Opvoeding adoptiehond uit asiel

Hoi allemaal,

Sinds een week zijn mijn vriend en ik baasjes geworden van Maya, een 4 j oude kruising (wij vermoeden teckel en herder). Ze is erg bang en schuw van ons. Ondanks de vele tips en info, online en in boeken, voelen we ons precies nog wat onzeker in de opvoeding. We willen haar natuurlijk alle tijd geven, maar beseffen ook dat opvoeding en training meteen beginnen. We zoeken een goed evenwicht hiertussen! 

Maya heeft twee hoekjes in huis, in de woonkamer en de keuken/eetkamer. Hier komt ze tot nu toe weinig tot niet uit. Altijd op ons initiatief. We vragen ons af of dit oké is. Ik meende immers dat de hond z'n plek z'n rustplek is, waar je hem/haar niet mag storen?

We proberen haar regelmatig uit de mand te lokken met hondenkoekjes. Eens ze dan uit de mand is, is ze niet meer van me weg te branden, volgt ze me overal. Ik laat haar doen, probeer basiscommando's te oefenen (steeds maar voor korte tijd). Ze loopt regelmatig in en uit de mand, maar als ik haar roep, komt ze wel. Als ze na een tijdje haar plekje weer opzoekt, omdat ik bv zelf ook rustig zit, is het opnieuw lokken om haar uit de mand te krijgen. Ook voor het wandelen halen we haar met de lijn uit de mand. 

Wandelen gaat vrij goed, omgevingsgeluiden (verkeer, luid sprekende mensen) zijn nog eng. Maar in het bos fleurt ze helemaal op! 

Ondanks het feit dat ik besef dat we nog maar een week ver zijn, vraag ik me af of jullie concrete tips hebben voor het omgaan en vertrouwd worden met ons Maya. We denken echt dat ze bij ons past, maar zijn bezorgd om haar schuwheid en hopen dat we niets verkeerd doen. Ze verdient een veilig plekje en dat willen wij haar geven!

Groetjes, 

Maya's baasjes 

Rustig aan met de hond, geef het de tijd, wennen voor de nieuwe huisgenoot en voor jullie....geen achtergrond bekend ? Trainen doe daarmee ook rustig aan, kijk of de hond zinderlijk is, en als dat wel het geval is, mooi, zo niet ga je naar de puppybasis....als ik zo lees is het een fijn hondje, luisterd naar je komt lekker bij je zitten en wandeld graag in het bos met je, de rest komt echt wel, de tijd geven, niets puschen, voor nu , geniet van je nieuwe huisgenoot, en ben wel nieuwsgierig naar een foto van je huisgenootje.

Je hoeft nog helemaal niks te trainen, blijf eerst gewoon bij de basis en dat is: vertrouwen. De hond is er nog maar een week, dus gun haar gewoon haar tijd en ritme om het nieuwe huis en zijn nieuwe bewoners te leren kennen.

In het bos wandelt ze graag, zeg je. Dat is dan een mooie plaats om samen lekker ontspannen te genieten. Kijk naar waar de hond echt van geniet (dus waar je haar niet voor hoeft te lokken of om te kopen, maar wat ze uit zichzelf fijn vindt) en stap mee in dat verhaal. Dat kan bijvoorbeeld zijn: scharrelen in de struiken, molshoop uitgraven, in een hoop dode bladeren wroeten, door een geul banjeren, enz. Dus volg haar in haar plezier en deel dit met haar. Zo kan zij jou in haar wereld trekken en op die manier je beter leren kennen. 

" Rustig aan met de hond, geef het de tijd, wennen voor de nieuwe huisgenoot en voor jullie....geen achtergrond bekend ? Trainen doe daarmee ook rustig aan, kijk of de hond zinderlijk is, en als dat wel het geval is, mooi, zo niet ga je naar de puppybasis....als ik zo lees is het een fijn hondje, luisterd naar je komt lekker bij je zitten en wandeld graag in het bos met je, de rest komt echt wel, de tijd geven, niets puschen, voor nu , geniet van je nieuwe huisgenoot, en ben wel nieuwsgierig naar een foto van je huisgenootje. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Misschien heb je gelijk en zijn we wat snel. Ik dacht dat je de foto gewoon in m'n profiel kon zien? :D 

Ik moet je helaas wel corrigeren. Ze komt niet naar ons, alleen in specifieke gevallen, namelijk met snoepjes. En bij ons zitten, tja dat hangt er ook maar vanaf. Dat zijn de zaken waar we ons het meest bezorgd om maken, of we het daarin goed aanpakken 

Doe even helemaal niks. Ga op je handen zitten en laat het intiatief bij de hond. Ze komt wel als ze er klaar voor is. 

