Teleurstelling na teleurstelling

Hoi, 

Er moet me even iets van het hart. Ik heb een hond uit Rusland geadopteerd, gevonden op straat enzo. Nu is zij ondertussen zes jaar en ben ik op zoek naar een tweede hond. 

Al maanden ben ik op zoek, maar moet teleurstelling na teleurstelling verwerken. Enkele voorbeelden:

* Een hond gaan bezoeken op mijn eentje, lijkt te klikken dus ik laat weten dat ik nog eens wil langskomen die week met mijn eigen hond om te zien of het klikt. Zij vinden dit meer dan ok. Drie uur later is de hond in kwestie geadopteerd door een koppel dat hem direct mee wou nemen.

* Een hond gezien, alle info die mogelijk nodig is doorgestuurd (gaande van hoe vaak ben je van huis tot wat doe je als je hond gedragsproblemen vertoont). Ze vinden het allemaal prima en gaan me op de hoogte houden omdat ze de info naar de curator van de hond moeten sturen. Een week later zonder reactie krijg ik te zien op hun pagina dat de hond gereserveerd is. Ik informeer en blijkt dat de dag ervoor een koppel belde en ze telefonisch de hond hebben geadopteerd.

* Ik zie een hond, kijk op de site, op het profiel. Ik stuur terug alle info door. Krijg ik het antwoord dat een omheinde privétuin een vereiste is. Staat nergens aangegeven op de site of het profiel van de hond zelf.

Zucht... Het wordt gewoon echt vermoeiend om te blijven zoeken op deze manier. Ik denk dat ik even een pauze inlas, want de teleurstellingen zijn de laatste momenten echt snel op elkaar gevolgd. 

Heeft iemand dergelijke ervaringen ook gehad en hoe gingen jullie ermee om?

Kijk eens in het asiel, daar zitten veel honden, ook vaak uit het buitenland, te wachten op een nieuw huis. Je krijgt informatie, Je kan kijken, voelen, bekijken met je eigen hond erbij, wandelen, op proef meenemen enzv.

ENSJ.  Zou ik ook doen,asiels bezoeken , wie weet vind je daar een lieverd waar het mee klikt....je kan eens gaan wandelen ermee....niet te snel beslissen, rustig rondkijken of het klikt....

COVID zorgt helaas voor dat het niet echt makkelijk is om een asiel überhaupt binnen te geraken. Voor COVID wel al gaan zien vaak, maar toen geen hond gevonden waar het mee klikte. Misschien moet ik het on hold zetten tot in 2022 wanneer COVID hopelijk al iets minder ernstig is volgens onze regering. 

Even geduld hebben idd. Asiels zitten zo weer bomvol. En als je een goeie stichting hebt? Dan kijken ze echt naar de situatie wat het beste is voor de hond. Momenteel vliegen de hondjes van de planken af en sluiten de rasverenigingen hun lijsten. Gewoon even wachten en dan heb je keuze genoeg.

https://ikzoekbaas.dierenbescherming.nl/zoek-asieldieren/honden?postcode=&range=10&1=&age= 

Bij pension Tussenwijck in Wijk aan Zee zit momenteel 6 Roemeense hondjes en er komen er nog 10 uit een ps. Dit is een uitstapje voor het pension ivm de vele open plekken ivm corona. Je zou daar eens kunnen kijken. Niet opgeven, het juiste hondje komt wel.

Klopt ! De stichting is op zoek naar geschikte baasjes 

Wat jammer, ik hoop dat je je niet laat ontmoedigen.

Eerst een goede stichting zoeken is al een hele klus

Zelf heb ik een keer een teleurstelling gehad nadat ik een hond uitgezocht had (na heel lang overwegen) dat ze niet aan privepersonen meegegeven kon worden, maar naar een gespecialiseerde opvang zou gaan ivm teveel trauma's. 

Achteraf alleen maar goed natuurlijk, maar de teleurstelling was groot.

Uiteindelijk heb ik via diezelfde stichting 2 asielhonden uit Polen gekregen, en geen moment spijt gehad.

www.dierenpensiontussenwijck.nl/nieuws/dierenpension-tussenwijck-stelt-zijn-pension-beschikbaar/

Hier de link van het pension waar de hondjes verblijven 

Vanaf eind Febr kan men bellen om naar de hondjes te kijken 

Voor wat voor hond ben je op zoek als ik vragen mag?

Die met een andere hond samen kan zijn. Hou je twee pagina's over. Ik hou mijn hart vast.

