Ontmoeting met angstige mensen

Hoi! 

Ik heb weer een typische vraag waarvan je het antwoord niet op google gaat vinden. 
Ik heb een vriendin waar Bowie nu al 2x met heftig blaffen op gereageerd heeft, en ik vraag me af wat jullie denken dat de oorzaak is en wat ik eraan kan doen...  De eerste keer kwam ik haar tegen op straat en vroeg ik of ze hem wou aaien. Bij het oversteken merkte ik dat ze angstig en terughoudend was (ze zei van tevoren van niet) en begon Bowie te blaffen. We hebben het toen snel afgekapt en zijn beiden een andere kant op gelopen. Ik weet deze uitval aan dat ik niet zo lekker in mn vel zat die dag, icm iemand die onzeker op hem af kwam lopen, dat is natuurlijk geen goede combi.

Dus vandaag had ik haar bij ons thuis uitgenodigd voor een fijne ontmoeting met Bowie. Hij reageert namelijk buiten wel vaker met wat meer energie op dingen, maar is binnen eigenlijk altijd kalm. Het is een paar keer gebeurd dat hij begon te blaffen als mensen binnenkwamen maar als het bezoek dan ging zitten was dat al snel weer voorbij. Dan snuffelt ie even en is eigenlijk alles in orde. Omdat die vriendin dus wel angstig was had ik Bowie in de gang gezet zodat zij rustig in de hoek van de bank kon gaan zitten en ze even tot rust kon komen. Toen heb ik Bowie binnengelaten, hij was rustig. Maar toen hij door had dat zij er was was hij het hier beslist niet mee eens. Hij begon ontzettend te blaffen en wou naar haar toe. Uiteindelijk waren mijn vriend en ik een soort levende muur om haar heen. We probeerden hem geruststellende signalen te geven maar het hielp niet. Het is afgelopen met dat ik Bowie in zijn nekvel heb gepakt en terug naar de gang heb gebracht. Ik vind dat echt heel erg en ik ga daar vast allemaal shit voor over me heen krijgen, maar ik zag op dit moment echt geen andere optie, Bowie was geen contact mee te krijgen en mijn vriendin was niet ver van in huilen uitbarsten...

Escalatie dus... Ik heb er uiteraard al zelf over nagedacht en ik kom op de volgende mogelijke factoren waarom hij zo op haar reageert: 

1. Angst vanuit vriendin (en waarschijnlijk daarbij ook strak in de gaten houden en in de ogen aankijken van haar kant) 

2. Hoofddoek (slechte socialisatie? Hij is een herplaatser dus kan maar zo. Maar ik heb ook wel eens een capuchon op en dat is geen probleem...) 

3. Geurtjes (ze heeft een hoogzwangere poes thuis, wellicht is dat ook iets dat meespeelt?) 

Ik heb dit duidelijk verkeerd aangepakt, terwijl het van tevoren juist een doordacht plan was waarvan we zeker wisten dat het wel goed zou komen. Nu spelen de volgende vragen bij mij, en ik hoop dat jullie mij hiermee kunnen helpen: 
Vanuit welke gemoedstoestand komt deze reactie van Bowie nou? Angst/onzekerheid? Aggressie? Opgewondenheid? 

Hoe hadden we dit beter kunnen aanpakken? 

Wat is nu een goed vervolg? Een keer samen met haar gaan wandelen in een gebied waar hij los kan lopen? Of is dat juist onverstandig? 

Alvast bedankt voor jullie adviezen 

Ik zou haar pas mee naar binnen nemen als t buiten ook goed gaat. Er kunnen allerlei redenenen zijn maar waarom zou je een bang mens opzadelen met een hond die haar om wat voor reden dan ook niet accepteert?

Tja, daarom heeft een hond een nekvel. Handig voor noodgevallen. Ik heb de mijne wel eens bij het nekvel gegepen toen hij onverwacht zelf de tussendeur open maakte en de deur aan een drukke straat (met trams etc.) op dreigde te lopen.

