Angstig voor mijn partner/ mannen

Even een update: het gaat de laatste twee dagen nog slechter. Als dat het juiste woord is. Wanneer mijn vriend binnenkomt gromt en blaft hij echt heel hard. Het is een soort huilende blaf waarbij hij echt een doodsbange houding aanneemt. Wanneer mijn vriend bijvoorbeeld even gaat douchen en daarna weer terug komt, is het weer hetzelfde: grommen en blaffen/ huilend blaffen. Ik vind het zo vervelend voor zowel m’n vriend als m’n hond..

Jullie zijn nu 3 dagen verder...

Besef je dat deze hond uit zijn vertrouwde omgeving is gehaald, een lange reis heeft gemaakt en dus al langer dan 3 dagen grote stress ervaart.
Dat komt wel goed, maar dat zal zijn gedrag goed kunnen verergeren.
Bij één stresssituatie en ook nog grote angst komen veel stresshormonen vrij(net als bij ons), laat staan bij al 3/4 dagen grote stress en angst, zijn emmertje zal voorlopig even alleen maar voller worden of gelijk(te hoog) blijven.

De stresshormonen hebben sowieso 5-7 dagen nodig om volledig in het bloed af te breken. Vandaar dat het zich nu ook opstapelt en hij nu erger kan overkomen/worden dan op dag 1 en 2, hij is immers al weer 4 dagen aan het stressen en angstig.

Stel je in op dat je de komende 1/2 maanden vrijwel níks kunt verwachten van deze hond en hem alle rust en ruimte moet geven.
Ga wel ook samen wandelen met je vriend en de hond. In huis is de spanning duidelijk te groot, maar buiten zal hij hem op een andere manier kunnen zien, jullie lopen dan ook samen op i.p.v. dat je man het huis binnenstapt wat dan toch een frontale ontmoeting is(wat in hondentaal als heel dreigend en uitdagend ervaren kan worden).

De situatie klinkt als 'heel veel geduld hebben'. 

Lees ook over kalmerende signalen van Turid Rugaas, dit kan jullie helpen bij het begrijpen van de hond. Op youtube kun je ook veel filmpjes zien over deze benadering van de hondentaal. 

Ja je hond durft ook meer zijn angst te laten zien, door te blaffen en te grommen.

Bij ons is het ook eerst erger geworden dan het begin, want ze durven zich meer te uiten.

Ik vond het ook zo rot voor mijn man, mijn man nam dat heel goed op en zei, ik neem het niet persoonlijk, ik laat hem, en negeer hem gewoon, het komt goed zei hij steeds.

En het is goed gekomen, ik hoop dat je hier wat aan hebt, maar het heeft echt wel lang geduurd hoor, ik denk wel 1 jaar of zoiets, en nog steeds zien we dingen die beter gaan en dat hij meer op zijn gemak is, een harde stem van mijn man daar kan hij nog heel erg van schrikken, maar hij hersteld zich heel snel, hij blijft er niet in bedoel ik dan.

Als je dit niet aan kan, wat ik me ook kan voorstellen, dan neem contact op met de stichting, denk en praat er met je man over, en neem dan een beslissing, of je gaat er voor of niet, half gaat niet bij zo'n hond.

Ik zou er alle begrip voor hebben als jullie dit niet aan kunnen.

Hoi Elise,

Hier een Reu van de Antillen, staan er ook om bekend bang te zijn voor mannen en dat was hier dan ook zo in het begin. Mijn vriend heeft op den duur een week vrijgenomen voor de hond om zo langzaam het vertrouwen te winnen. Ook een gedragstherapeut ingeschakeld.

Heel rustig stapje voor stapje opbouwen. Liever niet teveel tegen de hond praten want hij snapt niet wat er van hem gevraagd wordt en wordt onzeker en dus blaffen. Maar wel rammelen met een blikje met iets lekkers erin die alleen je man mag geven. Hebben jullie een bench? Probeer de momenten waarop hij gaat blaffen (bijv als hij binnenkomet) te voorkomen door hem met iets heel lekkers in de bench te doen. Zo hoeft hij het zelf niet allemaal te regelen. Wat hier ook hielp was met de hond naar buiten voordat mijn vriend thuiskwam en dan samen naar binnen lopen. 

Je moet echt geduld hebben. en drie weken is nog heel kort hoor! Onze Boi is wordt volgende week 1 jaar en nog steeds zijn sommige mannen erg spannend. Buiten is er niets aan de hand maar oh wee als de makelaar binnen komt. 

Mijn ervaring is dat veel mannen erg onhandig zijn met dit soort honden. Vrouwen en kinderen doen het meestal van nature of na een korte instructie van mij gewoon goed. Mannen hebben toch zoiets van; oh maar ik ben heel goed met honden hoor! En gaan hem dan toch weer aanstaren of proberen te aaien. Dat kan inmiddels ook wel, maar alleen als hij het zelf aangeeft.

