Aankomende sterilisatie ervaringen gevraagd

Beste medeforumleden,

Rond eind maart staat het op de planning om Dyuna te laten steriliseren.

Eea heb ik al voor gelegd aan de dierenarts ivm Dyuna haar 'energieke' gedrag. Ze zou zeker 2 dagen rustig aan moeten doen, haha Dyuna en rustig?

Het is niet zo dat ze binnenshuis alleen maar rondrent, ze kan en is vrij relaxt binnen.

Waar maak je je dan druk over zou je kunnen denken?

Dyuna heeft dikwijls de neiging dat zodra zij iets hoort (ik hoor het écht niet) dan vliegt ze letterlijk vanuit ligpositie richting het raam om daar even goed duidelijk te maken dat 'men' hier niet welkom is.

Ontzettend irritant en het heeft me mijn jaloezieen al gekost, maar los daarvan. Jullie snappen dat als ze dit gaat doen terwijl ze gesteriliseerd is dat het dan met recht Houston we have a problem is.

Evt iets rustgevend hebben we ook besproken echter word dit bij een duitse herder ten zeerste afgeraden vanwege de enorme fysieke impact. Daar waar een chihuahua bijwijze van een heel tabletje krijgt om een beetje duf te zijn, daar zou een herder met en kwart tabletje om kunnen liggen, bijwijze van spreke.

Hier is mijn dierenarts dan ook erg terughoudend, zeer begrijpelijk.

Wel hebben we afgesproken om de boel dubbel te hechten, maar dan nog..

Dyuna slaapt snachts in de vari in de gang, en dat zou dus betekenen dat ik in de gang erbij moet gaan slapen om op te letten dat ze ervan af blijft.

In de woonkamer is geen optie ivm Tiamo, merendeels van de peeps hier weten de situatie, dus verdere uitleg overbodig.

Wandelen buiten gedurende 2 dagen zou dan ook geen optie zijn. Dyuna blaft en springt naar honden uit onzekerheid en zet zich daarbij af middels haar achterpoten. Dit is natuurlijk een absolute No Go als ze gesteriliseerd is.

Gezien haar 'beschrijving' zie ik er eigenlijk tegenop om haar te laten steriliseren...

Wie herkent zich hierin? En hoe hebben jullie dit toen aangepakt?

Dyuna zou zowel een romper als een geweldige mooie lampenkap op krijgen zodat ze er zeker weten niet aan kan komen.

Kijk eens voor een laproscopische ingreep. Veel minder heftig, kleine gaatjes dus minder kans dat de buikwand weer open gaat. Wellicht is dat een optie. Anders een stukje kamer afzetten? 

Hier een laparoscopische sterilisatie....geen problemen gehad, geen kap en geen hechtingen, een gaatje wat amper te zien was....een dag rustig aan gedaan en de dag erop gaan lopen met dr...    

    De buik wordt wel bloot gemaakt, maar geen hechtingen...als er een hechtingkje zit wordt dat binnenwaarts gedaan, laparoscopisch kan alleen gedaan worden als de baarmoeder okee is....van te voren is een echo gemaakt...en drie maanden na de loopsheid.

Ik heb juist verdeeldheid gelezen tussen traditioneel en laparascopisch....ivm opblazen buik en de naweëen ervan. Er nauwelijks verschil zat tussen beiden qua herstel, vandaar dat ik in eerste instantie ervoor heb gekozen traditioneel.

Ik zou denken dat ze na de verdoving en door het ongemak van de operatie uit zichzelf ook wel wat rustiger is dan normaal.. zeker als het maar een dag of 2 hoeft. Mijn hond is 2 keer geopereerd en hoewel die ook heel waaks is, kon het haar de eerste dagen echt niet zoveel schelen wat er op straat gebeurde.

Ga waar je zelf het beste bij goed voelt...ik heb ervaring met beiden vandaar ik het even neergezet hebt...

Eerste dag(en) is ze sowieso gaar van de operatie.. ook al met Dyuna weet je het maar nooit.

Ik zou de gordijnen dicht doen, muziek aan. Hopelijk hoort ze dan minder van buiten. 

Wandeling een beetje kort houden zodat je zo min mogelijk tegenkomt. Na een paar dagen is rustig bewegen wel goed voor de wond. Ik zou vroeg in de ochtend en laat in de avond wat langer lopen, en overdag alleen naar een stukje gras en terug.

