UPDATE; Aangelijnd vlot meelopen/los ver achter lopen

Wanneer ik mijn hond (reu, 20 maanden, chemische castratie, nu aan het uitwerken) uitlaat aan de riem loopt hij vlot mee, een klein drafje. Hij loopt ietsje voor me, soms komt de lijn op spanning te staan en dan houdt hij even in. Onze wandelpas loopt net niet lekker samen op.

Wanneer hij los loopt (meestal bos en heide) dan loopt hij in een sukkelgangetje achter me aan. Het is echt een looppas, geen draf. Af en toe duikt hij links en rechts tussen de bomen in om te snuffelen maar hij blijft meestal op het pad. Binnen 20 seconden lopen we 80 meter uit elkaar als ik even niet oplet (ik loop gewoon goed door). Zodra ik hem aanlijn loopt ie op een drafje ietsje voor me uit zoals hierboven beschreven. 

Ik weet het is een puber en die lopen graag op afstand van 'hun ouders' maar ik vind dit niet handig lopen. Steeds moet ik op hem wachten want naar me toekomen gebeurt meestal lopend, soms op een drafje.

Hij heeft drie weken geleden een uitgebreid hartonderzoek gehad bij de Universiteitskliniek in Utrecht vanwege eerdere hartproblemen (hartschade waardoor onregelmatige en extra hartslagen). Maar daar bleek gelukkig niks meer van. Hij is begin oktober chemisch gecastreerd met een 6 maanden chip, die is dus nu aan het uitwerken; zijn balletjes worden langzaamaan al wat groter. Volgens universiteitskliniek kan zijn sloomheid niet aan hart liggen, kreupelheid oid waarschijnlijk ook niet (geen reden toe om daar onderzoek naar te doen). Zij geven aan dat het waarschijnlijk de castratie is of karakter. Het is in de basis ook best een rustige hond maar dat slome achteraan lopen is gewoon niet leuk. En aan de lijn lukt het hem wel om op tempo te blijven.

Iemand een idee waar dit aan ligt? Is het een fase? Hoe los ik het op?

Toevoeging: iedereen denkt dat ik een oude hond heb :-( Hij is ook bijna niet enthousiast te krijgen. Hij heeft een paar vaste vriendjes waar hij mee speelt maar is de eerste die er mee stopt of al meteen besluit vandaag niet mee te doen. Het is best een saaie hond eigenlijk ...

Wat is je probleem?

Mijn hond loopt aan de riem van links naar rechts en snuffelt veel, dat irriteert wel eens.

Los loopt hij wel eens even hard weg, maar net zo hard terug en als hij moe wordt loopt hij naast mij.

Dus, ook twee verschillende tempi. Ik zit er niet mee.

" Wat is je probleem?
Mijn hond loopt aan de riem van links naar rechts en snuffelt veel, dat irriteert wel eens.
Los loopt hij wel eens even hard weg, maar net zo hard terug en als hij moe wordt loopt hij naast mij.
Dus, ook twee verschillende tempi. Ik zit er niet mee. "

jantien

Probleem is dat ik na elke anderhalve minuut lopen moet stoppen en dan een minuut stil sta totdat hij weer naast me loopt. Als ik drie minuten doorloop zijn we elkaar kwijt. Dat schiet niet op natuurlijk.

Zoals ik jouw situatie lees ben je hem wel effe kwijt maar komt ie vanzelf weer bij je terug zonder dat jij hoeft te stoppen. 

Gaat het om Silas waar je een topic over opende dat je je zorgen maakt om hem?

Qua gevoel zou ik denken dat er misschien toch een verband is met de vroegere problemen? Krijgt hij inmiddels toch wat goede granen?  zijn vitaminen, en mineralen bijv. taurine gecontroleerd? 

https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0209112

Hoe is het met de allergie?

Zijn de ouders van je hond ook zo rustig?

Vermaakt hij zich op de wandelingen? Is hij tevreden en voldaan? En dan even erbuiten gelaten dat jij het saai vindt :-). Wat gebeurd er als je veel interactief met hem bezig bent tijdens zo’n wandeling? Is hij ook niet enthousiast te krijgen voor spelletjes etc? 

