chemotherapie injecties of chemotabletten?

Hallo allemaal, 

Ik ben het baasje van Milko. Een prachtige 8,5 jarige energieke en lieve labradoodle reu. 

Bij Milko is Lymfeklierkanker geconstateerd. Ik ben door de DA doorverwezen naar het Tiergesundheitszentrum in Bramsche in Duitsland, een oncologie kliniek voor honden. Ik krijg volgende week te horen of het een T-cel of B-cel Lymfoon is. Er zijn al uitzaaiingen zichtbaar op de milt. Als Milko niet behandeld wordt is zijn levensverwachting nog tussen de  4-12 weken. Er zijn een aantal behandelingen mogelijk:

1: Milko krijgt chemotabletten (wordt uitgesproken als Cecenu) die ik hem thuis geef met handschoenen. Levensverwachting ongeveer 5 maand. Bijwerkingen minimaal. DA geeft aan dat het kan dat hij een beetje misselijk kan zijn, maar hoeft niet.

2: Milko krijgt chemotherapie met injecties op het Tiergesundheitszentrum die ik thuis aanvul met chemo tabletten. Levensverwachting 9 maand (bij T-cel) tot 12 maand (bij B-cel). Milko krijgt dan ongeveer 8 injecties in 16 weken tijd. Bijwerkingen 1 tot 2 dagen kan het zijn dat de hond zich niet lekker voelt.

3: Milko krijgt cortisone/prednison waarmee ik zijn leven nog een paar weken verleng.

Ik ben er helemaal ondersteboven van. Vooral omdat ik nog helemaal niks aan hem merk. Hij is nog topfit, actief en vol energie. Na een wandeling van 1,5 uur pakt hij het speeltouw om weer te willen spelen. Hij eet en drinkt goed. Ik vind het dan ook heel lastig om een keuze te maken. Ik lees op dit hondenforum eigenlijk dat de honden die chemotherapie krijgen met injecties zich er eigenlijk wel goed onder voelen. DA zegt dat de hond 1 tot 2 slechte dagen kan hebben. En dat vind ik toch wel best veel. Stel Milko zou er wel op reageren met 2 slechtere dagen. Dan heeft hij met 8 injecties 16 slechte dagen in 4 weken tijd. Dat vind ik dan best wel weer heel veel voor mijn lieverd. 

Zijn hier ook ervaringen met het geven van chemo tabletten thuis? En ervaring met hoe de hond zich dan voelt? Dit kan ik hier nog niet terugvinden. Ik begrijp wel dat de hond bij chemo met injecties of tabletten mij niet meer mag likken (in het gezicht). 

Mijn doel is om Milko zo lang mogelijk een heel fijn kwalitatief leven te geven. Ik kan hem niet meer beter maken. Ik kan slechts zijn leven verlengen en wil dit voor hem kwalitatief zo goed mogelijk doen. Daarom hoor ik graag jullie ervaringen die mij kunnen helpen om de juiste leuze te maken. Dus ervaringen die jullie met mij willen delen over behandelingen met chemo injecties, chemotabletten of andere mogelijkheden zijn van harte welkom. Ik ben vooral op zoek naar bijwerkingen bij de hond.

Dank jullie wel alvast.

Poot van Milko

Heel eerlijk zou ik vooral kijken naar de kwaliteit van leven en niet hoe lang je het kunt verlengen. Hoe moeilijk dat ook is. Heel veel sterkte.

Misschien wat kort door de bocht 

Maar ik doe niet aan levensverlenging 

Ik zou ook kijken hoeveel goede dagen en kwaliteit van leven er nog is 

Al heb ik natuurlijk wel respect voor andere meningen 

Sterkte,met het maken van een keuze 

Chemo bij de hond hoeft de hond niet zoals bij de mens de bijwerkingen er van krijgen, en zal er weinig hinder van merken, welke je moet geven is niet aan ons maar bespreek dat met je arts, iedere behandeling qwa hond zal anders zijn....heel veel sterkte met de behandeling, ik heb een hond gekend die na de chemo ook al met uitzaaiingen en chemo anderhalf jaar geleefd heeft en er geen hinder van heeft ondervonden, heel veel sterkte en hoop echt dat je nog lang van je hond mag genieten.

Bij vrienden van ons heeft een hond chemo gekregen ,ging per infuus met dagopname in Amsterdam .