Dankje voor de tip! Hoe doe je dit dan concreet? Doe je dit in uren of dagen? Wat als je bv. bezig bent klusjes, huishouden ed.? De eerste paar dagen dat ze hier was probeerden we dit, maar uiteindelijk moesten we haar wel aanlijnen voor uitlaten, probeerden we haar naar het eet- en drinkbakje te leiden, omdat ze anders helemaal niets dronk...

Gefeliciteerd met jullie Maya, fijn dat er weer een asielhond een gouden mandje gekregen heeft. Is er iets bekend van haar achtergrond?

Mijn ervaring is dat je op dit moment absoluut nog niet met opvoeden en trainen bezig hoeft te zijn. Je hebt alle tijd van de wereld.

Het allerbelangrijkste is nu laten wennen aan het nieuwe huis, de nieuwe mensen, de nieuwe omgeving, zodat ze dat als veilig gaat zien. Dat is een proces, elkaar leren kennen en vertrouwen.

Een paar tips die ik kreeg waren

stem en houding altijd rustig, kalm naar de hond toe

de hond in alle rust laten eten, en niet storen tijdens slaap, in jullie geval om haar aan te moedigen te komen omdat ze daar anders de hele dag blijft liggen lijkt me prima, zo lang het ontspannen gaat. Het is wel normaal hoor dat een hond de eerste tijd niet van haar plekje durft te komen

niet naar de hond toelopen maar haar naar jou laten komen

een vast rustig dagschema aanhouden, niet druk aan het trainen slaan, wel, als de hond eraan toe is, een ontspannen zoekspelletje bijv.

buiten de rondjes nog kort en saai houden en dit langzaam aan uitbreiden

Komt vast goed met jullie

Ik zou willen dat iedereen zoals jullie met zijn/haar net geadopteerde schuchtere hond omging 

Kortom jullie zijn super goed bezig!

Dat jullie hond vaste plekken heeft super.

Inderdaad lok haar met oefening eruit op rustig moment voor iets leuks (bv snoepje)

Ik heb een hond gehad met kennelsyndroom die pas na 6 mnd uit zijn mand kwam voor wandelen...Ik begon met hem uit zijn mand krijgen voor snoep .buiten de mand gooien.. en daarna  korte oefening bv  kom en zit wat hij in paar minuten door had.Maar zijn veilige hol zomaar verlaten duurde lang.

Dus ook ik lijnde hem gewoon aan in de mand...moest hem even stimuleren eruit te komen ...eenmaal 2 stappen buiten de mand rekte hij zich uit en dan liep hij mee.

Geeft niks...zolang dat eerst aanlijnen nodig is voor wandelen..oefen met uit mand  komen en naar jou voor snoep..stap voor stap.In mijn extreme geval (kennelsyndroom)duurde het zes mnd maar uiteindelijk huppelde hij vrolijk uit zijn mand naar de gang voor het snoepje en kon ik hem daar aanlijnen.

Voor de rest laat iedereen buiten jullie de hond negeren op haar plek...veel rust en kluiven

" Gefeliciteerd met jullie Maya, fijn dat er weer een asielhond een gouden mandje gekregen heeft. Is er iets bekend van haar achtergrond?
 
Mijn ervaring is dat je op dit moment absoluut nog niet met opvoeden en trainen bezig hoeft te zijn. Je hebt alle tijd van de wereld.
Het allerbelangrijkste is nu laten wennen aan het nieuwe huis, de nieuwe mensen, de nieuwe omgeving, zodat ze dat als veilig gaat zien. Dat is een proces, elkaar leren kennen en vertrouwen.
 
