Golden retriever kan niet meer zelfstandig rechtstaan

Hallo allemaal,

Onze Golden is 11 jaar. Sinds een paar maanden glijdt ze steeds uit en zakt ze door haar achterpoten. Eerst begon het met binnen. Omdat onze vloer te glad is. Ik heb nu overal in huis matten liggen. Nogal een zicht, maar da's het minste van mijn zorgen. Ook een paar maand geleden is ze beginnen bloeden, we dachten eerst haar regels, maar het bleef duren. Toen zei de DA dat haar baarmoeder en al eruit moest. Met alle risico's van dien, want het is een oude hond en ze is veel te zwaar. Maar ze heeft er haar heel goed doorgeslaan door de operatie en herstel. Ook kreeg ze van de DA ontstekingsremmers die we nu elke dag nog geven. En ze heeft ook even een heropflakkering gehad. Maar de laatste weken is 't weer minder met haar. Als ze wil drinken of pipi of kaka, moeten we haar recht helpen. Dankzij corona werk ik thuis en kan ik ook voor haar zorgen. Want alleen blijven kan ze niet meer. Dan doet ze pipi en kaka waar ze ligt.

Maar voor de rest, ze is niet ziek, ze kan nog heel goed eten, ze kwispelt als we binnenkomen, ... Ik weet dat het einde nadert, maar 't is zo moeilijk om te aanvaarden. 't Is niet dat ze ziek is en daar dus zal aan sterven, ik denk eerder dat wij ooit de beslissing zullen moeten nemen. Ik heb 2 dochters van 17 en 9. Zij zijn er natuurlijk ook niet over te spreken. Vooral die van 17 steekt haar kop in 't zand. Ze ziet haar natuurlijk doodgraag.

Heeft iemand hier ervaring met honden die niet meer zelfstandig recht geraken?

Groetjes,

Sara

Ga eens in gesprek met je dierenarts over anabole, om de spierkracht van de achterhand te stimuleren...het overwegen waard, en het zijn de kosten niet.    En heel goed supplement wat je ook kan geven aan je hond is.....scipet joint care, coogle er maar op.

Dit zijn idd de rottige beslissingen als ze ouder worden. Wanneer wel/ wanneer niet. Ik word er ook vaak heel onzeker van. Is het nog een hoogwaardig leven,waar is de grens/ hoever ga je/ hoe ziet de toekomst eruit? Al die vragen. Mijn honden zijn ook senioren waar 2 vd 3 zo hun eigen sorres hebben. Ik blijf voornamelijk vanuit hun perspectief kijken. Maar ik heb 1 hele sterke voorwaarde: geen pijn! Ze mogen geen pijn hebben, dan is het klaar. 

Ik zou je zorgen met de da bespreken. Blijf je afvragen wat de toekomst gaat brengen, zal het beter worden of alleen maar slechter? En wanneer is dan het breekpunt? 

Moet ik wel zeggen dat mijn hond, met zijn volle medische rugzak (hernia, artrose, spondylose) met zijn wapperende achterhand flink opknapte toen hij bij de fysio (aquatherapie) terechtkwam. Maar hij was toen ook wel weer wat jonger. Hij zit volop aan pijnstilling, supplementen, drankjes, maandelijkse fysio afspraken etc etc etc. En dat gaat vooralsnog naar behoren. Maar ook ik weet dat als dit allemaal niet meer voldoet, dan het klaar is: geen pijn en zijn leven moet nog leuk zijn. De dagen moeten meer goed zijn, niet slecht. Er zijn mensen die zeggen " hij heeft vandaag een goede dag", na 6 slechte. Dan gebeurt niet bij mij. Ik las ooit een zinnetje "er zijn nooit mensen die zeggen dat ze hun hond té vroeg ingeslapen hebben, er zijn wél veel mensen die zeggen dat ze hun hond té laat ingeslapen hebben. Dat is een beetje een interne mantra geworden bij mij. 

Sterkte x

Ik heb vorig jaar in de zomer een paar keer voor gehad dat mijn senior hond niet recht geraakte. Enorm beangstigd vond ik dat.