Haal heel veel te kauwen in huis, maakt even niet uit dat ze dik wordt, het is een lifesaver haha. 

Qua nacht snap ik het niet helemaal? Als je er maar naast kan slapen.

Succes en sterkte gewenst in ieder geval.

Ga dus oefenen in rust inbouwen. Voor altijd heel makkelijk als dat kan. Bij stuiteren, nee, zelf stil staan en de hond laten zitten, hand op rug, adem in en uit, en blijf zo even staan.

Verder, je hond is echt een paar dagen niet lekker van zo,n ingreep, dus zal zich zelf wel kalm houden, ik had een heidewachtel. In die tijd bleef de hond nog drie nachten na de operatie bij de dierenarts. Dag van de operatie, in de avond kreeg ik te horen, haal haar op ze springt al een meter hoog. Dat is niet goed voor haar. Eenmaal thuis, kon ze toegeven aan net beroerd voelen en was ze stukken rustiger. Toch dook ze dag drie de vijver al weer in als ik het niet had voorkomen, en sprong ze over hekjes. Ook een druk hondje dus. Maar de eerste dagen was ze echt rustig.

Je kan ook altijd nog iets rustgevends geven als puur rust of zoiets, of iets in overleg met de dierenarts,. Maar let dan heel goed op dat er geen hypericum, of te wel st Janskruid inzit. Je krijgt pijnstilling en wellicht ab mee. Hypericum werkt daarop dus niet samen geven.  Misschien kan tryptofaan wel, een aminozuur, dat heet Sanal relax. Krijg je ook een relaxter hond van,maar in overleg he met je da,

Dat wordt dan even een paar dagen vari kennel overdag ook ;)

Hier viel het wel mee. Ze was wel extreem mottig van de verdoving (30° graden buiten en nog lag ze te rillen onder 3 fleecedekens in de zon).

Ik kies ook altijd voor castratie via incisie.

Dat is inderdaad wel een dingetje, onze 2e bull was ook zo'n druktemaker wat betreft postbode, mensen die voorbij liepen etc. Heel erg alert op geluid en bewegingen. En wat je zegt, zij hoorde dingen die er naar mijn idee niet waren en ik heb best goedwerkende oren. 

De dag na de sterilisatie sprong ze al over de rugleuning van de bank richting brievenbus. Met als gevolg dat de wond open was gegaan en er een aardige hoeveelheid wondvocht uitkwam. Terug naar de DA die het openingetje zo heeft gelaten, zij heeft in de tijd toen rustgevende medicatie gehad, maar dat wat zij kreeg, geven ze tegenwoordig sowieso niet meer.

Ik had toen ook geen bench, had ik die wel gehad, dan had ik haar toch echt een paar dagen benchrust gegeven. 

Zij was (zonder die medicatie) absoluut niet rustig te houden. Ons "voordeel" was wel dat zij buiten gewoon normaal gedrag vertoonde en niet naar alles uitviel. Had zij dat wel gedaan, dan had ik waarschijnlijk alleen 's avonds heel laat gaan lopen en verder in de tuin. Maar nogmaals met die medicatie was het een mak lam. Het is voor die paar dagen even niet anders, veel kluifwerk geven en ik ben niet erg thuis in hersenwerkjes, maar dat zie ik hier vaak voorbijkomen, misschien is dat wat. 

Aan de wond zelf zitten hebben ze hier nooit gedaan, ze hadden ook geen kap of rompertjes. Maar dat zal voor elke hond ook weer anders zijn. Zou eerst kijken of ze er wel aan zit, zo'n lampenkap maakt sommige honden ook gek en bloednerveus. 

Begrijp dat je tegen de sterilisatie opziet, sterkte ermee, wie weet valt het allemaal reuze mee. 

Onlangs voor het eerst laparoscopische sterilisatie laten doen bij een van mijn honden en ik ben heel positief. Hond was binnen een dag helemaal fit en een mini wondje dat in mum van tijd genezen was. Heb toen ook behoorlijk lopen wikken en wegen wat beter was. Zeker bij een jonge hond zou ik het weer zo doen. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. Qua rustig houden heb ik ook wel ervaring. Ik heb een van mijn jonge honden zes weken rustig moeten houden vanwege een blessure. Ik heb toen het geluid van de deurbel uit gezet en de gordijnen dicht gedaan zodat hij de straat niet kon zien. Met wandelen reden we in de auto naar een rustige plek in het bos zonder andere honden waar hij even aan de lijn kon snuffelen.