 
Een paar tips die ik kreeg waren
 
stem en houding altijd rustig, kalm naar de hond toe
 
de hond in alle rust laten eten, en niet storen tijdens slaap, in jullie geval om haar aan te moedigen te komen omdat ze daar anders de hele dag blijft liggen lijkt me prima, zo lang het ontspannen gaat. Het is wel normaal hoor dat een hond de eerste tijd niet van haar plekje durft te komen
 
niet naar de hond toelopen maar haar naar jou laten komen
 
een vast rustig dagschema aanhouden, niet druk aan het trainen slaan, wel, als de hond eraan toe is, een ontspannen zoekspelletje bijv.
 
buiten de rondjes nog kort en saai houden en dit langzaam aan uitbreiden
 
Komt vast goed met jullie
  "

Dobry

Dankjewel voor de tips! Wel een vraagje ivm rondjes wandelen. Wij dachten ons eerst ook aan de saaie rondjes te houden. Eens we de drukke straat bij ons huis gepasseerd zijn, komen we in rustigere woonwijken, met zelfs bos. We zien haar daar echt ontspannen. Ook verder in het bos vindt ze het heerlijk. Kan ik dit dan rijmen met de eerste saaie rondjes, volgens jou? 

Een stukje achtergrond: 

Ze is 4j oud en heeft sinds haar 9m in een asiel in Oekraïne gezeten. Ze had daar een eigen hondenhuisje, dat ze kon delen met andere honden. Ze was en is(!) erg bang voor andere honden. Soms lijkt het of ze meer vertrouwen en interesse heeft in mensen dan in honden. 

Voor ze bij ons kwam, heeft ze eerst nog twee weken bij een opvanggezin doorgebracht. Daar waren drie andere honden en zoals je je wel kan voorstellen door wat ik hierboven schreef, was dat heel stresserend voor haar. Zo erg dat ze niet altijd even zindelijk was. Hiervan is bij ons niets te merken, wij hebben nog geen enkel ongelukje meegemaakt. Soms vrezen we dat ze het iets té goed ophoudt... 

" Ik zou willen dat iedereen zoals jullie met zijn/haar net geadopteerde schuchtere hond omging 
Kortom jullie zijn super goed bezig!
Dat jullie hond vaste plekken heeft super.
Inderdaad lok haar met oefening eruit op rustig moment voor iets leuks (bv snoepje)
 
Ik heb een hond gehad met kennelsyndroom die pas na 6 mnd uit zijn mand kwam voor wandelen...Ik begon met hem uit zijn mand krijgen voor snoep .buiten de mand gooien.. en daarna  korte oefening bv  kom en zit wat hij in paar minuten door had.Maar zijn veilige hol zomaar verlaten duurde lang.
Dus ook ik lijnde hem gewoon aan in de mand...moest hem even stimuleren eruit te komen ...eenmaal 2 stappen buiten de mand rekte hij zich uit en dan liep hij mee.
Geeft niks...zolang dat eerst aanlijnen nodig is voor wandelen..oefen met uit mand  komen en naar jou voor snoep..stap voor stap.In mijn extreme geval (kennelsyndroom)duurde het zes mnd maar uiteindelijk huppelde hij vrolijk uit zijn mand naar de gang voor het snoepje en kon ik hem daar aanlijnen.
Voor de rest laat iedereen buiten jullie de hond negeren op haar plek...veel rust en kluiven "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje

Dankjewel voor de tips!!! Het doet me goed om jouw verhaal te lezen. Ik vind het een beetje vergelijkbaar bij ons. Ik las online ook al wat over aangeleerde hulpeloosheid. Is dit te linken aan kennelsyndroom en herken jij dit van bij jouw hond? 

Misschien onderschatten we haar nood aan rust ook wel. Ik ben altijd bezorgd dat ze denkt dat ze genegeerd wordt :D maar misschien is dat ook te stresserend...

" Dankjewel voor de tips!!! Het doet me goed om jouw verhaal te lezen. Ik vind het een beetje vergelijkbaar bij ons. Ik las online ook al wat over aangeleerde hulpeloosheid. Is dit te linken aan kennelsyndroom en herken jij dit van bij jouw hond? 
Misschien onderschatten we haar nood aan rust ook wel. Ik ben altijd bezorgd dat ze denkt dat ze genegeerd wordt maar misschien is dat ook te stresserend... "

Maya

Ze is er pas net..dus nog veel tijd nodig om te verwerken...dat ze dus vaste plek zoekt daarvoor is goed.

Heb je de rest van haar leven wat aan!!!! Zowel jij als zij weet dat ze altijd veilige plek heeft (indien wat drukker in huis bv)

zo'n plek geeft rust en voor haar een plek tot op afstand observeren..daarvan leren ze en dat geeft zelfvertrouwen.

Ivm altijd veilige plek wanneer iets spannend is (nog)

Kennelsyndroom is een te kort aan vroege socialisatie...

