Help, onze honden (teefjes) vechten vaak en hevig

Hoi allemaal, ik ben nieuw hier maar wil toch graag even kijken of ik hier antwoorden vind. Wij hebben twee honden, allebei teefjes. Een tamaskan( wolfhond) en een Alaska Malamute. Ze komen doorgaans heel goed overeen maar de laatste tijd vechten ze vaker en heviger. Gisteren was het de eerste keer dat er echt bij allebei verwondingen waren. Onze Tamaskan is de alfa maar de Malamute is een sterk en koppig karakter en geeft niet op als ze in gevecht zijn waardoor het lang en hevig is. Zonder tussenkomst van ons( en we weten dat dit eigenlijk niet de bedoeling is en gevaarlijk kan zijn ) stopt het gevecht niet. Zijn er mensen die ook soortgelijke ervaringen hebben, tips? We hadden ons laten vertellen dat sterilisatie van een van de twee zou kunnen helpen om hen te kalmeren? 
alvast bedankt om mee te denken ??

Apart in huis houden, twee teven kunnen als ze elkaar in de haren vliegen doorgaan tot er verwondingen zijn, wanneer jullie er niet zijn, apart houden en als jullie er bij zijn, tijdig ingrijpen...je ziet het aankomen.     Zelf vind ik dat geen reden om te steriliseren....wanneer je er bij bent zie je het aankomen en dan grijp je resoluut in zorg dat ze zien dat jij de baas bent in de roedel.  Is er tijdens wandelen met beiden ook geharrewar ? 

Als ze vechten door hormonen dan  moet je beiden laten helpen, maar of het helpt is een grote vraag. Dan moet je kijken of ze op dezelfde tijd in de cyclus vechten. Of te wel wanneer vechten ze, is het een periode of  het hele jaar door. Voor de loopsheid, na de loopsheid, bij schijnzwangerschap? 

Je hebt twee honden die niet bekend staan dat ze enorm sociaal zijn naar andere honden.

Twee teven die vechten, dan heb je echt een heel groot pRobleem. Je stelt de een is de Alpha, waar maak je dat uit op ? Kan het zijn  dat de rollen inmiddels zij  omgedraaid? Maar nogmaals twee vechtende teven, is een groot probleem. Uit laten vechten , nooit doen want twee teven gaan door tot er eentje heel erg stil ligt. 

Ga heel snel een gedragsdeskundige schakelen, dit los je niet zelf op. Een goede gediplomeerde gedragsdeskundige die die ook nog jaarlijks bijscholing volgt, kan de honden bekijken, oordelen wie is de Alpha en dan zal je deze ook daar in  moeten bevestigen. Maar  nogmaals, een vreemde,   buitenstaander, onbevooroordeelde,  kan dit beoordelen.

Hoi Esther,

Alleen een gedragsdeskundige die mee kijkt bij jullie thuis kan hier antwoord op geven.

Probeer een gedragsdeskundige te vinden die niet meer de dominantie theorie aanhangt. Er is namelijk niet zo iets als de Alpha hond. Dit is een oude theorie welke de laatste jaren achterhaald is.

Ingrijpen als mens is juist wenselijk, jij hebt juist de verantwoordelijkheid om te zorgen de beide honden veilig zijn.

ondertussen is er weer bevestigd dat er weldegelijk een alpha en een rangorde is alleen is de hogere in rang niet zo zeer een status die men neemt maar die men krijgt al lijken er toch wel weer signalen te zijn dat het gedrag van de alpha hier ook invloed op heeft zoals het innemen van fysiek hogere posities

Dank je wel al voor de reacties. Hebben jullie tips op vlak van gedragstherapeuten want je vind zoveel verschillende online. 

Bron? 

Wat is een woord, wat is een naam. Alpha, ja zeker, maar neem er dan een ander woord er voor. Dominant, is niet negatief, maar op je strepen staan. Ook honden onderling, in  groepsverband corrigeren elkaar, of je het wilt of niet. 

Dominantie wordt hier geassocieerd met onvriendelijk, onvriendelijke honden training, , slipkettingen en noem maar op, dat hoeft exht niet meer.