De dierenarts heeft in die periode het supplement Prevantil voorgeschreven met o.a. vit B12 en tot hiertoe is het niet meer voorgevallen. (Hout vasthouden.) Misschien het proberen waard. 

Ik geef zelf ook nog Flex van Goldmedics elke dag en ontstekingsremmers een dag wel en een dag niet.

Maar die Prevantil... mijn dierenarts heeft daar echt goede resultaten mee bij oude honden. Het is een kuur. Daarna weer even stoppen. Niet constant geven.

Klinkt herkenbaar, alleen was onze hond 15 en niet met overgewicht toen dit gebeurde. Maar de operatie voor de baarmoederverwijdering was bij ons ook een flinke klap voor de spieren in de achterhand.

Stap 1: Zorg dat ze afvalt. Ze heeft al zwakke spieren en al dat extra gewicht maakt het alleen maar zwaarder/moeilijker om rechtop te komen en te staan.

Daarnaast is de tip al gegeven, maar onze hond krijgt elke 4/5 weken een spuitje met anabole steroiden. Wij merken dat dit echt helpt - sowieso met zindelijkheid, maar ook met balans.

En als laatste: blijf veel met haar bewegen. De spieren hebben training nodig om sterk te blijven. Alles wat je minder doet, kun je er maar heel moeilijk bíj trainen op deze leeftijd. Dus blijf bewegen met haar. Loop ook bergop. Kijk goed naar je hond of het gaat, doe steeds korte stukjes, maar leg je er niet bij neer dat ze minder stevig staat. Als je het niet oefent, verdwijnt het, helemaal op deze leeftijd.

Bedankt allemaal voor jullie reacties !

Dat is inderdaad ook mijn vraag, wat is nog hoogwaardig leven ? Ze ligt een ganse dag alleen maar. Komt er iemand binnen, dan blijft ze gewoon liggen (ja kan ook niet anders), terwijl ze vroeger de eerste was om gaan goeiendag te zeggen. Eens gaan wandelen is al een tijdje gedaan. Tot een paar weken geleden gingen we nog 2 huizen verder dan ons huis. Niet echt wandelen, maar daar is een stuk weiland waar ze haar behoefte ging doen, omdat onze tuin met een trap omhoog is, en die kan ze al lang niet meer op. Maar zelfs dat gaat nu niet meer. Ik denk dat ze op het einde van haar dag 20 stappen heeft. Maar ze kwispelt nog, ze wil geaaid worden (met haar kop duwen op je hand als je stopt), ... Dus ik denk dat ze nog blij is. En ik weet dat ik ze zoveel mogelijk moet laten bewegen, maar toch zet ik soms de pot water tussen haar poten en drinkt ze héél dankbaar al liggend...

We gaan de DA raadplegen en ik ga eens vragen naar die anabole.

Groetjes iedereen,

Sara

Sara, een narcose hakt er in bij de  oudere hond.....goede voeding is een must maar afvallen ook, ga met de dierenarts in gesprek, anabole is een optie maar dan moet ze wel bewegen anders heeft het geen enkele zin...handdoek onder de buik als steun en toch lopen anders als de spieren verzwakken is het afgelopen en verzwakt ze steeds meer.....

Dat is inderdaad heel moeilijk. Je probeert natuurlijk alles er aan te doen. Zolang je tijd hebt voor de zorg zou ik geen beslissing maken en juist idd met de DA in gesprek gaan. Willemijn gooit al een balletje op. Zou ik ook geen heftige ingrepen meer laten doen op die leeftijd tenzij ik 99% weet dat het zonder risico is. Maar dat is mijn persoonlijke insteek daarin.

Afvallen lijkt mij dan toch het eerste waar ik aan zou denken. 

Kennissen van mij hebben een oude golden retriever met overgewicht van een dame overgenomen ivm overlijden en deze is mbv evenwichtige voeding en supplementen afgevallen en vitaler geworden. 

Nu geldt dat natuurlijk niet voor elke hond dat het weer lukt om op te krabbelen. 

Veel sterkte. 