Hierdoor worden er minder vertakkingen in de hersens aangemaakt (kan tot max 3 mnd)

Dat betekend altijd angstiger en minder vermogen tot leren (in de zin van sommige dingen worden nooit normaal...waar andere schuchtere hond na x keer iets leuk dat als goede ervaring snapt)..hij dreef op vaste gewoontes.

Hij heeft best veel geleerd hoor...en was ook slim...maar kon maar zeer beperkt spannende dingen hebben als drukte of mensen of andere dieren.

Mijn hond had als jonge pup een verzuiping overleeft en daarna alleen gezworven..en toen tot 8 jaar in asiel (tussen de pups ivm hij weinig impulsen kon hebben en omgelegd zou zijn bij eerste roedel gevecht tussen volwassen honden)

Jij hebt een schuchtere hond ...waarschijnlijk geen kennelsyndroom.

Maar de weg naar zelfvertrouwen is de zelfde opbouw..

veel rust...veel kluiven en op afstand aanschouwen en veel positieve ervaringen.

Ga stap voor stap...kijk waar je hond goed op reageert en bouw het stap voor stap uit.

Mijn waldo kon niks toen ik hem kreeg...was als bevroren in het tasje waarin hij was vervoerd tijdens de reis.

Gedurende de vlucht testte ze met vloeitjes bij zijn neus of hij nog ademde...

Ook hier schrok hij van alles...echt letterlijk ..elk geluidje elke beweging.

Het is een heerlijke hond geworden...ja schuchter voor meeste mensen en dieren...en  voor geluiden.

Maar hij kon zich op den duur prima handhaven ondanks wonen in amsterdam..

We bleven wel altijd op onze hoedde voor hoeveelheid impulsen per dag.

en hij had zijn vaste oppasvrienden en huizen...zijn eigen bakfiets met tent ect.

Hij was een blije hond...zelfs ondanks zijn makken

Maar nogmaals...denk dat jou hond sneller en beter hersteld

Wat ik nu lees zijn super goede ingangen voor vooruitgang!

o maar dat is prima, als ze zich in een bos ontspant, lekker rustig kan snuffelen waar ze wil, alleen maar goed hoor. De saaie rondjes houd je dan gewoon voor in de buurt voorlopig. Je zou als ze eenmaal de weg weet haar ook zelf eens een route kunnen laten miezen en kijken wat er gebeurd.

Wat heeft ze lang in het asiel gezeten zeg, Lola mijn eerst herplaatser was ook jarenlang in een pools asiel.

Dat betekend ook dat haar spieren waarschijnlijk nog niet gewend aan veel wandelen, dus ook vandaaruit goed opbouwen en niet overbelasten. Ook haar immuunsysteem moet wennen aan de nieuwe omgeving, de nieuwe virussen en bacterieen. 

Jenna de herplaatser die ik nu heb, uit een pools asiel houdt niet van andere honden. Lola wel, die sprak juist goed de hondentaal

Bij Jenna komt dat waarschijnlijk achteraf gezien omdat ze niet zo goed ziet. Ik hou dus gewoon altijd afstand van andere honden, loop er in een boog omheen, of desnoods lopen we terug. Aan twee boeken heb ik wel wat gehad om hiermee om te gaan: BAT2 van Trisha Stewart, en Help mijn hond trekt (of valt uit naar andere honden) van Turid Rugaas. Ook Turid Rugaas haar boekje, kalmerende Signalen is een goede basis om meer over hondentaal te leren.

Misschien had Maya slechte ervaringen met andere honden, of heeft ze nooit geleerd om met andere honden om te gaan. Of ze mag ze gewoon niet, niet elke volwassen hond houdt van andere honden.

Zowel Lola als Jenna, hebben nooit iets in huis gedaan, waren gelijk zindelijk. Misschien was het idd stress van de andere honden in het gastgezin.