Maar honden onderling belonen elkaar niet met een snoepje of een aai, ze corrigeren, en luistert de tegenstander niet, corrigeren ze hard.

Kijk eens naar de moeder hond in een nest, nou, ik heb meerdere malen een hele goede moeder hond de pUps zien corrigeren, tot hier en niet verder als de pups te hard met elkaar speelden. En dat waren hele goed,  ingeprentte en gesocialiseerde pups toen ze naar hun nieuwe baas gingen (hh langhaar). De eigenaar was zo slim om dit toe  te staan en de pups wisten hun plaats. Dat heet opvoeden, maar je kan de opvoeder dan als leider of opvoeder noemen, maar ook als dominante in het geheel, wat is een woord en welke betekenis hecht je er aan.

Als wij als mensen geen leiding geven aan een hond, worden het hele vervelende beestjes, want nog steeds, ook ouderwetse dominantie theorie, moet de hond leiding krijgen, anders neemt hij het.

oa https://www.licg.nl/honden/dominantie-en-rangorde-bij-de-hond/?gclid=Cj0KCQjwhr2FBhDbARIsACjwLo0-Ig2MPW4llvvIHHFsPv6pi-ZJF84BBnCJuhltvABSiNdFQEIZh8MaAuH9EALw_wcB

wel helemaal doorlezen als je bij wilt blijven in de nieuwste ontwikkelingen

maar er zijn natuurlijk meer bronnen ik dacht allen dat je deze het makkelijkste zou accepteren

Nina van Tilbeurgh is een hele goede! Zij kan je eventueel ook doorsturen naar iemand die betrouwbaar is. 

Je had het over castreren, teven kunnen na castratie nog feller worden,dat is niet de oplossing.

Als teven steeds gaan vechten dan kan je ze scheiden of 1 herplaatsen.

Vechtende teven zijn erger dan reuen.

Vermijd gevechten! En indien te laat: kom onmiddellijk tussen. Want dit kan heel lelijk aflopen.

Uit https://www.amcn.nl/fokkerij/een-extra-malamute-in-huis/ over malamutes in huis:

"Wanneer reuen gaan vechten moet men proberen ze uit elkaar te halen, maar gelukkig weten reuen meestal zelf wel van ophouden.

Daarentegen ligt het bij teven heel anders. Vooral tijdens de loopsheid wordt de concurrentie tussen teven groter en kunnen er vaak felle en heftige vechtpartijen ontstaan. De agressiedrempel is lager, pijn lijken ze nauwelijks te voelen en het woord “overgeven” kennen ze al helemaal niet meer.

Als twee teven elkaar lichamelijk en geestelijk heel veel schade hebben toegebracht kan de relatie voor de toekomst volledig verstoord blijven, zelfs na tussenkomst van een gedragstherapeut. Dan zal de baas de teven voor altijd moeten blijven scheiden of één van beide zal herplaatst moeten worden.

Voorkom dat teven onderling gaan vechten!"

Ik ken zelf geen enkele malamute teef die nog door 1 deur kan met de teef waarmee ze ernstig gevochten heeft. Ik bedoel met vechten dan niet een keer snauwen, grauwen of uithalen. Want dat valt eerder onder waarschuwingen geven.

Maar écht vechten gaat gepaard met zeer grote verwondingen of erger, overlijden. En eenmaal twee teven elkaar niet meer moeten, krijg je dat zeer zelden nog in goede banen geleid.

Probeer te kijken wat er speelt. Is er een specifieke aanzet tot vechten? Bijvoorbeeld: voer, een speelgoedje, een ligplaats, aandacht van jou. Dan ga je daar heel erg op letten, dit managen en de honden zeer nauwgezet begeleiden. Gaat het puur om karakter, dat ze elkaar niet moeten? Dan heb je, jammer genoeg, een groot probleem. Zoek onmiddellijk een GT die kennis heeft van de rassen en weet welk vlees ze in de kuip heeft. 

Hoe oud zijn de honden?

