Zo lang als nodig en hem niet zielig vinden. Hij zal in zijn leven nog wel eens vaker een kap nodig hebben.
De conclusie is dat een kap niet werkt bij Nero, zijn nu bezig met alternatieven. En ja, Nero zal zich wel verhongeren door de kap als het moet.
Lastig dilemma voor je hoor, ik ben blij dat ik ervan af ben.
Dat troosten ging pas na een uur of 8, toen hij echt doorhad dat hij eraan vast zat. Het eerste dagdeel heeft hij vooral heel ongemakkelijk gezeten, gestaan en gelegen (weet niet wat ik gedaan zou hebben als hij continu bleef staan), piepend en trillend. Het was hartverscheurend.
Maar ik besloot om er toch doorheen te gaan omdat ik wist dat ik de kap niet meer zelf zonder hulp om zou krijgen en ik wist dat hij op een andere manier niet van zijn pootje af zou blijven en ik hield mezelf voor dat ik als het echt niet ging, ik de kap een dag later alsnog af kon zetten.
Maar uiteindelijk wennen ze eraan, volgens mij sneller als de kap continu op blijft, dan wanneer je hem steeds op en af zet.
Dat zou mijn angstagressieve hond in ieder geval meer stress geven.
Als mijn honden een hotspot krijgen is dat steeds van een teek. Ze bijten of krabben dan zelf de teek los, waardoor er een kleine irritatie ontstaat en als ze dan verder krabben: boem! hotspot!
De poot afbinden lees ik, dat werkt hier 3 minuten en dan is t er af. Ik ben benieuwd hoe dat bij Nero gaat.
Maar dan kún je er ook doorheen gaan, want hij ligt in elk geval, hij zit in elk geval. Nero durft niet te zitten of te liggen, laat staan te slapen. Ook niet met de bijbehorende commando's. Toen ik de kap af deed, viel hij direct als een blok in slaap. Hij was doodmoe en als ik hem langer op had gehouden, had hij zichzelf langer wakker gehouden. Hij wilde kosten wat het kost niet gaan liggen, bewegen of zitten.
Ik ook, als het 3 minuten werkt, dan werkt het beter dan de kap (0 minuten). Dus daar ga ik dan maar voor.
De meeste honden hebben dat de 1e keer, die van mij wel iig. Jij hebt zijn gedrag beloond dus hij zal t steeds langer volhouden.
Angst, stress of wat dan ook met een kap is ook logisch. Daar moet je doorheen zetten. Maar Nero bevriest en doet werkelijk niks meer. Hij gaat niet voor de lol een uur onbewogen op dezelfde plek staan terwijl ik een frikadel voor zijn neus houd. En hij moe is. Dat heeft niks met het 'belonen' te maken. Want andersom is hij niet te belonen.
Het belonen zit m in de kap af doen. Uiteindelijk gaat hij wel liggen en slapen.
Maar ik snap wel dat t moeilijk is hoor, je ziet je hond liever vrolijk.
Klopt, of je doet t zo strak om dat de poot zijn bloedvoorziening verliest. Ook geen pretje.
Ik denk ook dat het probleem groter wordt gemaakt dan t daadwerkelijk is. Honden zijn opportunisten, en leven in het moment, die zijn niet zo bezig met alle angstprojecties die hun eigenaar op ze plakt
Ik heb heel veel honden een kap omgedaan en ze vinden het geen van alle leuk. Maar ze wennen er allemaal aan, en het snelst met een eigenaar die er niet zo'n enorm issue van maakt
Ja maar vroeg of laat moet die kap ook af, hij zal toch moeten eten of drinken.
Dat de hond het leuk zou vinden, was ook niet mijn verwachting. Ik dacht -waarschijnlijk te opportunistisch- dat ik hem wel beter zou kunnen voelen met de kap door het te linken met positieve dingen, zoals een lekker stukje frikadel, belonen, etc. Of door hem een hele tijd dat ding op te laten doen en hem even alleen laten, tot hij vanzelf wel gaat liggen ofzo. Door door te zetten. Maar dat werkt allemaal niet. Richting de hond maak ik er geen issue van, maar het is wel even een issue en daarom kijk ik nu naar oplossingen :)
Dat kan prima met kap op hoor.
Haha, ja jouw hond misschien maar de mijne gaat zonder kap al regelmatig in hongerstaking. Met kap eet hij nog niet eens het voor hem allerlekkerste stukje vlees (frikadel). Ook geen kaas, worst of kip. Nee, daar krijg ik met kap al helemaal niks naar binnen.
Nee nu niet, maar als hij de kap heeft geaccepteerd wel.
Heb je dan de tip voor mij dat voor zorgt dat hij de kap accepteert? Want door hem 24/7 te laten staan met een kap en zich niet durven bewegen, accepteert hij het ding niet.
Je hebt het nog geen 24 uur geprobeerd toch?
Finley was hier t moeilijkst met de kap. Ik heb hem de kap om gedaan en ben gewoon mijn ding gaan doen. Ik weet niet meer hoe veel uur t geduurd heeft maar hij is uiteindelijk er mee gaan liggen en slapen.
Buiten wandelen lukte eerst ook niet natuurlijk, dus eerst een klein stukje tot de eerste boom en weer terug. Later ging dat een stuk makkelijker.