Ik weet dat ze zou moeten vermageren, maar ik heb de indruk dat ze altijd honger heeft. Het is nog haar enige plezier. En als ik ze iets geef ben ik bijna mijn vingers kwijt. Zo was ze vroeger nooit. We kunnen ze bv ook niet meer alleen laten eten. Want dan slokt ze zo snel, dat ze daarna een half uur kokhalst en overgeeft en Pippi en kaka waar ze staat. Das echt afzien. Dus we laten haar 2 hapjes nemen, en doen haar even stoppen. 

Honger en veel eten, geef haar eten en steeds wat minder zodat haar maag er aan gaat wennen om minder te krijgen, en geef haar wat tussen door zoals stukjes komkommer en worteltjes, als even wat lekkers, minderen met eten daar gaat de maag aan wennen.....en je kan ook een snuffelbal geven en daar haar brokjes wat in verstoppen, ....is ze lekker bezig en schrok ze niet...dat kan je in de avond geven...

" Honger en veel eten, geef haar eten en steeds wat minder zodat haar maag er aan gaat wennen om minder te krijgen, en geef haar wat tussen door zoals stukjes komkommer en worteltjes, als even wat lekkers, minderen met eten daar gaat de maag aan wennen.....en je kan ook een snuffelbal geven en daar haar brokjes wat in verstoppen, ....is ze lekker bezig en schrok ze niet...dat kan je in de avond geven... "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Bedankt voor de tips! 

Een hond kwispelt altijd.

Je moet je, denk ik, afvragen of dit nu nog wel een waardig leven voor haar is. Mijn persoonlijke mening is dat als een hond niet meer uit zichzelf kan gaan staan het tijd is om je eigen verdriet opzij te zetten en haar een waardig einde te geven. Maarja..... dat is niet makkelijk en daar ben je nooit echt klaar voor.....

Succes en sterkte toegewenst bij de stappen die je gaat nemen

doe ze voor die tijd alsjeblieft op dieet want de kans is groot dat ze met een gezond gewicht een stuk beter overeind komen. Anders heb je ze effectief doodgevoerd. 

goed advies maar te laat een hond laten afvallen kost maanden en dat heefy deze hond niet meer

Wel, dat zei de DA eigenlijk ook. Hij was bezig over minder korrels en geen tussendoortjes enzo... en hij zie, je moet nu niet verwachten dat ze daardoor een kilo gaat afgevallen zijn binnen 2 weken, het gat niet zo snel als bij mensen. En toen dacht ik, al dat leed voor 1 kilootje... Maar sinds haar baarmoeder eruit is, heeft ze nog meer honger. En ja, niet meer bewegen, dus dat is sowieso bijkomen. 

Wanneer is de tijd daar? Voor mij persoonlijk: Zolang mijn hond nog zelfstandig kan rondwandelen en zelf zijn behoeftes kan doen, al gaat dat tegenwoordig wel zéér moeizaam dan denk ik: Laat hem nog maar wat doen.

Maar in uw geval? Ik zou er toch eens twee keer over nadenken. Zelfstandig kunnen rondwandelen EN zijn behoeftes nog kunnen ophouden, zijn voor mij toch een must voor een hondswaardig bestaan. 

Je kan twee dingen doen, je er bij neerleggen en van je hond afscheid nemen of er aan gaan werken, handdoek onder zijn buik, helpen met opstaan en wat wandelen, kijk of dat gaat, en wat ik al heb aangegeven, minderen met eten, honger , komkommer en wat worteltjes....

Is dat niet een beetje te kort door de bocht?

Om onze hond even als voorbeeld te nemen. Hij heeft sinds zijn geboorte een rugafwijking (een lichte misvorming). Dwz dat hij ALTIJD een zeulende pijn heeft en dit is al zo, sinds zijn geboorte. Dus dan hadden we hem al 16 jaar geleden (hij is nu 16 jaar oud) meteen een spuitje moeten gegeven hebben?

Die pijn is wel altijd onder controle gehouden door oefeningen en sinds vorig jaar toen de pijn te erg begon te worden, krijgt hij elke 5 weken een spuitje om de pijn te onderdrukken.