Duidelijke  bron Liz.

" Je had het over castreren, teven kunnen na castratie nog feller worden,dat is niet de oplossing.
Als teven steeds gaan vechten dan kan je ze scheiden of 1 herplaatsen.
 
Vechtende teven zijn erger dan reuen.
 
  "

Monique

Hier ben ik het dus helemaal mee eens. 

Dankjewel Liz, dat is inderdaad een goede bron. Ik ben nu aan het werk, maar wil deze vanmiddag zeker even lezen. 

Dominantie bestaat natuurlijk, maar de oude dominantietheorie van David Mech is achterhaald. 

Wb het probleem van ts, bij mijn vriend thuis vroeger was precies hetzelfde probleem ontstaan tussen twee chow chow teefjes, het ging goed totdat de jongste in de puberteit kwam, daarna ontstonden er steeds vaker gevechten ook met verwondingen, en  uiteindelijk moesten die twee altijd apart gehouden worden. Buiten tijdens het wandelen ging het wel goed tussen die twee.

Nou denk ik dat dit ook niet goed begeleid is indertijd dacht men dat honden dit zelf maar op moeten lossen, maar voor twee honden met een sterk karakter, die gedwongen met elkaar om moeten gaan en geen kant opkunnen is dat bijna niet te doen.

En wij mensen hebben besloten dat deze honden met elkaar om moeten gaan, dus moeten wij dit begeleiden, omdat beide honden recht hebben op een veilig thuis.

Ik zou aanraden gevechten te voorkomen en niet de honden het zelf uit laten zoeken. Goed opletten op de Signalen, en daarop inspelen. En dingen als geen botjes en speelgoed over de vloer zodat daarover geen ruzie kan komen.

Ik denk dat een goede gt die positief werkt een goed idee is om in te schakelen.

Hier 3 teven waar er 2 met elkaar vechten. Als teven eenmaal een hekel aan elkaar hebben, is het lastig dit weer in goede banen te leiden. In de meeste gevallen is dit ook niet meer mogelijk, maar zeker niet onmogelijk. Vechtende reuen gaat er harder aan toe, maar deze klappen op elkaar, en kunnen een uur later gezellig samen op de bank liggen. Teven haten elkaar intens en blijven door gaan. 

Mijn eigen 2 teven kunnen goed overweg met elkaar, maar er loopt nog een klein teefje rond hier, en de 2 die vechten zitten áltijd gescheiden van elkaar. Het risico is te groot dat er een keer echt wat gebeurd, dus gewoon pertinent voorkomen dat er een gevecht kan ontstaan. In ieder geval totdat je zeker weet waar het aan ligt. Hoe vaker ze vechten, hoe meer succes ervaringen, hoe kleiner de kans dat het weer goed komt.

Hier lijkt het een territorium dingetje. Wanneer de teven niet in 1 huis zijn, maar samen in het bos, is er namelijk helemaal niks aan de hand en kunnen ze zelfs leuk met elkaar spelen. 1 stap binnen en het gaat mis. 1 van de teven is intact, 1 is gecastreerd, dus ook dit zegt niets. 

Kun je zien wat de aanleiding van het conflict is?

Voer, jaloezie, ontstaat de spanning bij opwinding omdat je ze uit gaat laten, wil de een de ander gewoonweg niet te dicht in de buurt, conflict omdat de een bij de baas staat en die claimt etc.. etc..

Dat lijkt me op voorhand wel prettig voor jezelf om door te hebben.

Zelf denk ik niet in de hokjes van Alfa, geloof wel in een bepaalde rangorde maar omdat bij de duo's dit hier was altijd wat apart was (reuen hebben hier de broek meestal aan, en niet de teven.. raar maar waar)

1x kleinere teef bij grote teef gehad. Nog voor de kleinere hier kwam wonen hadden ze buiten een aanvaring gehad na al weken zonder problemen bij elkaar te hebben gelopen. Met reu erbij, dat wel. Door verschil in grootte was het wel direct raak, en konden er hechtingen worden gezet bij de kleine, en tijdens incident was de reu ook nog eens niet te spreken over het gedrag van de kleinere. 