Er zouden geen bijwerkingen zijn of hele milde ,maar de hond werd er zieker en zieker van ,

Wellicht net als bij mensen dat de een er andere reactie op geeft als de ander .

Hun hondje heeft na de chemo niet lang meer geleefd ,en zij vertelde dat ze het een hond nooit meer aan zouden doen .

Het ging trouwens ook om lymfeklierkanker en de hond was vier jaar .

Zelf heb ik een bastaardterrier gehad met lymfeklierkanker ,zij heeft een tijdje op de prednisolon gestaan ,gaf veel bijwerking van eten ,drinken en vaak plassen . maar ze heeft nog een tijdje acceptabel door kunnen leven.

Beide honden hadden nog geen uitzaai naar inwendige organen.

Als je nog niets aan milko merkt ,hij levendig en speels is met een goede eetlust zou ik ervoor kiezen het zo te laten ,totdat het niet meer leefbaar is voor hem .En goed opletten op de klieren bij de keelstreek ,als die erg opzwellen kan hij stikken .

Chemo klinkt voor de wanhopige honden eigenaar allemaal geweldig ,voor de artsen een leerproces ,maar je hond kan er dus ook beroerder uitkomen als dat hij erin ging ,dus mijn keuze zou het nooit zijn .

Sterkte met Milko !

Wat erg voor jullie, deze diagnose.

Je schrijft dat Milko 8 injecties in 16 weken tijd krijgt. Even later heb je het over 16 slechte dagen in 4 weken tijd. Volgens mij bedoel je 16 slechte dagen in 16 weken, dus 4 maanden tijd. Wel een heel verschil lijkt mij

Ik heb geen ervaring met chemo bij honden. Wel heeft mijn Kooikerhondje Duke blaaskanker, en wordt daarvoor behandeld. Blaaskanker reageert slecht op chemo, dus krijgt hij immuuntherapie d.m.v. injecties. Van een injectie is hij ook 2 dagen niet lekker. Maar als ik dan zie hoe goed het de rest van de tijd gaat, dan vind ik het de moeite waard. Ik heb in ons geval ook echt de indruk dat Duke nog geniet van zijn leventje. Daar moet je denk ik naar kijken: hoe gaat het buiten die 2 slechte dagen per injectie. Als Milko het verder nog goed doet, dus eet, speelt en wil wandelen en knuffelen dan zou ik persoonlijk zeggen dat het de moeite waard is. Je komt er alleen achter door te proberen. Uiteraard kun je altijd met de chemo stoppen als het te heftig is. Maar ik zou het toch proberen. Als ik naar Duke kijk, ben ik super blij dat ik niet meteen opgegeven heb!

Wat je ook beslist, ik wens je heel veel sterkte! Probeer zoveel mogelijk van Milko te genieten <3

Dank voor al jullie reacties.

@ Karin, Lucky* en Duke: je hebt idd gelijk. Het gaat dan om 16 slechte dagen in 4 maand tijd. Maar ook dat vind ik veel. Als Duke niet lekker is vd immuuntherapie, hoe laat hij dat dan zien? Wat merk je dan aan hem?

@ Heleen: wat merkten jouw vrienden aan de hond. Moet ik mij voorstellen dat ze dan hondsberoerd zijn en de hele dag overgeven? 

Is er ook nog iemand die ervaring heeft met de chemotabletten?

Wat naar dat je 8-jarige hond lymfeklierkanker heeft.

Ik zou zelf niet kiezen voor chemo bij mijn hond.

Als jij er voor kiest, houd dan ook rekening wat voor risico's voor de omgeving dit met zich mee brengt m.n. voor zwangere vrouwen of vrouwen die zwanger willen worden en kindreren:

https://mcvoordieren.nl/kennisbank/chemotherapie/

Het zwart witte hondje op de foto had ook lymfklier kanker,  rechts zie je ook  al wat verdikking in haar hals /keel gebied . Ik heb haar door laten hobbelen op pijnstilling,  en zoals je ziet had ze,op haar manier nog plezier . Ik liet haar 1 x per week checken bij de dierenarts , juist vanwege,de,toenemende verdikking in dat gebied . We zij n niet tot het uiterste,gegaan . Er vanuit gaande dat ze,zou kunnen stikken . En tot haar einde kon ze gewoon hond zijn . Zonder bijwerkingen van allerlei medicatie enz 

@ Loesje: Dat is bij ons gelukkig geen probleem. We hebben geen kinderen.