Ik wil eigenlijk geen reclame maken maar ik woon in Hongarije en vang regelmatig (zwerf)honden op waar ik een nieuw huis voor zoek. Als je meer informatie wil, stuur me maar een privebericht. 

Je kunt ook eens kijken bij

https://www.hhin.nl/component/hhin/honden.html

Meestal direct contact met eigenaar.

Dutch animal care vind ik een goede stichting. ik ben met mijn hond 2x geweest over 3 week tijdsbestek om te kijken of de klik er echt was. ik zag haar in het asiel in Roemenie maar wilde weten of er een klik was. toen heeft Dutch Animal care haar opgevangen bij een opvanggezin waar ik na 2 weken langs mocht komen. De honden komen weg bij sadies stray dog rescue. een asiel geleid door een engelse. Alle honden hebben in quarantaine gezeten, zijn gecatreerd/stelliriseerd, ontwormd, gechipt, en getest op de landenziekten die daar zijn.

Zou idd een prima stichting zijn (wordt volop gesteriliseerd) ware het dat ze met die idioot van sterilise.eu in 1 bootje zitten. Dood en doodzonde.

wie /wat is sterilise.eu?

Als ik het Google, sterilisatie programma,s om te voorkomen dat er te veel kittens geboren worden. Zal dus voor honden gelijk zijn schat ik in. Zwerfhonden die gecastreerd worden, zodat er niet nog meer zwervers komen? Maar ik weet niet wat hier verkeerd aan is, dus dat hoor ik graag, wat hier voor wantoestanden achter zit.

Gaat niet over het doel, maar degene die dit leidt is compleet van het padje. Als je google hoef je alleen de woordkeus vd posts te zien, de scheldwoorden rennen je tegemoet. Laat ik zeggen dat meneer R.O. een reputatie heeft in stichtingsland....

Zou niet mogen dat ze zo handelen, is ook niet voor het welzijn van de honden ze zo snel meegeven en zelfs telefonisch laten adopteren.

Ik ken een aantal heel goede rescuers die zo absoluut niet werken. Zoals o.a.  Tina Ilegems en Heidi Merz zij klagen eerder over adoptanten, alle goede gesprekken gehad, huisbezoek in orde en dan haken ze opeens af omdat ze elders meteen een hond kunnen hebben. 

Dus ik zou, als ik jou was, eens met zulke mensen contact opnemen.

Herkenbaar. Ik had mijn droomhondje gevonden. Was nog in het buitenland stond op de site en gereserveerd, maar ik reageerde toch. Hoor dagen niets. Op vrijdagavond telefoon dat ze beschikbaar is én net in Nederland en dat ik de volgende dag z.s.m. moet komen en ze meteen mee moet. Ik wil heel graag, maar was niet voorbereid op zo snel gaan en nog afspraken staan waar ik niet zomaar onderuit kon + geen spullen in huis nog. Ik ging dat niet redden. Meteen is ze weer op beschikbaar gezet en sinds gisteren weer gereserveerd, maar nog steeds op de site dus niet opgehaald. Die dag langer was mij niet gegund blijkbaar, maar doordat het dan met mij niet door ging duurt het alsnog langer, dus wat had het dan uitgemaakt als ik het wel had gedaan maar iets meer tijd kreeg om dingen te regelen en het ook met mijn achterban goed af te stemmen hoe e.e.a. aan te pakken. Zit er nog best een beetje mee in mijn maag, want toch wel heel verliefd op dit kleintje. Vanaf de website leek het dat ze goed selecteerde, door huisbezoek etc. maar het ging via een snelle video via whatsapp en dat volstond ook. En als ze een vluchtplek vrij hebben zetten ze een hondje op de vlucht, maar willen vervolgens niet dat het nog een dag langer in het gastgezin blijft zitten. Als adoptant heb je je ernaar te schikken, want er zijn veel 'kapers op de kust.' Hiermee werken ze juist impulsaankopen in de hand, want als ik niet zo in paniek was geraakt van de snelheid waarmee het ging, was ik erheen gegaan... zien was natuurlijk helemaal meenemen geweest... kwam ik thuis met pup en zou ik me realiseren  dat ik nog niets geregeld had én niet van huis kon om dat alsnog te doen. 

Als ik dit zo lees, Mon, dan is dit geen goede organisatie. Ze werken zelf impuls-aanschaf in de hand, terwijl het daardoor juist makkelijk mis gaat met 'de match'.  Je beslist op afstand naar aanleiding van een paar fotootjes en summiere info.

Ik denk dat je beter een organisatie kunt kiezen die zeker wel met gastgezinnen werkt.  Dan heb je meer tijd en meer info van tevoren voordat je de zo belangrijke beslissing neemt.

