Kahlua gevonden!!

Heerlijk nieuws !

Ik zag op FB dat ze vermist werd en zat al vol spanning af te wachten op goed nieuws....en dat is er gelukkig 

Ik verwacht dat Pascale hier ook wel een update komt doen 

Oh wat een heerlijk nieuws

He, gelukkig!  Ik was net van plan de advertentie nog ergens op internet te plaatsen, maar dat hoeft dus niet meer.

Als Kahlua gegeten heeft en Pascale op adem is gekomen lezen we graag het verhaal...

Gefeliciteerd!

Ik lees dit allemaal nu pas!! Heel erg bedankt voor alle lieve berichten 

Nou, hoe het gebeurde: Ik liep gezellig met Britt te wandelen, eerst het losloopgebied, daarna naar de andere kant. Kahlúa zat aan de lijn, zag een konijn (denk ik?) en schoot los. Samen met Willow. Willow kwam vrij snel terug, en toen zij zonder Kahlúa terug kwam wist ik al dat er iets niet klopte. Kahlúa komt áltijd terug, en ook áltijd als eerste.. we zijn in de stromende regen ruim 2 uur zelf gaan zoeken, en toen er na 2 uur nog geen enkel zicht was zijn we hulp gaan inschakelen! 

Wat waren dit 2 intensieve dagen.
Het is gewoon bizar hoeveel mensen Kahlúa's vermissing hebben gedeeld en hoeveel mensen er mee zijn helpen zoeken! Ik heb ontzettend veel berichten gehad, en ben nog láng niet bijgelezen. Er is meteen een WhatsApp groep aangemaakt, welke ook meteen goed vol zat met mensen die wilde helpen. Er gingen mensen zoeken te paard, met mountainbikes, wandelaars met en zonder honden, personen zorgde voor drinken en eten voor alle mensen die aan het zoeken waren. Echt geweldig!!

Het is zo naar om terug naar huis te rijden, in het donker, zonder je hond. Wetende dat zij daar ergens bang rond loopt.. Dus de volgende dag weer heel vroeg op om verder te zoeken met een boel hele lieve mensen.

Ik ben 2 dagen een aantal uren meegelopen met speurhonden die naar Kahlúa's geur op zoek gingen. Zij vingen geregeld een spoor op, wat heel gaaf was om te zien, maar nog geen Kahlúa te bekennen.

Na een korte pauze ging ik met een klein groepje en Willow weer naar de plek waar Kahlúa ongeveer was weggelopen. Kahlúa was nu ruim 26 uur vermist. Er werd aanbevolen een tijdje daar rond te hangen zodat Kahlúa onze geur kon oppakken.

We kletste wat, en ineens hoorde we een jankje. Ik wist meteen dat dit Kahlúa was, en ben gaan roepen. Het bleef even stil, en toen jankte ze weer even. Ik keek om me heen en ineens zag ik 2 oren boven aan stapel takken uitkomen.

Daar was ze dan. Ze stond muur vast en kon geen kant op. Haar lange riem was een aantal keren om een dikke tak geslagen. Of ze sinds gisteren vast zit, of eerst rond is gaan lopen weten we niet. Wel ben ik enorm blij dat we haar gevonden hebben, want als zij niets had laten horen, had ik haar ook nog niet gevonden, zo verstopt zat ze, diep in het bos.

In 2 dagen tijd heb ik boven de 70 km afgelegd, zit onder de blaren, krassen en blauwe plekken maar het is het meer dan waard wanneer je je hondje weer tegen je aan hebt liggen.

Ik ben iedereen echt intens dankbaar! Zonder alle hulp was het nooit zo snel gelukt!

O meid, dit is zo ongeveer de grootste angst van alle hondenbaasjes.....je kanjer kwijt en in totale onzekerheid zoeken en ronddolen om haar weer te vinden.

Wat een geluk dat de dame zich liet horen toen jij in de buurt was.....nu lekker samen bijkomen van dit onwelkome, maar gelukkig goed afgelopen avontuur 

Jemig wat een verhaal zeg.

Je bent ongetwijfeld 10 jaar ouder geworden in die 26 uur. Verschrikkelijk om dit mee te moeten maken.

Maar wat een geluk dat je haar hebt teruggevonden. Maar ook geweldig dat je zo veel hulp hebt gehad van al die lieve mensen om haar te helpen zoeken en mensen die zorgden voor eten en drinken. 

Het zal hoop ik niet weer gebeuren, maar een vriendin heeft een gps tracker voor haar Ridgeback die weleens de benen wil nemen. Nu was dit bij Kahlua niet het geval, maar toch een stukje zeker/veiligheid zo'n tracker.  