@ Thara: wat een mooie foto en volgens mij is jouw hondje nog helemaal happy. hoe lang heeft jouw hondje nog fijn geleefd op pijnstilling? Was dat prednison? En daarbij geen bijwerkingen?

Gevoelsmatig neig ik naar chemotabletten. Dat krijgt hij dan maar 1 keer per maand en de bijwerkingen zijn minimaal schijnt (er kan gedurende 1 dag wat misselijkheid optreden), maar meestal hebben ze er geen last van. Levensverwachting in een goede conditie is dan nog ongeveer 5 maand. Wat ik wel een nadeel vindt is dat hij mij dan niet meer mag likken (in mijn gezicht). En daar heeft hij nog wel eens de neiging toe. Wat ik normaal fantastisch vind. 

Bij Chemotherapie met injecties vind ik toch het risico te groot dat Milko bijwerkingen gaat krijgen. En hij is wel gevoelig op de maag. Ik kan bijv. ook maar 1 soort brok geven gebaseerd op zalmingrediënten. Als ik hem andere brok geef gaat het mis en is hij flink aan de diarree. Stel dat hij door chemo injecties ziek en misselijk wordt dan stopt hij natuurlijk als eerste met eten en gaat zijn power helemaal achteruit. Bij een Labradoodle van nog geen 30kg gaat het dan natuurlijk hard achteruit.

Mijn Hondje heeft nog een maand of 5 geleefd . Maar voordat er kanker werd vastgesteld mankeerde ze ook al het nodige . Ze was al oud . En nee , ze,heeft geen prednison ook meer gekregen . Wel pijnstillers . Ik wilde haar ook niet meer belasten met alle,nare bijwerkingen die,prednison toch heeft . Het hongergevoel,  het vele plassen,  spierafbraak . Ik had zo iets,van dan maar wat korter leven en nog wel plezier hebben . Ik heb eens,een Herder gehad,  die kreeg op 4 jarige,leeftijd kanker.  Maar dat was,prima,te opereren.  Het was pittig , het herstel ook . Maar ze is uiteindelijk 12 jaar geworden 

Het blijven lastige,keuzes , jou hond is ook nog vrij jong natuurlijk 

Maar ja,, als je praat over een aantal maanden extra . Dan is het de vraag of dit het allemaal nog waard is,om zo'n traject in te gaan 

Ja ik snap helemaal wat je bedoelt. En 5 maand daar zou ik het ook voor doen, alleen redt mijn hond dat niet zonder behandeling. Dan hebben we het slechts over weken. Ik vind het nog zo moeilijk te geloven omdat ik niks aan hem merk. Maar dat zal straks wel snel minder gaan worden vrees ik.....

Niet heel de dag overgeven ,als hij niet braakte lag hij doodziek te wezen ,Ook diarree erbij ,wilde niets meer  ,totaal futloos en gelukkig zijn ze snel gestopt met hem .

Honden zijn bikkels en laten ongemak en pijn in een zeer laat, vaak te laat stadium zien.

Een voorbeeld was de geadopteerde 11- jarige Grote Poedel met stamboom, die mijn zus nog een goede oude dag wilde geven. Deze hond kreeg te weinig aandacht. Een vrolijke wijze hond: niets mee aan de hand. Tot zij na 7 maanden te zijn geadopteerd van het ene moment in het andere in elkaar zakte en doodziek was. Met spoed naar een dierenarts gebracht. Bleek er een gezwel in haar buik te zijn geknapt. Zij moest haar hond direct in laten slapen.

 mee eens, zo zou ik het ook doen. Maar in ieder geval sterkte.

het hondje is 8 jaar voor wie wil je die 2 maand extra rekken

Dank jullie wel allemaal. Ik heb mijn keuze gemaakt. Ik ga niet voor de chemokuur met injecties maar voor chemo tabletten. Ik ben met chemo injecties toch bang voor bijwerkingen en zijn kwaliteit van leven. Met de tabletten heeft hij maar minimale bijwerkingen en toch nog hoop ik zo’n 5 maanden een kwalitatief goed leven waarin we maximaal gaan genieten van Milko. De pillen zijn in bestelling geplaatst en worden nu geproduceerd en volgende week geleverd.

dan jullie allemaal voor jullie ervaringen.

Goed dat je een keuze hebt gemaakt. Ik ga hard voor je duimen dat de therapie aanslaat, met zo min mogelijk bijwerkingen. Veel sterkte en succes. Houd je ons op de hoogte?