Alleen voor de volgende keer misschien voor niet standaard ontmoetingen een halsband of iets dergelijks om doen, zeker nu je weet dat er iets speelt.

Mijn hond heeft na een vervelende ervaring op straat met een schreeuwende dronken man dat hij bepaalde mensen erg spannend vind.. lange mannen, zware stemmen, daar blaft hij naar als ze te dichtbij komen en contact met hem zoeken. Het gaat steeds beter maar ik moet ontmoetingen nog wel in goede banen lijden. 

Dat hij vreemde op straat niet moet vind ik niet erg, daar hoeft hij van mij ook niks mee en zolang ze niet te dicht bij hem komen en contact met hem zoeken vind hij het ook prima. 

Alleen er komen hier ook mannen op bezoek, mn vader en schoonvader, broer, vrienden etc. En als deze binnenkomen wilde hij hier ook op reageren. Zodra iemand de deur door kwam begon hij te blaffen naar mensen en mensen reageren hier vaak op door te gaan praten tegen de hond, goed bedoeld maar helpt niet. Uiteindelijk merkte hij wel dat de mensen die bij ons thuis komen leuk en gezellig zijn maar toch dit geblaf bij binnenkomst voorkom ik liever. 

Wat ik een poos heb gedaan is mijn bezoek buiten opwachten, buiten kan er iets meer afstand genomen worden. Soms liep het bezoek dan even mee een blokje om met de hond. Gewoon rustig en relaxed en ik vroeg mijn bezoek nog even helemaal geen aandacht aan hem te geven. 

Dan samen naar binnen maar hield ik mijn hond nog even aan de lijn, dat hij nog weet ik dat ik bij hem ben en dingen voor hem kan oplossen. Als bezoek eenmaal zit kreeg hij een speeltje die ik speciaal had voor die momenten , dus extra leuk! Of iets lekkers te kauwen. Lijn kon dan af en Hij ging dan even zo lekker aan de gang dat ondertussen het bezoek op de achtergrond al normaal is en hij niet meer een bedreiging voelt hiervan. Uiteindelijk gaat hij dan ook echt wel even snuffelen en kijken en laat zich aanhalen. Zolang iedereen hem maar geen aandacht geeft totdat hij het zelf komt halen.

We hebben wel eens gehad dat ik hem binnen nog aan de lijn had hij alsnog begon te blaffen naar bezoek omdat er hard gepraat of gelachen wordt, ik liep dan even met hem de gang op , wachtte tot hij rustig was en weer naar binnen.

Inmiddels zijn we zover dat ik niet meer eerst naar buiten hoef en hij hoeft niet meer aangelijnd. Bezoek negeerd hem nog wel tot hij zelf contact zoekt en ik geef hem nog wel iets om te doen als het bezoek komt. Ik heb hem dus vooral moeten leren dat hij niks met het bezoek hoeft te doen, ze negeren hem dus vormen voor hem ook geen bedreiging en uiteindelijk komt hij vanzelf wel kijken en vind hij die aandacht helemaal leuk.

Of jouw hond uit dezelfde redenen naar je vriendin blafte kan ik natuurlijk niet zien, maar meestal heeft angst bij dit soort dingen toch de boventoon.. dat zij bang was versterkt sommige singnalen misschien, waarschijnlijk heeft ze je hond steeds aangekeken om hem in de gaten de houden? Heeft ze gegilt of bange geluiden gemaakt? Ik kan me voorstellen dat dit je honds gedrag versterkt. 

Je schreef dat je wilde dat ze je hond kon aaien, waarom wil je dit graag? Is het niet juist prima dat ze niets met elkaar hoeven, zij is bang dus hoeft geen contact en als jouw hond dat spannend lijkt te vinden is dat toch juist fijner als ze niks met elkaar hoeven. Zolang Bowie, en je vriendin allebei zoiets hebben van oke ik hoef niks met jou maar je bent ook geen bedreiging op wat voor manier dan ook kun je haar prima op bezoek hebben denk ik.

Persoonlijk zou ik de hond weghouden van je angstige vriendin. Als je bang bent, kan je t.o.v. een hond niet doen alsof je niet-bang bent. De zintuigen van een hond zijn vele malen beter dan die van een mens, hij pikt er angst zo uit.