" Als ik dit zo lees, Mon, dan is dit geen goede organisatie. Ze werken zelf impuls-aanschaf in de hand, terwijl het daardoor juist makkelijk mis gaat met 'de match'.  Je beslist op afstand naar aanleiding van een paar fotootjes en summiere info.
Ik denk dat je beter een organisatie kunt kiezen die zeker wel met gastgezinnen werkt.  Dan heb je meer tijd en meer info van tevoren voordat je de zo belangrijke beslissing neemt. "

jantien

helemaal mee eens, bij dit soort louche organisaties is het vaak gewoon verkapte broodfok. dit soort honden zijn gewoon een verdienmodel voor ze.

@Mon, zoiets hadden wij ook een beetje. Gereageerd op een hondje via Verhuisdieren. Wat in een asiel/opvang in Nederland verbleef, telefonisch gesprek en aanvraagformulier ingevuld. We gingen kijken, maar werd ons al snel duidelijk dat we dan de hond direct mee naar huis moesten nemen.

Hondje sprak ons wel aan, maar was extreem angstig met name voor mijn vriend, we wisten niet hoe ze met katten zou gaan en eigenlijk oogde ze mij wel erg dominant naar de andere honden toe. Ik was in de veronderstelling ook dat het hondje wel huis gewend was, maar dat was ook niet zo.

Gelukkig hadden we onze eigen hond mee, daar hing ook van af of ze mee zou gaan of niet. Nou het werd hem duidelijk niet. Zij werd echt over de top agressief naar onze hond en was daarin niet meer te bereiken. Niet door mij (maar dat is niet raar, ik kende haar immers niet) maar ook niet door de begeleidster.

We besloten dan ook niet om het verder te forceren, ik zag dit echt niet goedkomen. 

Vervolgens werden ons andere  honden aangeboden, totaal andere types dan die wij aan hadden gegeven en ook had ik gezegd dat ik niet zomaar willekeurig op iedere hond reageerde om een hond te hebben.

"Ons" hondje had de volgende dag alweer een ander adres, mensen kwamen en namen haar mee. 

" Als ik dit zo lees, Mon, dan is dit geen goede organisatie. Ze werken zelf impuls-aanschaf in de hand, terwijl het daardoor juist makkelijk mis gaat met 'de match'.  Je beslist op afstand naar aanleiding van een paar fotootjes en summiere info.
Ik denk dat je beter een organisatie kunt kiezen die zeker wel met gastgezinnen werkt.  Dan heb je meer tijd en meer info van tevoren voordat je de zo belangrijke beslissing neemt. "

jantien

Punt is... deze staat heel goed aangeschreven. Ik heb weken de speurneus uitgehangen en niet één slecht woord erover kunnen vinden. Alleen maar lovende reacties. Maar goed.. ik las dan ook dat mensen het hemd van het lijf werd gevraagd over de thuissituatie.. dat was bij mij ook niet echt vond ik. Al vertelde ik al veel uit mezelf omdat ik wist welke info ze willen hebben. Misschien een goede stichting, maar één bemiddelaar die gemakkelijker is? Geen idee. 

Wauw, nee, dat is ook nog eens een slechte ervaring wat betreft het gedrag van de hond zelf. Dan zou ik het ook niet doen. Ik denk vrijwel zeker dat ik in het echt ook zo verliefd was geworden op het hondje (daarom doet het een beetje pijn) en dat ik haar meegenomen had. Maar dat had ik dan gedaan, terwijl dat niet bij mij past: namelijk afgewogen beslissingen maken en eerst genoeg informatie verzamelen, dat voelt fijner. Ik merkte echt dat ik van de haast die ik voelde er stik benauwd van werd. Dat vind ik geen basis voor de pup om in een nieuw huis te komen waar een gestrest nieuw mens rondloopt. 

Ik heb ook het idee dat de stichtingen soms je de tijd sneller geven bij een herplaatser, dan bij een pup. Omdat ze aangeven.. het is beter voor de pup om direct geplaatst te worden. Wat ik ook snap, maar voor mij is het de eerste hond en een hele happening en niet iets waar ik lichtzinnig over denk om me later te realiseren dat het geen goede keuze was. Ik ben me heel erg bewust van hoe ik val voor het lieve snoetje en mezelf dan kan overschatten in wat ik aankan - want 'zo schattig dus nee hoor, niets is teveel'. Dus het rationele stuk moet blijven werken en daarvoor heb ik tijd nodig om me voor te bereiden. 