Als hij echt zo’n rustige hond is en jij toch iets met hem wil doen, misschien vind je het leuk om hem als therapiehond in te zetten bij bijvoorbeeld ziekenhuizen en bejaardentehuizen? 

De mijne ook,”los achter lopen, en aan de riem naast me, ik pas me aan, lekker snuffelen, dr wandeling moet leuk en fijn zijn, dan naar wat later thuis, enaan conditie ontbreekt het haar niet, laatste half uurtje gaat ze in draf naast me aan de lijn....

Is je hond constant sloom? Of zijn er momenten dat ie uit zichzelf levenslustig en uitbundig is?

Zit de sloomheid enkel in zijn beweging, of is die er ook mentaal/emotioneel? M.a.w. heeft ie wel een opgewekte, vrolijke blik? Straalt ie wel levenslust uit?

Ik herken dat wel. Noenoe werd na de chemische en daarna definitieve castratie ook rustiger. Voordien kon ik hem eigenlijk niet goed los laten lopen, nadien leek het alsof zijn oren beter werkten. Nou heb ik een tamelijk eigenzinnig ras en snuffelen is tijdens de wandelingen, naast ontmoetingen met andere honden, zijn lust en leven. Hij blijft dan vaak achter en hoort me wel als ik fluit of roep maar er zijn andere zaken die voor hem meer prioriteit hebben. Ik maak er geen probleem van.  Uitlaattijd is zijn tijd, en ik loop zachtjes door en zorg dat ik hem in zicht heb. Soms doe ik een verstop-spelletje en dan is ie me even kwijt en dan gaat de rest van de wandeling wat vlotter. Aan de lijn loopt ie netjes mee, maar ook dan geef ik hem tijd om zijn ding te doen. Noenoe was ruim 3 toen de chip gezet werd en bijna vier bij de definitieve castratie (voor gekozen omdat hij fel was naar andere (ongecastreerde) reuen en daarmee zichzelf in gevaar bracht). Dat gesjok en gesnuffel roept heus wel eens irritatie op, maar ik geniet van het feit dat hij zo heerlijk speels en sociaal contact heeft met andere honden en dat ik niet steeds voor en achter me hoef te kijken wat er allemaal nog meer losloopt.

Als je het idee hebt dat je een slome hond hebt gekregen na de castratie en dan je hond zichzelf niet meer is dan laat je de chip uitwerken en zet je geen nieuwe meer. De vragen in de reactie van @Alaska's Finest! zijn zinvolle vragen om vast te stellen of er buiten de castratie iets anders speelt.

" Gaat het om Silas waar je een topic over opende dat je je zorgen maakt om hem?
 
Qua gevoel zou ik denken dat er misschien toch een verband is met de vroegere problemen? Krijgt hij inmiddels toch wat goede granen?  zijn vitaminen, en mineralen bijv. taurine gecontroleerd? 
 
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0209112
 
Hoe is het met de allergie?
  "

Dobry

Als eerste excuses dat ik pas zo laat reageer! Dank aan iedereen voor jullie reacties!

Ja, gaat om Silas! Hij heeft een jaar geleden bij zijn eerste hartcontrole bij de Universiteitskliniek een uitgebreid bloedonderzoek gehad; hieruit bleek een ietsje verlaagd magnesiumgehalte wat ik sindsdien aanvul via magnesiumpoeder voor honden. Daar zat geen taurine-onderzoek bij, volgens artsen geen reden om dat te onderzoeken want daar zou niks mis mee zijn. Silas eet nu sinds twee maanden weer alleen vlees omdat hij van zijn brokken toch weer jeuk kreeg (Purina Pro Plan Zalm en Rijst). Ik kan weer eens kijken of ik RC Hypo-allergeen zal voeren. Dat deed ik eerst wel (avonds brok, ochtend kvv). De laatste week heeft hij wel weer vaker jeuk en prutogen; hier krijgt hij sinds enkele weken Puur Pollen voor. Hier heb ik du op geanticipeerd maar werkt nog niet helemaal.

" Zijn de ouders van je hond ook zo rustig?
 