Toen hij er eenmaal helemaal doorheen was deed ik m buiten wel af hoor, maar in t begin zeker niet.
En ja ik voelde me een slecht baasje maar oh wat ben ik blij dat ik door gezet heb. Hij heeft daarna nog 3 operaties gehad waarbij de kap op moest. Hij vreet namenlijk binnen 3 minuten de rompers open.
Wat je nog kunt proberen is een doorzichtige kap. Die stoffen kap belemmert t zicht enorm, dat kan angstiger maken.
Danielle, ik begrijp precies wat je voelt. Ik heb hetzelfde probleem met mijn hond. Zij likt haar pootje stuk, alleen als ik er niet bij ben. Ik heb zo een zelfde comfykap gekocht, maar ze verstijft ook. Wel in iets mindere mate dan Nero, maar ook ik ga die kap niet heel de nacht bij haar op zetten. Ze slaapt echt heel de nacht niet. Ze durft amper te zitten. Ze blijft maar staan en slaapt zeker niet. Dat is verschrikkelijk vermoeiend voor de hond en lijkt mij niet gezond.
Wij hebben het nu wel onder controle, haar pootje is genezen en af en toe krijgt ze dan de kap nog op, als ik langer bij haar weg ben.
Ik zou ook niet weten hoe jij Nero het beste kan helpen. Ik wil je alleen laten weten dat ik je helemaal begrijp. Gelukkig is het van tijdelijke aard. Hopelijk kun je hem goed in de gaten houden, zodat hij geen kans krijgt om te krabben. Maar de nachten zijn het probleem.
Sterkte en succes!
Big hug voor jou en Nero!
Ik weet niet of je het nog wil proberen met de kap, maar hier toch mijn tip. Ik denk dat het vergelijkbaar is met het aanleren van de muilkorf, waar ik wel ervaring mee heb. Het is belangrijk om de hond zelf de kop er in te laten steken. Ik ging met de muilkorf als een blij ei door de kamer rennen, en dan moest mijn hond als een spelletje zo snel mogelijk haar neus er in duwen. Dus ik maakte het haar zelfs een beetje moeilijk om haar neus in de muilkorf te doen, ze moest echt snel zijn om mij te “pakken”, maar daardoor werd ze wel fanatiek. Als je het initiatief bij de hond kan laten, scheelt dat al 90% van de angst / het ongemak. Zodra de angstreactie weg is kan je streng zijn en hem langer oplaten, dan moet hij er maar mee dealen. Maar naar mijn menig kan je daar dus pas mee beginnen als de emotie is verandert van angst naar “dit is irritant”. Het is nu wel enorm lastig omdat hij al zo’n slechte associatie heeft met dat ding.
Oke. Geen kap dus. Zie het als een uitdaging. Kan je geen col maken en/of washandjes of sokken om zijn poten doen? Probleem is toch dat hij krabt?
En Nero houdt toch van spelen met honden? Misschien is dat wel onweerstaanbaar en kan hij dan makkelijker zijn kap vergeten?
1. kap omdoen
2. hond negeren
3. probleem opgelost
Iedere keer na een uurtje die kap weer af doen werkt juist averechts. En niet de hele tijd gaan kijken of hem frikandellen willen voeren. Zo bevestig je juist zijn angst.
Zoals Kees aangeeft, probeer zo'n doorzichtige kap. Daar kunnen ze gewoon doorheen kijken. Eten en drinken gewoon op een verhoging zetten, dan kan hij er prima bij.
Dat is onzin. Angst is geen gedrag. Je kunt niet angst 'bevestigen'.
En 3: probleem opgelost ?! Hah, was 't maar zo'n feest. Dan had ik dit hele topic niet hoeven aan te maken.
Doorzichtige kap heb ik meegekregen van de dierenarts maar dat helpt ook niet.
Nee, natuurlijk ga ik hem niet 24 uur stil laten staan.
Dankjewel! Vervelend dat jij dit ook meemaakt met jouw hond, maar de herkenning is wel fijn :) En inderdaad, ik kan Nero de hele nacht zijn kap op laten doen maar dan blijft hij de hele nacht staan. Dat doe ik hem natuurlijk niet aan, dat is het ook weer niet waard. Dankjewel!
Dank voor je tip! Het lastige is... gister toen de DA alleen al de kap op de bali neerlegde, zag Nero dat ding en vond het al een raar/vreemd/eng ding. De dierenarts wilde hem eigenlijk al gelijk om doen, maar omdat ik zag dat hij het spannend vond, zei ik dat ik het thuis zelf wel even om zou doen. Want ik wilde het thuis gewoon rustig op gemak die kap om doen. Alleen wat ik ook probeerde, hij durfde niet in de buurt te komen van de kap. Nero is ook niet echt te verleiden met lekkers als het er op aan komt, dus zelfs dan laat ie het liever zitten. Op een gegeven moment probeerde ik het weer, en toen liet ie het over zich heen komen. En toen verstijfde hij dus al gelijk.. Maar hij wilde eigenlijk vanaf het begin al niks mee te maken hebben..
Goeie tip, dankje! Ik ga eens die kap omdoen en met hem naar een omheind veldje hier in de buurt. Ik ben benieuwd hoe hij dan reageert..
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?