" Ze is er pas net..dus nog veel tijd nodig om te verwerken...dat ze dus vaste plek zoekt daarvoor is goed.
Heb je de rest van haar leven wat aan!!!! Zowel jij als zij weet dat ze altijd veilige plek heeft (indien wat drukker in huis bv)
zo'n plek geeft rust en voor haar een plek tot op afstand observeren..daarvan leren ze en dat geeft zelfvertrouwen.
Ivm altijd veilige plek wanneer iets spannend is (nog)
Kennelsyndroom is een te kort aan vroege socialisatie...
Hierdoor worden er minder vertakkingen in de hersens aangemaakt (kan tot max 3 mnd)
Dat betekend altijd angstiger en minder vermogen tot leren (in de zin van sommige dingen worden nooit normaal...waar andere schuchtere hond na x keer iets leuk dat als goede ervaring snapt)..hij dreef op vaste gewoontes.
Hij heeft best veel geleerd hoor...en was ook slim...maar kon maar zeer beperkt spannende dingen hebben als drukte of mensen of andere dieren.
Mijn hond had als jonge pup een verzuiping overleeft en daarna alleen gezworven..en toen tot 8 jaar in asiel (tussen de pups ivm hij weinig impulsen kon hebben en omgelegd zou zijn bij eerste roedel gevecht tussen volwassen honden)
Jij hebt een schuchtere hond ...waarschijnlijk geen kennelsyndroom.
Maar de weg naar zelfvertrouwen is de zelfde opbouw..
veel rust...veel kluiven en op afstand aanschouwen en veel positieve ervaringen.
Ga stap voor stap...kijk waar je hond goed op reageert en bouw het stap voor stap uit.
Mijn waldo kon niks toen ik hem kreeg...was als bevroren in het tasje waarin hij was vervoerd tijdens de reis.
Gedurende de vlucht testte ze met vloeitjes bij zijn neus of hij nog ademde...
Ook hier schrok hij van alles...echt letterlijk ..elk geluidje elke beweging.
Het is een heerlijke hond geworden...ja schuchter voor meeste mensen en dieren...en  voor geluiden.
Maar hij kon zich op den duur prima handhaven ondanks wonen in amsterdam..
We bleven wel altijd op onze hoedde voor hoeveelheid impulsen per dag.
en hij had zijn vaste oppasvrienden en huizen...zijn eigen bakfiets met tent ect.
Hij was een blije hond...zelfs ondanks zijn makken
Maar nogmaals...denk dat jou hond sneller en beter hersteld
Wat ik nu lees zijn super goede ingangen voor vooruitgang! "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje

Heftig verhaal! En heftige achtergrond seg. Dan heb je prachtige resultaten geboekt met Waldo! Hij heeft het met je getroffen. 
Wat je zegt, allicht geen kennelsyndroom, maar ik kan altijd leren van je aanpak :D

" o maar dat is prima, als ze zich in een bos ontspant, lekker rustig kan snuffelen waar ze wil, alleen maar goed hoor. De saaie rondjes houd je dan gewoon voor in de buurt voorlopig. Je zou als ze eenmaal de weg weet haar ook zelf eens een route kunnen laten miezen en kijken wat er gebeurd.
 
Wat heeft ze lang in het asiel gezeten zeg, Lola mijn eerst herplaatser was ook jarenlang in een pools asiel.
Dat betekend ook dat haar spieren waarschijnlijk nog niet gewend aan veel wandelen, dus ook vandaaruit goed opbouwen en niet overbelasten. Ook haar immuunsysteem moet wennen aan de nieuwe omgeving, de nieuwe virussen en bacterieen. 
 
 
Jenna de herplaatser die ik nu heb, uit een pools asiel houdt niet van andere honden. Lola wel, die sprak juist goed de hondentaal
Bij Jenna komt dat waarschijnlijk achteraf gezien omdat ze niet zo goed ziet. Ik hou dus gewoon altijd afstand van andere honden, loop er in een boog omheen, of desnoods lopen we terug. Aan twee boeken heb ik wel wat gehad om hiermee om te gaan: BAT2 van Trisha Stewart, en Help mijn hond trekt (of valt uit naar andere honden) van Turid Rugaas. Ook Turid Rugaas haar boekje, kalmerende Signalen is een goede basis om meer over hondentaal te leren.
 
Misschien had Maya slechte ervaringen met andere honden, of heeft ze nooit geleerd om met andere honden om te gaan. Of ze mag ze gewoon niet, niet elke volwassen hond houdt van andere honden.
 
 
Zowel Lola als Jenna, hebben nooit iets in huis gedaan, waren gelijk zindelijk. Misschien was het idd stress van de andere honden in het gastgezin.
  "

Dobry

Bedankt voor je boekentips! Interessant! 