Vermaakt hij zich op de wandelingen? Is hij tevreden en voldaan? En dan even erbuiten gelaten dat jij het saai vindt . Wat gebeurd er als je veel interactief met hem bezig bent tijdens zo’n wandeling? Is hij ook niet enthousiast te krijgen voor spelletjes etc? 
Als hij echt zo’n rustige hond is en jij toch iets met hem wil doen, misschien vind je het leuk om hem als therapiehond in te zetten bij bijvoorbeeld ziekenhuizen en bejaardentehuizen?  "

Iglo

Zijn moeder blijkt vrij rustig vergeleken met haar andere teven, aldus de fokster. Toen ik daar enkele keren was om de pups te bezoeken was ze blij om bezoek te hebben maar vergeleken met de andere fokteven inderdaad wat meer op zichzelf. Van de reu lees ik op de site van de fokker dat het een vrolijke speelse clown is. Ik heb de hond nooit gezien.

Ach, soms krijg ik hem enthousiast met een zoekspelletje; dan verstop ik een voertje halverwege een boom of ergens tussen de bladeren en takken. Vind ie wel leuk maar echt supersuperblij zoals ik soms andere honden zie doen..neuh.

Hij zou het zeker goed doen als therapiehond denk ik. We wonen bij een grote GGZ-instelling in de buurt en als er bewoners door het dorp fietsen dan krijg ik weleens de vraag of ze mijn hond mogen aaien. Hij gaat er altijd lief en rustig bij zitten ;-)

" De mijne ook,”los achter lopen, en aan de riem naast me, ik pas me aan, lekker snuffelen, dr wandeling moet leuk en fijn zijn, dan naar wat later thuis, enaan conditie ontbreekt het haar niet, laatste half uurtje gaat ze in draf naast me aan de lijn.... "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Misschien dat ik dit maar wat vaker moet doen; aan de lijn als ie uitgesnuffeld, gepoept en geplast is. Kijken of ie zo wat meer conditie opbouwt want er mogen ook wel wat castratie-kilootjes van af :-)

" Is je hond constant sloom? Of zijn er momenten dat ie uit zichzelf levenslustig en uitbundig is?
Zit de sloomheid enkel in zijn beweging, of is die er ook mentaal/emotioneel? M.a.w. heeft ie wel een opgewekte, vrolijke blik? Straalt ie wel levenslust uit? "

Alaska's Finest!

Nee, hij is af en toe wel enthousiast te krijgen; als ie speelt met een van zijn vriendjes (maar vriendjes blijven langer speels dan hij), als hij een stok heeft die iemand (hond of mens) wil afpakken van hem, trekspelletjes vindt ie leuk, en als je hem een goeie kluifbot geeft loopt ie daar supertrots meer rond te paraderen. Ik denk niet dat hij pijn heeft of depressief oid. Hij is gewoon een beetje een slome Sjakie.

Wat ik me vooral afvraag is waarom hij loslopend langzaam sjokt maar aan de lijn wel in draf mee loopt. Hij loopt bijna nooit voor op. We moeten altijd achterom kijken.

Verstoppen doe ik wel twee a drie keer per wandeling maar daardoor loopt hij niet dichterbij daarna. Dat truukje werkt dus niet.

We wachten inderdaad af hoe hij zal zijn als de chip uitwerkt. De reden dat we hem die gegeven hebben is omdat ie wel heel snel en enthousiast werd van loopse teefjes; daar rende hij het bos voor uit en stak ie drukke straten voor over! Daar zit ik natuurlijk dan weer niet op te wachten dus hopelijk wordt hij daar wat milder in.

Mijn halve golden retriever kan ook heerlijk traag zijn en treuzelen. Gecombineerd met het feit dat ik al niet zo snel (kan) lopen doen we al snel 1,5 uur over 3km 

Het kwam vrijdag tijdens onze speurles toevallig ter sprake. Want met speuren is hij ook altijd heel rustig, dus dat gaf mij het idee dat hij niet gemotiveerd was. Maar dat hoeft dus niet het geval te zijn. Volgens de instructrice zag ze het ook vaker bij retrievers, dus het kan heel goed gewoon in de persoonlijkheid zitten.

Ik kan je helaas ook niet veel meer bieden dan herkenning  Ik heb allang geaccepteerd dat hij lekker de tijd neemt. Meestal roep ik hem gewoon lekker enthousiast of doe ik even gek, rennen of klappen en zo, en hij vindt het vreselijk als ik uit het zicht ga dus even achter een boom gaan staan helpt bij ons ook nog wel eens. Soms, als hij los is en het duurt echt te lang neem ik hem gewoon even "fysiek" mee door even terug te lopen en hem aan te sporen, te lokken met wat lekkers of even aan te lijnen. 