Fijn dat je een keuze hebt gemaakt 

Ik hoop dat je nog een fijne tijd zult hebben met je lieverd 

Houd je ons op de hoogte ? 

Misschien hebben andere hondenbezitters,er ook weer wat aan 

Succes!

Hallo allemaal,

Helaas is de levensverwachting van Milko 5 weken geworden in plaats van 5 maand. Met heel veel pijn en verdriet heb ik Milko eergisteren in moeten laten slapen. 

Na de eerste chemotablet nu ongeveer 3 weken geleden ging het eigenlijk best goed. Ik had nog steeds een onveranderd blije en actieve hond die nog hield van verre wandelingen, goed at en nog een lekker vrolijk stuiterballetje. De afgelopen dagen veranderde dit. Hij werd teneergeslagen, at weinig en wat hij at kotste hij er weer uit. Wandelen ging niet meer van harte. Ik heb de dierenarts gebeld en na het bloedonderzoek van 1,5 week geleden die goed was, bleek uit het bloedonderzoek van eergisteren dat de kanker nu ook in het bloed zit en naast de milt ook de lever aan het aantasten is. Het is dus ontzettend snel gegaan. De DA had ongeveer ingeschat dat hij in eerste instantie nog 5 maand zou hebben. De chemotabletten slaan niet goed genoeg aan en ik wil hem niet verder laten lijden. 

Het inslapen ging heel naar. Eerst gaf de DA hem het middel om in diepe narcose te komen. Maar Milko wilde niet opgeven, kwam overeind en begon te piepen en blaffen naar mij en keek van mij naar mijn vriend en terug.  Ik vroeg mij af waar hij in godsnaam nog de kracht vandaan haalde om op te staan met slaapmiddel in zijn bloed. DA gaf aan dat ze hem al best veel slaapmiddel had gegeven. DA gaf aan dat hij mijn verdriet aanvoelt en wat opgewonden is doordat hij weet wat er gaat gebeuren. Ik denk dat deze strijd ongeveer 20 seconden heeft geduurd, maar het voelde als 20 minuten. Ik heb hem rustig gemaakt, weer neergelegd en toen sliep hij en gaf de dierenarts hem het middel waarmee zijn hart wordt gestopt. Het was echt vreselijk. En dan moet je hem achterlaten......pfffff je kon mij echt opvegen.....DA begeleidde het goed en vroeg ook steeds aan mij tussendoor of het ging, of ik toe was aan de volgende stap enz. Ze nam er echt de tijd voor. 

Om nog een laatste fijner beeld van hem te krijgen, laat ik hem maandag alleen cremeren en opbaren, zodat ik hem nog 1 laatste keer kan zien op het dierencrematorium en nog afscheid van hem kan nemen en hem nog kan aaien en ik hoop daarmee dat laatste beeld vh inslapen enigszins wat kwijt te kunnen raken. 

Ik ben er helemaal kapot van en wat is het dan stil in huis met zijn lege mand en de stilte. Vandaag was een hele verdrietige dag. 

Als ik zo alles overdenk dan gaat steeds de vraag door mij heen of ik alles wel goed heb aangepakt; had ik toch geen chemo met injecties moeten doen, had ik de DA al na de eerste dag dat hij niet lekker leek moeten bellen i.p.v. nog te proberen met gekookte rijst met kip hem aan het eten te krijgen. Ik had de DA afgelopen woensdag nog gebeld dat de lymfeklieren op en af groter werden en weer kleiner werden en weer groter en weer kleiner en of dit normaal was. Maar dat hij zich nog steeds onveranderd goed voelde en onveranderd goed at. Dezelfde hond als altijd. Met haar afgesproken dat als de lymfeklieren groter zou worden dan de laatste keer bij de controle ik haar moest bellen. Dan zouden we eerder kunnen starten met de volgende chemo tablet. Ze gaf aan dat ze hem nog wel cortisone kon geven, maar de bijwerkingen van veel eten, drinken, hijgen en zich vooral heel zenuwachtig voelen wilde ik hem niet aandoen. Ook omdat hij zich nog heel goed voelde op dat moment. Op de chemotablet zelf heeft hij namelijk minimale bijwerking gehad. En dan ineens holt het achteruit. Ik heb afgelopen weekend kip met rijst gekookt en geprobeerd hem weer aan het eten te krijgen. Hij nam wel een paar hapjes maar niet genoeg en strompelde stilletje naast mij op het bospad. Ik dacht dit gaat niet goed en zondag at hij toch wel weer een paar plakjes worst en draafde weer over het bospad. Dit was toch weer best een goede dag. Maandagochtend tijdens het uitlaten begon hij weer over te geven. Ik heb de DA gebeld en gezegd dat ik niet tot woensdag wilde wachten met de bloedcontrole omdat het niet goed gaat. Er moet nu iets gebeuren. En dan blijkt dat er binnen 1,5 week tijd kanker in zijn bloed (en naast zijn Milt) ook in zijn lever zit. Dit gaat zo onwaarschijnlijk snel. Ik kan het nog steeds niet bevatten. 