Ivm andere honden: inderdaad, er zijn meerdere zaken mogelijk. Het is eigenlijk hetgeen waar we ons het minst zorgen over maken op dit moment. We houden haar altijd dicht bij ons, nooit de kant van de hond. Uitwijken indien nodig. We willen dit sowieso even aankijken en vervolgens zien of en wat we ermee doen. 

Ivm wandelen: allicht een gevalletje België versus Nederland, maar wat is miezen? :D

Kijk naar waar jouw hond zich goed bij voelt! Geen enkele hond is hetzelfde, dus het is niet omdat een andere adoptiehond zich beter voelde bij korte rondjes dat dit voor jouw hond ook zo hoeft te zijn.

Dus als je merkt dat jouw hond helemaal openbloeit in het bos en zich goed in haar vel en ontspannen voelt, dan is dat net iets wat je haar extra kan bieden: ontspannen wandelingen in de natuur! Goed voor haar, en goed voor jou want het geeft jullie een perfecte gelegenheid om samen qualitytime door te brengen!

Veel plezier!

" Kijk naar waar jouw hond zich goed bij voelt! Geen enkele hond is hetzelfde, dus het is niet omdat een andere adoptiehond zich beter voelde bij korte rondjes dat dit voor jouw hond ook zo hoeft te zijn.
Dus als je merkt dat jouw hond helemaal openbloeit in het bos en zich goed in haar vel en ontspannen voelt, dan is dat net iets wat je haar extra kan bieden: ontspannen wandelingen in de natuur! Goed voor haar, en goed voor jou want het geeft jullie een perfecte gelegenheid om samen qualitytime door te brengen!
Veel plezier! "

Alaska's Finest!

Dankjewel voor de tips! Klopt inderdaad wat je zegt, kijken naar de hond in de eerste plaats!

" Bedankt voor je boekentips! Interessant! 
Ivm andere honden: inderdaad, er zijn meerdere zaken mogelijk. Het is eigenlijk hetgeen waar we ons het minst zorgen over maken op dit moment. We houden haar altijd dicht bij ons, nooit de kant van de hond. Uitwijken indien nodig. We willen dit sowieso even aankijken en vervolgens zien of en wat we ermee doen. 
Ivm wandelen: allicht een gevalletje België versus Nederland, maar wat is miezen? "

Maya

haha een tikfout van mij, moest kiezen zijn

en ja dat lijkt me ook, eerst maar aankijken en deze taktiek vasthouden

" haha een tikfout van mij, moest kiezen zijn
 
en ja dat lijkt me ook, eerst maar aankijken en deze taktiek vasthouden "

Dobry

Ooooh hahaha! Da's ook een leuk idee, gaan we doen! 

Zonder de andere antwoorden gelezen te hebben? Als ze buitenlandse komaf is? Moet je beseffen dat alleen voor de toeristen de hondjes lief behandeld worden. Na het seizoen of sluitingstijd worden ze vaak weggejaagd of zelfs in per auto vervoerd naar berggebied. Dat is echt een mind fucker voor die honden. Wie kan ik vertrouwen? Laat ik me maar gedeisd houden dan krijg ik eten. Dus het vertrouwen moet echt opgebouwd worden. Ze komt al bij je en is dan een plakker, dat is enorm goed. Maar nu moet jij gaan denken wat wil ik aan gedrag. Persoonlijk vind ik het heerlijk als al mijn dieren op de bank of bed bij ons liggen. Mij zelfs opzij duwen omdat ze niet lekker liggen, hihi. Van mijn hoeven ze niet op de plaats. Dus de creatie van een veilige plek kan ook op de plaats waar jij dat ze in de toekomst wilt hebben om 't zomaar te zeggen. Als je een adopt hebt uit een NL gezin? Die van een allergietje/geen tijd/hij kan niet met kinderen of de andere hond(in mijn geval)? Tja je hebt mensen en mensen. Wij hadden al vrij snel door dat wanneer ons borreluurtje aanbrak. Hij echt compleet uit de weg ging. Dat vonden wij best best gek. Zijn we lekker super lief naar mekaar gaan doen. Of dat hij als een debiel steeds naar buiten wil (we zijn in de eerste 2 weken al gepasseerd, van een voordeur zoeken) Tuinhondje? Toen we hem meekregen had hij flexlijn aan mekaar geknoopt. Lijn stond strak in trekken de eerste 2 dagen. Snel weg ermee dus. Binnen 1 week losse loop lijn. (Terwijl onze vorige er nooit een probleem daarmee heeft gehad. Zijn training begon dus ook aan de loopriem)  Kortom de mensen kennen we nu nog uitvinden waar jou hond zich veilig gaat voelen.