Met mijn vriend is hij inmiddels twee handen op 1 buik. Heb geduld! (en een heeeeele lange adem en soms veel frustratie haha)

En wat Yooop zegt; als het echt niet gaat dan gaat het niet. Het moet wel leefbaar blijven voor zowel de hond als jullie.

Bedankt voor jullie reacties. Doet me goed om te lezen. Ik zie het niet voor me dat ik ons hondje nog weg kan doen. Naar mij toe is het namelijk echt een schat. Zo aanhankelijk, speels en lief. Ik zie ook echt wel voor me dat hij zich later ontwikkelt tot een hele leuke hond, naar zowel vriend als mij. 

Ik ben me er ook van bewust dat het veel tijd en geduld nodig zal hebben. Alleen soms zit ik gewoon echt even met m’n handen in het haar. Vandaar mijn post van gisteren. Dan schieten er weleens gedachtes door mijn hoofd met ‘komt dit nog wel goed?’. Maar ik ben van mezelf soms ook wel een piekeraar. 

We gaan wel morgen bellen met de stichting en aan hen als tip meegeven dat ze hier misschien beter in kunnen adviseren van tevoren. Ik snap dat je nooit weet hoe een hondje precies is bij thuiskomst, maar dit hadden we ook niet verwacht. Het kost veel tijd en energie. Wat we wel hebben maar niet zo heftig hadden verwacht. Merk dat we allebei ook een beetje moe zijn aangezien het nu iedere keer is dat hij gromt en blaft zodra mijn vriend (in een andere kamer) al praat of beweegt. Hij ziet hem dan niet eens maar enkel bij horen. 

Ik vind het fijn om om jullie ervaringen te lezen. We wachten met smart op de afspraak met de therapeut. Gelukkig nog maar een paar weekjes. Hopelijk gaat dat ons en hondje ook vooruit helpen. 

Ik neem jullie tips ook mee! Dank daarvoor 

Het is ook niet makkelijk, ik kan me voorstellen dat dit veel van jullie energie vergt. En ook voor de hond zal dit veel energie kosten. Soms bij zulke extreme angst worden er wel supplementen of medicatie ingezet omdat je hond zo ook mogelijk in een fight or flight modus komt.

Kalmeert hij daarna wel snel?

Jenna mijn herplaatser was in het begin buiten erg bang voor bijv. vrachtwagens en tractors. Bij haar hielp het door even rustig mijn hand op haar flank te leggen, en stilstaan en even benoemen.

Misschien helpt het bij jouw hond ook als hij je man hoort of ziet en begint met blaffen en grommen. Even rustig je hand op zijn flank en benoemen: goedzo goed gehoord dat is ...naam van man.... die hoort ook bij ons.

Hier een filmpje van Zack George met een hond die blaft en gromt naar hem. Je ziet dat de hond daarbij de hele tijd door de vrouw gesteund wordt.

https://www.youtube.com/watch?v=ZMRsUnYezY8

dit is natuurlijk wel een heel andere situatie.

Maar ook daar wordt gezegd, er is geen quick fix, de hond moet door ervaring leren dat je man iemand is die hij kan vertrouwen en dat is een proces.

Misschien helpt ook op je man een oud Tshirt te laten dragen een dag, en dan dat T Shirt bij zijn slaapplek leggen, natuurlijk niet als hem dat ook bang maakt.

Bij elke hond werkt het wat anders, maar wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze niet gedwongen moeten worden.

Ik weet niet of je hond snoepjes aan pakt, in het begin deed Sam dit niet, maar al snel wel.

Mijn man ging dan in de badkamer elke avond voor het sapen op de wc zitten, met een hand met snoepjes, Sam hoefde daar niks voor te doen, alleen maar opeten, er kwam een moment dat hij er op zat te wachten, toen heeft mijn man hem een pootje leren geven voordat hij wat lekkers kreeg, Sam is heel snel met leren, dus voor Sam werkte dat.

Dus je man moet eigenlijk veel ondernemen met je hond, zonder echt iets te doen, dat kan zijn, op de grond zitten of liggen, of gewoon met rustige stem een half uur praten, al zegt hij maar lalalala, alles wat je hond bang maakt, maar dan niet dat je hond helemaal in de stress schiet, hij mag het eng vinden, maar niet in paniek raken.

Dit zijn dingen die bij ons werkte, het kan zo zijn dat het bij jullie niet werkt, elke hond is anders.

Het is voorzichtig uitproberen en vooral zorgen dat je hond er niet totaal van in paniek raakt.

Overigens ben ik blij te lezen dat jullie het niet opgeven, en dat je man er voor nu dus genoegen mee nemt, het heeft geen zin om gefrustreerd te raken, elke dag is een nieuwe, met nieuwe kansen.

Bij Sam zagen we dan ineens een kleine vooruitgang, en dat was elke keer zo mooi.

En nu als ik die 2 op de bang zie liggen, tegen elkaar aan, heerlijk hoor, en als het onweert of vuurwerk, dan zoekt hij nu steun bij mijn man, niet bij mij.