En waar ik mij ook zo naar over voel is zijn ontstoken kies. Milko had een uur na de chemotablet 3 weken geleden een dik en opgezet linkeroog. Dus ik dacht bijwerking op de chemotablet. DA herkende het niet als bijwerking maar dacht wel dat het een bijwerking op de chemotablet kon zijn. 1,5 week geleden tijdens de check up was dit oog weer afgezakt en afgelopen dagen weer opgezwollen. Afgelopen maandag zag de dierenarts dat het opgezette oog komt door een afgebroken kies die een ontsteking veroorzaakte in zijn bek. Daarvoor zou hij eigenlijk ook onder narcose moeten worden geholpen, maar een hond in deze staat kun je daarvoor natuurlijk niet onder narcose brengen. Ze verontschuldigde zich dat ze het de eerste keer niet had gezien terwijl ik het had aangegeven. Er gaat steeds door mij heen dat mijn lieve schat ook nog met een ontstoken kies heeft gelopen. Dat moet toch ook mega zeer hebben gedaan. Ook dat nog :-(. Ik hoop diep van binnen dat de DA de ontsteking over het hoofd heeft gezien omdat deze er 1,5 week geleden nog niet zat of niet zichtbaar was omdat de ontsteking nog niet heftig aanwezig was en hij er hoop ik ook geen heftige pijn van heeft gehad pfffff........

Nu alles een plekje gaan geven en het verdriet de ruimte geven. Voel me zo rot en mis hem vreselijk.

Kelly, ik lees je topic nu pas. Ik vind het zo erg voor jullie. Ik heb bij het lezen van je verhaal wel wat traantjes weggepinkt . Was een verdrietige situatie... heel veel sterkte met het verlies van jullie kanjer

Kelly, heel verdrietig....zoveel sterkte voor jullie..

Heel veel sterkte Kelly 

Ach wat verdrietig, heel veel sterkte.

Kelly

Wat een triest verhaal.

Maak je zelf geen verwijten dat je niet goed gehandeld zou hebben. Uit je verhaal komt naar voren dat je al het mogelijke voor Milko hebt gedaan.. Hij was helaas niet te redden.

Hier blijkt weer uit dat honden bikkels zijn en ongemak en pijn veel te laat aangeven. Zelfs als ze ernstig ziek zijn, tonen ze nog oplevingen.Ze gaan door tot ze er bij neer vallen.  Dat is voor de baasjes heel verwarrend.

Ik wens je heel veel sterkte om het verdriet en vooral gemis te verwerken.

Ik vind het een moeilijk onderwerp want wat is wijsheid? Als eigenaar voel je op een bepaald moment wanneer het lijden te lang duurt en/of wanneer hun tijd is gekomen. Veel sterkte met het verlies en voor de komende tijd. 

Allereerst heel veel sterkte 

En voel je niet schuldig , uit je verhaal lees ik alleen Maar liefde , en je hebt je ten volle ingezet voor je hond 

Elk hondenbaasje probeert het juiste te doen 

En ja achteraf zitten velen van ons met dergelijke dingen 

Op zulke,momenten zouden ze eigenlijk moeten kunnen zeggen baas , zo voel ik me 

Wat een groot gemis van jullie geliefde maatje Milko. Heel veel sterkte!

Het kan heel snel gaan met lymfeklierkanker. Bij mijn hond was het ook een kwestie van een paar weken. De twijfel en het onterechte schuldgevoel herken ik wel. Ik hoop dat jullie het een plaatsje kunnen geven. Denk aan de mooie momenten samen.

Wat een verdrietig nieuws Heel veel sterkte, dit doet zoveel pijn! Ik denk aan je <3