Uren/dagen/weken. Het kan echt wel even duren. Zet eten en drinken bij het diertje neer, misschien ook puppiepads, als uitlaten nog een stap te ver is. Ze gaat echt wel eten en drinken als ze wil. 

Doe gewoon je ding, maar laat haar hoekje met rust. 

Als ze het bos geweldig vind, prima toch. Lekker doen. Maar zorg wel dat er niet teveel drempelvrees is. Als de weg ernaartoe al vol stress is, laat dat dan ook nog even achterwegen. (Kans op overprikkeling).

Vorig jaar deed ik een huisbezoek bij een pup dat haar bench niet uitkwam. Ze vond alles doodeng. Dit bleef aanhouden. Ik ben toen nogmaals langsgegaan met 2 van mijn 3 honden. Dat was net het duwtje wat ze nodig had. Daarna ging de knop om en paar weken later kreeg ik mijn uitgeleende kennel terug. (Later kam je dat eens proberen, wel met een rustige stabiele hond).

Het is maatwerk. Maar vaak is het rust rust rust en vooral geen verwachtingen bij angstige honden. Ga je pushen en dwingen, dan kan het tegenwerken. Maar soms is dat ook weer net wél nodig (klein duwtje). Hoe meer je hond zelf initiatieven neemt, hoe zekerder ze wordt. Je kan eens proberen te negeren en her en der wat lekkers neerleggen. Als ze zich niet gepusht voelt en zekerder voelt, zal ze het pakken. En steeds een stapje verder. Zoekspelletjes zijn ook top. 

En laat de wandelingen even achterwegen als dat kan. Ga in de tuin of met pads. 

Het is vet gaaf om te zien als je onzekere hond ineens aan de wandel gaat. (Maar word dan niet meteen overmoedig, just let it happen).

Eerst veiligheid binnen (basis), daarna met kleine stapjes uitbouwen. (Naar de voordeuren weer terug, over de drempel baar buiten en weer terug). Zet er geen tijd op, want je wordt dan teleurgesteld.

Ja mijn Waldo was best een wonderlijk maar dapper lief kereltje... Van meerdere gedragstherapeuten gehoord dat ze nog niet eerder een hond met kennelsyndroom zo goed hebben zien herstellen...maar het kost wel tijd...en tlc..en vooral niet overdrijven.

Dat jou hond blij wordt van het bos is geweldig mooi en zal haar helpen ook de impulsen naar het bos te leren zien als kleinnood..en er aan wennen.(Na 3 mnd..ondanks dat ik hem nog steeds aan moest lijnen in de mand..trok hij mij richting drukke weg met aan overkant rustige favoriete uitlaatplek.)de waterbak had ik gewoon tussen de manden staan in een hoek.(had 2 honden tegelijk geadopteerd)Maar dus op halve meter van de mand.

en ook kreeg hij eten naast zijn mand....mijn andere hond kreeg eten op ander plekje maar die was stuk minder bang.

Dat waren de enige momenten waar hij zelfstandig de mand voor uitkwam.In zijn mand liet ik hem veel kluiven en vooral veel slapen....beide mindert stress en helpt verwerken.

Onderschat ook niet dat ze meestal zullen drinken als je het niet ziet...dus in de nacht.Meet hoeveel water je in de bak doet en meet volgende dag bij verversen weer. 

Verder voeg vocht toe aan de maaltijd evt...ik ben vrij snel op vers voer over gegaan wat mijn mannen super waardeerden en ook hoog is in vocht.

Dit was mijn ventje Waldo  in het asiel in spanje

en hier blij aan het rondstampen op texel.

De bakfiets en de boot naar texel waren zijn favoriete vervoersmiddelen.

Ik neem aan dat ze geen woord NL spreekt?

Benoem alles wat je doet, wat zij doet. Stapt ze in haar mand:' ga je in je mandje' Gaat ze uit zichzelf liggen: 'ga je mooi liggen'. Loopt ze naar je toe: 'kom je hier'.
Dan worden dingen ook sneller vertrouwt, omdat ze dan begrijpt waar je het over hebt als je iets tegen haar zegt in de toekomst. 
Verder alles lekker op haar tempo houden.
Lief koppie heeft ze!