Er is ruzie geweest tussen mijn 2 honden

Halle iedereen,

ik heb vorige week een husky uit het asiel geadopteerd en mijn husky was ook al 4 keer mee gaan kennis maken en alles ging top nu hebben ze wel al een paar discussies gehad in die zin dat Blue (de hond die we al hadden) even Thor (onze nieuwe hond) op zijn plaats wou zetten omdat hij iets fout deed het zijn alle bij schatten van honden en ze komen ook echt wel goed overeen op de meeste momenten maar vandaag was er even een serieus discussie tussen hen en de kleine Thor heeft zeker ook geen schrik om zijn tanden is aan Blue te laten zien dus mijn vraag is voor de mensen met 2 honden of zei dit ook wel al eens voor hebben gehad en wat je er het best aan kan doen. Want ik wil gewoon dat alles terug goed komt tussen deze 2 kleine deugnieten

Heb je iets kunnen doen met de tips uit je vorige topic? Door zelf te managen, begeleiding te geven in de huisregels en duidelijke grenzen te stellen?

Wat moeten we ons voorstellen bij 'ruzie'? Een hoop gekissebis en gesnauw? Of elkaar doelbewust verwonden?

Honden die elkaar niet kennen en op hun strepen staan, daar komen wel es meningsverschillen van, jazeker. Dat hebben we hier ook gehad. Des te belangrijker om echt in te zetten op het aanleren van wat je wenst (qua tolerantie, respect, zelfbeheersing). Want je wil geen echt gevecht krijgen waarbij beide honden hun gelijk willen halen. Dat moet je echt zien te voorkomen.

Goed naar je honden kijken, dus. Triggers wegnemen. En kalm maar kordaat begeleiden.

Dan kunnen het de beste vrienden worden, als ze weten wat ze aan elkaar hebben.  

Onze reu reageerde in eerste instantie niet zo gezellig naar de teef die wij in huis hadden genomen. Wij zijn buiten veel samen op gaan lopen. Telkens weer naar binnen maar onderlinge spanning bleef in eerste instantie. Ook de teef schroomde niet na een paar dagen om zelf een aanval in te zetten. 

Ik zat er zelf best bovenop, iets wat ook niet iedereen verstandig vindt. Maar ik voorkwam liever dat ze elkaar echt in de haren vlogen de eerste dagen. 

In de nachten hielden we ze dus gescheiden, en de eerste paar dagen binnen ook zoveel mogelijk. Ik had kenneldelen van iemand geleend en die stonden in de woonkamer.

Onder toezicht samen los, maar ben ook gaan sturen in gedrag. Zo ging de teef in het begin bijvoorbeeld plekjes in huis claimen, waardoor er weer spanning ontstond. Daar greep ik op in. Haar als nieuwkomer duidelijkheid geven in wat wel en niet ok was in dit huishouden. De reu op zijn beurt tolereerde al vrij veel op dat moment, en was qua gehoorzaamheid ook goed te sturen, dus dat scheelde ook.

Op een bepaald moment kwamen de eerste speluitdagingen, werd er wat gespeeld en leerden ze elkaars brommen en grommen en ook de piep als er te wild werd gedaan. Vanaf dat moment heb ik het vrijer gelaten.

Nu een kleine 8 weken verder is het echt een duo/stel geworden die samen spelen en samen aan een touw trekken.

Maar wij zijn zeker de eerste 2 weken wel wat voorzichtiger geweest, omdat ze dus in eerste instantie elkaar echt in de haren vlogen. Dus geen grauw of snauw maar echt willen knokken.

Ja dat met die plekjes claimen hebben wij ook al voor gehad met thor hij als nieuwkomer is eigenlijk best brutaal naar Blue toe en durft wel eens een hap geven als zij volgens hem iets fout doet Blue daarin tegen heeft eerder een geduldig bemoederend gedrag en geeft wel is een bijt of een grom als ze vind dat iets echt niet correct is maar als thor bijvoorbeeld een been van haar terug vind in de tuin dan wacht ze geduldig af tot als hij het niet meer wilt. Ook tijdens het eten eet thor extra snel zijn eten op  dus hou ik hem even gescheiden totdat Blue gedaan heeft met eten want Blue maakt er geen probleem van als Thor haar eten zou op eten maar hij heeft nog puppy voer nodig en ja ons Blue moet natuurlijk ook al haar eten op een rustige manier kunnen opeten zonder dat er een andere hond haar in de haren vliegt en als een klein monstertje alles begint op te eten. Thor is naar ons toe in de laatste 3 dagen ook al best vooruit gegaan en geniet van de aandacht Blue daarin tegen heeft liever dat je met haar even goed gaat spelen in de tuin dan dat je haar gaat knuffelen wat het ook heel moeilijk maakt om de aandacht zoveel mogelijk te verdelen ik zelf ga altijd eerst naar Blue toe omdat thor meteen hapt naar Blue als zij wil komen dag zeggen dus dan duw ik hem even aan de kant tenzij hij niet hapt dat is wel iets dat Blue niet kan verdragen ze is wel heel jaloers naar ons toe en is in dat geval niet bang op terug te happen waardoor het heel moeilijk is om op een rustige manier binnen te komen.

" Heb je iets kunnen doen met de tips uit je vorige topic? Door zelf te managen, begeleiding te geven in de huisregels en duidelijke grenzen te stellen?
 
Wat moeten we ons voorstellen bij 'ruzie'? Een hoop gekissebis en gesnauw? Of elkaar doelbewust verwonden?
 
Honden die elkaar niet kennen en op hun strepen staan, daar komen wel es meningsverschillen van, jazeker. Dat hebben we hier ook gehad. Des te belangrijker om echt in te zetten op het aanleren van wat je wenst (qua tolerantie, respect, zelfbeheersing). Want je wil geen echt gevecht krijgen waarbij beide honden hun gelijk willen halen. Dat moet je echt zien te voorkomen.
Goed naar je honden kijken, dus. Triggers wegnemen. En kalm maar kordaat begeleiden.
Dan kunnen het de beste vrienden worden, als ze weten wat ze aan elkaar hebben.  
 
  "

Alaska's Finest!

Ja we proberen ze zoveel mogelijk te begeleiden hierin maar ik ben ook van de mening dat Blue eigenlijk al heel corrigerend is naar hem toe op de juiste momenten dus op een snauw ga ik niet altijd er meteen in tussen komen omdat ik vind dat ze ook met elkaar alleen moeten leren omgaan. Maar ik kom er zeker vaak genoeg tussen maar gistere was iedereen 1 second even boven normaal blijft er altijd iemand beneden nu was dat niet het geval en hoorde we ze ineens van beneden heel hart grommen en janken en tandklappen ik ben meteen naar beneden gelopen en het was al meteen gedaan thor bloede een beetje aan zijn tand maar geen enkele hond had echt verwondingen dus dat was voor mij al een opluchting.