Weet niet of het een hond is die 'food driven'is, dan "Bello"! Lekkere beloning. Uiteraard eerst hij nog "In de buurt is"..

Lekkere beloning in de buurt van het baasje creëert betekenis; In de buurt blijven van het baasje is leuk!!

Als voedsel of iets anders waar hij heel blij van wordt,  geen marker is, voor het willen maken van een keuze waar jij blij van wordt,  blijft er maar 1 keuze over; Accepteren of aanlijnen. 

Helaas heb ik niet zo'n leuke update. Het achterblijven en rustige gedrag werd steeds ergers dus onlangs heb ik röntgenfoto's laten maken bij de dierenarts en kreeg ik vandaag de uitslag: lichte vorm van heupdysplasie in zijn linkerachterbeen en lumbaalsacraalspondylose. Door beide aandoeningen heeft hij lichte artrose :-(

Mijn arme jonge manneke. De arts wil nog geen pijnstilling geven maar hem eerst fysio geven. Ze heeft me het adres van een fysio/osteopaat in de buurt gegeven. Mochten de klachten erger worden of als de fysio denkt dat het nodig is dan krijgt ie gelijk pijnstilling. 

Voorlopig mag ik alleen met hem aan de lijn wandelen, niet spelen wat ie nog wel heel leuk vond om te doen ( gedurende een paar minuten, dan hield ie al snel op).

Pfff, is net zijn hartprobleem (waarschijnlijk) weg, krijgt hij dit. En nog geen twee jaar oud. 

Hij krijgt nu Hills mobility en eh, kom effe niet meer op de naam maar om af te vallen ;-) 

Ik heb nog genoeg vragen die ik de komende dagen zal stellen. Nu effe een wijntje om de zorgen wat te verzachten.

Wat vervelend... heel veel sterkte

Och wat een tegenvaller. 

Ja eerst maar laten bezinken alles. Fysiotherapie lijkt me zeker een aanrader. Ook zou ik een goede voedingsdeskundige raadplegen als je Hill's liever niet geeft. Er kan dan gelijk besproken worden of bepaalde supplementen misschien zinvol zijn.

Foto's zou je ook ter controle kunnen sturen naar een kliniek die goudstaafjes inplanteerd, of Silas daar geschikt voor is. Veel honden hebben er baat bij en vaak zijn pijnstillers dan niet nodig, of veel minder dan normaal.

https://www.holistischdierenarts.nl/goudkorrels-implanteren/

Hi, we zijn terug van de fysio.

Gisteren kreeg ik van de DA (ongevraagd) het patiëntendossier toegestuurd van Silas en daarin las ik dat er GEEN spondylose zichtbaar is. Waarom de DA dit dan telefonisch als diagnose tegen mij zegt is mij een raadsel. Daar heb ik me dus weken voor niks zorgen over zitten maken, fijn gggrrr. 

De staarthernia/verzakking voelde de fysio ook niet echt en uit het dossier bleek ook dat dat waarschijnlijk alleen maar zo lijkt vanwege de ligging van de hond op het moment van het nemen van de röntgenfoto. Weer iets wat dus waarschijnlijk NIET is. Nogmaals; waarom de DA dat dan wel tegen mij zegt is me een raadsel. Dat zal ik haar binnenkort vragen want dat zit me toch niet helemaal lekker. 

Wat de fysio wel voelde is dat hij zich helemaal heeft vastgezet in het bekkengebied; alles zat vast en als ze hem probeerde los te krijgen (deels via osteopathie) dan reageerde hij daar heel duidelijk op; pijnlijk dus. De reden dat hij zich vastzet is waarschijnlijk door de artrose vanwege heupdyslasie. Ook een lichte vorm van HD kan pijnlijk zijn en is hij anders dan normaal gaan lopen wat al zijn spieren en wervels heeft vastgezet. En om dat gebied te ontzien is hij waarschijnlijk zijn gewicht naar zijn voorhand gaan zetten en dat verklaart waarom hij met zijn hoofd laag loopt: als een leeuw die naar voren kijkt en langzaam zijn prooi besluipt. Dus niet naar beneden kijkend maar kop tussen de schouders naar voren toe. Als hij na deze behandeling weer echt vrijer gaat lopen dan valt de pijn van zijn heup mee. Vervalt ie toch weer snel in langzaam lopen of gaat hij manken dan blijkt dat de HD echt pijnlijk voor hem is en moet hij aan de pijnstillers.