Nu maar lekker uitrusten en genieten van je meisje 

Lekker bij dr zijn nu, wat een angst heb je gehad....een goed idee van Bulleke de GPS tracker...zou iedere hond eigenlijk om moeten hebben die een jachtinstinct heeft of zoals kahlua achter een konijn gaat...dan kan je je hond snel terug vinden, of heb ik dat mis....in ieder geval jij vannacht slapen met de beiden honden bij je.

Wat een opluchting om haar weer bij je te hebben, heb er toch wel even van wakker gelegen gisteren. Vreselijk als dit je als baasje overkomt (en als hond natuurlijk ook). Wat goed dat ze zich heeft laten horen toen je riep.

Warm bad, benen omhoog en veel knuffelen. 

Ik ben zo blij dat je haar weer gevonden hebt. Ondanks dat ik haar niet ken moest ik vanaf het moment dat ik het op instagram las er constant aan denken.

Nu inderdaad lekker samen uitrusten na al die stress en al die kilometers

wat hartverwarmend al die lieve mensen die jullie geholpen hebben op allerlei manieren

en wat een geluk dat je ze dat jankje gaf en je haar vond, wat zullen jullie blij en opgelucht zijn.

Moest toch even een traantje wegpinken, zowel voor de angst om je hond te verliezen, als voor de hartverwarmende hulp die je kreeg. Blij dat ze weer terug is

Ik ben ook geroerd door het hele verhaal.

Pascale wat zal jij moe maar gelukkig zijn.

Je hondenkind is weer veilig thuis.

Ik was zo bang dat de lijn, waar ze mee rondliep, verstrikt raakte

Fantastisch wat een verbondenheid het zoeken naar vermiste Kahlua heeft teweeggebracht.

Hoe reageerde Willow op het verdwijnen van Kahlua?

Je zult wel bekaf zijn. Ik hoop dat je na deze vele stressvolle uren tot rust kan komen en dat je vannacht goed slaapt.

Zo fijn dat Kahlua begreep dat ze van zich moest laten horen 

Jeetje wat een verhaal, en zooo fijn dat ze weer terug is!

Oooh meid, wat een verhaal, echte horror, het zoeken en dan naar huis moeten snachts, vreselijk, gelukkig heeft ze van haar laten horen en heb je haar weer veilig bij je.

Ja gek, een hond van het forum, alsof je de hond een beetje kent, en baasje ook natuurlijk.

Ik ben echt rete blij voor je, en zo fijn dat je zoveel hulp hebt gehad. Hartverwarmend.

Ik heb even mijn FB bericht openbaar gezet. Hierin staan 2 filmpjes dat iemand van een zoekteam heeft gefilmd op het moment dat ik haar vond, en wat foto's.

KLIK

Willow was echt ontzettend van slag. Dit is ook in de filmpjes te zien. Ze heeft in de afgelopen 2 dagen zeker 40 kilometer met mij meegelopen. En ze was zo braaf, en rustig en lief naar alle mensen en honden die wij onderweg tegenkwamen. Ze is nu helemaal gesloopt. Waar Kahlúa heerlijk tegen mij aan wil liggen, wil Willow alleen maar zoveel mogelijk afstand en zondert zich af. Maar dat komt wel weer 

Het blijft gek, zóveel mensen die meeleven. Geweldig en bijna niet te geloven! 

O, en die GPS tracker komt er hoor! Voor beide honden! 

Ook al was dit niks voor Kahlúa. Kahlúa loopt nooit weg en checkt regelmatig. Toen ze dus echt niet meer terug kwam zei mijn gevoel meteen al dat ze ergens vast moet zitten. Maar het blijft gokken of ze er al vanaf gisteren zat, of pas later in de nacht / ochtend vast is komen te zitten aangezien de speurhonden dieper in de bossen óók geur van haar aan gaven, en wij haar vanmorgen ook niet hebben gezien op die plek. Toch denk ik zelf dat ze al die tijd vast zat. 

Zodra ik haar had, deed ze eerst een héle grote plas en moest erg poepen.. dat heeft ze dus echt niet op dat plekje willen doen.. 

Zo fijn dat ze nu bij mij is, en niet buiten aan een boom in de nu stromende regen. En het was ook écht verschrikkelijk om de hele weg terug naar huis te rijden, zonder Kahlúa bij me. Dat had ik echt niet nog een nacht gewild. Al was ik daar dan nu hoogstwaarschijnlijk blijven slapen aangezien dat werd aangeraden. 

Ik heb het filmpje gezien: KIPPENVEL! 

Je voelt gewoon de vreugde en blijdschap door het scherm heen van Kahlua dat ze gevonden is. 

Ik zou van binnen echt dood gaan als ik een van mijn dieren zou kwijt raken. Kan me echt voorstellen hoe jij je hebt gevoeld. Tegelijk ben ik zoooo blij voor je dat ze weer thuis is. 