Ik heb ook een volwassen kat en las op veel plaatsen dat dit flink mis kan gaan. Vrijwilliger zei: Welnee joh, dat gaat altijd goed. 
Maar als het niet goed zou gaan, kreeg ik geen geld terug. Hondje mocht dan wel terug natuurlijk. Ik mocht het ook niet zelf herplaatsen dan. 

Ik snap je helemaal, maar toch moet je voorbereid zijn dat een hond na een lange reis, nieuwe situatie, weleens zo gestressed kan zijn dat het zou kunnen uitvallen, naar jou, of je dochtertje. 

Ik kan me mensen op het forum hier herinneren die op Schiphol aangekomen waren, met hun kinderen, blij het hondje uit de reisbench willen halen en aaien, en het hondje, nog totaal in stress van de reis, hapt. Daar was iedereen zo van geschrokken, dat ze het hondje afgezegd hebben. Daar sta je dan als stichting.

Toen ik mijn Lola indertijd ophaalde was ze ook totaal over de rooie, ik wilde haar aaien eenmaal thuis maar dat was niet verstandig, ze beet me, gewoon door alle stress. Is goedgekomen hoor, maar ik had dat wat taktvoller aan moeten pakken. Dit alleen ter informatie dat een hond op dat moment gewoon zichzelf nog niet is, en jij als mens een vreemde voor hem bent.

Verder is het voor stichtingen ook lastig soms, ik ben inmiddels bevriend met de mensen van de stichting waar ik mijn herplaatsers van had/heb, en je hoort de vreemste verhalen wat ze allemaal meemaken met adoptanten.

Dat er nu via beeldscherm gescreend is in coronatijd, lijkt me wel normaal. Maar had je nog niet beslist voor het hondje dan of ging het puur om het afhalen dat een dag later dan afgesproken was?

Jenna is hier ook  zo snel gekomen omdat er een plek vrij gekomen was, ik heb toen wel gewoon thuis zonder haar gezien te hebben, ja gezegd omdat ze anders een maand langer in het asiel zou zitten waar ze het echt niet zo goed had. Deze stichting werkt juist niet veel met gastgezinnen omdat het toch weer extra wennen voor een hond is. Zoiets kan bij ons omdat we geen andere honden hebben en we gewoon neutraal voor de hond gaan. Juist het proces van elkaar leren kennen en hoe de vriendschap zich ontwikkeld vind ik juist heel mooi.

" Ik snap je helemaal, maar toch moet je voorbereid zijn dat een hond na een lange reis, nieuwe situatie, weleens zo gestressed kan zijn dat het zou kunnen uitvallen, naar jou, of je dochtertje. 
Ik kan me mensen op het forum hier herinneren die op Schiphol aangekomen waren, met hun kinderen, blij het hondje uit de reisbench willen halen en aaien, en het hondje, nog totaal in stress van de reis, hapt. Daar was iedereen zo van geschrokken, dat ze het hondje afgezegd hebben. Daar sta je dan als stichting.
Toen ik mijn Lola indertijd ophaalde was ze ook totaal over de rooie, ik wilde haar aaien eenmaal thuis maar dat was niet verstandig, ze beet me, gewoon door alle stress. Is goedgekomen hoor, maar ik had dat wat taktvoller aan moeten pakken. Dit alleen ter informatie dat een hond op dat moment gewoon zichzelf nog niet is, en jij als mens een vreemde voor hem bent.
 
Verder is het voor stichtingen ook lastig soms, ik ben inmiddels bevriend met de mensen van de stichting waar ik mijn herplaatsers van had/heb, en je hoort de vreemste verhalen wat ze allemaal meemaken met adoptanten.
 
Dat er nu via beeldscherm gescreend is in coronatijd, lijkt me wel normaal. Maar had je nog niet beslist voor het hondje dan of ging het puur om het afhalen dat een dag later dan afgesproken was?
Jenna is hier ook  zo snel gekomen omdat er een plek vrij gekomen was, ik heb toen wel gewoon thuis zonder haar gezien te hebben, ja gezegd omdat ze anders een maand langer in het asiel zou zitten waar ze het echt niet zo goed had. Deze stichting werkt juist niet veel met gastgezinnen omdat het toch weer extra wennen voor een hond is. Zoiets kan bij ons omdat we geen andere honden hebben en we gewoon neutraal voor de hond gaan. Juist het proces van elkaar leren kennen en hoe de vriendschap zich ontwikkeld vind ik juist heel mooi.
 
  "

Dobry

Ja, ik zou het hondje sowieso meenemen, met rust laten en thuis afwachten wanneer ze zelf nieuwsgierig zou worden. 