Het is geen prettige situatie om dan toch ontmoetingen te gaan forceren.

Gun ze ruimte en gemoedsrust. Je vriendin én je hond. 

Daarom is de  bench soms wel handig. Mijn kleine nichtje is ook heel bang voor honden en mijn jongste hond reageerde daar ook op omdat ze heel angstig binnenkomt. Ik stuur nu de hond altijd naar de bench waardoor nichtje rustig kan binnenkomen. Nichtje weet dat bij de bench uit de buurt moet blijven, hond weet dat hij op zijn plek moet blijven tot ik zeg dat hij even mag komen.  Als hij komt mag hij even de rest van de familie begroeten maar niet mijn nichtje. Doordat ik zo streng de regie pak zijn beide een stuk relaxter. Mijn hond weet dat ik het oplos en hij dus niet hoeft te blaffen. Mijn nichtje voelt zich wat veiliger omdat de hond uit haar buurt blijft. Ik lees dat jullie de hond kalmerende signalen gaven maar er is ook niet mis met duidelijk streng nee zeggen en de hond wegsturen. Honden vinden duidelijke regels vaak heerlijk.

Ik vind je vriendin heel dapper om ondanks dat ze bang is ,toch binnen te komen .

Honden hebben feilloos angst van mensen door en zo te lezen is Bowie zelf ook wat onzeker ,

Ik ben wel benieuwd hoe je dat doet ,de hond weghouden bij je vriendin en gelijk kalmerende signalen uitzenden,En wat voor signalen deden jullie dan met zijn tweetjes?

Als ik je vriendin was zou ik niet graag met je gaan wandelen ,want buiten zal zij ook angst hebben ,en dat loopt ook niet gezellig.

Als ze bij jullie thuis komt is de makkelijkste manier hem ff weg te houden ,rustgevender voor alle partijen ,Zet hem elders met wat te knagen .

Hier ook een herplaatser die een hekel heeft aan mannen ,nou dan gaat ze gewoon ff apart ,wel zo veilig voor die mannen en rustgevender voor haar .

Jammer dat het zo liep.

Misschien dat de vriendin recht op hem toe liep dat dit bedreigend overkwam. Ook wat je al schreef, van angst de hond goed in de gaten houden kan zeker meespelen.

Ik weet niet of de hoofddoek meespeelt, misschien icm de rest van de kleding. Jenna gromt of blaft  eigenlijk nooit naar mensen behalven die in burka rondlopen.

Ik zou als het echt een goede vriendin is voorlopig samen gaan wandelen een paar keer zodat je samen oploopt en ze aan elkaar kunnen wennen, zo deed ik het met een vriendin vroeger met mijn dh. Ze werd daardoor geen hondenvriendin, maar leerde er wel veel van en de angst ging weg.

En dan kan je een gewoon een keer als Bowie er aan gewend is dat zij meeloopt, met zijn allen naar binnen lopen zo ontspannen mogelijk en kijken hoe dat gaat, hond misschien gelijk iets lekkers, op het eigen plekje, te kluiven geven. En de vriendin hoeft niets met de hond te doen, niet aaien, niet aankijken niets. En misschien kan dit uitgebreid worden, maar pas als ze elkaar goed kennen.

Angstige mensen zenden stress signalen uit die honden feilloos oppikken.

Dan krijg je gedoe als de hond zelf ook al wat opgewonden of onzeker is, en als die mens dan ook nog de hond gaat aanstaren(wat ze onbewust geheid doet)- dan zal de hond dit als heel dreigend opvatten en wellicht in de aanval gaan.

Geen goeie combi dus....

Ik zou (ook) zeggen: houd die 2 uit elkaar. Je vriendin wordt alleen maar angstiger en wie help je daar mee.

Het is te hoog gegrepen.

En je hond gaat over de rooie met straf als gevolg. Ook niks leuk en leert daar niks van. Van die situatie dus; niet van het feit dat je ingreep. Dat was ws echt nodig.