Geniet van je harige kinders en verwen ze maar goed

Je hebt er, mede met anderen mensen alles aan gedaan om Kahlua te zoeken, jullie liefde en verbondenheid heeft ervoor gezorgd dat ze gevonden kon worden.

Gps tracker, zeker een aanrader, heb er even naar gekeken, zo kan je je hond snel terug vinden, een tuig en zo,n apparaat er aan....niet meer aan denken dat ze misschien al die tijd daar vast zat, geen vorst geweest en gelukkig droog, ook Kahlua heeft angst gehad van waar blijf je nou....je ziet wat voor mensen je om je heen hebt die met zijn allen naast je hebben gestaan en nog....geweldig. ..nu relaxen , de angst zit er zeker nog in bij je...lekker knuffelen met zijn drietjes..en Willow die heeft haar maatje gemist en van slag komt goed.

Ik zag op fb voorbij komen dat "Kalhua gevonden was" ik dacht, het zal toch niet maar toch. Wat zal jij opgelucht zijn dat ze terecht is.

Ik was zo bang dat iemand haar, met verkeerde bedoelingen, had meegenomen.. want het is natuurlijk een prachtige hond! 

Hoe gaat het nu met jullie?

Sodeju,  wat een schrik , je hartkleppen zijn  weer getest 

Maar wat ontzettend fijn dat het goed is afgelopen 

Echt heel lief al die meelevende reacties. Doet me erg goed 

Met Kahlúa gaat alles heel goed! Eigenlijk alsof er niets gebeurd is. Ze speelt met Willow, ligt te zonnebaden in de tuin, blaft zodra de duif de tuin in vliegt en is gewoon lekker zichzelf buiten dat ze moe is.

Ik ben er ietsje minder goed aan toe. Ik heb me zo sterk proberen te houden de afgelopen dagen en eigenlijk op automatische piloot geleefd en alleen maar realistisch nadenken. 

Nu is ze er, blijft er maar van alles door me heen gaan. Gisternacht was het erg aan het regenen en waaien en ik lag met tranen in bed, denkend aan 'wat als' ze nu nog in dat bos zat, vast, ze is bang voor de wind.  Ze slaapt altijd beneden maar als het hard waait hoor ik haar beneden in paniek rondlopen en mag ze bij mij, waarna ze altijd meteen tegen mij aan in slaap valt.. wat als ik weer een hele dag had moeten zoeken, wat als ze niet had gejankt, dan bleef ze vast zitten en had ze nu al 3 dagen geen eten of drinken gehad.. Gek vind ik dat, dat ik er maar aan blijf denken, terwijl ze gewoon weer veilig bij me is.. Hopelijk gaat dat snel over, maar er is geen moment dat ik niet de 'wat als' gedachten krijg. 

Hoe Kahlúa de hele dag heeft doorgebracht: en ik kan niet stoppen met haar te knuffelen. 

Ach , die schat . Weer in haar veilige vertrouwde omgeving 

En ja , wat je beschrijft snap ik volkomen.  Het is voor jou ook een verwerkingsproces.  En het is zo begrijpelijk dat dit nu allemaal door je hoofd gaat 

Bij het lezen v aan je verhaal kwam het volgende in mij op 

Hoe bestaat het dat iemand zn hond in het bos achter kan laten , vastgebonden aan een boom 

Dat zulke mensen nog rustig kunnen slapen 

Echt , ik ben zo blij voor jullie dat dit goed is afgelopen 

Het is absoluut normaal dat je er aan blijft denken. Er is iets gebeurd waarbij je lijf in overlevingsstand is gegaan.

Zelfde als met een ongeluk/trauma is er daarna altijd sprake van een verwerkingsproces. Dit heeft tijd nodig en zou er aan toegeven dat dit erbij hoort. Het zegt ook iets over je liefde voor Kahlua. Geef het fftjes en je zult in de loop der dagen wellicht er steeds minder aan gaan denken en weer meer terug komen in je dagelijkse structuur en de draad weer oppakken waar jullie gebleven waren.

De ongewone dan wel beangstigende situatie dat heeft plaats gevonden moet een plekje krijgen.

Sterkte hiermee, komt vast goed maar geef het even de tijd.

Je gedachten zijn normaal, je hebt flink in de stres gezeten en tijd nodig om dit te verwerken, het komt vast goed.

Wat een opluchting dat ze weer terug is!:) Die gedachten zijn heel normaal. Het is toch best een traumatische gebeurtenis om ineens je hond kwijt te zijn. Met de tijd zal het beter gaan. Sterkte! 

Gelukkig dat ze er niets aan overgehouden heeft en haar normale zelf is.

Ik denk ook dat het helemaal normaal is dat jij er in gedachten nog mee bezig bent, en ook aan de dingen denkt die er hadden kunnen gebeuren. Het zal allemaal bij het verwerkingsproces horen.