Ze heeft alles zoveel mogelijk losgemaakt en nu mag hij loslopen als hij maar niet gaat spelen met andere honden; dat is nog even te belastend. Rechtuit lopen mag, hellinkjes omhoog lopen, zwemmen (doet ie niet zo graag, gekke Golden), met zijn voorpoten op iets hoogs staan en van daaruit zachtjes (dus niet te explosief) er op stappen of springen. 

Toen ik vroeg of hij supplementen mag en zo ja welke zij zei dat ze liefhebber is van omega 3. Verder noemde ze niks. Ze zei dat dat al voldoende in de brokken zit die hij nu krijgt. Maar vanwege het feit dat daar zuurstof bij komt ga ik toch capsules erbij geven. Ook ga ik de Primeval Gelatinaat er bij geven. 

Al met al dus niet al te slecht nieuws behalve dan natuurlijk zijn HD.

Na lange tijd weer een update: gelukkig gaat het een stuk beter met Silas sinds een maand ongeveer. Na heel veel dokteren is de diagnose nu dat er niks mis is met zijn heupen, bekken, rug of wat dan ook. Wij denken dat de 6 maanden chemische castratiechip (suprelorin) nu pas, na 11 maanden, begint uit te werken en dat hij er extreem op heeft gereageerd. Na mijn laatste berichtje op 18 mei werd het namelijk allemaal nog veel erger: heel veel slapen, nergens blij of opgewekt op reageren. Spelen deed hij niet meer of minder dan een minuutje; dan ging hij alweer liggen. Het wandelen ging heel moeizaam, ik kwam niet verder dan 500 meter heen, 500 meter terug, soms nog geen 20 meter dan draaide hij zich al om. Terugweg ging altijd vlotter want terug naar de auto en naar huis :-(  Het leek soms wel of hij depressief was en de ziekte van Pfeiffer had of zo; totaal lusteloos. 

Na enkele fysiotherapie en ostheopatie-sessies, speciaalvoer en supplementen, bezoek aan Jascha Heukels (manueel therapeut), orthopeed (die geen HD/arthrose zag maar wel een hernia en ED vermoedde) op aanraden van orthopeed een CT scan laten maken en hieruit bleek geen van alle genoemde opties. Dit heeft me handenvol geld gekost (niet verzekerd) maar vooral veel slapeloze nachten, tranen en zorgen.

Nu sinds enkele weken komt zijn reuengedrag weer terug: overal aan ruiken, likken, duizend plasjes doen maar ook weer: rennen, blij zijn, volop spelen met zijn vriendjes, veel alerter en attentiever zijn. Ik heb (bijna) mijn blije pup terug. Nooit gedacht dat chemische castratie (op hem) zoveel effect zou hebben. De dierenarts ook niet. Uiteindelijk bleek de universiteitskliniek het bij het juiste eind te hebben alleen was Silas toen nog niet op zijn dieptepunt. Al met al goed nieuws dus. Nu hopen dat zijn reuengedrag naar loopse teefjes te handlen is want (chemisch) castreren gaan we bij hem nooit meer doen.

Ja, dit kan zo,n chip doen en gelukkig voor jullie gaat het dus over nu hij aan het uitwerken is. 

Overigens hoeft dit dus totaal niet te betekenen dat  na echte castratie dit gedrag ook zo zal zijn. Want die is niet met chemisch spul. 

Ooit mijn hond hiermee laten chemisch castreren, drama, in 1 woord. Heel veel drinken, incontinent, sloom, bleek dit dus een bijwerking te zijn, die voor het gemak niet genoemd wordt.  Mijn dierenarts kwam er na heel veel zoeken achter. Ziekte van addison kan zelfs voorkomen en als je mazzel hebt gaat het over........ Nooit zal ik iemand aanraden dit ding te gebruiken,

Geniet van je hond, nu je hem weer terug krijgt.