Deurbel uitzetten hebben wij ook gedaan, dat scheelt direct wat. 

De klassieke transparante kap van de dierenarts zorgde hier voor heel wat onrust en frustratie, dus hebben we een Comfy Cone aangeschaft. Die vond Penny veel makkelijker te verdragen, ze heeft hem 2 keer 2 weken non-stop gedragen omdat ze niet van haar wondjes kon blijven.

Onze hond is pas gesteriliseerd toen ze al oud was (ivm baarmoederontsteking), dus minder hyper dan vroeger en de operatie is een grotere klap natuurlijk. Maar ze was toen nog steeds wel een heel actieve hond.

In haar geval was ze toch zo gammel van de operatie dat ze wel rustig aan móest doen, de eerste paar dagen. Kon wel vrijwel meteen weer lopen, plassen, eten etc, maar ze deed wel heel voorzichtig. Dus misschien dat Dyuna ook wel wat voorzichtiger is als ze merkt dat ze niet fit is?

Ik reageer even algemeen ipv een ieder te qouten.

Bedankt voor jullie reacties. 

Het is dus niet zielig om haar bewust wat meer in de vari te houden? Daar zat ik mede mee in mijn maag. Dyuna is gewoon een venijnig dingetje, niet zozeer negatief maar ze is overal alert op.

De jaloezieen zijn hier al dicht met gordijnen ervoor, toch als ze iets hoort vliegt ze naar het raam. Zelfs s'avonds houdt ze liever het raam in de gaten ipv gewoon te tjille..

Ze krijgt idd al veel runderkophuid en kan zich hier best even zoet mee houden. Wel heb ik bemerkt dat ze het na 20 minuutjes wel genoeg vind, daar waar ze in het verleden echt grenzeloos kon kauwen. An sich een goed ding dat haar kauwbehoefte in balans is, echter nu met de aankomende sterilisatie was het wenselijk als ze wat meer knabbelde.

Wat betreft er naast slapen zag ik een vraag; Ik ging er eigenlijk vanuit dat je je hond even niet uit het oog moet verliezen na een operatie. Dyuna slaapt snachts prima! Maar ze heeft ook al eens liggen donderstralen in de vari, kussen kapot bijten, sluiting vari ff ontmantelen. Dit doet ze allang niet meer, maar ik weet wel gedurende haar loopsheid dat zij geen genoegen nam met een schoonmaakbeurt van 5 min...dat was zo goed als doorlopend, tot het irritante aan toe.

We houden dus rekening met wederom obsessief 'wassen' vandaar de romper, lampenkap als back-up en erbij slapen. Anderzijds kan ik moeilijk iets doen als ze er in de vari aan gaat zitten, dat ding zit dicht. 

Ik las ook van iemand welke voorstelde een stukje af te zetten: Ik ben blij dat ik geen ren meer heb want daar was Dyuna niet mee te houden (gevaarlijke perikelen) 

En ja, misschien maak ik mij meer druk als dat nodig is, maar ik spiegel het gedrag van nu tov een operatie en dan zie ik alweer doemscenarios.

Nogmaals, ze is redelijk relaxt binnen, alleen wel behoorlijk bij de tijd. Zij zal bijv nooit 2 uur achter elkaar slapen in de woonkamer op haar kussen. Blijf ik zitten, blijft zij liggen,tenzij ze iets hoort(wéér)

Hier is ook al veel tijd gestoken (maanden) aan impulscontrole, dit gaat an sich prima en Dyuna is echt al een stuk relaxer geworden, mag zeker niet klagen. Feit blijft, het is een jong ding, en terwijl ik dit type vliegt ze weer op, woewoewoe en dan een complete aria erachteraan. Ik dacht toch echt dat ze volledige duitse herder was maar zij bewijst dat ze Husky bloed heeft

Wat betreft sterilisatie: mijn voorkeur gaat uit naar traditioneel en wil het zodanig plannen op een dag waarop mijn eigen dierenarts tevens avond en nachtdienst heeft. Dit om een vertrouwde goede back up te hebben de eerste avond en nacht.

Zoals ik tevens lees zijn er ook wat drukke hondjes geholpen en even goed er goed doorheen gekomen...dat stelt mij wel enigzins wel gerust..en misschien zie ik idd beren lopen terwijl ze er nog niet zijn.

