is zijn favoriet dan. 

ontwormen doe ik niet preventief meer sinds ie zo is gaan kwakkelen. Behalve tegen die slakken omdat ze daar eventueel een hartworm van zouden kunnen krijgen en de symptomen daarvan slechte eetlust, moeilijk ademen zijn dat zou ik dus niet merken dus op advies van dierenarts in dit geval zekere voor onzekere genomen. Het is alleen zo opvallend dat sindsdien dat sneezen gestopt is. Zijn eetlust even heel erg toenam en toch weer helemaal afgenomen is. 

Ik ben het zeker met je eens dat ik wat snel bezorgd ben. En vanuit daar ook direct met gedragstherapie gestart toen de dierenarts dat als goede optie gaf. Ik ga ook niet ‘eindeloos doormodderen’ met dierenartsen zonder dat daar iets uitkomt. Alleen feit blijft dat hij bij 4 maanden ineens gestopt is met eten. Met heel veel geduld, pijn en moeite en soms wat tonijn erdoor om het leuk te maken, eet ie. Maar we heel mondjesmaat. Dat is nu al bijna 5 maanden terwijl hij alles nodig heeft om te groeien en spieren op te bouwen. Toen hij stopte met eten had hij daadwerkelijk hoge koorts en is dat wel verholpen dmv medicijnen en ja, zijn bloed is goed, maar zegt dat dan dat zijn organen helemaal ok zijn? Gedragstherapeut is ook dierenarts assistente en kan ook niet helemaal uitsluiten dat er niks is met hem als ze naar hem kijkt. Is heel eerlijk naar mij en zegt ook dat ze ziet dat ik moet waken voor medelijden tijdens deze fase van opvoeden maar dat ik dat eigenlijk al wel goed doe als ze naar ons samen kijkt. 

We zijn er nog niet helemaal, en ik ben misschien wat overbezorgd af en toe maaaar: na de laatste controle bij den hoek en ook helemaal voeding mee te hebben genomen heb ik besloten Abel op bandit wildmix te zetten na eerst een week probiotica. Alle rund geëlimineerd en alleen nog maar paard als kauwsnacks. En: hij eet!! Vol enthousiasme zijn bakje schoongelikt. Ik hoop dat dit zo doorgaat. Ik dacht, positief nieuws moet ook gedeeld worden. :-) 

dat is zeker positief nieuws! 

en fijn dat je het even deelt hier

6 maanden.

Alle tanden en kiezen goed gewisselt? Kun je even laten checken als dat niet al gedaan is.

En hormonen kunnen heel veel doen. 

Loops teefje in de buurt kan een vervelende impact hebben 

Maar de daadwerkelijke oorzaak kunnen we vanaf hier niet zien. 

Gebit of hormonen zijn op zijn leeftijd de meest voor de hand liggende oorzaak. 

Maar uiteindelijk kun je een aantal dingen bij de dierenarts uitsluiten. En qua loopse teefjes. Tijdens je wandelingen observeren en eens wat vragen aan andere hondenbezitters. 

Als je pup ineens meer markeerd. Meer snuffeld tot erbij kwijlt Specifiek een kant op wil. Niet eet en thuis ook toont van slag te zijn. Is de kans groot dat het hormoongebeuren op hol is.