Een hond die enkel nog plezier heeft in het eten... de tussendoortjes ook nog eens afpakken...

Wat voor leuks blijft er dan nog over?

Zo mee eens!

Een hond blijft kwispelen als reactie op personen die hij/zij graag mag tot dat hij/zij er dood bij neervalt. Een hond toont pijnen pas in een laat stadium. Ik vind dit geen hondwaardig leven; ook rekening houdend met de leeftijd van de hond. Je kunt jezelf afvragen of je doorgaat omdat je zelf geen afscheid van je hond kunt nemen. Liefde voor de hond kan in dit geval ook betekenen dat je helaas moet loslaten.

Veel sterkte met het nemen van moeilijke beslissingen.

Tja   ik ben ook van mening dat een hond zelfstandig moet functioneren . En tuurlijk , met een oudje gebeurt het weleens dat ze tijdelijk of zo nu en dan wat hulp nodig hebben . Ik had er eentje die bv hulp nodig had om een brug af te wandelen 

Maar wat hier al word beschreven , honden zijn snoeihard en blijven hun grens verleggen  

Ik heb met mijn allereerste,hond te lang gewacht . Daar heb ik veel van geleerd . Liever 2 weken te vroeg dan een uur te,laat 

Het is altijd moeilijk om je geliefde viervoeter los te moeten laten 

Ik zou in elk geval wel in contact blijven met de da 

Sterkte ! 

je hebt er nu niet zo veel meer aan natuurlijk, maar hoe laat je het er in hemelsnaam zo ver mee komen? Je ziet toch dat je hond na de operatie gemakkelijker aan komt en dan pas je dán al het eten aan? Zodat de bond wél nog plezier kan hebben in lopen en snuffelen... 

Bedankt om het er nog eens in te wrijven....

We moeten haar vanavond laten inslapen. De kinderen zijn nu naar school en willen er ook nog afscheid van nemen. Ze is op... Ik lig hier bij haar en besef dat het onze laatste momenten samen zijn. Het doet zo’n pijn, t is precies of mijn hart openscheurt ????

Heel veel sterkte voor jullie, ook voor de komende tijd!

De enige juiste beslissing helaas. Je bespaart haar een verdere lijdensweg.

Veel sterkte met het afscheid nemen en straks met het gemis van je lieve hond.

Veel sterke en veel moed bij de verwerking

Ik ben bang, bang voor wat komen gaat. Bang dat ik straks niet sterk genoeg ga kunnen blijven als de meisjes erbij zijn...

Lieve Sara, Je hoeft ook niet sterk te blijven. Dood hoort ook bij het leven en samen verdriet hebben is alleen maar het juiste om te doen. Je meisjes zullen dat echt wel begrijpen. Heel veel sterkte. Ik weet hoe dit voelt.

Onze Golden was destijds blij toen ze de dierenarts zag... ze kreeg altijd iets lekkers van haar. Ze kwispelde haar staart er bijna af. Maar ze was lichamelijk echt op. (het snoepje heeft ze nog gehad hoor )

Het laten inslapen is de zwaarste beslissing die je als huisdiereigenaar moet nemen. de dierenarts legde alles erg goed uit, wat ze ging doen, hoe het zou gaan... dat was erg prettig. En wat betreft het niet sterk genoeg kunnen zijn... Jouw meisjes mogen zien dat jij ook verdrietig bent. Wellicht kun je dat al benoemen voordat de dierenarts komt. Verdriet hoort er bij en als bij jou de tranen gaan stromen mag dat er zijn.

Maar wat heeft jullie hond ook veel liefde gegeven en hebben jullie plezier gehad samen... Die herinneringen blijven ook al zal het verdriet de eerste tijd op de voorgrond staan...

Ik merk dat hier steeds meer de mooie herinneringen naar voren komen... Ook al is het gemis er nog steeds en soms ook best nadrukkelijk, het gaat nu gepaard met een liefdevolle glimlach om de herinnering...

Ik wens jullie samen heel veel sterkte!