Ik had al eerder op hondjes gereageerd (niet heel vaak, want ben niet op alle hondjes meteen 'verliefd' op een foto) en elke keer was ik te laat. Dus ik rekende al nergens meer op toen ik mailde. Maar dacht... áls het zo is... dan duurt het nog 1 a 2 weken, want huisbezoek, vlucht, contract in orde maken, geld overmaken en dan pas komt het hondje (dat stond allemaal op de website en er stond ook niets over aangepaste coronaregels). Dus ik rekende op 1 a 2 weken en dat was mooi, want ik had én nog geen spullen en komende week nog allerlei afspraken staan, waar ik niet allemaal zomaar onderuit kon zo laat nog. Begin van de week kreeg ik te horen dat ze niet beschikbaar was. Vrijdagmiddag bericht dat ze beschikbaar is en daarop meteen gereageerd en toen vrijdagavond: "Ze is nu hier en moet dan morgen opgehaald worden." Dus ik heb snel video's gestuurd van mijn huis (dat werd meteen goedgekeurd), de hele avond als een gek rondgebeld: Welke spullen heb ik écht nu heel hard nodig, wie kan voor mij oppassen als ik naar mijn afspraken moet komende week, welke puppybrok moet ik nemen, ik had geen eten meer in huis dus moest nog tijd zien te maken voor boodschappen en daarnaast ben ik ook alleenstaande ouder.. etc. Er is was een midweek geboekt en wilde nog kijken of ze daar mee kon of dat ik dan iemand moest regelen (eerste week september). Ik had nog geen keuze gemaakt om wel of niet met een bench te gaan werken. Dat allemaal kreeg ik niet zo snel rond en ook niet iedereen wist dat ik van plan was een hondje aan te schaffen dus omdat zij ermee overvallen werden, kreeg ik ook de stress van dat ze zeiden: Dit gaat te snel, ik zou het niet doen. Dus ik had in mijn hoofd dat als het hondje direct geplaatst moest worden, het niet opeens voor mijn neus zou staan, maar wat later en als het eerst naar een gastgezin zou gaan, voordat ik het geadopteerd had, dat ik dan de kans had om te gaan kijken en dan de volgende dag ophalen. Hadden ze me een dag, evt. 2 dagen langer gegeven had ik wat meer rust gehad om alles in orde te maken. Nu raakte ik zo gestresst dat ik niet meer wist wat te doen en heb ik het afgezegd onder het mom better safe than sorry omdat ik die stress niet op de pup over wilde brengen als ze er eenmaal zou zijn (omdat ik begrepen heb dat een pup sowieso stress meebrengt met zindelijk maken etc). Maar voelde me er echt niet goed bij, omdat ik het ook wel weer heel graag wilde. Ik was gewoon te overdonderd. En dan vind ik het jammer dat ze vervolgens toch 3 dagen daar moest blijven, omdat er niemand meer na mij was. Dan had ik haar dus net zo goed wel kunnen nemen en hadden ze mij die tijd ook kunnen geven.   

ja ik snap je hoor, het ging gewoon te snel voor je. Ik wilde ook alleen even "waarschuwen" dat zo'n hondje toch misschien anders gedrag kan vertonen dan je zou denken, of als beschreven hoe ze in het asiel was. Zelfs een hond die in een gastgezin zat, kan het bij jou anders doen dan aangegeven, omdat veel ook afhangt van hoe je een hond begeleid.

Ik weet vanuit de stichting niet waarom het zo gelopen is, misschien wilden ze de hond, in eerste instantie nog een tussenstation besparen. 

Heel vervelend dat het allemaal zo moeilijk moet gaan. Wel heel goed dat je geen overhaaste keuzes gaat maken en wel eerst jullie eigen hond wil voorstellen voordat jullie de hond in kwestie adopteren.

Ik weet zeker dat de perfecte hond op jullie staat te wachten!

Er zijn genoeg honden uit het buitenland die een baasje zoeken dus jullie tijd komt nog! Je hebt natuurlijk al een hond uit het buitenland maar let wel op omdat deze honden meestal wat meer aandacht nodig zijn dan een puppy die je bij een fokker koopt

* link verwijderd door moderator team*

Hier kan je wat tips vinden waar je op kan letten!

Ik weet ook niet of je al op deze site gekeken hebt maar op de site https://ikzoekbaas.dierenbescherming.nl/ kan je zoeken naar beschikbare hondjes. Hier heb ik veel mensen over gehoord die ook daadwerkelijk een hond hebben geadopteerd op een normale manier!

Succes!