Wat betreft hersenwerkjes vind Dyuna leuk om te doen, echter is zij ook een hond welke juist door positieve spanning/enthousiasme druk gaat bewegen en nogal eens ongecontroleerd tegen een deurpost aan knalt. 

Rennen en spelen met vriendjes is dan natuurlijk geen optie..hmm, ik zou haast willen zeggen, kalmeren die handel.

Ik denk dat ik toch eens serieus met de dierenarts nog eens ga overleggen. De eerste dag na narcose maak ik mij niet zo'n zorgen over, idd onder de indruk, zich niet lekker voelen enz enz...het is meer dag 2 als mademoiselle is bijgetrokken.

Thara is op de klassieke wijze geholpen . Maar goed , dat is een kleintje . Ik had een medical pet shirt en dat ging prima 

De eerste dag hebben ze niet zo veel babbels . Thara,was na drie dagen weer opgeknapt 

Als wij in de buurt waren mocht ze,gerust op de bank bv .was er geen toezicht dan in de bench 

Ik ging er met de wandelkar op uit 

En wandelen op rustige tijdstippen 

Ze even bezig houden met bv hondenpuzzle , daar worden ze ook moe van 

En knaagwerk , misschien eens iets nieuws,  wat helemaal te gek is 

Hihi idd met Dyuna weet je het nooit

Hier zijn de jaloezieen vnl dicht, helaas! Radio staat al vanaf smorgens 6 uur aan om andere geluiden te maskeren...Dyuna luistert erdoorheen

Probleem in de buurt waar ik woon dat het hier bijna dagelijks nationale hondendag is, tot het vervelende aan toe. Vandaar dat ik haar dikwijls mee neem met de auto en elders ga wandelen.

Ook al geprobeerd andere tijden te gaan, ja dikke wallie, overal zie je honden. Pas als het regent tot het giet, zie je niemand buiten en dan juist ga ik met Dyuna, weliswaar helemaal doorregent maar het loopt wel relax. Je kunt je voorstellen dat als ik op de route 5 honden tegen kom, het zweet op mijn rug staat en Dyuna helemaal gespannen staat...ze snuffelt wel goed in het gras om te ontladen, dus dat gaat wel goed! Maar al bij al zeer onwenselijk na een operatie...

Ik denk dat ik dan op safe moet spelen en haar even in de tuin moet laten. Ik ben nl vol met Dyuna bezig haar impulsen bij de tuinpoort en net er buiten onder controle te krijgen...dit gaat redelijk maar nog niet geweldig!

Eerste wat ze nl doet bij uitgaan, trekken en blaffen, woewoewoewoe...bij een sterilisatie niet wenselijk...door telkens te stoppen en te wachten totdat ze ontspant gaat het al wat beter. Ze begint eindelijkde klik te maken dat als zij zo te keer gaat ze geen cm meer vooruit komt en ze echt moet tjille willen we doorlopen.

Maar voorals nog, dit is in opbouw en zal ik waarschijnlijk niet geheel verandert hebben eind maart. Dyuna heeft een enorme sterke wil, dat is mooi maar soms ook nadeligduurt wat langer om eea om te buigen

Kahlúa was de eerste 5 jaar van haar leven ook ontzettend druk en energiek. Toch, na de castratie was het haar rustig houden minder lastig dan ik me had voorgesteld. Ze voelen toch iets van ongemak, en met kap + romper bleef zij er eigenlijk goed vanaf en accepteerde de boel gewoon. Na 2 a 3 dagen ging ze weer mee voor een lange wandeling en was het iets lastiger haar rustig te houden. Maar de 1e 2 dagen ging helemaal prima. 

Heb ik ook overwogen om het uit te stellen maar zoals ik begreep schiet ik mijn doel voorbij wat betreft het medische gedeelte (procentuele kans op ziekte) en daarbij is Dyuna écht een sekreet tijdens de loopsheid...daar pluk ik nu nog de vruchten vanen daar ben ik hard mee bezig dit weer terug om te buigen. Ik zie daarom het liefste dat ze snel geholpen word..is ook geen garantie maar weer loops laten worden met zo'n karaktertje? No Wayy

Je zult ook zien dat het misschien wel mee valt, ik ben altijd iemand om van te voren zoveel mogelijk dicht te spijkeren ipv afwachten. Soms is dat goed, nu werkt het ook een beetje tegen mij.