Maar goed, verschil in grootte maakte wel dat zij dus wel gehecht moest worden. Da suste me toen nog, dat als de grote écht vol had gegaan dat de kleine nog meer schade zou hebben gehad.. kleine troost kan ik zeggen. Het voelde toch niet zo prettig toen ze bij me kwam wonen en ze telkens zo venijnig bleef doen naar de grote teef.

Bij hun had het meer te maken dat de kleinere eigenlijk de baasjes liever voor zichzelf had, en eigenlijk enige hond wilde zijn. Binnen ging dat niet fijn, en buiten ook niet.

Ben nog steeds blij dat de grote haar wenkbrauwen ervoor ophaalde en eigenlijk nooit erop inging. Dan had het lastig geworden. 

In mijn geval lag het dus aan ons. Het conflict ontstond vanwege ons, en omdat ik in begin niet zo goed wist hoe ik moest reageren bleef er spanning. Op het moment dat ik dat kon ombuigen en ook duidelijker werd naar de teef die niet zo wilde samenleven met de ander werd het anders.

Beide teven waren intact, en zijn intact gebleven. Maar konden na een paar weken gewoon los bij elkaar, zonder dat we er bij waren of bang hoefden te zijn dat ze elkaar wat aan zouden doen tijdens onze afwezigheid.

We hebben ze dus wel een korte periode toen we het niet vertrouwden niet alleen bij elkaar gelaten, dat risico wilde ik echt niet nemen tot ik er zeker van was dat ze elkaar hadden geaccepteerd. 

En hadden ze negatief naar elkaar blijven doen, dan hadden we herplaatst. Teven die elkaar niet moeten en elkaar naar het leven zouden staan had ik geen optie gevonden. Was onze situatie (woon/werksituatie) ook niet naar.

In een ver verleden heb ik een paar hele nare gevechten, met verwondingen, gehad tussen mijn twee Eurasierteven, allebei gecastreerd. Zo'n beetje in de pubertijd en/of begin van de volwassenheid. Er zat slechts 5 maanden leeftijdsverschil tussen hun en dat bleek geen succes. De tuinslang erop bleek de beste methode om ze uit elkaar te halen. Ik heb ze nooit van elkaar gescheiden als ik niet in de buurt was. Als ze samen alleen waren waren er nooit gevechten.

Er was duidelijk sprake van een rangorde tussen de twee, iets wat ik van mijn Berner Sennenhonden niet kende en waar ik ook geen ervaring mee had. Als de oudste en meest wijze bijvoorbeeld opstond en door de deuropening wilde sprong de jongste overeind om voor te dringen. Dit werd niet gepikt. Ik ben er heel erg op gaan letten om de oudste in haar rang te bevestigen, zij het eerst. Dit werkte prima. De gevechten hielden direct op en ze zijn beiden in pais en vree 16 jaar oud geworden.

Ik zou zéker hulp inroepen.
Bij mij ging het ook van kwaad tot erger, heb uiteindelijk 1 van mijn meiden moeten herplaatsen, want hoeveel plezier heb je van het houden van honden, als je steeds op je hoede moet zijn, of ze zelfs in aparte ruimtes moet houden...

Precies dit had onze hond in haar vorige huis, en het woord 'vorige' geeft het al aan: zij is hierom bij ons herplaatst. Ook een jongere hond die erbij kwam en vanaf de puberteit was het hommeles. Onze hond accepteert geen andere honden op haar plaats bij de mensen, en de jongere hond accepteerde dát weer niet. Terwijl er op wandelingen inderdaad niks aan de hand was. Maar zodra je stil stond of zat, onstonden er spanningen. Het was met goed beleid te managen - al ging het af en toe mis en werd er tot verwondingen toe gevochten -, maar veroorzaakte zoveel stress bij beide honden dat een herplaatsing de enige optie was. En het heeft ze allebei héél veel goed gedaan uiteindelijk. Beide honden zijn tot rust gekomen zonder andere honden in hun huis.