Ga met je hond buiten trainen met het op rustige wijze langs mensen lopen.

Als dat goed gaat ga je iemand vragen wat druk te doen en je hond moet er toch rustig langslopen.

Dat is een goede training voor jullie allebei: je hond leert zich rustiger te gedragen en hij leert dat jij, als je het goed aanpakt, de schijnbaar enge of dreigende situatie blijkbaar de baas bent en dat hij niet hoeft op te treden.....

Ik heb een neefje dat ook echt bang is voor honden, en het is opvallend hoe anders Penny reageert op hem dan op mijn nichtje, die ook wel wat terughoudend was in het begin, maar niet echt angstig. 

Misschien kan je vriendin de hond makkelijker negeren als jullie aan een tafel gaan zitten, i.p.v. op de bank? Dat creëert toch wat meer afstand, en het is wat eenvoudiger om niet naar de hond te staren. 

Dankjulliewel voor jullie fijne reacties en adviezen! 

Ik wist van tevoren ook niet dat ze zo bang was, het leek haar (naar eigen zeggen) juist leuk om Bowie te ontmoeten. Toen we haar op straat tegenkwamen zei ze wel gelijk “wow hij is wel groot” en toen ze dus wat twijfelend aan kwam lopen begon hij te blaffen, waar zij duidelijk van schrok. Nou weet ik van Bowie dat hij buiten wel eens wat onzeker kan reageren, maar binnen is (lijkt?) eigenlijk altijd alles okee. Daarom leek het dus een goed plan om de ontmoeting op deze manier te regelen. Toen hij dus weer terug in de gang was na de escalatie vertelde ze opeens dat ze bang is omdat ze ooit achterna gezeten is door een waakhond. Maar dat ze helemaal niet meer zo bang is vergeleken met vroeger. Een beetje een inschattingsfout van ons allebei dus blijkbaar... Als ik dat eerder had geweten

We zijn ook al druk aan het werk met het gedrag buiten! Het kost hem veel moeite maar er wordt al niet meer op élke voorbijgaande hond of mens gereageerd   We hebben ons ook aangemeld voor een cursus, dus daar hebben we heel veel zin in.


We houden de twee inderdaad voorlopig maar even uit elkaar. Dan kunnen we later altijd nog een keertje proberen. 

Aan de lijn, kamer uit bij ongewenst gedrag. Je vriendin vooral leren vertrouwen te krijgen. Je had het over een hijab. Dat zijn echt andere honden daar.

Een zekere hond reageerd niet op die manier op mensen/situaties. Tuurlijk schrikken kan en mag altijd maar een hond hoort wel direct te herstellen. 

Ik zou dus aan het werk gaan met je hond en juist dit persoon op afstand inzetten voor je training als hij alleen op haar zo reageerd. 

Maar ik las dat je daar al mee bezig bent. 

Niet zei, maar je hond heeft training nodig en ik kan begrijpen dat iemand die geen honden is gewent van dit gedrag bang word. Het kan vanalles zijn, geur, uitstraling, ziekte enz enz en dan versterken ze elkaar alleen maar. Dat zul je dus moeten doorbreken door je hond hiermee te helpen en laten zien dat hij niet zo hoeft te reageren. 

Hindernissen bv agility helpen goed bij zelfvertrouwen bouwen. Laat zien dat jij vreemde situaties oplos voor hem en dat als jij zegt dat er niets gebeurd het ook goed is.

overgens dat jij laat zien dat hij op jou kan vertouwen en jij de situaties oplos voor hem kan ook zijn hem juist uit zn situatie te houden en langzaam zijn grenzen verleggen naar mate hij aan kan dus steeds kleine stapjes verder. 

los wandelen is dus al een veel te grote stap. Doe eerst maar normaal als je aangelijnd op 15 meter van elkaar wandelt en bouw dat dan af tot je zonder dat ze aandacht geeft of zelfs maar kijkt naar je hond, en naast de hond kan lopen. 

een hond kan uit angst gaan snappen en happen en dat wil je helemaal niet neem ik aan.