Ah fijn om te lezen dat het afterall toch mee viel. Dyuna heeft ook een loopsheidbroekje gehad, die accepteerde ze ook prima, ze ging er wel onderdoor, achterlangs en opzij om obsessief aan haar uhrrr poenie te komen

Heb je suggesties wat betreft kluifspul? Dyuna krijgt alleen runderkophuid vanwege de hardheid en het willen doorslikken van grote stukken. Hier word gekluifd onder toezicht.

Sinds deze week begonnen haar in haar uppie te laten kluiven op haar kussen. Weliswaar opgebouwd vanuit samen naar samen maar toch alleen en nu sinds deze week alleen. Ze doet het goed en schrokt niet, heeft ook niet meer het idee dat ze ermee moet vluchten. Hihi iets dat ook al goed gaat, joehoe! Het lijkt anders alsof Dyuna een onhandelbaar ding is, maar ze is echt een scheet hoor

Ja achteraf had ik Kim ook liever eerder gesteriliseerd hoor! Maar zij was vroeger zo'n enorme stresskip dat we de operatie an sich gewoon niet goed zagen komen, dat zou echt een gigantische stressfactor zijn geweest toen ze jonger was. (Onbekende mensen, ergens 'alleen' wakker moeten worden, uberhaupt een tijdje een flinke wond hebben, etc). 

Uiteindelijk is ze alleen zo oud geworden dat ze op 15jarige leeftijd toch nog een baarmoederontsteking heeft gehad maar verder zó gezond was dat we haar toch hebben laten opereren. Geen spijt; ze wordt in mei alweer 17 en heeft nog heel veel plezier gehad sindsdien.

Veel succes!

Ik wil wel even het medische voordeel nuanceren. Er zijn ook medische nadelen aan vroeg steriliseren. Maar dat zal je dierenarts wel uitgelegd hebben. Ik vind het ook altijd een lastige overweging zeker bij gedrag. Maar goed gaat vast helemaal goedkomen.

Ik denk dat met alles er voor en nadelen aan zitten..heb bewust gekozen voor 1 malig een loopsheid te laten door komen vanuit medisch oogpunt, groei enz enz.

Dyuna is al van zichzelf best vocaal en pittig...icm de hormonen was het helemaal feest met d'r. Vooral gedurende de loopsheid heeft ze gedragingen ontwikkelt die alles behalve mals zijn. Dit momenteel om aan het buigen. Bij een volgende loopsheid zal ze weer gedreven worden vanuit fluctuerende hormonen en ik waarschijnlijk weer opnieuw kan beginnen met d'r. Zowel voor haar als ons fijn als ze mag stabiliseren.

Heb je al een lickymat 

Dat is denk ik ook leuk om op rustige wijze mee bezig te zijn 

Lange kamelenkophuid, zijn lange stukken van 75 cm. Ik heb ook een flinke kauwer en ik vind dit prettig kauwmateriaal, al haal ik van alles het laatste stukje weg.

Te krijgen bij pensstaafjes.nl. (site is momenteel even niet bereikbaar)

En deze vind ik ook veilig, doet hij ook erg lang mee, mag ook wel voor die prijs 

https://www.cool4pets.be/rauh-wild-line-moose-kauwbot-elandhuid?search=eland

Vanmiddag had hij paardenpees en dat viel mij ook mee, is wel sneller op, maar hij trekt er met name wat "draadjes" vanaf die vrij zacht , geen grote stukken. 

Na 2 dgn viel me op dat mijn teefje ook weer helemaal "terug was". Ze heeft er weinig last van gehad.

Nu zit ik met een revaliderende bijna 12 jarige hond, die verplicht 6 weken benchrust moest hebben (kruisbandoperatie), en daarvoor had ik een ren aangeschaft. IDEAAL! Met de verschillende (8) kenneldelen kan je alle kanten op. Misschien kan je er 1 lenen. 

Die heb ik exactben alleen al blij dat ie weg is uit mijn woonkamer. Dyuna deed alle pogingen om erover heen te komen. Ik heb maanden aan de eettafel geleefd tot laat in de avond omdat trutje geen 5 cm zonder mij konnu weer een ren gaan gebruiken is vragen om vervallen in oude patronen. 

Ik ga haar die paar dagen toch gewoon wat meer in de vari doen en in zoverre de god zegen de greep modus aannemen...veel laten knabbelen en haar desnoods aangelijnd bij me pakken mocht ik merken dat ze impulsief druk gaat doen..en zo maar even de de dagen door komen, jeujjj heb er zin in